Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

(revelation)

  • 1 REVELATIO (REVELATION)

    Откровение; проявление Бога в мире с целью сообщения истины о себе и о том, что ожидается от человека. Откровение дано в Библии. Оно предполагает факт богоявления и его религиозно-нравственное содержание.

     

    Латинский словарь средневековых философских терминов > REVELATIO (REVELATION)

  • 2 indicium

    indĭcĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] déclaration, indication, révélation, rapport, dénonciation, délation. [st2]2 [-] indice, trace, signe, marque, preuve. [st2]3 [-] essai (des métaux). [st2]4 [-] prix d'une dénonciation.    - indicio esse: servir de preuve.    - indicio esse alicujus rei (alicui rei, de aliqua re): servir de preuve à qqch.    - ei rei indicio sunt sexdecim volumina epistularum ad Atticum missarum, Nep. Att. 16: ce qui le prouve, ce sont les seize livres de lettres adressées à Atticus.    - mihi, quale ingenium haberes, indicio fuit oratio, Ter. Heaut.: ta conversation m'a montré quel est caractère.    - quam vere de eo foret judicatum, oratio indicio fuit, post mortem in domo ejus reperta est, Nep. Lys. 3: combien était fondée la dénonciation faite contre lui, on en eut pour preuve le discours qu'après sa mort on trouva chez lui.    - conjurationis indicium facere, Cic.: dénoncer une conspiration.    - indicium facere, Plaut.: faire une déposition, témoigner.    - indicium deferre ad aliquem, Tac.: faire part à qqn d'une dénonciation.
    * * *
    indĭcĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] déclaration, indication, révélation, rapport, dénonciation, délation. [st2]2 [-] indice, trace, signe, marque, preuve. [st2]3 [-] essai (des métaux). [st2]4 [-] prix d'une dénonciation.    - indicio esse: servir de preuve.    - indicio esse alicujus rei (alicui rei, de aliqua re): servir de preuve à qqch.    - ei rei indicio sunt sexdecim volumina epistularum ad Atticum missarum, Nep. Att. 16: ce qui le prouve, ce sont les seize livres de lettres adressées à Atticus.    - mihi, quale ingenium haberes, indicio fuit oratio, Ter. Heaut.: ta conversation m'a montré quel est caractère.    - quam vere de eo foret judicatum, oratio indicio fuit, post mortem in domo ejus reperta est, Nep. Lys. 3: combien était fondée la dénonciation faite contre lui, on en eut pour preuve le discours qu'après sa mort on trouva chez lui.    - conjurationis indicium facere, Cic.: dénoncer une conspiration.    - indicium facere, Plaut.: faire une déposition, témoigner.    - indicium deferre ad aliquem, Tac.: faire part à qqn d'une dénonciation.
    * * *
        Indicium, indicii. Sallust. Encusement.
    \
        Indicium. Cic. Signe, Argument, Indice, Marque, Monstre.
    \
        Coniurationis indicium. Cic. Encusement, Decelement.
    \
        Ex indicio nihil periculi. Terent. Il n'y a point de danger à le dire et monstrer.
    \
        Indicio esse. Terent. Quale ingenium haberes, fuit indicio oratio tua. Ta parolle m'a donné à congnoistre ton esprit, M'a enseigné quel esprit tu as.
    \
        Infrequens Senatus indicio erat sociis, afflictam ciuitatem pestilentia esse. Liu. Estoit signe, ou enseignement, et monstroit que la ville, etc.
    \
        Per indicium enuntiata res. Caes. Revelee par aucun qui la redicte et decelee.
    \
        Indicii partem accipere. Cic. Prendre une partie de la chose qu'on a enditee à un autre.
    \
        Nata, quid velim, indicium facit. Plaut. Monstre.
    \
        Id anus mihi indicium fecit: nam, etc. Terent. Je l'ay apperceu par la vieille: car, etc.
    \
        Res indicium haec facit, quo pacto factum voluerit. Terent. Cecy monstre comment, etc.
    \
        Indicium profiteri. Martian. Encuser ses complices.
    \
        Indicium. Vlp. Ce qu'on donne à celuy qui enseigne ou encuse quelque chose.

    Dictionarium latinogallicum > indicium

  • 3 proditio

    [st1]1 [-] prōdĭtĭo, ōnis, f. [prodo]: - [abcl][b]a - révélation, dénonciation, indiscrétion. - [abcl]b - trahison, perfidie. - [abcl]c - Fest. ajournement, remise.[/b]    - per proditionem: par trahison.    - alicui proditionem agere, Tac.: être d'intelligence avec qqn pour trahir. [st1]2 [-] prōdĭtĭo, ōnis, f. [prodeo]: Macr. apparition, approche.
    * * *
    [st1]1 [-] prōdĭtĭo, ōnis, f. [prodo]: - [abcl][b]a - révélation, dénonciation, indiscrétion. - [abcl]b - trahison, perfidie. - [abcl]c - Fest. ajournement, remise.[/b]    - per proditionem: par trahison.    - alicui proditionem agere, Tac.: être d'intelligence avec qqn pour trahir. [st1]2 [-] prōdĭtĭo, ōnis, f. [prodeo]: Macr. apparition, approche.
    * * *
        Proditio, Aliud verbale. Liu. Trahison, Prodition.
    \
        Arcanorum proditio. Plin. Revelement, Decelement.
    \
        Falsa sub proditione aliquem neci demittere. Virg. Le tuer traictreusement, En trahison.

    Dictionarium latinogallicum > proditio

  • 4 proditus

    [st1]1 [-] prōdĭtus, a, um: part. passé de prodo. [st1]2 [-] prōdĭtŭs, ūs, m.: Aug. révélation.
    * * *
    [st1]1 [-] prōdĭtus, a, um: part. passé de prodo. [st1]2 [-] prōdĭtŭs, ūs, m.: Aug. révélation.
    * * *
        Proditus, pen. corr. Participium. Cic. Trahi, ou Deceu.
    \
        Dies prodita, qua quid agatur. Cic. Jour dict et arresté.
    \
        Ira prodita turbato vultu. Lucan. Declaree et manifestee.
    \
        Proditio nobis prodita est. Quintil. Decelee, Revelee.

    Dictionarium latinogallicum > proditus

  • 5 visio

    visĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de voir, vue, regard. [st2]2 [-] objet vu, vue, spectacle. [st2]3 [-] vision, apparition; rêve, songe. [st2]4 [-] conception, idée, imagination. [st2]5 [-] aspect, point de vue, espèce. [st2]6 [-] Hier. prophétie. [st2]7 [-] Hier. révélation.
    * * *
    visĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de voir, vue, regard. [st2]2 [-] objet vu, vue, spectacle. [st2]3 [-] vision, apparition; rêve, songe. [st2]4 [-] conception, idée, imagination. [st2]5 [-] aspect, point de vue, espèce. [st2]6 [-] Hier. prophétie. [st2]7 [-] Hier. révélation.
    * * *
        Visio, visionis, Verbale. Cic. Veue, Regard.
    \
        Visio. Quintil. Fantasie, Vision.

    Dictionarium latinogallicum > visio

  • 6 apocalypsis

    I
    revelation, disclosing; (Book of Revelations, Apocalypse of St John)
    II
    apocalypsos/is N F
    revelation, disclosing; (Book of Revelations, Apocalypse of St John)

    Latin-English dictionary > apocalypsis

  • 7 apocalypsis

    ăpŏcălypsis, is, f., = apokalupsis, a disclosing, revelation (eccl. Lat.):

    apocalypsim habet,

    Vulg. 1 Cor. 14, 26:

    apocalypsis Jesu Christi,

    ib. Apoc. 1, 1:

    Joannis,

    the Revelation, the Apocalypse, Tert. adv. Marc. 4, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > apocalypsis

  • 8 revelatio

    rĕvēlātĭo, ōnis, f. [revelo], an uncovering, laying bare (eccl. Lat.).
    I.
    Lit.:

    pudendorum,

    Arn. 5, 182. —
    II.
    Trop.:

    imaginariae revelationes,

    Aug. Conf. 9, 10:

    filii sui,

    a revelation, Tert. adv. Marc. 5, 4; Vulg. 1 Cor. 1, 7. —

    Esp.,

    the Revelation of St. John, Lact. Inst. Epit. 42, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > revelatio

  • 9 prophetia

        Prophetia, prophetiae, pen. prod. Revelation, Prophetie.

    Dictionarium latinogallicum > prophetia

  • 10 ăpŏcălypsis

    ăpŏcălypsis, is, f. Tert. apocalypse, révélation.    - [gr]gr. ἀποκάλυψις. - voir hors site apocalypse.

    Dictionarium latinogallicum > ăpŏcălypsis

  • 11 dēclārātiō

        dēclārātiō ōnis, f    [declaro], a making clear, disclosure, declaration: voluntatis a populo: amoris tui.
    * * *
    revelation, disclosure, announcement; act of making known/clear/evident

    Latin-English dictionary > dēclārātiō

  • 12 aperito

    opening; revelation/disclosure

    Latin-English dictionary > aperito

  • 13 revelatio

    reveletion; uncovering, laying bare; Revelation of St. John

    Latin-English dictionary > revelatio

  • 14 phanerosis

    phănĕrōsis, is, f., = phanerôsis, a manifestation, revelation (eccl. Lat.), Tert. adv. Haer. 30.

    Lewis & Short latin dictionary > phanerosis

  • 15 revelatorius

    rĕvēlātōrĭus, a, um, adj. [id.], of or belonging to revelation (eccl. Lat.), Tert. Anim. 47.

    Lewis & Short latin dictionary > revelatorius

  • 16 sacramentum

    sā̆crāmentum, i, n. [sacro].
    I.
    In good class. Lat., a jurid. and milit. t. t.
    A.
    Jurid. t. t., the sum which the two parties to a suit at first deposited, but afterwards became bound for, with the tresviri capitales; so called because the sum deposited by the losing party was used for religious purposes, esp. for the sacra publica; v. Fest. p. 344 Müll.; or, perh. more correctly, because the money was deposited in a sacred place; v. the foll. passage of Varro and Müller's note. (Another reason is given in Isid. Orig. 5, 24 fin.: sacramentum est pignus sponsionis; vocatum autem sacramentum, quia violare, quod quisque promittit, perfidia est): ea pecunia, quae in judicium venit in litibus, sacramentum a sacro. Qui petebat et qui infitiabatur, de aliis rebus utrique quingenos aeris ad pontem deponebant, de aliis rebus item certo alio legitimo numero assum;

    qui judicio vicerat, suom sacramentum e sacro auferebat, victi ad aerarium redibat,

    Varr. L. L. 5, § 180 Müll. N. cr.: qui prior vindicaverat, dicebat: quando tu injuria vindicavisti, de aeris sacramento te provoco; adversarius quoque dicebat: similiter ego te;

    seu L. asses sacramenti nominabant... Postea praedes Praetor ab utroque accipiebat sacramenti, quod id in publicum cedebat,

    Gai. Inst. 4, 16; cf. id. ib. 4, 16, § 13 sq.;

    95: sacramenti autem nomine id aes dici coeptum est quod et propter aerarii inopiam et sacrorum publicorum multitudinem consumebatur id in rebus divinis,

    Fest. p. 344 Müll.: cum in rem aliquam agerent litigatores et poena se sacramenti peterent, poscebant judicem, qui dabatur post trigesimum diem, Pseudo-Ascon. ad. Cic. Verr. 2, 1, 9, § 26 (p. 164 Orell.):

    de multae sacramento consules comitiis centuriatis tulerunt,

    Cic. Rep. 2, 35, 60.—
    2.
    Meton., a cause, a civil suit or process:

    decemviri re quaesitā et deliberatā sacramentum nostrum justum judicaverunt,

    Cic. Caecin. 33, 97; cf.

    transf. in gen.: homines graves, quibuscum tibi justo sacramento contendere, non liceret,

    on equal terms, with a fair chance of success, id. de Or. 1, 10, 42: cetera... entechna et arguta adparebunt, ut sacramento contendas mea non esse, lay a wager, i. e. confidently assert, id. Fam. 7, 32, 2:

    injustis vindiciis ac sacramentis ali enos fundos petere,

    id. Mil. 27, 74: si Xviri [p. 1612] sacramentum in libertatem injustum judicassent, id. Dom. 29, 78.—
    B.
    Milit. t. t. (cf. infra, 2, the passage from Cic. Off. 1, 11, 36), orig. the preliminary engagement entered into by newly-enlisted troops (this was followed by the proper military oath, jusjurandum, which was at first voluntary, but, after the second Punic war, was demanded by the military tribune): milites tum (i.e. 538 A.U.C.), quod numquam antea factum erat, jurejurando ab tribunis militum adacti milites [jussu consulis conventuros]: nam ad eam diem nihil praeter sacramentum fuerat;

    et, ubi ad decuriatum aut centuriatum convenissent, suā voluntate ipsi inter sese decuriati equites, centuriati pedites conjurabant, sese fugae atque formidinis ergo non abituros neque ex ordine recessuros, nisi, etc.... Id ex voluntario inter ipsos foedere ad tribunos ac legitimam juris jurandi adactionem translatum,

    Liv. 22, 38, 2 seq. Weissenb. ad loc.; cf. Front. Strat. 4, 1, 4; and v. Becker, Antiq. 3, 2, p. 292 sq.—Hence, since that time,
    2.
    For jusjurandum, the military oath of allegiance (very freq. and class.):

    milites Domitianos sacramentum apud se dicere jubet,

    to take the oath of allegiance, Caes. B. C. 1, 23; so,

    sacramentum dicere,

    id. ib. 1, 86 fin.:

    quos consulis sacramento rogavisset,

    id. B. G. 6, 1:

    sacramentum dicere alicui,

    Tac. A. 1, 28; and in a like signif. in Livy: sacramento (abl.) dicere, Liv. 2, 24 fin.; 4, 53; 25, 5; 41, 5 fin.:

    sacramento dicere alicui,

    id. 24, 8: ut omnes minores quinquaginta annis sacramento (abl.) rogaret, should administer the oath of allegiance to them, swear them in, id. 40, 26; so,

    rogare (aliquos) sacramento,

    id. 32, 26; 35, 2; Quint. 12, 2, 26;

    in a like sense: adigere sacramento aliquos,

    Liv. 4, 5; 7, 11; 9, 29; Tac. A. 1, 37; id. H. 1, 55:

    adigere aliquos sacramento Othonis,

    id. ib. 1, 76:

    Vitellii,

    id. ib. 2, 55:

    Vespasiani,

    id. ib. 2, 79:

    adigere aliquos sacramento in nomen senatūs,

    Suet. Galb. 16:

    sacramento aliquem tenere... sacramento tenere,

    Caes. B. C. 2, 32; cf.:

    secundo eum obliget militiae sacramento, quia, priore amisso, jure cum hostibus pugnare non poterat,

    Cic. Off. 1, 11, 36 (in which passage the primary jurid. signif. is alluded to):

    ex quibus (legionibus) aetate aut valetudine fessi sacramento solvebantur,

    Tac. A. 16, 13 fin.:

    legionibus, quae sacramentum mutaverant, in paenitentiam conversis,

    i. e. had revolted, Suet. Claud. 13; cf.:

    paenitentia mutati sacramenti,

    id. Galb. 10:

    alicujus sacramentum exuere,

    Tac. H. 3, 42:

    hoc sacramento (viz. in the service of Bacchus) initiatos juvenes milites faciendos censetis?

    Liv. 39, 15.—
    b.
    Transf., in gen., an oath, a solemn obligation or engagement (mostly post-Aug.):

    ut sacramento contendas mea non esse,

    Cic. Fam. 7, 32, 2:

    non ego perfidum Dixi sacramentum: ibimus, ibimus, etc.,

    Hor. C. 2, 17, 10:

    in verba Eumolpi sacramentum juravimus,

    Petr. 117, 5:

    amicitiae sacramentum delevi,

    id. 80, 4:

    sacramento quodam nexi,

    Just. 20, 4, 14:

    se sacramento obstringere, ne, etc.,

    Plin. Ep. 10, 96 (97), 7:

    si quod inesset mutis animalibus tacitum ac naturale sacramentum,

    App. M. 3, p. 140, 31.—
    II.
    In eccl. and late Lat., something to be kept sacred.
    1.
    A secret:

    sacramentum regis abscondere,

    Vulg. Tob. 12, 7.—
    2.
    The gospel revelation: nolite verba, cum sacramentum meum Erit canendum, providenter quaerere, Prud. steph. 10,15.—
    3.
    A mystery:

    sacramentum stellarum,

    Vulg. Apoc. 1, 20:

    pietatis,

    id. 1 Tim. 3, 16; Lact. 7, 24; Aug. de Agone Christi, 24.—
    4.
    A sacrament:

    signa, cum ad res divinas pertinent, sacramenta appellantur,

    Aug. Ep. 138:

    baptismi,

    id. Doctr. Christ. 3, 13:

    sanguinis Christi,

    id. Ep. ad Bonif. 98, 9:

    (matrimonii),

    Vulg. Eph. 5, 32.—
    5.
    The office of the ministry:

    Athanasium episcopum... coctus in unum quaesitus (synodus ut appellant) removit a sacramento quod obtinebat,

    Amm. 15, 7, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > sacramentum

См. также в других словарях:

  • RÉVÉLATION — La révélation a été comprise de façon classique comme la communication d’une vérité par un auteur inspiré de Dieu, dont le message a été confirmé par des signes. Elle a été ainsi interprétée dans la catégorie de la parole et du discours. La… …   Encyclopédie Universelle

  • REVELATION — REVELATION, an act whereby the hidden, unknown God shows Himself to man. To be sure, this phenomenon belongs to the realm of human reality, but it is experienced by man as coming from God. Phenomenologically, every religion finds its starting… …   Encyclopedia of Judaism

  • Revelation — • The communication of some truth by God to a rational creature through means which are beyond the ordinary course of nature Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Revelation     Revelation …   Catholic encyclopedia

  • Revelation — 1 Revelation 2 Revelation 3 Revelation 4 Revelation 5 Revelation 6 Revelation 7 Revelation 8 Revelation 9 Revelation 10 Revelation 11 …   The King James version of the Bible

  • Revelation — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Cinéma Revelation est un film américain sorti en 1918 et réalisé par George D. Baker. Revelation est un film américain sorti en 1924 et réalisé par George …   Wikipédia en Français

  • revelation — revelation, vision, apocalypse, prophecy are comparable when they mean disclosure or something disclosed by or as if by divine or preternatural means. Revelation is often specifically applied to the religious ideas transmitted by writers of books …   New Dictionary of Synonyms

  • revelation — Revelation. subst. fem. v. Action de reveler. On connoist les mysteres de la foy par revelation divine. ce Monitoire fera bien venir des gens à revelation. Il se prend quelquefois absolument, & signifie La revelation divine. L autorité de l… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Revelation — Rev e*la tion, n. [F. r[ e]v[ e]lation, L. revelatio. See {Reveal}.] 1. The act of revealing, disclosing, or discovering to others what was before unknown to them. [1913 Webster] 2. That which is revealed. [1913 Webster] 3. (Theol.) (a) The act… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Revelation$ — Révélation$ Révélation$ est un livre du journaliste Denis Robert et de Ernest Backes publié en février 2001 aux éditions Les Arènes (455 pages) (ISBN 2912485282). Sommaire 1 Le thème 1.1 Les listings de Clearstream 1.2 …   Wikipédia en Français

  • Révélation$ — Auteur Denis Robert et Ernest Backes Genre Investigation Pays d origine  France Lieu de parution …   Wikipédia en Français

  • revelation — [rev΄ə lā′shən] n. [ME reuelacioun < OFr revelation < LL(Ec) revelatio < pp. of L revelare] 1. a revealing, or disclosing, of something 2. something disclosed; disclosure; esp., a striking disclosure, as of something not previously known …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»