Перевод: с чешского на испанский

с испанского на чешский

(penitente)

  • 1 penitent

    Penitente

    Otwarty słownik polsko-galisyjski > penitent

  • 2 pokutnik

    Penitente

    Otwarty słownik polsko-galisyjski > pokutnik

  • 3 hloupý

    Am guanaco
    Am pánfilo
    Am siniquitate
    Am songo
    Am sonso
    Am súpito
    Am tetón
    Am tilingo
    Ar pavón
    Ch mutre
    Ch releso
    Co tembo
    CR noneco
    CR nonejo
    Cu candanga
    Ec cirote
    Ec merejo
    Gu desorejado
    berengo
    lerendo
    macuache
    macuacho
    novato
    pandorgo
    penitente
    pinacate
    suato
    Pa ahuevado
    Pe candelario
    Pe mudengo
    Pe sincero
    příd. melón
    Ve aireado
    atontado
    azopilotado
    bendito
    beocio
    bestial
    bobino
    bobo
    bobático
    bolonio
    estulto
    estúpido
    friático
    ignaro
    ignorante
    incapaz
    inepto
    insensato
    lele
    lelo
    menguado
    mentecato
    mirabel
    morlón
    necio
    papirote
    paviosos
    pavitonto
    tontiño
    tonto
    vano
    zopenco
    zote

    Otwarty słownik polsko-galisyjski > hloupý

  • 4 hlupák

    f Am tilinga
    f Co mucura
    f Co múcura
    f Co turma
    f acémila
    f bolonia
    f menguada
    f mentecata
    m Am babasfrías
    m Am babastibias
    m Am babayo
    m Am elemento
    m Am guanaco
    m Am tilingo
    m Ar lote
    m Ar pastenaca
    m arg. jula
    m Ch cachencho
    m Ch desgraciado
    m Co bimbo
    m Co carajete
    m Co chorizo
    m Co tórtolo
    m Cu bobera
    m Cu cáncamo
    m Cu pango
    m Cu pepino
    m Ec papayo
    m bagre
    m penitente
    m pinacate
    m Pe bertoldino
    m PR cocomaco
    m adufe
    m babuino
    m batata
    m beocio
    m birriagas
    m bobatel
    m bobo
    m bodoque
    m bolo
    m bolonio
    m borrego
    m bozal
    m bucéfalo
    m cebollino
    m cermeño
    m degollante
    m estúpido
    m idiota
    m inepto
    m lelo
    m maleta
    m mamarracho
    m mastuerzo
    m menguado
    m mentecato
    m modorro
    m morlón
    m necio
    m palomo
    m panarra
    m pandero
    m papirote
    m pasmarote
    m pavipollo
    m percebe
    m pimpi
    m primo
    m tiesto
    m tonto
    m vaina
    m zonzo
    m zopenco
    m zote
    mf Am bobeta
    mf babieca
    mf cabezuela
    mf tarambana
    mf tontaina
    mf tontainas

    Otwarty słownik polsko-galisyjski > hlupák

  • 5 kajícník

    m confesado
    m confesante
    m disciplinante
    m nazareno
    m penitente

    Otwarty słownik polsko-galisyjski > kajícník

  • 6 kajícný

    arrepentido
    contrito
    penitencial
    penitente

    Otwarty słownik polsko-galisyjski > kajícný

  • 7 pitomý

    Am azorencado
    Am bayunco
    Am caima
    Am ciguato
    Am cojudo
    Am guacarnaco
    Am guaje
    Am leso
    Am maleta
    Am opa
    Am persona
    Am siniquitate
    Am tilingo
    Am tuturuto
    Am upa
    Am verraco
    Am voluble
    Am yegua
    Am zanguango
    Am zonzoreno
    Ar julero
    Ar turro
    Ar zanagoria
    Ar zonzorrio
    Bo bamburrete
    Ch barbeta
    Ch hueveta
    Ch lulo
    Ch sobrado
    Ch sobrador
    Ch ñongo
    Co despalomado
    CR noneco
    CR nonejo
    Cu bombero
    Cu sanana
    Ec cirote
    Ec cotudo
    Ec merejo
    Ec mudo
    Ec pepas
    Gu desorejado
    Gu zonzaina
    m Am güegüecho
    m surimbo
    canijo
    guajolote
    jelenco
    lerendo
    penitente
    sinsilico
    surumbático
    zurriago
    zópilo
    Pa mogo
    Pe mudengo
    PR apolismado
    PR macaco
    PR sanano
    PR ñango
    Ve chicuaco
    Ve gafo
    alelado
    azopilotado
    babeco
    babieca
    bobino
    bolo
    bombo
    bozal
    bruto
    burro
    estólido
    gilí
    lila
    majadero
    meliloto
    memo
    mirabel
    morlón
    opilingo
    papirote
    payo
    pazguato
    percebe
    porro
    zolocho
    zonzo
    zonzoreco
    zopenco
    zote
    ñoño

    Otwarty słownik polsko-galisyjski > pitomý

См. также в других словарях:

  • penitente — sustantivo masculino,f. 1. Persona que hace penitencia: Encontramos unos penitentes que iban a Santiago. 2. Persona que va a confesarse: El sacerdote absolvió al penitente. 3. Persona que participa en las procesiones religiosas como penitencia,… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • penitente — /peni tɛnte/ [dal lat. paenĭtens (o poenĭtens ) entis, part. pres. di paenitēre pentirsi ]. ■ agg. [che si pente dei propri errori, delle proprie colpe] ▶◀ e ◀▶ [➨ pentito agg.]. ■ s.m. e f. [chi si pente, chi fa penitenza] ▶◀ pentito …   Enciclopedia Italiana

  • penitente — adj. 2 g. s. 2 g. 1. Que ou pessoa que se arrepende, que faz penitência, que se arrepende de ter pecado. 2. Pessoa que se confessa sacramentalmente com algum sacerdote. 3. O que nas procissões da Semana Santa ou de preces públicas vai vestido de… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • penitente — (Del lat. paenĭtens, entis). 1. adj. Perteneciente o relativo a la penitencia. 2. Que tiene penitencia. 3. com. Persona que hace penitencia. 4. Persona que se confiesa sacramentalmente con un sacerdote. 5. Persona que en las procesiones o… …   Diccionario de la lengua española

  • penitente — (Del lat. paenitens, entis.) ► adjetivo 1 De la penitencia. 2 Que tiene o conlleva penitencia. ► sustantivo masculino femenino 3 RELIGIÓN Persona que hace penitencia: ■ un penitente se flagelaba la espalda. 4 RELIGIÓN Persona que se confiesa con… …   Enciclopedia Universal

  • pénitente — ● pénitent, pénitente nom (latin paenitens, entis) Personne qui se présente au prêtre pour confesser ses péchés et recevoir le sacrement de la pénitence. Nom donné aux membres de certaines confréries laïques qui font des exercices particuliers de …   Encyclopédie Universelle

  • penitente — pe·ni·tèn·te agg., s.m. e f. CO 1. agg., che si pente delle proprie colpe, dei propri peccati; che fa penitenza: un peccatore, un anima penitente Sinonimi: contrito, mortificato, pentito. Contrari: impenitente, incorreggibile, ostinato. 2a. s.m.… …   Dizionario italiano

  • penitente — {{#}}{{LM P29754}}{{〓}} {{SynP30463}} {{[}}penitente{{]}} ‹pe·ni·ten·te› {{《}}▍ s.com.{{》}} Persona que hace penitencia privada o públicamente. {{#}}{{LM SynP30463}}{{〓}} {{CLAVE P29754}}{{\}}{{CLAVE}}{{/}}{{\}}SINÓNIMOS Y ANTÓNIMOS:{{/}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • PÉNITENTE — adj. Qui a regret d’avoir offensé Dieu, qui est dans la pratique des exercices de la pénitence. Pécheur pénitent. Femme pénitente. Il s’emploie plus ordinairement comme nom, et il désigne Celui, celle qui confesse ses péchés au prêtre. Interroger …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • Penitente — /pen i ten tay, tee/, n. a member of a religious order, chiefly in Spanish American communities in New Mexico, known for their practice of self flagellation, esp. during Holy Week. [1830 40, Amer.; < Sp, sing. of Penitentes, short for Los… …   Universalium

  • penitente — {{hw}}{{penitente}}{{/hw}}A agg. Che si pente dei propri peccati. B s. m.  e f. 1 Chi fa penitenza. 2 Chi accede al sacramento della penitenza; CONTR. Impenitente …   Enciclopedia di italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»