-
1 enchant
[ɪn'tʃɑːnt]vt* * *1) (to delight: I was enchanted by the children's concert.) oczarować2) (to put a magic spell on: A wizard had enchanted her.) zaczarować•- enchanter
- enchantment -
2 beguile
[bɪ'gaɪl]vt* * *[bi'ɡæil]1) (to occupy (time) pleasantly: He beguiled the time with gardening.) mile spędzać czas2) (to charm or amuse (a person): She beguiled the children with stories.) oczarować•- beguilingly -
3 charm
[tʃɑːm] 1. n(appeal, spell) czar m, urok m; ( talisman) talizman m, amulet m; ( on bracelet etc) wisiorek m, breloczek m2. vt* * *1. noun1) ((a) pleasant quality or attraction: Her charm made up for her lack of beauty.) wdzięk2) (a magical spell: The witch recited a charm.) zaklęcie3) (something believed to have the power of magic or good luck: She wore a lucky charm.) maskotka4) (a small ornament that is worn on a chain or bracelet.)2. verb1) (to attract and delight: He can charm any woman.) oczarować, zaklinać2) (to influence by magic: He charmed the snake from its basket.) czarować, zaklinać•- charming- charmingly -
4 enthral
[in'Ɵro:l]American - enthralled; verb(to delight greatly: His stories enthralled the children.) oczarować- enthralment -
5 entrance
1. ['ɛntrns] nwejście nt2. [ɪn'trɑːns] vtto gain entrance to — ( university) dostawać się (dostać się perf) na +acc; ( profession) uzyskiwać (uzyskać perf) wstęp do +gen
* * *I ['entrəns] noun1) (a place of entering, eg an opening, a door etc: the entrance to the tunnel; The church has an impressive entrance.) wejście2) ((an) act of entering: Hamlet now makes his second entrance.) wejście3) (the right to enter: He has applied for entrance to university; ( also adjective) an entrance exam.) wstęp•- entrantII verb(to fill with great delight: The audience were entranced by her singing.) zachwycać się -
6 fascinate
['fæsɪneɪt]vt* * *['fæsineit](to charm; to attract or interest very strongly: She was fascinated by the strange clothes and customs of the country people.) oczarować- fascination
См. также в других словарях:
oczarować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}oczarowywać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oczarować — dk IV, oczarowaćruję, oczarowaćrujesz, oczarowaćruj, oczarowaćował, oczarowaćowany oczarowywać ndk VIIIa, oczarowaćowuję, oczarowaćowujesz, oczarowaćowuj, oczarowaćywał, oczarowaćywany «wzbudzić zachwyt, podziw dla kogoś lub czegoś; ująć, zjednać … Słownik języka polskiego
oczarowywać — → oczarować … Słownik języka polskiego
oczarowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, oczarowywaćowuję, oczarowywaćowuje, oczarowywaćany {{/stl 8}}– oczarować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, oczarowywaćruję, oczarowywaćruje, oczarowywaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} wywoływać u kogoś uczucie zafascynowania,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oczarowanie — n I 1. rzecz. od oczarować. 2. «zachwyt, fascynacja» … Słownik języka polskiego
olśnić — dk VIa, olśnię, olśnisz, olśnij, olśnił, olśniony olśniewać ndk I, olśnićam, olśnićasz, olśnićają, olśnićaj, olśnićał, olśnićany 1. «porazić wzrok silnym blaskiem, oślepić jasnością, bielą; rzadziej: oświetlić coś jasno» Promienie słońca olśniły… … Słownik języka polskiego
urzec — dk Vc, urzeknę, urzekniesz, urzeknij, urzekł, urzekła, urzekli, urzekłszy, urzeczony urzekać ndk I, urzecam, urzecasz, urzecają, urzecaj, urzecał 1. «według dawnych wierzeń: rzucić na kogoś urok; zaczarować» 2. «wzbudzić podziw, zachwyt, olśnić,… … Słownik języka polskiego
zachwycić — dk VIa, zachwycićcę, zachwycićcisz, zachwycićchwyć, zachwycićcił, zachwycićcony zachwycać ndk I, zachwycićam, zachwycićasz, zachwycićają, zachwycićaj, zachwycićał, zachwycićany «wprawić kogoś w zachwyt, wzbudzić zachwyt; olśnić, oczarować, urzec» … Słownik języka polskiego
zafascynować — dk IV, zafascynowaćnuję, zafascynowaćnujesz, zafascynowaćnuj, zafascynowaćował, zafascynowaćowany «wywrzeć bardzo silne wrażenie; urzec, oczarować, olśnić» Zafascynowała kogoś sztuka, książka. Zafascynować kogoś swoją urodą. zafascynować się… … Słownik języka polskiego
rzucić kogoś na kolana — 1) Olśnić; zauroczyć; oczarować Eng. To dazzle, charm, or enchant; to cast a spell on 2) Zwyciężyć lub pokonać kogoś łatwo i całkowicie Eng. To win or defeat someone easily or totally; to beat with a great style … Słownik Polskiego slangu
niesamowity — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niesamowityici {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niepokojący, straszny swą niezwykłością, emanujący racjonalnie niewytłumaczalną grozą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niesamowity widok Niagary … Langenscheidt Polski wyjaśnień