Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

(as+career)

  • 1 tenor

        tenor ōris, m    [2 TA-], a holding on, continuance, uninterrupted course, career: hasta servat tenorem, keeps its direction, V.: (aulaea) placido educta tenore Tota patent, by a steady motion, O. —Fig., a course, tenor, career, movement: rerum, L.: pugnae, L.: vitae, O.: plebem eodem tenore colo, persistently, L.: eodem tenore duo consulatūs gessi, following the same policy, L.: Non... dies alium tenuisse tenorem Crediderim, V.—In the phrase, uno tenore, in one course, uninterruptedly, uniformly, steadily, progressively: isque (stilus medius) uno tenore, ut aiunt, fluit in dicendo: brevis res est, si uno tenore peragitur, L.
    * * *
    course, tenor; sustained and even course of movement

    Latin-English dictionary > tenor

  • 2 vīta

        vīta ae, f    [VIV-], life: tribus rebus animantium vita tenetur, cibo, etc.: in liberos vitae necisque habent potestatem, Cs.: exiguum vitae curriculum: vitam in egestate degere: pro patriā vitam profundere: vitā discedere: de vitā decedere: vitam suam in periculum proicere: paene inlusi vitam filiae, have nearly fooled away, T.: malae taedia vitae, O.: nil sine magno Vita labore dedit mortalibus, H.—A life, way of life, way of living, manners: rustica: inquirendo in utriusque vitam, L.: vitae communis ignarus, i. e. good manners: illud e vitā ductum ab Afranio, from real life: Inspicere, tamquam in speculum, in vitas omnium, T.: (Minos) vitas et crimina discit, V.— As an expression of affection, life, dearest: Nostra omnium vita, T.: obsecro te, mea vita, etc.—A life, course of life, career, biography: in hoc exponemus libro de vitā excellentium imperatorum, N. —An existence, being, spirit: tenues sine corpore vitae, V.: Vita fugit sub umbras, V.—They who live, people, the world: neque hac de re communis vita dubitavit: vita desuevit pellere glande famem, Tb.
    * * *
    life, career, livelihood; mode of life

    Latin-English dictionary > vīta

  • 3 adfectō (aff-)

        adfectō (aff-) āvī, ātus, āre, freq.    [adficio], to strive after, strive to obtain, aspire to, pursue, aim at: imperium in Latinos, L.: honorem, S.: Gallias, Ta.: immortalitatem, lay claim to, Cu.—Esp., to cling to, cherish: spes easdem, O.: ad dominas viam, win a way into favor with, T.: hi gladiatoris animo ad me adfectant viam, set upon me, T.—To enter upon, pursue: dominatio quod iter adfectet videre, what career it is entering on: viam Olympo, V.—To lay hold of, grasp: (navem) dextrā, V. —Fig.: morbus adfectat exercitum, attacks, L.— To influence, win over: civitatīs formidine, S.

    Latin-English dictionary > adfectō (aff-)

  • 4 curriculum

        curriculum ī, n dim.    [currus], a small car, chariot, racing car: quadrigarum curriculum: curriculo pulverem Collegisse, H.: effundit habenas Curriculo, Iu.— A wagon: in amnem praecipitare curricula, Cu.—A running, course: Curriculo percurre, at full speed, T. — A race: se in curriculo exercentes: equorum, L. — A raceground, race-course: in eodem curriculo esse.— Fig., a course, career: vitae: noctis, V.: consuetudinis: haec curricula mentis.
    * * *
    act of running; race; lap, track; chariot; course of action/heavenly bodies

    Latin-English dictionary > curriculum

  • 5 cursus

        cursus ūs, m    [1 CEL-], a running, course, way, march, passage, voyage, journey: cursum quom institeris, T.: navium, Cs.: ingressus, cursus, accubitio: cursu cum aequalibus certare, S.: cursu contingere metam, H.: se cursu miratur in ipso, O.: quique pedum cursu valet, V.: huc magno cursu intenderunt, at full speed, Cs.: cursu Troas agebat, V.: cursu in hostem feruntur, advance at a run, L.: cursum in medios dedit, rushed, V.: effuso cursu, L.: eodem cursu contendere, right onward, Cs.: tam brevi tempore tantos cursūs conficere: cursum direxit, quo tendebat, N.: iterare cursūs relictos, H.: Hunc morem cursūs docuit, sort of race, V.: Cursibus decernere, in racing, V.: Quo cursu deserta petiverit, flight, V.: in hoc medio cursu, i. e. half-way across, Cs.: secundissimo vento cursum tenere.—Of things, a course, way, flow: stellarum: mutata suos flumina cursūs, movement, V.: Cursibus obliquis fluens, O. — A passage: cursum exspectare, i. e. a fair wind.—Poet.: et vi cursus in altum Vela vocet, V.—Fig., a course, progress, direction, way, passage, access, succession: rerum: vitae: quem dederat cursum fortuna, V.: temporum: continuus proeliorum, Ta.: vocis per omnīs sonos: invectus contexere cursu, i. e. in a breath, Iu.: In cursu meus dolor est, i. e. is permanent, O.: recto depellere cursu, from virtue, H.
    * * *
    running; speed/zeal; charge, onrush; forward movement/march; revolution (wheel); course/direction, line of advance, orbit; voyage/passage; race; career; series; lesson

    Latin-English dictionary > cursus

  • 6 dēcursus

        dēcursus ūs, m    [decurro], a running down, downward course, descent: aquarum, O.: rapidus (amnium), V.— A descent, attack: subitus ex collibus, L.: in litora, Ta.— An evolution, manœuvre: iustus, L.: legionum, Ta.— A running in armor (at a festival), L. — Fig., a course, career: mei temporis: si forensium rerum labor decursu honorum constitisset, i. e. after every grade of office.
    * * *
    decent, downward course/slope/rush/fall/flow; attack/charge downhill; manoeuver; running race/course; finish; flow (verse); coming to land; watercourse/channel

    Latin-English dictionary > dēcursus

  • 7 equitō

        equitō āvī, ātus, āre    [eques], to ride, be a horseman, practise riding: in exercitu: uti mos gentis est, S.: Exiguis campis, range, H.: illa (certatio) quā tu contra Alfenum equitabas, manœuvred.—Poet., of the wind, to ride, career, H.
    * * *
    equitare, equitavi, equitatus V

    Latin-English dictionary > equitō

  • 8 gȳrus

        gȳrus ī, m, γῦροσ, a circle, circular course, round, ring: nec equi variare gyros docentur, Ta.: gyros dedēre, V.: anguis gyros traxit, V.—Fig., a circle, circuit, career, course: bruma nivalem Interiore diem gyro trahit, H.: similique gyro venient aliorum vices, circuit (of time), Ph.: rationis.    ha!    interj., see hahahae.
    * * *
    circle, ring; circuit; course; circular course for training/racing horses

    Latin-English dictionary > gȳrus

  • 9 curriculum

    currĭcŭlum, i, n. [id.], a running, course, race.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly ante-class.):

    conicere se in curriculum,

    Plaut. Merc. 5, 2, 91; cf.: pedes in curriculum conferre, Varr. ap. Non. p. 263, 6:

    facere unum curriculum,

    Plaut. Trin. 4, 4, 11; cf.:

    ita celeri curriculo fui propere a portu,

    id. Stich. 2, 2, 13.—
    (β).
    Abl. curriculo adverb., in a quick course, at full speed, swiftly, hastily, Plaut. Ep. 1, 1, 12; id. Most. 2, 1, 15; 3, 3, 26; id. Mil. 2, 6, 43; Ter. Heaut. 4, 4, 11 al.—
    B.
    In partic., a running on a wager, a race:

    athletae se in curriculo exercentes,

    Cic. Sen. 9, 27; id. Leg. 2, 9, 22; id. Mur. 27, 57; Liv. 44, 9; Hor. C. 1, 1, 3; Ov. Tr. 4, 8, 36 al.:

    equorum,

    Liv. 45, 33, 5.—
    II.
    Meton.
    A.
    A race-ground, course, career.
    * 1.
    Lit.: solis et lunae, Cic. Fragm. ap. Non. p. 198, 29.—Far more freq.,
    2.
    Trop.:

    exiguum nobis vitae curriculum natura circumscripsit, immensum gloriae,

    Cic. Rab. Perd. 10, 30; cf.:

    vivendi a naturā datum conficere,

    id. Univ. 12:

    curricula multiplicium variorumque sermonum,

    id. Or. 3, 12:

    me ex constituto spatio defensionis in semihorae curriculum coëgisti,

    id. Rab. Perd. 2, 6; so,

    consuetudinis,

    id. Lael. 12, 40:

    laudis,

    Quint. 12, 2, 31:

    hae sunt exercitationes ingenii, haec curricula mentis,

    Cic. Sen. 11, 38:

    petitionis,

    id. Mur. 22, 46:

    omne industriae nostrae,

    id. Phil. 7, 3, 7; cf.:

    nec in quadrigis eum secundum numeraverim... nec in oratoribus, qui tantum absit a primo, vix ut in eodem curriculo esse videatur,

    id. Brut. 47, 173.—
    b.
    The time of the annual circuit of the sun, a year, Prud. steph. 3 (al. 9), 11.—
    B.
    A race-chariot (post-Aug.), Tac. A. 14, 14; 15, 44 fin.; *Suet. Calig. 19.—
    2.
    For a chariot, in gen.:

    equi turbati in amnem praecipitavere curricula,

    Curt. 8, 14, 8: Mettum Fufetium equis ad curriculum ex utrāque parte deligatum distraxit, Varr. ap. Non. p. 287, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > curriculum

  • 10 decursus

    1.
    dēcursus, a, um, Part., from decurro.
    2.
    dēcursus, ūs, m. [decurro], a running down, downward course, descent; declivity (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    montibus ex altis magnus decursus aquaï,

    Lucr. 1, 284; 5, 264; 944; Ov. M. 15, 266:

    rapidus (amnium),

    Verg. A. 12, 523: navium, Frontin. Strat. 1, 5, 6: planitiei, descent, inclination, Auct. B. Hisp. 29;

    hence concr.,

    a descending aqueduct, Vitr. 8, 7:

    secus decursus aquarum,

    Vulg. Psa. 1, 3. —
    B.
    In partic.
    1.
    Milit. t. t., a manœuvring, evolution, hostile attack, Liv. 1, 27; 42, 52; Tac. A. 2, 55; 12, 55; Frontin. Strat. 2, 2, 2 al.—
    b.
    Transf., a running in armor, peridromê, on the occasion of a festival, Liv. 40, 9; Pers. 6, 61; Gell. 7, 3, 52; cf. decurro and decursio.—
    2.
    The completion, end of a course:

    destitit ante decursum, neque eo secius coronatus est,

    Suet. Ner. 24.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a course:

    facilior erit mihi quasi decursus mei temporis,

    a course, career, Cic. Fam. 3, 2, 2:

    si forensium rerum labor decursu honorum et jam aetatis flexu constitisset,

    i. e. after administering every grade of office, id. de Or. 1, 1, 1.—
    B.
    Rhetor. t. t., the rhythmical movement of a verse, Quint. 9, 4, 115; 11, 2, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > decursus

  • 11 gyrus

    gyrus, i, m., = guros, a circle, esp. that which is described by a horse in its movements (mostly poet.; cf.: circus, circulus, orbis, orbita).
    I.
    Lit.:

    nec equi variare gyros in morem nostrum docentur,

    Tac. G. 6; so of a circular course, ring, for horses, Verg. G. 3, 115:

    carpere gyrum,

    id. ib. 3, 191:

    curvo brevius compellere gyro,

    Tib. 4, 1, 93; Manil. 5, 74; Ov. A. A. 3, 384; Luc. 1, 425 et saep.:

    adytis cum lubricus anguis ab imis Septem ingens gyros, septena volumina traxit,

    Verg. A. 5, 85:

    ducensque per aëra gyros Miluus,

    Ov. Am. 2, 6, 33:

    apes gyros volatu edunt,

    Plin. 11, 20, 22, § 68:

    grues gyros quosdam indecoro cursu peragunt,

    id. 10, 23, 30, § 59:

    quem (turbinem) pueri magno in gyro...intenti ludo exercent,

    Verg. A. 7, 379:

    in gyrum Euripo addito (in Circo),

    i. e. around, round about, Suet. Caes. 39.—
    B.
    Transf., the place where horses are trained, a course ( poet.):

    gyrum pulsat equis,

    Prop. 3, 14 (4, 13), 11.—
    II.
    Trop., a circle, circuit, career, course: mensis artiore (quam annus) praecingitur circulo;

    angustissimum habet dies gyrum,

    Sen. Ep. 12; cf.:

    seu bruma nivalem Interiore diem gyro trahit,

    Hor. S. 2, 6, 26:

    similique gyro venient aliorum vices,

    circuit, course, Phaedr. 4, 26, 25:

    homines secundis rebus effrenatos tamquam in gyrum rationis et doctrinae duci oportere,

    Cic. Off. 1, 26, 70:

    oratorem in exiguum gyrum compellere,

    id. de Or. 3, 19, 70; Prop. 3, 3 (4, 2), 21; cf.:

    attrahe vela Fortius et gyro curre, poëta, tuo,

    Ov. R. Am. 398:

    in dialecticae gyris consenescere,

    Gell. 16, 8, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > gyrus

  • 12 pallium

    pallium, i, n., a covering, cover [cf. palla].
    I.
    In gen.
    a.
    A coverlet:

    et gravius justo pallia pondus habent,

    Ov. H. 21, 170:

    onerosa pallia jactat,

    Juv. 6, 236:

    tunc queror in toto non sidere pallia lecto,

    Prop. 5, 3, 31; Suet. Ner. 84.—
    b.
    A pall:

    arrepto pallio retexi corpora,

    App. M. 3, p. 133, 23; id. Flor. p. 342, 27.—
    c.
    A curtain:

    quae festis suspendam pallia portis?

    Prud. adv. Symm. 2, 726.—
    II.
    In partic., a Greek cloak or mantle, esp. as the dress of the Grecian philosophers. The Romans were accustomed to wear it only when they resided among Greeks. It was also the dress of the hetaerae, both Greek and Roman, Plaut. Mil. 3, 1, 93; Ov. Am. 1, 4, 50; id. A. A. 1, 153:

    pallium in collum conicere (as was customary with persons about to exert themselves),

    id. Capt. 4, 1, 12:

    soleas mihi late: pallium inice in me huc,

    id. Truc. 2, 5, 26; id. Capt. 4, 2, 8: umerum pallio onerare, Ter. Phorm. 5, 6, 4:

    cum iste cum pallio purpureo talarique tunicā versaretur in conviviis muliebribus,

    Cic. Verr. 2, 5, 13, § 31:

    consularis homo soccos habuit et pallium,

    id. Rab. Post. 10, 27:

    amica corpus ejus texit suo pallio,

    id. Div. 2, 69, 143:

    cum pallio et crepidis inambulare in gymnasio,

    Liv. 29, 19:

    togam veteres ad calceos usque demittebant ut Graeci pallium,

    Quint. 11, 3, 143.—Fig.:

    solos esse Atticos credunt quādam eloquentiae frugalitate contentos, ac semper manum intra pallium continentis,

    speaking with calmness and reserve, Quint. 12, 10, 21; cf. id. 11, 3, 138.— Plur. for sing., Ov. A. A. 1, 153.—Prov.:

    tunica propior pallio est,

    the shirt is nearer than the coat, Plaut. Trin. 5, 2, 30:

    a togā ad pallium,

    of sinking from a high to a lower rank, Tert. Pall. 5.—
    B.
    Transf.
    1.
    The toga, and, in gen., an upper garment of any kind, Mart. 3, 63, 10; 8, 59, 9; 11, 16, 5; 11, 23, 12.—
    2.
    Since the pallium was the philosopher's cloak, a philosophic career or habit:

    ad pallium reverti,

    Amm. 25, 4, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > pallium

  • 13 tenor

    tĕnor, ōris, m. [teneo, II. B.], a holding on, holding fast; hence, an uninterrupted course, career, tenor (mostly post-Aug.; cf.: cursus, ordo).
    I.
    In gen.: hasta fugit servatque cruenta tenorem, keeps its course, Verg. A. 10, 340:

    (aulaea) placido educta tenore Tota patent,

    by a steady motion, Ov. M. 3, 113:

    hic tibi versandus tenor est,

    id. A. A. 2, 729:

    interrumpere tenorem rerum,

    Liv. 41, 15, 7:

    pugnae,

    id. 8, 38, 11:

    tenorem pugnae servabant,

    id. 30, 18:

    tenor vitae,

    Ov. H. 17, 14; Liv. 40, 12, 7:

    fati,

    Ov. H. 7, 112:

    eundem tenorem servare,

    Col. Arb. 2, 2:

    unus tenor algoris aestūsve,

    Plin. 14, 2, 4, § 27:

    eodem tenore duo insequentes consulatus gessi,

    Liv. 7, 40, 9; cf.:

    eodem consiliorum tenore,

    id. 22, 15, 1:

    uno et perpetuo tenore juris semper usurpato, numquam intermisso,

    id. 35, 16;

    austeritatis (in smaragdis),

    Plin. 37, 5, 18, § 67:

    tenorem in narrationibus servant,

    connection, Quint. 10, 7, 6:

    cum quantum, quale interrogantes gravi, comparantes acuto tenore concludunt,

    i. e. tone, accent, id. 1, 5, 26; cf. in plur.:

    adhuc difficilior observatio est per tenores vel accentus,

    id. 1, 5, 22; cf.

    § 26: vel heroos gressu truncare tenores,

    i. e. mingle pentameters with heroic verses, Stat. S. 5, 3, 99.—
    B.
    Adverb.: uno tenore, in one course or direction, uninterruptedly, uniformly: isque (stilus medius) uno tenore, ut aiunt, in dicendo fluit, * Cic. Or. 6, 21:

    brevis profecto res est, si uno tenore peragitur,

    Liv. 5, 5, 7:

    uno tenore fidem colere,

    id. 22, 37, 10:

    tenore uno in mediam aciem illati,

    id. 22, 47, 6; cf.:

    hi mores eaque caritas patriae per omnes ordines velut tenore uno pertinebat,

    id. 23, 49, 3: so,

    uno velut tenore,

    id. 2, 42, 8.—
    II.
    In partic., in the later jurid. lang., the connection, contents, sense, tenor of a law:

    pro tenore legis Aquiliae,

    Dig. 9, 2, 56:

    pro tenore S C Claudiani,

    Paul. Sent. 2, 21, 18:

    auctorum verba emendare tenore sententiae perseverante, non est prohibitum,

    Dig. 42, 1, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > tenor

  • 14 transcurro

    trans-curro, curri or cŭcurri (the former, Cic. Brut. 81, 282; Auct. Her. 4, 34, 45; Liv. 40, 40, 7; Quint. 9, 3, 89; Sen. Contr. 1, 6, 10;

    the latter,

    Plin. 2, 26, 25, § 96; Suet. Calig. 24; Curt. 6, 3, 16), cursum, 3, v. n. and a.
    I.
    To run over or across, to run, go, sail, etc., by or past.
    A.
    Lit. cito Transcurre curriculo ad nos, Plaut. Mil. 2, 6, 43 sq.:

    hinc ad forum,

    Ter. Eun. 4, 6, 25:

    praeter oculos,

    Ov. M. 14, 359; cf.:

    praeter ora populi,

    Plin. 2, 26, 25, § 96.— Absol.:

    remos transcurrentes detergere,

    in sailing by, Caes. B. C. 1, 58:

    haud dubius, sine noxā transcursuros, si nemo se opponeret,

    Curt. 4, 13, 33; Val. Fl. 4, 615. — Impers. pass.:

    captis propioribus castris in altera transcursum castra ab Romanis est,

    Liv. 25, 39, 7:

    in arcem transcurso opus est tibi,

    Ter. Hec. 3, 4, 17.—
    B.
    Trop.:

    ne sine delectu temere in dissimilem rem,

    Auct. Her. 4, 34, 45:

    hic tamen ad melius poterit transcurrere quondam,

    Hor. S. 2, 2, 82:

    in prolem transcurrit gratia patrum,

    Claud. Laud. Stil. 2, 51; so,

    tempus,

    Petr. 136.— Impers. pass.:

    praecipiti cursu a virtute descitum, ad vitia transcursum,

    Vell. 2, 1, 1.—
    2.
    Of time, to pass by, elapse:

    patiar ergo aestatem inquietem transcurrere,

    Plin. Ep. 7, 2, 2:

    cum tempus jam longum transcurreret,

    Gell. 5, 10, 7.—
    II.
    To run, hasten, or pass through, to traverse.
    A.
    Lit.:

    per spatium,

    Lucr. 4, 192:

    per geminum tempus (harundo),

    Sil. 12, 414:

    cum transcucurrisset Campaniam,

    Suet. Calig. 24:

    reliquas trunci partes (umor),

    Col. 3, 10, 1:

    (luna) radios solis,

    id. 2, 10, 10:

    Hellespontum,

    Nep. Eum. 3, 3:

    tot montium juga transcucurrimus,

    Curt. 6, 3, 16:

    caelum (nimbus),

    Verg. A. 9. 111.— In pass.:

    raptim transcursā primā porticu,

    App. M. 9, p. 217; id. Flor. 1, p. 520, 19.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen.: suum cursum, to run through, hasten to the end of one ' s career, * Cic. Brut. 81, 282. —
    2.
    In partic., to run through or over in speaking, to treat cursorily, touch briefly upon:

    narrationem,

    Sen. Contr. 1, 2 med.:

    partem operis,

    Quint. 9, 3, 89:

    in quā (narratione) sciens transcurram subtiles nimium divisiones,

    pass over, id. 4, 2, 2; 10, 1, 19; 10, 5, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > transcurro

  • 15 vita

    vīta, ae ( gen. sing. vitaï, Lucr. 1, 415; 2, 79; 3, 396), f. [vivo; Sanscr. gīv, to live; Gr. bios, life], life.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    tribus rebus animantium vita tenetur, cibo, potione, spiritu,

    Cic. N. D. 2, 54, 134:

    dare, adimere vitam alicui,

    id. Phil. 2, 3, 5:

    necessaria praesidia vitae,

    id. Off. 1, 17, 58:

    in liberos vitae necisque potestatem habere,

    Caes. B. G. 6, 19:

    exiguum vitae curriculum,

    Cic. Rab. Perd. 10, 30:

    ego in vitā meā nullā umquam voluptate tantā sum adfectus, etc.,

    id. Att. 5, 20, 6:

    vitam agere honestissime,

    id. Phil. 9, 7, 15; cf.:

    degere miserrimam,

    id. Sull. 27, 75:

    vitam in egestate degere,

    id. Rosc. Am. 49, 144:

    tutiorem vivere,

    id. Verr. 2, 2, 47, § 118:

    profundere pro aliquo,

    id. Phil. 14, 11, 30 fin.:

    amittere per summum dedecus,

    id. Rosc. Am. 11, 30:

    auferre alicui,

    id. Sen. 19, 71:

    in vitā manere,

    id. Fam. 5, 15, 3:

    in vitā diutius esse,

    id. Q. Fr. 1, 3, 5:

    e vitā discedere,

    id. Fam. 2, 2; cf.

    cedere,

    id. Brut. 1, 4:

    vitā cedere,

    id. Tusc. 1, 15, 35:

    de vitā decedere,

    id. Rab. Perd. 11:

    vitā se privare,

    id. de Or. 3, 3, 9:

    vitā aliquem expellere,

    id. Mur. 16, 34:

    si vita suppetet,

    id. Fin. 1, 4, 11: si mihi vita contigerit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 1:

    ne ego hodie tibi bonam vitam feci,

    a pleasant life, Plaut. Pers. 4, 8, 3:

    bonam vitam dare,

    id. Cas. 4, 4, 21; cf.

    , on the other hand: malae taedia vitae,

    Ov. P. 1, 9, 31.—
    B.
    In partic., life, as a period of time = aetas (post-Aug.):

    ii quadragensimum annum vitae non excedunt,

    Plin. 6, 30, 35, § 195; 7, 2, 2, § 30; 7, 49, 50, § 160:

    periit anno vitae septimo et quinquagesimo,

    Suet. Vit. 18:

    septem et triginta annos vitae explevit,

    Tac. A. 2, 88 fin.; Val. Max. 4, 1, 6; 8, 13, ext. 7; Gell. 15, 7, 1; Hier. in Dan. 6, 1.— Plur.:

    nec vero, si geometrae et grammatici... omnem suam vitam in singulis artibus consumpserint, sequitur, ut plures quasdam vitas ad plura discenda desideremus,

    Quint. 12, 11, 20; cf. also in the foll.—
    II.
    Transf.
    A.
    A living, support, subsistence (Plautinian;

    syn. victus): vitam sibi repperire,

    Plaut. Stich. 3, 2, 9; cf.:

    neque illi concedam quicquam de vitā meā,

    id. Trin. 2, 4, 76.—
    B.
    A life, i. e. a way or mode of life (class.): vita hominis [p. 1999] ex ante factis spectabitur, Auct. Her. 2, 3, 4:

    vita rustica honestissima atque suavissima,

    Cic. Rosc. Am. 17, 48:

    hanc usus, vita, mores respuit,

    id. Mur. 35, 74; cf.:

    inquirendo in utriusque vitam et mores,

    Liv. 40, 16, 2; so (with mores) Ov. H. 17, 172 Ruhnk.:

    neque ante philosophiam patefactam hac de re communis vita dubitavit,

    nor was it doubted in common life, Cic. Div. 1, 39, 86:

    vita, victusque communis,

    social life, id. Off. 1, 17, 58; cf.:

    omni vitā atque victu excultus,

    id. Brut. 25, 95.— Plur.:

    inspicere, tamquam in speculum, in vitas omnium,

    Ter. Ad. 3, 3, 61; cf.:

    per omnium vitas amicitia serpit,

    Cic. Leal. 23, 87:

    (Minos) vitas et crimina discit,

    Verg. A. 6, 433. —
    C.
    Life, real life (opp. fancy or fiction):

    ex quo est illud e vitā ductum ab Afranio,

    Cic. Tusc. 4, 20, 45:

    de vitā hominum mediā sumptum,

    Gell. 2, 23, 12:

    nil sine magno Vita labore dedit mortalibus,

    Hor. S. 1, 9, 60.—
    D.
    Like our life, to denote a very dear object:

    certe tu vita es mihi,

    Plaut. As. 3, 3, 24; cf. Ter. Ad. 3, 2, 33.—Hence, mea vita, or simply vita, my life, as a term of endearment, Plaut. Stich. 4, 2, 6; Cic. Fam. 14, 2, 3; 14, 4, 1; Prop. 1, 2, 1; 2, 20 (3, 13), 17.—
    E.
    The living, i. e. mankind, the world; like Gr. bios ( poet. and in postAug. prose):

    rura cano, rurisque deos, his vita magistris Desuevit quernā pellere glande famem,

    Tib. 2, 1, 37:

    agnoscat mores vita legatque suos,

    Mart. 8, 3, 20:

    verum falsumne sit, vita non decrevit,

    Plin. 8, 16, 19, § 48:

    alias in tumultu vita erat,

    id. 13, 13, 27, § 89.—
    F.
    A life, i. e. a course of life, career, as the subject of biography: in hoc exponemus libro de vitā (al. vitam) excellentium imperatorum, Nep. praef. § 8; id. Epam. 4 fin.:

    vitae memoriam prosā oratione composuit,

    Suet. Claud. 1 fin.:

    propositā vitae ejus velut summā,

    id. Aug. 9:

    referam nunc interiorem ac familiarem ejus vitam,

    id. ib. 61; cf. Serv. Verg. A. 1, 368:

    qui vitas resque gestas clarorum hominum memoriae mandaverunt,

    Gell. 1, 3, 1.—
    G.
    The duration of life (in plants, etc.), duration:

    arborum immensa,

    Plin. 16, 44, 85, § 234; 16, 44, 90, § 241; Pall. 12, 7, 17.—
    H.
    An existence, a being, of spirits in the infernal regions:

    tenues sine corpore vitae,

    Verg. A. 6, 292; cf. id. ib. 12, 952.

    Lewis & Short latin dictionary > vita

См. также в других словарях:

  • Career — is a term defined by the Oxford English Dictionary as an individual s course or progress through life (or a distinct portion of life) . It usually is considered to pertain to remunerative work (and sometimes also formal education).A career is… …   Wikipedia

  • Career Clusters — provide students with a context for studying traditional academics and learning the skills specific to a career, and provide U.S. schools with a structure for organizing or restructuring curriculum offerings and focusing class make up by a common …   Wikipedia

  • career — ca‧reer [kəˈrɪə ǁ ˈrɪr] noun [countable] JOBS HUMAN RESOURCES 1. a job or profession that you have been trained for and intend to do for your working life, and which offers the chance to be Promoted (= move up through different levels): • My son… …   Financial and business terms

  • Career Pathways — is a workforce development strategy used in the U.S. to support workers’ transitions from education into and through the workforce. This strategy has been adopted at the federal, state and local levels in order to increase education, training and …   Wikipedia

  • Career Education Corporation — (CEC) nasdaq|CECO, founded in 1994, is a postsecondary education provider with campus based and online curriculum. On July 1, 2003, Career Education Corporation merged with competitor Whitman Education Group, Inc., gaining control over the latter …   Wikipedia

  • Career assessments — are tests that are designed to help individuals understand their unique personality profile (i.e., interests, values, aptitudes and skills), and how this profile impacts their potential success and satisfaction with different career options.… …   Wikipedia

  • Career counseling — Career Counselling and career coaching are similar in nature to traditional counselling (Kim, Li, Lian, 2002). However, the focus is generally on issues such as career exploration, career change, personal career development and other career… …   Wikipedia

  • Career management — is defined by Ball (1997) [Ball, B. (1997), “Career management competences – the individualperspective”, Career Development International, Vol. 2, Is 2, pp. 74 79] as:# Making career choices and decisions ndash; the traditional focus of careers… …   Wikipedia

  • Career portfolio — Career portfolios are used to plan, organize and document education, work samples and skills. People use career portfolios to apply to college or training programs, get a job, get a higher salary, show transferable skills, and to track personal… …   Wikipedia

  • career move — caˈreer move noun [countable] JOBS something you do to make progress in your career, sometimes something not directly related to your job: • I joined the Labour Party because I believed in its values, not simply as a career move. * * * career… …   Financial and business terms

  • career change — caˈreer change noun [countable usually singular] the act of changing to a different kind of job: • She was bored with her job and wanted to make a career change. * * * career change UK US noun [C] ► HR a change to a different type of job from the …   Financial and business terms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»