-
1 approval
[ə'pruːvəl]n( approbation) aprobata f; ( permission) zgoda fto meet with sb's approval — spotykać się (spotkać się perf) z czyjąś aprobatą
* * *noun (the act or state of agreeing to or being pleased with (a person, thing etc): This proposal meets with my approval.) zgoda -
2 acceptance
[ək'sɛptəns]nprzyjęcie nt, akceptacja fto meet with general acceptance — spotykać się (spotkać się perf) z ogólną aprobatą
* * *noun We have had few acceptances to our invitation.) przyjęcie, zgoda -
3 approbation
[æprə'beɪʃən]naprobata f* * *[æprə'beiʃən](approval: His bravery received the approbation of the whole town.) uznanie -
4 assent
[ə'sɛnt] 1. nzgoda f, aprobata f2. vito assent (to) — godzić się (zgodzić się perf) (na +acc)
to give one's assent — wyrażać (wyrazić perf) (swoją) zgodę or aprobatę
* * *[ə'sent] 1. noun(agreement: The Queen gave the royal assent to the bill.) akceptacja, zgoda2. verb((with to) to agree: They assented to the proposal.) akceptować -
5 endorsement
[ɪn'dɔːsmənt]npoparcie nt; ( BRIT) ( on driving licence) adnotacja f ( o wykroczeniu drogowym)* * *noun żyro, aprobata -
6 sanction
['sæŋkʃən] 1. n( approval) poparcie nt2. vtto impose economic sanctions on/against — nakładać (nałożyć perf) sankcje ekonomiczne na +acc
* * *['sæŋkʃən] 1. noun(permission or approval: The soldier's action did not have the sanction of his commanding officer.) aprobata, zezwolenie2. verb(to permit or agree to: We cannot sanction the use of force.) zezwalać na -
7 approvingly
[ə'pruːvɪŋlɪ]adv
См. также в других словарях:
aprobata — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. aprobataacie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} uznanie czegoś za dobre, słuszne, właściwe; akceptacja, zgoda, pochwała : {{/stl 7}}{{stl 10}}Całkowita, powszechna aprobata. Wyrazić, uzyskać aprobatę. <łac.> {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
aprobata — ż IV, CMs. aprobataacie zwykle blm «uznanie czegoś za dobre, pochwała czegoś, zgoda na coś, przyzwolenie» Gorąca, powszechna aprobata. Aprobata czyichś poglądów. Czyjaś aprobata. Dać, uzyskać, wyrazić aprobatę. Słuchać, potakiwać z aprobatą. ‹łac … Słownik języka polskiego
moţiune — MOŢIÚNE, moţiuni, s.f. 1. Hotărâre a unei adunări, aprobată prin vot, prin care aceasta îşi exprimă atitudinea, doleanţele sau revendicările în anumite probleme majore. 2. Procedeu de formare a substantivelor feminine de la cele masculine sau a… … Dicționar Român
Coat of arms of Deva, Romania — Coat of arms of Deva Details Armiger The Local Council of Deva (Consiliul local) Adopted 1999 … Wikipedia
milczący — Milcząca zgoda, aprobata itp. «zgoda, zezwolenie na coś, wyrażane bez słów, przez nieprzeciwstawianie się czemuś»: Przy milczącej zgodzie państw zachodnich obywatele II Rzeczypospolitej – walczący o wolność i niepodległość kraju – odpowiadali… … Słownik frazeologiczny
afirmacja — ż I, DCMs. afirmacjacji, blm książk. «potwierdzenie, uznanie czegoś, aprobata» Afirmacja rzeczywistości. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
afirmatywnie — książk. «potwierdzająco, z aprobatą; pozytywnie» … Słownik języka polskiego
akceptacja — ż I, DCMs. akceptacjacji; lm D. akceptacjacji (akceptacjacyj) 1. książk. «wyrażenie zgody na coś, potwierdzenie czegoś; aprobata» Akceptacja nowych warunków. Dać, uzyskać akceptację. 2. → akcept w zn. 2 Akceptacja weksla. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
aprobacja — ż I, DCMs. aprobacjacji; lm D. aprobacjacji (aprobacjacyj) przestarz. «aprobata» Kiwnąć głową na znak aprobacji. Zyskać powszechną aprobację. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
autoafirmacja — ż I, DCMs. autoafirmacjacji, blm «afirmacja samego siebie, aprobata własnej osoby, swojego charakteru, postępowania, zadowolenie z siebie» … Słownik języka polskiego
chwalić — ndk VIa, chwalićlę, chwalićlisz, chwal, chwalićlił, chwalićlony 1. «mówić o kimś, o czymś z uznaniem, aprobatą; oceniać dodatnio» Chwalić dziecko za pilność. Chwalić żonę przed mężem. Chwalić czyjąś gospodarność. Chwalono ją, że taka oszczędna. ◊ … Słownik języka polskiego