Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

(adoration)

  • 1 adoratio

    ădōrātĭo, ōnis, f. Plin. adoration.    - [gr]gr. προσκύνησις. - voir hors site adoratio.
    * * *
    ădōrātĭo, ōnis, f. Plin. adoration.    - [gr]gr. προσκύνησις. - voir hors site adoratio.
    * * *
        Adoratio, adorationis, Verbale. Plin. Adoration.

    Dictionarium latinogallicum > adoratio

  • 2 salutatio

    sălūtātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] salut, salutation. [st2]2 [-] visite de politesse, réception, hommages (présentés à un prince). [st2]3 [-] foule de visiteurs, foule de courtisans, cour. [st2]4 [-] salutation (devant un autel), adoration.    - salutationem reddere, Tac. A. 4, 61: répondre à un salut.    - opperiens salutationem Caesaris, Gell.: attendant le moment de faire sa cour à l'empereur.    - promiscuae salutationes, Suet.: audiences accordées à toutes sortes de gens.
    * * *
    sălūtātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] salut, salutation. [st2]2 [-] visite de politesse, réception, hommages (présentés à un prince). [st2]3 [-] foule de visiteurs, foule de courtisans, cour. [st2]4 [-] salutation (devant un autel), adoration.    - salutationem reddere, Tac. A. 4, 61: répondre à un salut.    - opperiens salutationem Caesaris, Gell.: attendant le moment de faire sa cour à l'empereur.    - promiscuae salutationes, Suet.: audiences accordées à toutes sortes de gens.
    * * *
        Salutatio, Verbale. Cic. Salutation.
    \
        Salutanti mutuam salutationem reddere. Seneca. Resaluer celuy qui nous salue.
    \
        Tempus consumere salutationibus. Cic. A faire la reverence.
    \
        Inter exercitus salutatio facta. Liu. Les osts se saluerent l'un l'autre.

    Dictionarium latinogallicum > salutatio

  • 3 adoratus

    [st1]1 [-] ădōrātus, a, um: part. passé de adoro. - [abcl][b]a - prié, imploré. - [abcl]b - adoré, vénéré, salué.[/b]    - frondes adoratae, Stat.: feuillage consacré.    - Urbem tantum non adoratam reliquit, Flor.: il (= Annibal) s'éloigna de Rome dont il avait presque touché les portes (de Rome qu'il n'avait pas saluée). [st1]2 [-] ădōrātŭs, ūs, m.: Hier. adoration.

    Dictionarium latinogallicum > adoratus

  • 4 cultus

        cultus ūs, m    [COL-], labor, care, cultivation, culture: agricolarum: agrorum, L.: fructum edere sine cultu hominum: corporis: frequens, constant, V.: praediscere patrios cultūs, traditional methods of husbandry, V.—Fig., training, education, culture: malo cultu corruptus: animi, mental discipline: pueritiae, means of education, S.: honestarum artium, Ta.: Recti cultūs, H.: Quīs neque mos neque cultus erat, civilization, V.—Style, care, way of life, cultivation, civilization, refinement, luxury: a cultu provinciae abesse, Cs.: humanus civilisque: (sequar) cultūs artīsque locorum, O.: lubido ganeae ceterique cultūs, dissipation, S.: in neutram partem cultūs miser, i. e. neither by gluttony nor by stinginess, H.—An honoring, reverence, adoration, veneration: deorum: cultu venerantur numina, O.: sui, Ta.: meus, for me, Ta.—Attire, dress, garb: miserabilis, S.: forma viri miseranda cultu, V.: virilis, H.: Dianae, O.: nulla cultūs iactatio, display in armor, Ta.: cultūs dotales, bridal array, Ta.
    * * *
    I
    culta -um, cultior -or -us, cultissimus -a -um ADJ
    cultivated/tilled/farmed (well); ornamented, neat/well groomed; polished/elegant
    II
    habitation; cultivation (land); civilization, refinement; polish, elegance; care, worship, devotion/observance; form of worship, cult; training/education; personal care/maintenance/grooming; style; finery, splendor; neatness/order

    Latin-English dictionary > cultus

  • 5 adorabilis

    adorabilis, adorabile ADJ
    adorable, worthy of adoration/veneration

    Latin-English dictionary > adorabilis

  • 6 adorandus

    adoranda, adorandum ADJ
    adorable, worthy of adoration/veneration

    Latin-English dictionary > adorandus

  • 7 adorabilis

    ădōrābĭlis, e, adj. [adoro], worthy of adoration, adorable:

    beneficium deae,

    App. M. 11, p. 265.

    Lewis & Short latin dictionary > adorabilis

  • 8 adoratio

    ădōrātĭo, ōnis, f. [id.], worship, adoration, proskunêsis (rare; not in Liv. 30, 16, 5, where the correct read. is adulationi, Weissenb.):

    propitiare deos adoratione,

    Plin. 29, 4, 20, § 67.—In plur., App. M. 4, p. 155.

    Lewis & Short latin dictionary > adoratio

  • 9 cultus

    1.
    cultus, a, um, Part. and P. a., from 1. colo.
    2.
    cultus, ūs, m. [1. colo].
    I.
    Prop., a laboring at, labor, care, cultivation, culture (rare):

    quod est tam asperum saxetum, in quo agricolarum cultus non elaboret?

    Cic. Agr. 2, 25, 66:

    agricolae,

    id. Leg. 1, 1, 1:

    agrorum,

    Liv. 4, 12, 7; Quint. prooem. § 26; cf. id. 8, 3, 75:

    (oves) neque sustentari neque ullum fructum edere ex se sine cultu hominum et curatione possent,

    Cic. N. D. 2, 63, 158; cf.:

    cultus et curatio corporis,

    id. ib. 1, 34, 94:

    omnis cultus fructusque Cereris in iis locis interisse,

    id. Verr. 2, 4, 51, § 114.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen. (also rare), training, education, culture:

    malo cultu corruptus,

    Cic. Part. Or. 26, 91:

    animi,

    mental discipline, id. Fin. 5, 19, 54; cf.:

    recti cultus pectora roborant,

    Hor. C. 4, 4, 34; id. Ep. 2, 2, 123:

    litterarum,

    Just. 9, 8, 18; Gell. 14, 6, 1:

    quos (barbaros reges) nulla eruditio, nullus litterarum cultus imbuerat,

    Sen. Ira, 3, 17, 1:

    quid tam dignum cultu atque labore ducamus (sc. quam vocem)?

    Quint. 2, 16, 17.—
    B.
    In partic.
    1.
    An honoring, reverence, adoration, veneration:

    philosophia nos primum ad deorum cultum erudivit,

    Cic. Tusc. 1, 26, 64; id. Inv. 2, 53, 161; Ov. M. 2, 425:

    exquisitus religionis cultus,

    Val. Max. 5, 2, 1; 4, 4, 4.— In plur.:

    justis ac piis,

    Lact. 4, 3:

    de adventu regis et cultu sui,

    Tac. A. 2, 58.— Far more freq. and class. in prose and poetry,
    2.
    Care directed to the refinement of life (opp. to a state of nature), i. e. arrangements for living, style, manner of life, culture, cultivation, elegance, polish, civilization, refinement, etc.:

    homines a ferā agrestique vitā ad humanum cultum civilemque deducere,

    Cic. de Or. 1, 8, 33; cf.: eadem mediocritas ad omnem usum cultumque vitae transferenda est. id. Off. 1, 39, 140: [p. 489] (Belgae) a cultu atque humanitate provinciae longissime absunt, Caes. B. G. 1, 1; cf. id. ib. 1, 31; Verg. A. 5, 730; and in plur.:

    cultusque artesque virorum,

    Ov. M. 7, 58:

    liberalis,

    Liv. 45, 28, 11:

    humilis,

    id. 1, 39, 3:

    agrestis et rusticus,

    id. 7, 4, 6; cf.

    feri,

    Hor. C. 1, 10, 2:

    multas (artes) ad animorum corporumque cultum... invexit,

    Liv. 39, 8, 3:

    regio victu atque cultu aetatem agere,

    Sall. C. 37, 6;

    so with victus,

    Cic. Fam. 9, 3, 1; Caes. B. G. 6, 24; Nep. Alcib. 11, 4 al.; cf. of improvement, cultivation of mind:

    animi cultus ille erat ei quasi quidam humanitatis cibus,

    Cic. Fin. 5, 19, 54:

    non mores patrios solum, sed etiam cultum vestitumque mutavit,

    Nep. Paus. 3, 1. —In a bad sense, luxury, voluptuousness, wantonness:

    libido stupri, ganeae ceterique cultūs non minor incesserat,

    sensual indulgences, Sall. C. 13, 3; cf.:

    cultus ac desidia imperatoris,

    Liv. 29, 21, 13.—
    b.
    Transf., of ornaments of style:

    in verbis effusiorem, ut ipsi vocant, cultum adfectaverunt,

    Quint. 3, 8, 58; so id. 2, 5, 23; 10, 1, 124 al.—
    3.
    Style of dress, external appearance, clothing, dress, garb, apparel, attire; esp. ornament, decoration, splendid dress, splendor (so most freq.):

    aequato omnium cultu,

    Liv. 34, 4, 12:

    pastoralis,

    Vell. 1, 2:

    quam maxime miserabilis,

    Sall. J. 33, 1; Tert. Hab. Mul. 3:

    regius,

    Nep. Dat. 3, 1:

    militaris,

    Liv. 29, 19, 11:

    incinctus Gabino cultu,

    id. 10, 7, 3:

    justo mundior,

    id. 8, 15, 7:

    amoenior,

    id. 4, 44, 11 et saep.; Vell. 2, 40; Quint. 8, prooem. § 20; Suet. Caes. 44 et saep.; Hor. C. 1, 8, 16; 4, 9, 15; Ov. M. 3, 609 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > cultus

  • 10 salveo

    salvĕo, ēre, v. n. [salvus].
    I.
    To be well, or in good health; so in the verb. finit. only once in a lusus verbb. with the foll.; v. II. 1. fin.
    II.
    In partic., as a term of salutation.
    1.
    Salve, salveto, salvete, God save you; how are you? I hope you are well; and, salvere jubeo, I bid you good-day, goodday, welcome, etc. (very freq. and class.; cf.: haveo, valeo): Ly. Charmidem Lysiteles salutat. Ca. Non ego sum salutis dignus? Ly. Immo salve, Callicles, Plaut. Trin. 5, 2, 29: Ph. Curculio exoptate, salve. Cu. Salve. Ph. Salvum gaudeo te advenire, id. Curc. 2, 3, 27: Cr. O Mysis, salve. My. Salvus sis, Crito, Ter. And. 4, 5, 7: He. Ergasile, salve. Er. Di te bene ament, Hegio, Plaut. Capt. 1, 2, 35: Am. Salve, adulescens. Sc. Et tu multum salveto, adulescentula, id. Rud. 2, 4, 3: Pl. Pater, salveto, amboque adeo. Dac. Salvos sies, id. ib. 1, 2, 15: Le. Gymnasium flagri, salveto. Li. Quid agis, custos carceris? id. As. 2, 2, 31; cf. id. Curc. 2, 1, 19:

    accessi ad adulescentes in foro: Salvete, inquam, etc.,

    id. Capt. 3, 1, 19:

    salvete, Athenae, te video libens,

    id. Stich. 5, 2, 1:

    salvete, fures maritimi,

    id. Rud. 2, 2, 5:

    ibo advorsum... Jubeo te salvere voce summā,

    id. As. 2, 2, 30:

    salvere jussi,

    id. ib. 2, 4, 4:

    jusseram salvere te,

    id. Curc. 4, 4, 4: Dionysium jube salvere, greet (for me), Cic. Att. 4, 14, 2; cf.:

    Alexin salvere jubeas velim,

    id. ib. 7, 7, 7:

    salvere jubet prior,

    Hor. Ep. 1, 7, 66:

    regem parentemque urbis Romanae salvere omnes jubent,

    Liv. 1, 16.—Hence, also, once, salvebis, i. e. you are saluted:

    salvebis a meo Cicerone,

    Cic. Att. 6, 2, 10.—Of a salutation, i. e. adoration of a divinity:

    salve, vera Jovis proles (sc. Hercules),

    Verg. A. 8, 301.— Poet., in a solemn address to any revered object:

    salve, magna parens frugum, Saturnia tellus,

    Verg. G. 2, 173; Hor. C. 1, 32, 15:

    o salve Lapithaeae gloria gentis,

    Ov. M. 12, 530:

    salve, laeta dies,

    id. F. 1, 87.—Also on one's sneezing, God bless you! Giton ter continuo sternutavit... Eumolpus salvere Gitona jubet, Petr. 98, 4. —In a lusus verbb. alluding to the prim. signif.: Ph. Salve. Le. Egon' salva sim, quae siti sicca sum? Plaut. Curc. 1, 2, 26; cf. infra, 2.—With a similar allusion, in the verb. finit.: As. Salve. St. Sat mihi'st tuae salutis, nihil moror, sat salveo;

    Aegrotare malim, quam esse tuā salute sanior,

    Plaut. Truc. 2, 2, 4 sq. —
    2.
    Sometimes with vale, in taking leave, farewell, goodby, adieu:

    vale atque salve,

    Plaut. Capt. 3, 5, 86; cf.:

    vale, salve,

    Cic. Fam. 16, 9, 4:

    salveto tu, tu vale,

    Plaut. Men. 5, 9, 17;

    in reply to salvus sis,

    id. Stich. 2, 1, 44.— Hence, also, in bidding farewell to the dead: ideo mortuis Salve et Vale dici, non quod aut valere aut salvi esse possunt, sed quod ab his recedimus, eos numquam visuri, Varr. ap. Serv. Verg. A. 11, 97:

    salve aeternum mihi, maxime Palla, Aeternumque vale,

    Verg. A. 11, 97; cf.

    , in imitation: salve supremum, senior mitissime patrum, Supremumque vale,

    Stat. S. 3, 3, 208; Inscr. Orell. 4747.—In allusion to the literal signif. (v. supra): Ar. Salve. Ph. Salvere me jubes, quoi tu abiens affers morbum, Plaut. As. 3, 3, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > salveo

См. также в других словарях:

  • adoration — [ adɔrasjɔ̃ ] n. f. • XIVe; lat. adoratio 1 ♦ Relig. Action d adorer. ⇒ culte, latrie. L Adoration des Mages (⇒ épiphanie) . « Les Bénédictines de l adoration perpétuelle du Saint Sacrement » (Hugo). 2 ♦ Amour fervent, culte passionné. « Son… …   Encyclopédie Universelle

  • Adoration — • In the strict sense, an act of religion offered to God in acknowledgment of His supreme perfection and dominion, and of the creature s dependence upon Him Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Adoration     Adoration …   Catholic encyclopedia

  • adoration — ADORATION. sub. f. Action par laquelle on adore. L adoration n est dûe quà Dieu seul. f♛/b] On dit aussi, L adoration de la Croix, aller à l adoration de la Croix: mais cela ne se dit que par relation à [b]Jésus Christ. [b]f♛/b] On se sert aussi… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • adoration — Adoration. s. f. v. Action par laquelle on adore. L adoration n est deüe qu à Dieu seul. l adoration des Idoles, est le plus grand de tous les crimes. l adoration de la croix. aller à l adoration de la croix. On dit, Que les Cardinaux vont à l… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Adoration — es una película dramática canadiense de 2008 dirigida por Atom Egoyan y protagonizada por Rachel Blanchard, Scott Speedman y Devon Bostick. La cinta se estrenó en el Festival de Cannes de 2008.[1] Recibió el Premio del Jurado Ecuménico y estuvo… …   Wikipedia Español

  • Adoration — (Latin) is to give homage or worship to someone or something. For instance, I love Kimberly. Ancient Rome Ad , to, and ora , mouth; (i.e. carrying to one s mouth ), primarily an act of homage or worship, which, among the Romans, was performed by… …   Wikipedia

  • Adoration — Ad o*ra tion, n. [L. adoratio, fr. adorare: cf. F. adoration.] 1. The act of playing honor to a divine being; the worship paid to God; the act of addressing as a god. [1913 Webster] The more immediate objects of popular adoration amongst the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • adoration — (n.) 1540s, from M.Fr. adoration, from L. adorationem (nom. adoratio) worship, adoration, noun of action from pp. stem of adorare; see ADORE (Cf. adore), the original sense of which is preserved in this word …   Etymology dictionary

  • Adoration — (lat.), Anbetung (s. d.) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Adoration — (lat.), Anbetung, Verehrung; in der kath. Kirche die Enthüllung und Verehrung des Kreuzes am Karfreitag; auch der dreifache Kniefall der Kardinäle vor dem neugewählten Papst …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Adoration — Adoration, die Anbetung s. Anbetung. 2. Verehrung, Ehrerbietung. 3. Huldigung, welche dem neuerwählten Papste von den Cardinälen erwiesen wird …   Herders Conversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»