-
1 ὅρμος
ὅρμος, ὁ, 1) Schnur, Kette (εἴρω); Il. 18, 401 unter Schmucksachen genannt, welche Hephästus gemacht hat; χρύσεον ὅρμον ἔχων, μετὰ δ' ἠλέκτροισιν ἔερτο, Od. 15, 460, wie 18, 295; vgl. H. h. Ap. 103 Ven. 88. 164; Hes. O. 74; στεφάνων ὅρμος, eine Schnur von Kränzen, Pind. N. 9, 17; ὅρμοισι τῶν ἀναπλέκοντι χέρας, Ol. 2, 82; χρυσεοδμήτοισιν ὅρμοις, Aesch. Ch. 608; Eur. El. 177; vgl. Ar. Vesp. 677 Lys. 408; Plat. Rep. IX, 590 a u. Sp., wie Luc. de domo 7. – Auch ein Ringeltanz, der von Knaben und Mädchen, die in bunter Reihe neben einander stehen, getanzt wird, Luc. de salt. 11. – Hesych. erkl. auch οἱ τῶν ὑποδημάτων ἱμάντες, Schuhriemen, Schnüre. – 2) (vgl. ὁρμέω) ein Ankerplatz, eine Rhede, wo ein Schiff sicher vor Anker gehen kann; νῆες ὅτ' ἂν ὅρμου μέτρον ἵκωνται, Od. 13, 101; τήνδ'(ναῦν) εἰς ὅρμον προέρεσσαν ἐρετμοῖς, Il. 1, 435; ὡς μήτ' ἐν ὅρμῳ κύματος ζάλην ἔχειν, Aesch. Ag. 651; πρὶν ὅρμῳ ναῦν ϑρασυνϑῆναι, Suppl. 753; Soph. O. R. 196 Phil. 217; μή μοι ναῶν πρύμνας δέξασϑαι τούςδ' εἰς ὅρμους, Eur. I. A. 1322, öfter; u. in Prosa, τὸν ὅρμον ποιεῖσϑαι, vor Anker gehen Pol. 16, 8, 2 u. a. Sp.; auch übertr., Zufluchtsort, Ruheplatz. – Bei Apollonds. 16 (IX, 296), καὶ τὸν ἀπ' ἀγκύρης ὅρμον ἔκειρε νεῶν, ist es der Halt der Schiffe, den die Anker geben, oder die Ankertaue. – Buttm. Lexilog. I, 111 betrachtet diese zweite Bedeutung als radikal von der ersten verschieden; Passow bemerkt dagegen, daß ja ein Ort, wo man bes. Schiffe anbindet oder festlegt, gleichfalls ganz natürlich von εἴρω herkommen könne; vgl. die letzte Stelle des Apollnds. u. ἕρμα. – Einige alte Grammatiker betonten in der ersten Bdtg ὁρμός.
-
2 θρασύνω
θρασύνω (vgl. ϑαρσύνω), kühn machen, ermuthigen; βροτούς Aesch. Ag. 265; pass., πρὶν ὅρμῳ ναῦν ϑρασυνϑῆναι Suppl. 753, ehe das Schiff durch die Rhede Sicherheit erlangt; πλήϑει τὴν ἀμαϑίαν ϑρασύνοντες, durch die Menge gewannen sie trotz ihrer Unerfahrenheit Muth, Thuc. 1, 142. Häufig med. kühn, dreist sein u. handeln; διδάσκου μὴ ϑρασύνεσϑαι κακοῖς Soph. Phil. 1373; μηδὲν ϑρασύνου Eur. Hec. 1183; ϑρασυνόμενοι τὸν πόλεμον ἤγειραν, muthig, Plat. Legg. III, 685 c; tadelnd, ἀσελγαίνων καὶ ϑρασυνόμενος IX, 879 d; Thuc. 5, 142; ἐφ' οἷς ἐϑρασύναντο Isocr. 5, 23; ϑρασυνάμενος ὑπὲρ ἐμαυτοῦ 4, 12, freimüthig, dreist sprechen; πρός τι, gegen Etwas, Luc. pro merc. cond. 6; λαιμαργία ἀϑεότητι ϑρασυνομένη Plut. adv. Col. 3. – Bei Pol. 4, 31, 4 ist ϑρασύνειν τι = mit Etwas prahlen.
-
3 ἐγ-κατα-πίπτω
ἐγ-κατα-πίπτω (s. πίπτω), hineinfallen; ὅρμῳ ἐνικάππεσεν Antp. Th. 82 (IX, 82); in derselben Form Ap. Rh. 3, 655, λέκτροισιν, warf sich darauf nieder.
-
4 θρασύνω
θρασύνω, kühn machen, ermutigen; pass., πρὶν ὅρμῳ ναῦν ϑρασυνϑῆναι, ehe das Schiff durch die Reede Sicherheit erlangt; πλήϑει τὴν ἀμαϑίαν ϑρασύνοντες, durch die Menge gewannen sie trotz ihrer Unerfahrenheit Mut. Häufig med. kühn, dreist sein u. handeln; ϑρασυνάμενος ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, freimütig, dreist sprechen; πρός τι, gegen etwas; ϑρασύνειν τι = mit etwas prahlen
См. также в других словарях:
ορμώ — (I) (Α ὁρμῶ, άω) [ορμή] 1. κινούμαι βίαια προς τα εμπρός, ρίχνομαι, χυμώ, εφορμώ, επιτίθεμαι (α. «όρμησε να τόν χτυπήσει» β. «ὥρμησαν ἁμιλλᾱσθαι ἐπὶ τὸ ἄκρον» γ. «όρμησε στη μάχη» δ. «ἐς ἀγῶνα τὸνδ ἔνοπλος ὁρμᾷ», Ευρ.) νεοελλ. (μέσ. και παθ.)… … Dictionary of Greek
ορμώ — ορμάω / ορμώ 1 όρμησα βλ. πίν. 58 2 όρμηξα βλ. πίν. 66 … Τα ρήματα της νέας ελληνικής
ορμώ — όρμησα 1. κινούμαι τρέχοντας προς τα εμπρός. 2. επιτίθεμαι, ρίχνομαι, χιμώ: Όρμησαν πρώτοι οι τσολιάδες … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
ὁρμῶ — ὁρμάω set in motion pres imperat mp 2nd sg ὁρμάω set in motion pres subj act 1st sg (attic epic ionic) ὁρμάω set in motion pres ind act 1st sg (attic epic ionic) ὁρμάω set in motion pres subj act 1st sg (attic epic doric ionic) ὁρμάω set in… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὅρμω — ὅρμος cord masc nom/voc/acc dual ὅρμος cord masc gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὅρμῳ — ὅρμος cord masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὅρμωι — ὅρμῳ , ὅρμος cord masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εφορμώ — (I) (ΑΜ ἐφορμῶ, άω) ορμώ εναντίον κάποιου, επιτίθεμαι, επέρχομαι, επιπίπτω, χυμάω αρχ. 1. διεγείρω, παρορμώ, ξεσηκώνω κάποιον εναντίον κάποιου 2. (με απρμφ.) επιθυμώ 3. (χωρίς εχθρική σημασία) κινούμαι, ορμώ μπροστά, τινάζομαι 4. (παθ. και μέσ.)… … Dictionary of Greek
ενορμώ — (I) ( άω) (AM ἐνορμῶ) [ορμώ] ορμώ μέσα, εισορμώ. (II) ( έω) (AM ἐνορμῶ) είμαι αραγμένος σε λιμάνι. [ΕΤΥΜΟΛ. < εν + ορμώ «είμαι αγκυροβολημένος» (για πλοίο) < όρμος] … Dictionary of Greek
καταΐσσω — (Α) 1. φέρομαι με ορμή, ορμώ προς τα κάτω 2. (με αιτ.) διέρχομαι ορμητικά 3. μέσ. καταΐσσομαι ορμώ από πάνω. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + ἀΐσσω «πηδώ, ορμώ»] … Dictionary of Greek
κατασεύομαι — (Α) 1. φέρομαι ή ορμώ προς τα κάτω («κῡμα κατέσσυτο καλὰ ῥέεθρα», Ομ. Ιλ.) 2. ορμώ εναντίον κάποιου. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + σεύομαι «ορμώ»] … Dictionary of Greek
