-
1 ἄνθρωπος
ἄνθρωπος, ὁ, in der Krasis ion. ὥνϑρωπος, att. ἅνϑρωπος (Ableitung der Alten schwankt zwischen ἄνω ἀϑρεῖν, vom aufwärts gerichteten Blick des Menschen, u. Plat. ἀναϑρεῖ ἃ ὄπωπε, Crat. 899 c; richtiger nicht als Zusammensetzung, viell. als Ableitung von dem Stamme ΑΝΘ, ἄνϑος, ἀνϑέω zu betrachten, vgl. übrigens Lob. paralip. 118), der Mensch zur Bezeichnung der Gattung, sowohl im Ggstz zu den Thieren, als zu den Göttern, ἀϑανάτων τε ϑεῶν χαμαὶ ὲρχομένων τ' ἀνϑρώπων Il. 5, 442; auch nach dem Tode noch, die Abgeschiedenen, und die in's Elysische Gefilde Versetzten Od. 4, 565. 568. Daher οἱ ἄνϑρωποι, die Menschen, das ganze Menschengeschlecht, μαντήϊα μοῦνα ἐν ἀνϑρώποις, die einzigen Orakel in der Welt, Her. 1, 53; τὸν ἄριστον ἐν ἀνϑρώποις ὄρτυγα, die beste Wachtel in der Welt, Plat. Lys. 211 e; vgl. Xen. Mem. 8, 6, 2 καλὸν γὰρ εἴπερ τι καὶ ἄλλο τῶν ἐν ἀνϑρώποις; τῶν ἐν ἀνϑρώποις ἁπάντων δεινότατον Dem. 53, 2; u. beim compar., οὐδὲν τῶν ἐν ἀνϑρώποις ἀνισώτερον εἶναι Xen. Cyr. 2, 2, 17. So wird dem superlat. ἀνϑρώπων zur Verstärkung hinzugesetzt, φϑονερὸς ἥκιστ' ἀνϑρώπων, am allerwenigsten (unter den Menschen), Plat. Prot. 361 b; ἄριστάγ' ἀνϑρώπων Theaet. 148 b; ἀκριβέστατα ἐπίστασαι ἀνϑρώπων, am allergenauesten, Hipp. mai. 285 c. Auch ἐξ ἀνϑρώπων, z. B. τὰ ἐξ ἀνϑρ. πράγματα, unglaublich viel, Theaet. 170 e; αἱ ἐξ άνϑρώπων πληγαί, die menschenmöglichsten Prügel, Aesch. 1, 59; Lys. 13, 73 γραφὰς τὰς ἐξ ἀνϑρώπων ἐγράφετο; bes. bei Sp. Cor. Heliod. 2, p. 34. Man vgl. οἱ πατέρες, ὅσα ἄνϑρωποι, οὐκ ἀμαϑεῖς ἔσονται, so weit es für Menschen möglich ist. Plat. Rep. V, 467 c. Uebh. ist ἄνϑρωπος, auch mit dem Artikel, die allgemeine Bezeichnung für Men sch, im Deutschen oft durch man auszudrücken. – Zuweilen tritt noch ein anderes Substantivum mit ursprünglich adjektivischem Begriff dazu, ἄνϑρωπος ὁδίτης, Wandersmann, Il. 16, 263 Od. 13, 123; auch bei Völkernamen, h. Ap. 42. Bei den Attikern hat es in Vrbdg mit Personalbenennungen. die einen Stand, ein Geschäft, ein Volk bezeichnen, meist einen verächtlichen Nebenbegriff, oder in Hinsicht auf menschliche Gebrechlichkeit etwas Bemitleidendes, vgl. Beisp. bei Menke zu Luc. Gall. 18 (wie ἀνήρ einen ehrenden); ἄνϑρωπος ὑφάντης Plat. Phaed. 87 b; ὑπογραμματεῖς Lys. 30, 28; ἐπιϑυμιῶν παρασκευασταί Plat. Gorg. 518 c; κόλαξ Dio Chrys. Abweichend πολῖται Xen. Cyr. 8, 7, 14; Ἕλλην Aesch. 3, 154. So steht auch ἄνϑρωπος allein, verächtlich, bes. von Sklaven, Her. 9, 39; Plat. Prot. 314 e; Dem. 48, 37; u. mit leichtem Vorwurf, ὦ ἄνϑρωπε, Mensch! Plat. Prot. 330 d Gorg. 452 b. Vorzugsweise bezeichnet es den Mann, Aesch. 3. 157 πρεσβύτας ἀνϑρώπους neben πρεσβύτιδας γυναῖκας; das fem. ἡ ἄνϑρωπος hat zuerst Her. 1, 60, und dann die Redner, gewöhnl. von Sklavinnen, und im verächtlichen Sinne, Antiph. 1, 17; Is. 6, 21; Dem. 19, 197. – Vgl. übrigens ἀνήρ.
-
2 ἄνθρωπος
ἄνθρωπος, der Mensch (zur Bezeichnung der Gattung, sowohl im Ggstz zu den Tieren, als zu den Göttern); die Menschen, das ganze Menschengeschlecht; die allgemeine Bezeichnung für Mensch, im Deutschen oft durch man auszudrücken; Personalbenennungen. die einen Stand, ein Geschäft, ein Volk bezeichnen, meist einen verächtlichen Nebenbegriff, oder in Hinsicht auf menschliche Gebrechlichkeit etwas Bemitleidendes; Sklaven; mit leichtem Vorwurf: Mensch! ; vorzugsweise bezeichnet es den Mann -
3 άνθρωπος
I.οMann mII.οMensch m -
4 παν-άνθρωπος
παν-άνθρωπος, aller Menschen, allen Menschen gemeinsam, Sp.
-
5 πολυ-άνθρωπος
πολυ-άνθρωπος, menschenreich, bevölkert; Thuc. 1, 24 u. öfter; im superl., Xen. Hell. 2, 3, 24; τὰ πολυανϑρωπότατα τῶν χωρίων, Luc. vit. auct. 10; τὴν πολυανϑρωποτάτην τῶν πανηγύρεων, Mort. Peregr. 1; ἔϑνος, Pol. 3, 37, 11; 10, 1, 2; Strab. u. Sp.
-
6 τρις-άνθρωπος
τρις-άνθρωπος, ὁ, dreifach Mensch, statt τριςάϑλιος sagt Diogenes bei D. L. 6, 47.
-
7 φυγ-άνθρωπος
φυγ-άνθρωπος, menschenscheu (?).
-
8 φιλ-άνθρωπος
φιλ-άνθρωπος, menschenliebend, menschenfreundlich; τρόπος, des Prometheus, Aesch. Prom. 11. 28; milde, sanftmüthig, liebreich, gütig, Plat. Conv. 189 d; Xen. Cyr. 8, 7,25; καὶ φιλόπολις, Isocr. Nic. 15, wie Plut. Lyc. 3; ἐπιστολή Dem. 19, 39, und öfter; τεύξεσϑαι πάντων τῶν φιλανϑρώπων ὑπὸ Ῥωμαίων Pol. 10, 38, 3, u. oft so im plur.; ἀγορά Plut. Coriol. 16; Thes. 6 u. oft, wie Luc. u. a. Sp. – Adv. φιλανϑρώπως; ἔχω Isocr. 4, 29; καὶ δημοτικῶς πράττειν Dem. 24, 24; φιλανϑρωπότατα ἀκοῠσαι ib. 191; τινὶ χρῆσϑαι 19, 225; διακεῖσϑαι πρός τινα Pol. 1, 68, 13.
-
9 φαγ-άνθρωπος
φαγ-άνθρωπος, = ἀνϑρωποφάγος, Menschen fressend, VLL.
-
10 κυν-άνθρωπος
κυν-άνθρωπος, ὁ, der Hundemensch, auch ἡ κυν. νόσος, eine Krankheit. S. λυκάνϑρωπος.
-
11 μιξ-άνθρωπος
μιξ-άνθρωπος, ὁ, mit Menschengestalt gemischt, Halbmensch, Themist. or. 23 p. 284 a.
-
12 βο-άνθρωπος
βο-άνθρωπος, ὁ, Stiermensch, der Minotaurus, Tzetz.
-
13 λυκ-άνθρωπος
λυκ-άνθρωπος, ὁ, (Wolfsmensch, eigtl. der die Gestalt u. Stimme eines Wolfes annimmt, Wärwolf), der an der λυκανϑρωπία leidet, Sp.
-
14 θε-άνθρωπος
θε-άνθρωπος, ὁ, = ϑέανδρος, K. S.
-
15 θηρι-άνθρωπος
θηρι-άνθρωπος, ὁ, Thiermensch, Gramm.
-
16 αὐτο-άνθρωπος
αὐτο-άνθρωπος, ὁ, 1) der Mensch an u. für sich selbst, Arist. Eth. Nic. 1, 4. – 2) der Mensch, wie er leibt u. lebt, von einer Bildsäule, Luc. Philops. 18.
-
17 μῑσ-άνθρωπος
μῑσ-άνθρωπος, den Menschen hassend, Menschenfeind; Plat. Phaed. 89 d; Luc. Tim. 1, 35 u. a. Sp.
-
18 ἀπ-άνθρωπος
ἀπ-άνθρωπος, 1) menschenleer, öde, πάγος Aesch. Prom. 70, Caucasus inhospitalis; γῆ ἐρήμη καὶ ἀπ. Luc. Prom. 11. – 2) unmenschlich, grausam, Soph. frg. 842, Hesych. σκληρός; τρόπος ἀπανϑρωπότερος Plat. Ep. I, 309 b; καὶ ὠμός Dion. Hai. 6, 81. – 3) menschenfeindlich, adv., Luc. Tim. 35. – Bei Plut. ad. et am. discr. 15 = den Menschen zuwider.
-
19 ἀ-φιλ-άνθρωπος
ἀ-φιλ-άνθρωπος, die Menschen nicht liebend, Plut. Non posse suav. viv. 17.
-
20 ὀλιγ-άνθρωπος
ὀλιγ-άνθρωπος, = ὀλίγανδρος; Xen. Oee. 4, 8, χώραν; Rep. Lac. 1, 1 ἡ Σπάρτη τῶν ὀλιγανϑρωποτάτων πόλεων οὖσα.
См. также в других словарях:
ἅνθρωπος — ἄνθρωπος , ἄνθρωπος man masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἄνθρωπος — man masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
άνθρωπος — Το ανθρώπινο ον, ο πιο εξελιγμένος οργανισμός που ζει στην υδρόγειο. Homo sapiens (ά. έμφρων ή λογικός)είναι ο επιστημονικός όρος, στη συστηματική ταξινόμηση διπλής ονομασίας για το γένος (homo, ά.)και το είδος (sapiens, λογικός)στο οποίο ανήκει… … Dictionary of Greek
άνθρωπος — ο 1. θηλαστικό που ανήκει στα πρωτεύοντα, δίχειρο, προικισμένο με νόηση (λογικό) και έναρθρο λόγο: Ο άνθρωπος παρουσιάστηκε στη Γη σχεδόν πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια. 2. το ανθρώπινο γένος: Ο άνθρωπος έχει μακριά ιστορία πάνω στη Γη. 3.… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Ἄνθρωπος ζῶον ἄπτερον. — ἄνθρωπος ζῶον ἄπτερον. См. Человек животное двуногое, бесперое … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Ἄνθρωπος ὤν τοῦτ’ ἴσθι καὶ μέμνης’ ἀεί. — ἄνθρωπος ὤν τοῦτ’ ἴσθι καὶ μέμνης’ ἀεί. См. Тишком где склизко … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Ἄνθρωπος φύσει ζῶον πολιτικόν. — ἄνθρωπος φύσει ζῶον πολιτικόν. См. Человек рожден к общежитию и дружбе … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Νεάντερταλ, άνθρωπος του- — (Νeanderthal). Απολιθωμένος παλαιοάνθρωπος του μέσου πλειστοκαίνου. Το 1856, στη μικρή κοιλάδα Νεάντερταλ, ανάμεσα στις πόλεις Ντίσελντορφ και Έλμπερφελντ (Δυτική Γερμανία), μερικοί εργάτες βρήκαν μια κρανιακή κάψα και μερικά οστά ενός ανθρώπινου … Dictionary of Greek
Ροδεσίας, άνθρωπος της- — Όνομα που έχει δοθεί σε απολιθωμένα λείψανα (ένα κρανίο από το οποίο λείπει η κάτω γνάθος), τα οποία βρέθηκαν το 1921 σε μια σπηλιά κοντά στα ορυχεία ψευδάργυρου του Μπρόουκεν Χιλ στη Ροδεσία. Ο άνθρωπος της Ροδεσίας είναι δύσκολο να καθοριστεί… … Dictionary of Greek
Σανσελάντ, άνθρωπος του- — Απολιθωμένος τύπος ανθρώπου του ανώτερου παλαιολιθικού. Το 1888, δύο Γάλλοι αρχαιολόγοι, οι Φω και Αρντύ, εκτελώντας ανασκαφές κάτω από ένα βραχώδες καταφύγιο στην περιοχή του χωριού Σανσελάντ (Γαλλία), βρήκαν έναν ανθρώπινο σκελετό σ’ ένα στρώμα … Dictionary of Greek
Ὤρος ὄρει οὐ μίγνυται, ἄνθρωπος δ’ἀνθρώπῳ. — См. Гора с горой не сходится, а человек с человеком сойдется … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
