-
21 δι-αγωνο-θετέω
δι-αγωνο-θετέω, in Parteikampf bringen, Pol. 26, 7.
-
22 δια-νομο-θετέω
δια-νομο-θετέω, anordnen, νόμους, Gesetze aufstellen, Plat. Legg. I, 628 a; auch med., absol., VIII, 833 e; Sp., wie Dio Cass., ein Gesetz durchsetzen, legem perferre.
-
23 δια-θεσμο-θετέω
δια-θεσμο-θετέω, durch Gesetze bestimmen; πάντα Plat. Tim. 42 d; – Sp.
-
24 νου-θετέω
νου-θετέω, ans Herz legen, zu Gemüthe führen, ermahnen, erinnern; καὶ παραινεῖν τοὺς κακῶς πράσσοντας, Aesch. Prom. 264; Soph. Phil. 1267 u. öfter; auch pass., νουϑετούμενοι φίλων ἐπῳδαῖς, beschwichtigt, O. C. 1195; ἡμᾶς χρή σε νουϑετεῖν φίλα, Eur. Or. 299; ἅπερ με νουϑετεῖς, Suppl. 337; νουϑετητέος, Bacch. 1254; Ar. Vesp. 731; u. in Prosa, νουϑετῶ σ' ὡς ἑταῖρον, Plat. Euthyd. 284 e; πληγαῖς τινα, Legg. IX, 879 d (wie κονδύλοις Ar. Vesp. 254); καὶ διδάσκειν, VIII, 845 b; μήτε νουϑετεῖσϑαι, μήτε κολάζεσϑαι, Gorg. 479 a; Xen. u. Folgde; οἱ ἐπ' ὠφελείᾳ λοιδοροῦντες νουϑ., Isocr. 4, 130.
-
25 νομο-θετέω
νομο-θετέω, ein νομοϑέτης sein, Gesetze geben, verordnen, Plat. Polit. 294 c, u. oft in den Büchern de legg.; auch pass., νομοϑετοῦνται, sie haben geschriebene Gesetze, Legg. XII, 962 e, wie ἡ νομοϑετουμένη πόλις, III, 701 d; νενομοϑέτηται καλῶς τὸ χαρίζεσϑαι ἐρασταῖς, es ist schön durch Gesetze bestimmt, Conv. 182 a; νενομοϑέτηκε, Alexis Ath. VI, 226 c. – Med. für sich Gesetze geben, von der Bürgerschaft, die sich selbst die Gesetze bestimmt, Theaet. 178 a Legg. V, 736 c u. öfter; τάξασϑαι καὶ νομοϑετήσασϑαι ἑορτάς, sich einrichten, VII, 818 e; oft bei den Rednern, vgl. Lys. 15, 9 Isocr. 3, 7 Dem. 24, 18. 123 Aesch. 1, 6; Folgde.
-
26 θυγατρο-θετέω
θυγατρο-θετέω, als Tochter adoptiren, Tzetz. zu Lycophr. 183.
-
27 θεσμο-θετέω
θεσμο-θετέω, ein Thesmothet sein, Is. 7, 34 Dem. 59, 65; übh. Gesetze geben, Sp.
-
28 λογο-θετέω
λογο-θετέω, Einem die Rechnung abnehmen, ihn zur Rechnungsablegung auffordern u. die Rechnung durchsehen, Sp.
-
29 θημονο-θετέω
θημονο-θετέω, auf einen Haufen legen, Schol. Theocr. 10, 46.
-
30 αὐλο-θετέω
αὐλο-θετέω, Flöten zusammensetzen, Leon. Tar. 60 (VI, 120).
-
31 ἀ-προς-θετέω
ἀ-προς-θετέω, nicht beistimmen, Diog. L. 9, 76.
-
32 ἀπο-νου-θετέω
ἀπο-νου-θετέω, abrathen, warnen, Pol. 15, 6.
-
33 ἀστρο-θετέω
ἀστρο-θετέω, die Sterne ordnen zu einem Sternbilde, u. es benennen, Strab.
-
34 ἀ-συγ-κατα-θετέω
ἀ-συγ-κατα-θετέω, nicht beistimmen, Sext. Emp.
-
35 ἀ-συν-θετέω
ἀ-συν-θετέω, bundbrüchig sein, τινί LXX.
-
36 ἀν-υπερ-θετέω
ἀν-υπερ-θετέω, in Zorn entbrennen, LXX.; eigtl. nicht aufschieben den Zorn.
-
37 ἀγωνο-θετέω
ἀγωνο-θετέω, den Kampf anordnen, Kampfrichter sein, Thuc. 3, 38, wie Dem. 19, 32; Πύϑια, Ὀλύμπια, Strat. 94 (XII, 255); übh. richten, entscheiden, Plat. Conv. 184 a, neben βασανίζω; στάσιν, Aufruhr anstiften, Plut. Cat. min. 45; πόλεμον, Sp.; ἀγ. τινας καὶ συμβάλλειν, zum Kriege gegen einander anreizen, Pol. 9, 34.
-
38 ὀνοματο-θετέω
ὀνοματο-θετέω, den Namen geben, benennen, Eust. u. a. Scholl.
-
39 ὀνομα-θετέω
ὀνομα-θετέω, = ὀνοματοϑετέω, Eust.
-
40 ἀ-θετέω
ἀ-θετέω, zu einem ἄϑετον, ungesetzten, machen, d. h. ungültig machen, eine Bestimmung, Gesetz, Eid, Bund aufheben, z. B. μερισμόν Polyb. 31, 18, der das Wort oft hat; πίστιν, die Treue brechen, 8, 2, 5, τοὺς ὅρκους 15, 1, 9, τὰς ὁμολογίας 15, 17, 3; τὴν ἐπαγγελίαν, fein Versprechen zurücknehmen, 30, 3, 7; c. dat., ἀϑετεῖν τοῖς ὑπ' ἄλλου εἰρημένοις, dem Gesagten nicht belstimmen, 12, 14, 6; ἀϑετείσϑω, es soll ungültig fein, 16, 12, 11. Oft im N. T.; auch Plut. Cor. 38. – Bei den Gramm. als unächt verwerfen, sehr oft Scholl. Homer.; zu unterscheiden von οὐδὲ γράφειν, die Stelle gar nicht im Texte lassen; wer ἀϑετεῖ, läßt die Stelle im Texte stehen, setzt aber vor jede Zeile einen Obelos (–). – Auch Luc. ver. hist. 2, 20.
См. также в других словарях:
Θέτεως — Θέτεω̆ς , Θέτις fem gen sg (attic doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)