ἀστὴρ+ὣς+ἀπέλαμπεν

ἀπο-λάμπω, abglänzen, zurückstrahlen, αἰχμῆς ἀπέλαμπε, es strahlte von der Lanzenspitze, Il. 22, 319; ἀστὴρ ἃς ἀπέλαμπεν, glänzte wie ein Stern, Od. 15, 108 Iliad. 19, 381. 6, 295; χάρις δ' ἀπελάμπετο πολλή Od. 18, 298 Iliad. 14, 183, Homerisch med. statt des act.; ὁ νηὸς χρυσοῦ ἀπολάμπεται Luc. Dea Syr. 30; Hes. Th. 583. Sp. brauchen es auch transit., αὐγὴν ἀπολάμπειν, Glanz ausstrahlen, Luc. Dom. 8.

ἀστερόεις, εσσα, εν, gestirnt, sternreich; Hom. οὐρανοῦ ἀστερόεντος Versende Iliad. 5, 769. 6, 108. 8, 46. 19, 130 Od. 20, 113, οὐρανῷ ἀστερόεντι Versende Iliad. 4, 44, οὐρανὸν ἀστερόεντα Versende Iliad. 15, 371. 19, 128 Od. 9. 527. 11. 17. 12, 380; übertr., glänzend, funkelnd, vgl. ἀστὴρ δ' ἃς ἀπέλαμπεν Iliad. 6, 295; den zweiten Fuß beginnend Iliad. 16, 134 ϑώρηκα ποικίλον ἀστερόεντα; ebenfalls den zweiten Fuß beg. 18, 370 δόμον ἄφϑιτον ἀστερόεντα, χάλκεον; οὐρανὸς ἀστ. auch Folgde; στέφανος Ap. Rh. 3, 1003; κέλευϑος, Sternenpfad, Leon. Al. 2 (IX, 80).