-
1 ἀρι-
-
2 ἀρι
ἀρι-, untrennbares Präfixum der Nomina, den Begriff des Wortes verstärkend: sehr -
3 ἀρι-πρεπής
ἀρι-πρεπής, ές, hervorragend, ausgezeichnet, schön, αἰγίς Iliad. 15, 309, χηλός Od. 8, 424, ὄρος, Νήριτον εἰνοσίφυλλον αριπρεπές 9, 22, ἵππος Iliad. 23, 453, εἶδος Od. 8, 176, βασιλῆες 8, 390, ἄστρα φαίνετ' ἀριπρεπέα Iliad. 8, 556, ἵνα τ' ἄνδρες ἀριπρεπέες τελέϑουσιν 9, 441, δότε τόνδε γενέσϑαι παῖδ' ἐμὸν ἀριπρεπέα Τρώεσσιν 6, 477.
-
4 ἀρι-πρέπεια
ἀρι-πρέπεια, ἡ, Stattlichkeit, Herrlichkeit.
-
5 ἀρι-στάφυλος
ἀρι-στάφυλος ( σταφυλή), traubenreich, Anth. IX, 580, wo jetzt ἐριστ. steht.
-
6 ἀρι-σφαλής
ἀρι-σφαλής (σφάλλω), οὐδός, wo man leicht aus gleitet, trüglich, Od. 17, 196.
-
7 ἀρι-σκύδης
ἀρι-σκύδης ( σκύζω), sehr zornig, Callim. frg. 108.
-
8 ἀρι-φραδής
ἀρι-φραδής, ές (φράζομαι), 1) sehr deutlich, σῆμα Iliad. 23, 326 Od. 11, 126. 21, 217. 23, 73. 273. 24. 329; ἐπεὶ ἤδη σήματ' ἀριφραδέα κατέλεξας εὐνῆς, v. l. ἀριφραδέως, Od. 23, 225; ὀστέα Πατρὁκλοιο λέγωμεν, εὖ διαγιγνώσκοντες. ἀριφραδέα δὲ τέτυκται· ἐν μέσσῃ γὰρ ἔκειτο πυρῇ Iliad. 23, 240, – 2) τοῖχοι, sehr erhellt, Theocr. 24, 39. – 3) ἀνήρ. Soph. Ant. 347, leicht erkennend, klug.
-
9 ἀρι-φανής
-
10 ἀρι-κύμων
-
11 ἀρι-γνώς
-
12 ἀρι-ζήλωτος
ἀρι-ζήλωτος, sehr beneidet, d. i. sehr glücklich, Ἀϑῆναι, Ar. Equ. 1326.
-
13 ἀρι-δείκετος
ἀρι-δείκετος, sehr gezeigt, ausgezeichnet; Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν, ausgezeichnet unter dem ganzen Volke, Od. 8, 382. 401. 9, 2. 11, 355. 378. 13, 38; Περσῆα πάντων ἀριδείκετον ἀνδρῳν Iliad. 14, 320; Κόων ἀριδείκετος ἀνδρῶν 11, 248; ohne gen. γηϑοσύνη ὅ οἱ υἱὸν ἔφην ἀριδείκετον εἶναι Od. 11, 540; – Hes. Th. 543.
-
14 ἀρι-δάκρυος
ἀρι-δάκρυος, sehr thränenreich, Eur. Med. 800; Arist. Probl. 30, 1.
-
15 ἀρι-δάκρῡτος
ἀρι-δάκρῡτος, dasselbe, Hesych.
-
16 ἀρι-βάσκανος
ἀρι-βάσκανος, sehr neidisch, Hesych.
-
17 ἀρι-ήκοος
-
18 ἀρί-πικρος
ἀρί-πικρος, sehr bitter, Hesych.
-
19 ἀρί-σημος
-
20 ἀρί-φρων
См. также в других словарях:
-άρι — κατάλ. ουδέτερων ουσ. της Νέας Ελληνικής με πλήθος παραγώγων. Συνδέεται ετυμολογικά με την κατάλ. άριο* < αρχ. υποκορ. κατάλ. άριον ή < μσν. κατάλ. άριον < λατ. κατάλ. arium. Ήδη στους μεσαιωνικούς χρόνους απαντά η κατάλ. άριν (<… … Dictionary of Greek
αρι- — (AM ἀρι ) προθεματικό, επιτατικό μόριο που χρησιμεύει για να επιτείνει τη σημασία του β συνθετικού της λέξης στην οποία απαντά και σημαίνει «πολύ, κατεξοχήν» (πρβλ. το συνώνυμο ερι ). Χρησιμοποιείται σε αρκετές λέξεις, κυρίως του αρχαίου… … Dictionary of Greek
Ἄρι — Ἄρις fem voc sg Ἄρῑ , Ἄρις fem dat sg (epic doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀρί — ἀρίς bow drill fem voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τἀρί — ἀρί , ἀρίς bow drill fem voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἄρις — Ἄρῑς , Ἄρις fem acc pl (epic doric ionic aeolic) Ἄρις fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
-άρα — μεγεθυντική κατάληξη θηλ. ουσιαστικών της Νέας Ελληνικής, που συνδέεται ετυμολογικά με την υποκοριστική κατάλ. άρι* των ουδ. ουσιαστ. Ειδικότερα, από ονόματα θηλυκά σε άρα της Αρχ. Ελληνικής, π.χ. καμάρα, κινάρα, εσχάρα, σχηματίστηκαν… … Dictionary of Greek
εφτάρι — το [εφτά] 1. σύνολο επτά ομοειδών μονάδων 2. το αριθμητικό ψηφίο επτά (7) 3. χαρτί τής τράπουλας που έχει επτά φορές το συμβολικό σημείο ενός από τα τέσσερα χρώματα: εφτάρι σπαθί κούπα καρό μπαστούνι. [ΕΤΥΜΟΛ. < εφτά + κατάλ. αρι* (πρβλ. εξ… … Dictionary of Greek
ζευγάρι — το (AM ζευγάριον, Μ και ζευγάριο και ζευγάριν) ζεύγος από βόδια για την καλλιέργεια τής γης (α. «ζευγάριον βοεικόν», Αριστοφ. β. «τίποτα δεν μάς μένει, ούτε ζευγάρι ούτε σπορά», Βαλαωρ.) νεοελλ. φρ. 1. «κάνω ζευγάρι» καλλιεργώ, οργώνω 2. «βγήκαν… … Dictionary of Greek
θηκάρι — και φηκάρι και φουκάρι, το (ΑΜ θηκάριον) [θήκη] μικρή θήκη ξίφους ή μαχαιριού. [ΕΤΥΜΟΛ. < θήκη + κατάλ. άρι*, πρβλ. βλαστ άρι, ζευγ άρι] … Dictionary of Greek
ιδρωτάρι — και δρωτάρι, το άφθονη έκκριση ιδρώτα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ιδρώτας + κατάλ. άρι (πρβλ. λιθ άρι, πιθ άρι)] … Dictionary of Greek
