-
1 θαλασσιος
атт. θαλάττιος 3 и 2, Her. θᾰλασσίδιος 31) морской(ἀνέμων ῥιπαί Pind.; στενωπός Aesch.; κλύδων, ἀκταί Eur.; ὕδωρ Arst.)
2) приученный к морю, опытный в мореплаванииπεζοί τε καὴ θαλάσσιοι Aesch. — сухопутные и морские силы;
ὅ πόλεμος ἀναγκάσας θαλασσίους γενέσθαι Ἀθηναίους Her. — война, заставившая афинян овладеть морским делом3) находящийся в мореθαλάσσιον ἐκρίπτειν τινά Soph. — бросить кого-л. в море
4) живущий в море, морской(ζῷα Arst.; ἰχθῦς Plut.)
5) подобный морю, цвета морской воды(τῇ χρόᾳ Plut.)
6) окрашенный в морской пурпур(στρώματα Diod.)
См. также в других словарях:
θαλάσσιος — α, ο (AM θαλάσσιος, ία, ον, Α και θαλάσσιος, ον, αττ. τ. θαλάττιος, ία, ον και ος, ον) [θάλασσα] 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη θάλασσα, αυτός που υπάρχει ή γίνεται μέσα ή πάνω σε αυτήν, αυτός που προέρχεται από αυτήν (α. «θαλάσσια λουτρά»… … Dictionary of Greek