түйенің+өркеші

См. также в других словарях:

• өркеш — торсық. этногр. Түйенің өркеш терісінен жасалған сопақша торсық. Торсықтың түрлері көп. Олар: шимай торсық, ө р к е ш т о р с ы қ, жанторсық, мүйіз торсық т.б. Өркешторсық сәнді болмағандықтан, оған көбінесе айран, іркіт құйылады (Шаңырақ, 190) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• өркеш — зат. Түйенің арқасына бір немесе екі айыр болып жиналатын жота майы …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• түйеөркеш — тас. Түйенің өркешіндей тас. Қуыс қолтығын көкпеңбек мүк басқан қойт аст ар , түйетастар, т ү й е ө р к е ш т а с т а р бір тұстан бір бой көтереді (Ұ.Доспанбетов, Шығ., 4, 301) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• итарқа өркеш — Қ орда., Қарм.) түйенің ең азғындарында, көбіне, нарлардың азып туғандарына берілген өркеш атауы. Арқасында сәл пәл көтерілген өркеш орны ғана болатындықтан и т а р қ а ө р к е ш атанған Қ орда., Қарм.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• алабас өркеш — Қ орда., Шиелі) түйенің түрлі себептермен өркеш басы аздап жара болып, жазылған соң оның орнына ала (ақ боз, қоңыр, қара) жүн, шуда шығуына байланысты сыртқы түсіне қарай аталуы …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• сұлама өркеш — (Монғ.) түйенің тік тұрған семіз өркеші …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• бітеу өркеш — (Гур., Маңғ.) нар түйенің жалпы аты …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• қара өркеш болу — (Гур., Маңғ.) түйенің семіруі …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• қом — зат. Түйе өркештерінің түп жағындағы тұтаса біткен жота майы. зат. 1. Түйе өркешінің түп жағын ала тұтаса біткен май. Арық түйеде қом болмайды, өркеші жығылып жатады. Қомды түйенің өркеші тік, аштыққа, суыққа төзімді келеді. 2. Түйеге жүк… …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• дулыға — (Маң., Шевч.; Орал: Орда, Жән.; Қ орда, Арал; Түрікм.: Красн., Таш., Тедж.; Рес., Астр.) 1. айыр түйенің өркешінің басындағы шуда. Шіркін, түйе ақ емес пе – екі өркештің арасына отыра қалсаң, д у л ы ғ а с ы басыңнан асып тұрады екен (Орал, Орда) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• дулыға — зат. көне Соғыста батырлар киетін металдан жасалған бас киім; қалпақ. Дулығаның екі жағы мен артқы етегіне темір тор ілініп, адамның мойны мен иығын тымақ тәрізді тұтас жауып тұрады. Дулыға батырдың басын сойыл, шоқпар, қылыш және садақ оғынан… …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі