сæрты

Райсомы тезгъойы рæстæджы мæ хъус дардтон ахст адæмы хъæлæбамæ æмæ дзы кæйдæрты базыдтон сæ хъæлæсæй. – Во время утренней прогулки я прислушивался к гомону заключенных и некоторых узнал по голосу. (Дзесты К., Зæрдæйы ностæ)

Мæ рудзынджы хуынкъ уыд тезгъогæнæн кæрты ’рдæм. – Мое окошко входило на прогулочный двор. (Дзесты К., Зæрдæйы ностæ)

Дзырд дзы цæуы тугисын, зæхх, уарзт, дин æмæ бирæ æндæр цæйдæрты тыххæй. – Речь в нем (в предании) идет о кровной мести, земле, любви, религии и многом другом. («Мах дуг», 1998 аз, №12)

Æнхъæлдæн, хъуыддаг тæрхондонмæ дæр бахæццæ. – Кажется, дело даже до суда дошло. (Хъодзаты Æ., Æмæ дзырд уыди Хуыцау)

Max иууылдæр – нæ иутæ сымсымгæнгæ, иннæтæ цырддæр, иутæ тæрхондоны слестгæнджыты кусæн уаты, иннæтæ кæцыдæр бæстæйы фæндæгтыл, æртыккæгтæ æндæр кæмдæрты, фæлæ æмхуызонæй иууылдæр мæлæтмæ цæуæм. – Мы все, одни медленно, другие быстро, одни в кабинетах судебных следователей, другие на дорогах той или иной страны, третьи еще где-нибудь, – мы все идем к смерти. (Гæздæнты Г. Блокнотæй)

Кавказаг субстраты æндæвдады кой куы фæкæнæм, уæд хъуыдыйаг у ссæдзгæйттæй нымад дæр, уый дæр, æвæццæгæн, кавказаг субстратæй цæуы. – Ведя речь о влиянии кавказского субстрата, стоит держать в мыслях то, что, по всей видимости, двацатеричный счет идет из кавказского субстрата. (Дзасохты М., Дæллаг Ир)

Ахæм уавæрты алцы дæр хъуыдыйаг у. – В этих условиях все нужно учитывать. («Ирон ныхасы культурæ», Ир, 1989)

Цон фæстæмæ Уæрæсемæ! Ам мæнæн цард нæй. – Поеду-ка я обратно в Россию! Нет мне здесь житья. (Брытъиаты Е., Уæрæседзау)

– Гъе, ныртæккæ æрбатæхдзæн!..– загъта мын цинæн мæлгæ Максим Максимыч, – цон дæлæ кæрты дуармæ, уым æм банхъæлмæ кæсон... Эх! Æвгъуаг, Н-имæ зонгæ кæй нæ дæн... — Ведь сейчас прибежит!.. – сказал мне Максим Максимыч с торжествующим видом, – пойду за ворота его дожидаться... Эх! жалко, что я не знаком с Н... (М. Лермонтов, Максим Максимыч)

Уæвгæ, хур цы у йæ цуры, – барын назы чъиу дзæнхъайыл. – Но что подле него солнце, – это всё равно что сравнивать еловую смолу с хрусталём. (Ш. Руставели, Стайы цармдарæг. Тæлмацгæнæг – Бестауты Г.)

Алчи райдыдта фыссын, – Уæдæ чъиу æууила? – Каждый начал писать, – Ну не жвачку ж им жевать? (Цæрукъаты В., Дызгъуын)

Галтæ, фыстæ нæ кæрты Чъиу æууилынц фæрнæй. – Быки, овцы в нашем дворе счастливо жуют жвачку. (Хаджеты Т., Сæрдыгон изæр)

Сывæллæттæ кæрты æмбæхстытæй хъазыдысты. – Дети играли во дворе в прятки. (Цоциты Р., Сæуæхсид)

Йæ галиу къухы æнгуылдзтæй иуыл æрттывдтытæ калдта сыгъзæрин къухдарæн. – На одном из пальцев его левой руки сверкал золотой перстень. (Санаты У., Тугвæндаг)

Уæд фыд йæ амонæн æнгуылдз дурынмæ бадардта, стæй фынджы сæрты бадзырдта Гандземæ. – Тогда отец протянул указательный палец в сторону кувшина и через стол обратился к Ганзе. (Хуыгаты С., Гандзейы чиныг)