-
1 распорядиться
-
2 велеть
загадаць; загадваць; казаць; наказаць; наказваць* * *(приказать) загадаць, наказаць(не велеть) не дазволіць, забараніць(не велеть) недазваляць, забараняць -
3 приказать
загадаць; заказаць; закамандаваць* * *совер.что прикажете? уст.
— што загадаеце?как прикажете уст.
— як загадаеце (як скажаце, як хочаце)— як загадаеце (як дазволіце, як трэба) вас разумець?что прикажешь делать, если…?
— што ты будзеш рабіць, калі…?
См. также в других словарях:
дети — Iдзеясл. змясціць куды н.; где всхочетъ, тамъ денетъ (судовае рашэнне) распарадзіцца самастойна, па свайму жаданню IIдзеясл. выдзёўбваць паглыбленне ў бортным дрэве для пчол … Старабеларускі лексікон
зрядити — 1. устанавіць, вызначыць, распарадзіцца; 2. прадвызначыць, наканаваць; 3. сабраць, справіць, арганізаваць, наладзіць … Старабеларускі лексікон
