См. также в других словарях:
азар — 1 (Орал: Жән., Жымп., Орда; Гур.: Маңғ., Есб.; Ақт., Ойыл; Жезқ., Ұлы.) зорға, әрең. Өзеннен осы жерге а з а р ж е т т і м (Орал, Жән.). Дыңғызыл ауылына пошта 7 8 күнде а з а р қатынасады («Ж. жол», 17.01.1932). Артына жалтақ жалтақ қарап, а з а … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ағаш — адам. ауыс. Қатып қалған, қайырымсыз, мейірімсіз. Ақ желке сияқты өзінен елі төменге құдайсып өзінен бір саты «жоғарыға алдияр тақсыр» деп бас иіп, жорғақтап, бендесіп тұратын нәрсіз, ой санасыз, а ғ а ш а д а м ғ а бүгінгі ұзақ ісі естіп біліп… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тұхфа — зат. Діни кітаптардың (оқулықтардың) бірі. Бұл Медресенің ерекшелігі мұнда әптиек, құран, мұхтасар, т ұ х ф а л а р ғана емес, ескі қиссалар да, діни дастандар да оқытылатын (З.Ақышев, Жаяу., 69). Оның іші толған кітап. Кітап болғанда құран,… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
