-
1 маңгай
сущ.1) лоб (узкий, широкий, крутой); чело́ уст.-поэт. || ло́бный; нало́бныймаңгай җыеру — мо́рщить лоб
күзлекне маңгайга күтәрү — сдви́нуть очки́ на лоб
маңгаенда тирән җыерчыклар — на челе́ глубо́кие морщи́ны
маңгай сөяге — ло́бная кость
маңгай бәйләве — нало́бная повя́зка
маңгай каешы — нало́бный реме́нь, нало́бник
2) фронто́н (до́ма)ишек маңгае — при́толока две́ри
тәрәзә маңгае — нали́чник окна́ ( верхний)
3) круто́й приго́рок; взло́бок обл.тау маңгаена күтәрелү — подня́ться на круто́й приго́рок
4) в знач. нареч. маңгайдан в лобмаңгайдан бәрү (һөҗүм итү) — уда́рить (атакова́ть) в лоб
•- маңгай чәче
- маңгай ялы
- маңгайга төшереп кию••маңгай белән таш (стена) тишү (вату; яру) — разби́ться (расшиби́ться) в лепёшку
маңгай ору — бить чело́м
маңгай тире агызу (түгү; чыгару) — труди́ться в по́те лица́
маңгай тире белән (тирен түгеп; чыгарып) — в по́те лица́, че́стным трудо́м
маңгай тирен түгеп табу — добыва́ть/добы́ть со́бственным горбо́м
- маңгаена язып куюмаңгаена тай типмәгән — в своём уме́, не глупе́ц