кодта

Калман ныхъхъыллист кодта æмæ йæхи атон-атон кæны. Феуæгъд æмæ мæсыджы ’рдæм фæлидзы. – Калман взвизгнул и пытается вырваться. (Нафи, Фыдæлты туг)

Афтæмæй ус йæхи атон-атон куыд кодта, афтæ йын ныпъпъа кодта æмæ йæ феуæгъд кодта. – Он поцеловал пытающуюся вырваться женщину и (тогда) отпустил ее (отпустил ее руку). (Беджызаты Ч., Мæсгуытæ дзурынц)

Дудæг айтæ-уыйтæ нал фæкодта, фæлæ йæ зæронд худ хидæй ныррæцыгъта æмæ ныхъхъæр кодта: «Æллæх, дон æй фæласы». – Дудаг не долго думая, снял свою старую шапку, швырнул ее с моста (в реку) и закричал: «Господи, вода уносит ее». (Гæлуаты А., Худæг æмæ Дудæг)

Æрыдоны фурд кæм райдайы, уым бæрзонд къæдзæхыл æрбынат кодта Нары хъæу. – Там, где начинается река Ардон, на высокой скале обосновался аул Нар. («Фидиуæг», 1960, №10)

Иу рæстæджы скифты иу хай цæугæдон Доны фæйнæфарс æрбынат кодта. – Некогда часть скифов обосновалась по обе стороны реки Дон. (Цгъойты Х., Ирон æмбисонды хабæрттæ)

фæлæ чызджы зæрдæйы сусæг уаз хъуыды куы æрбынат кодта... – но когда в девичьем сердце появилась тайная святая мысль... («Фидиуæг», 2005, №1)

Ахуыр хорз кодта, фæлæ хъазтизæртæ дæр цух нæ уагъта. – Училась она хорошо, но вечеринки она также не пропускала. (Малиты В., Кæйдæр тетрадæй)

Æнæкъæрццæй базыхъхъыр кодта дуар æмæ бакаст мидæмæ. –Он бесшумно приоткрыл дверь и заглянул вовнутрь. (Дзесты К., Æвдадзы хос)

Зæххы, фæйнæгбын уаты, лæууыдысты кæсагахсæн хыз æмæ цалдæр хъæддаг карчы марды. Стъолмæ æввахс, йæ иу къахæй баст, хъæддаг карк рацу-бацу кодта æмæ, цыдæртæ уидзгæйæ, йæ бырынкъæй фæйнæджытæ къуыртт-къуыртт кодта. – На полу была брошена сеть, несколько убитых фазанов, а около стола гуляла, постукивая по грязному полу, привязанная за ногу курочка. (Лев Толстой, Хъазахъхъ)

Ерошкæ куы æрномыл, уæд йæ сæр фæхъил кодта æмæ æдзынæг кæсын байдыдта, цырагъы сæрмæ ратæх-батæх чи кодта æмæ цыреныл йæхи чи цавта, уыцы æхсæвцæрæг гæлæбутæм. – Очнувшись, Ерошка поднял голову и начал пристально всматриваться в ночных бабочек, которые вились над колыхавшимся огнем свечи и попадали в него. (Лев Толстой, Хъазахъхъ)

Египетские, китайские иероглифы.

Мысыйраг, китайаг иероглифтæ.

Мисийраг, китайаг иероглифтæ.

Йæ бинойнаг нырма уыдис дзæбæхгомау æрыгон сылгоймаг, уый-иу æм фыццаг бадардта йæ къух аба кæнынмæ, стæй-иу æй фæфæлдæхта иннæрдæм æмæ-иу ын аба кодта йæхи къухæн. – Супруга его, еще женщина свежая и даже ничуть не дурная, давала ему прежде поцеловать свою руку и потом, переворотивши ее на другую сторону, целовала его руку. (Н. Гоголь, Цинел)

Къахетаг сæны авг нын ферох кæнын кодта нæ хæринæгты чысыл хыгъд; нæ разы уыдис æрмæст иунæг хæринаг, æмæ лулæтæ ссудзгæйæ мах æрбадтыстæм, æз – рудзынджы раз, уый та судзгæ пецы фарсмæ, уый тыххæй æмæ бон уыдис уымæл æмæ уазал – Бутылка кахетинского помогла нам забыть о скромном числе блюд, которых было всего одно, и, закурив трубки, мы уселись: я у окна, он у затопленной печи, потому что день был сырой и холодный (Михаил Лермонтов, Максим Максимыч)

Машинæ тигъыл цæхгæр фæзылд æмæ цæсты фæныкъуылдмæ хъæуæй агæпп ласта. – Машина завернула за угол и в мгновение ока выскочила из села. (Цоциты Р., Амонд)