См. также в других словарях:
табан — 1 (Монғ.) балғаның ұратын жалпақ жағы 2 (Шымк.: Түлк., Сайр.) фундамент. Ол там іргесінің т а б а н ы н жасады (Шымк., Сайр.) 3 1. (Гур., Тең.) қайықтың астыңғы тақтайы, қайықтың табаны. Ол қайық т аб а н ы н д а ғ ы суды төкті (Гур., Тең.). 2.… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
