χήτεϊ+τοιοῦδ'+υἷος

χῆτις, ἡ, Tim. lex. Plat., od. χῆτος, εος, τό, Mangel, Bedürfniß (es scheint übh. nur der dat. vorzukommen, außer bei den Gramm.); χήτεϊ τοιοῦδ' ἀνδρός, aus Mangel od. Entbehrung eines solchen Mannes, Il. 6, 463, wie χήτεϊ τοιοῠδ' υἷος 19, 324; χήτει ἐνευναίων Od. 16, 35; χήτεϊ λαῶν H. h. Apoll. 78; sp. D., wie Ap. Rh. 1, 887; χήτεϊ συμμάχων Her. 9, 11; ἀλλοτρίοις χρώμασι καὶ κόσμοις χήτεϊ οἰκείων κοσμούμενον Plat. Phaedr. 239 d; öfter bei Sp., s. Ruhnk. zu Tim. p. 275.