-
1 φθινω
(ῐ и ῑ)1) кончаться, миновать, проходить(μηνῶν φθινόντων Hom.)
τοῦ μὲν φθίνοντος μηνός, τοῦ δ΄ ἱσταμένοιο Hom. — когда этот месяц кончится, а другой начнется;φθίνουσιν νύκτες τε καὴ ἤματα δακρυχεούσῃ Hom. — ночи и дни проходят у нее в слезах;πρὸ τοῦ μηνὸς τετράδι φθίνοντος Thuc. — за четыре дня до окончания месяца2) исчезать, заходить(ἀστέρες, ὅταν φθίνωσιν Aesch.)
3) гибнуть, умирать(νόσῳ Eur.; φθίνει μὲν ἰσχὺς γῆς, φθίνει δὲ σώματος Soph.)
τὸ μὲν αὐξάνεσθαι, τὸ δὲ φ. Plat. — рост и убыль;φθίνοντα μαντεύμαντα Soph. — прерывающиеся, т.е. неблагоприятные знамения - см. тж. φθίω
См. также в других словарях:
φθίνω — ΝΜΑ, και φθίω και κρητ. τ. τ. ψίνω Α 1. τείνω προς το τέλος, ελαττώνομαι συνεχώς, εκλείπω σταδιακά (α. «φθίνουσα πορεία» β. «φθίνουσιν νύκτες τε καὶ ἤματα», Ομ. Οδ.) 2. διέρχομαι το στάδιο τής παρακμής, παρακμάζω (α. «από τον 2ο μ.Χ. αιώνα η… … Dictionary of Greek
