-
101 ἀγαπάω
ἀγαπάω impf. ἠγάπων; fut. ἀγαπήσω; 1 aor. ἠγάπησα; pf. ἠγάπηκα, ptc. ἠγαπηκώς; plpf. 3 sg. ἠγαπήκει Is. 2:25. Pass.: 1 fut. ἀγαπηθήσομαι; 1 aor. 2 sg. ἠγαπήθης Sir 47:16; pf. ptc. ἠγαπημένος (in var. mngs. Hom.+.—STromp de Ruiter, Gebruik en beteekenis van ἀγαπᾶν in de Grieksche Litteratuur 1930; CRichardson, Love: Gk. and Christian, JR 23, ’43,173–85).① to have a warm regard for and interest in another, cherish, have affection for, loveⓐ by human beings (Pind., Pla. et al.)α. to a broad range of persons, apart from recipients of special devotion, for which see β; w. obj. given γυναῖκας Eph 5:25, 28, 33 (on proper attitude of the husband cp. Plut., Mor. 142e); Col 3:19; ὡς ἀδελφήν Hv 1, 1, 1. τὸν πλησίον Mt 5:43; 19:19; 22:39; Mk 12:31, 33 (on 33b s. Aristaen., Ep. 2, 13, end φιλῶ σε ὡς ἐμαυτήν); Ro 13:9; Gal 5:14; Js 2:8; B 19:5 (all quots. fr. Lev 19:18); s. πλησίον 2; τὸν ἕτερον Ro 13:8. τὸν ἀδελφόν 1J 2:10; 3:10; 4:20f. τοὺς ἀδελφούς 3:14. τὰ τέκνα τοῦ θεοῦ 5:2. ἀλλήλους J 13:34; 15:12, 17; 1J 3:11, 23; 4:7, 11f; 2J 5; Ro 13:8; 1 Th 4:9. τοὺς ἀγαπῶντας Mt 5:46; Lk 6:32. τὸ ἔθνος ἡμῶν 7:5. τοὺς ἐχθρούς Mt 5:44; Lk 6:27, 35; s. WvanUnnik, NovT 8, ’66, 284–300, and s. ἐχθρός 2bβ; ἀ. τινα ὑπὲρ τὴν ψυχήν love someone more than one’s own life B 1:4; 4:6; 19:5; D 2:7 (cp. Philo, Rer. Div. Her. 42 ὑπερφυῶς ἀ.; Kaibel 716, 5 φίλους ὑπὲρ ἁτὸν [=αὑτὸν] ἐτίμα). εἰ περισσοτέρως ὑμᾶς ἀγαπῶ, ἧσσον ἀγαπῶμαι; if I love you the more, am I to be loved less? 2 Cor 12:15; ἀ. πολύ, ὀλίγον show much or little affection Lk 7:47; cp. πλεῖον ἀγαπήσει αὐτόν will love him more vs. 42 (on the love-hate pair s. AFridrichsen, Svensk Exegetisk Årsbok 5, ’40, 152–62.—The meaning be grateful is suggested for Lk 7:42 by HWood, ET 66, ’55, 319, after JJeremias. See Jos., Bell. 1, 392 and Ps 114:1 LXX). Abs. ἡμεῖς ἀγαπῶμεν 1J 4:19. πᾶς ὁ ἀγαπῶν vs. 7. ὁ μὴ ἀγαπῶν vs. 8. W. indication of the kind of affection: ἀ. ἐν Ἰησοῦ Χρ. I Mg 6:2. Opp. μισεῖν (Dt 21:15–17) Mt 6:24; Lk 16:13.β. to transcendent recipients of special devotion: to Jesus 1 Pt 1:8. Esp. in J: 8:42; 14:15, 21, 23f; 21:15f (always spoken by Jesus).—On the last passage s. AFridrichsen, SymbOsl 14, ’35, 46–49; EMcDowell, RevExp 32, ’35, 422–41; Goodsp., Probs. 116–18; JScott, ClW 39, ’45–’46, 71f; 40, ’46–’47, 60f; M-EBoismard, RB 54, ’47, 486f.—ἀ. and φιλέω may be used interchangeably here (cp. the freq. interchange of synonyms elsewh. in the same chapter [βόσκειν–ποιμαίνειν, ἀρνία–προβάτια, ἑλκύειν–σύρειν], but s. KMcKay, NovT 27, ’85, 319–33; also φιλέω).—To God (Dio Chrys. 11 [12], 61; Sextus 442; 444; ParJer 6:6; LXX; Philo, Post. Caini 69; Jos., Ant. 7, 269; TestBenj 3:1; 4:5) Mt 22:37; Mk 12:30, 33; Lk 10:27 (all Dt 6:5); Ro 8:28; 1 Cor 2:9; 8:3. Of affection for the Creator B 19:2.ⓑ of the affection of transcendent beingsα. for ordinary human beings (Dio Chrys. 3, 60 ἀγαπώμενος ὑπὸ θεῶν; 79 [28], 13; CIG 5159 Βρουτταρᾶτος, ὸ̔ν ἀγαπᾷ ἡ Φαρία ῏Ισις; Norden, Agn. Th. 225 ὸ̔ν Ἄμμων ἀγαπᾷ; 226 [= OGI 90, 4]; s. β below; LXX; Jos., Ant. 8, 173; 314; TestNapht 8:4, 10) Ro 8:37; 9:13 (Mal 1:2); 2 Th 2:16; Hb 12:6 (Pr 3:12); J 14:21 (τηρηθήσεται P75); 1J 4:10, 19; 1 Cl 56:4 (Pr 3:12). ἱλαρὸν δότην 2 Cor 9:7.—Jesus’ affection for people Ἰ. ἠγάπησεν αὐτον J. liked him or was fond of him Mk 10:21 (displayed affection, caressed him has also been suggested; cp. X., Cyr. 7, 5, 50; Plut., Pericl. 152 [1, 1] al.).—Gal 2:20; Eph 5:2; J 11:5; 15:9; B 1:1. Of the beloved disciple J 13:23; 19:26; 21:7, 20; s. Hdb.3 on J 13:23, also JMaynard, JSOR 13, 1929, 155–59; Bultmann ad loc. et al.; AKragerud, Der Lieblingsjünger im Johannesevangelium, ’59; LJohnson, ET 77, ’66, 157f; see also μαθητής 2bα.—W. pf. pass. ptc. (cp. β) ἀδελφοὶ ἠ. ὑπὸ τ. θεοῦ (cp. Sir 45:1; 46:13) 1 Th 1:4; 2 Th 2:13; ἅγιοι καὶ ἠ. Col 3:12; τοῖς ἐν θεῷ πατρὶ ἠγαπημένοις Jd 1; ἐκκλησία ἠ. ITr ins; IRo ins.—Ro 9:25 (Hos 2:25 v.l.).β. for other transcendent beings: God’s love for Jesus J 3:35; 10:17; 17:26, from before creation 17:24. Here belongs also the pf. pass. ptc. the one loved by God (cp. Dt 32:15; 33:5, 26; Is 44:2) as designation of Jesus (cp. ParJer 3:11; AscIs 3:4; TestAbr A 1 p. 78, 6 [Stone p. 4] Ἀβραὰμ τὸν ἠ. μου φίλον; OGI 90, 4 [II B.C.] an Egyptian king is ἠγαπημένος ὑπό τοῦ Φθᾶ; Mitt-Wilck. I/2, 109, 12 [III B.C.] a king ἠγαπημένος ὑπὸ τ. Ἴσιδος) Eph 1:6; B 3:6; 4:3, 8. ἠγαπημένος παῖς αὐτοῦ 1 Cl 59:2f; υἱὸς ἠ. Hs 9, 12, 5. Of Jerusalem τὴν πόλιν τὴν ἠ. (Sir 24:11) Rv 20:9.—S. the lit. on φιλέω 1a.—Jesus’ love for God J 14:31.② to have high esteem for or satisfaction with someth., take pleasure in (Aesop, Fab. 156 P.)—Appian, Mithrid. 57 §230 τὰ προτεινόμενα=the proffered terms. PsSol 14:6 ἡμέραν ἐν μετοχῇ ἁμαρτίας αὐτῶν day of partnership in their sin. Also striving after someth. (Theopomp. [IV B.C.]: 115 Fgm. 124 Jac. τιμήν; Diod. S 11, 46, 2 τ. πλοῦτον; Appian, Bell. Civ. 1, 49 §215 citizenship; SIG 1268 I, 9 [III B.C.] φιλίαν ἀγάπα=‘value friendship’; pap of early Ptolemaic times in WCrönert, NGG 1922, 31; Ps 39:17; Sir 3:26) τὴν πρωτοκαθεδρίαν καὶ τοὺς ἀσπασμούς Lk 11:43. μισθὸν ἀδικίας 2 Pt 2:15. τὸν κόσμον 1J 2:15. τὸν νῦν αἰῶνα 2 Ti 4:10; Pol 9:2. δικαιοσύνην (Wsd 1:1; Orig., C. Cels. 6, 79, 22) Hb 1:9 (Ps 44:8). σεμνότητα Hm 5, 2, 8. τὴν ἀλήθειαν (Jos., C. Ap. 2, 296; TestReub 3:9) 1 Cl 18:6 (Ps 50:8); Hm 3:1. Opp. ἀ. ψεύδη B 20:2. ὅρκον ψευδῆ 2:8 (Zech 8:17). μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς J 3:19 (on ἀγ. μᾶλλον w. acc. cp. Jos., Ant. 5, 350 and see μᾶλλον 3c); ἀ. τὴν δόξαν τ. ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τ. δ. τοῦ θεοῦ value the approval of human beings more highly than that of God 12:43 (cp. Pla. Phdr. 257e). ζωήν enjoy life (Sir 4:12) 1 Pt 3:10; also τὴν ψυχήν (Sir 30:23 v.l.) Rv 12:11.—Hence long for τὶ someth. (Ps 39:17) τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ his appearing 2 Ti 4:8. W. inf. fol. wish (Anton. Lib. 40, 1 ἠγάπησεν ἀεὶ παρθένος εἶναι) ἀ. ἡμέρας ἱδεῖν ἀγαθάς to see good days 1 Cl 22:2 (Ps 33:13). τὸ παθεῖν wish for martyrdom ITr 4:2.—ἀγάπην ἀ. (2 Km 13:15) show love J 17:26; Eph 2:4; show one’s admiration τὰ δεσμά for my bonds i.e. they were not embarrassed by them IPol 2:3 (not kiss; there is so far no evidence for that mng. of ἀ.).—ISm 7:1 the context seems to require for ἀ. the sense ἀγάπην ποιεῖν (8:2)=hold a love-feast, but so far this mng. cannot be confirmed lexically. But since the noun ἀγάπη is used absolutely in 6:2 in the sense ‘concern for’ someone, it may be that ἀγαπᾶν in 7:1 refers to acts of kindness.③ to practice/express love, prove one’s love J 13:1, 34 (perh. an allusion to the agape or love-feast, s. ἀγάπη 2). Abs. w. indication of the means μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδὲ τῇ γλώσσῃ ἀλλὰ ἐν ἔργῳ let us show our love with deeds as well as w. word or tongue (TestGad 6:1 ἀγαπήσατε ἀλλήλους ἐν ἔργῳ) 1J 3:18; cp. ἀ. τῷ στόματι love w. the mouth 1 Cl 15:4 (Ps 77:36 Swete; ed. Rahlfs ’31 v.l.).—RJoly, Le vocabulaire chretien de l’amour est-il original? ’68.—B. 1110. DELG. M-M. TW. Spicq. Sv. -
102 ἐπιστολή
ἐπιστολή, ῆς, ἡ (s. ἐπιστέλλω) letter, epistle (so Eur., Thu.+; loanw. in rabb.) 2 Cor 7:8; 2 Th 3:17; 1 Cl 47:1; 63:2; IEph 12:2; ISm 11:3; Pol 13:2b. διʼ ἐπιστολῆς (Diod S 19, 48, 1; Polyaenus 7, 39; 53rd letter of Apollonius of Tyana [Philostrat. I 358, 9]; Ps.-Demetr., Form. Ep. p. 5, 10; BGU 884, 6; 1046 II, 5) by a letter 2 Th 2:2 (Vi. Aesopi W 104 P. ἐ. ὡς ἐκ τοῦ Αἰσώπου; Polyaenus 8, 50 of two dead persons ὡς ἔτι ζώντων ἐπιστολή), vs. 15, cp. 3:14. γράφειν ἐπιστολήν (Diod S 17, 39, 2; Philo, Leg. ad Gai. 207) Ac 15:23 D; 23:25 (on the specific type of administrative communication s. Taubenschlag, OpMin II 722, w. ref. to PTebt 45, 27); Ro 16:22; ἐν τῇ ἐ. 1 Cor 5:9 (ἐν τῇ ἐ.=‘in the letter known to you’ [s. ὁ 2a] as ChronLind B 14 ἐν τᾷ ἐπιστολᾷ; Hyperid. 3, 25 ἐν τ. ἐπιστολαῖς; Pla., Ep. 7, 345c ἡ ἐ.=the letter [known to you]). ταύτην δευτέραν ὑμῖν γράφω ἐ. 2 Pt 3:1 (cp. BGU 827, 20 ἰδοὺ τρίτην ἐπιστολήν σοι γράφω. PMich 209, 5 δευτέραν ἐπιστολὴν ἔπεμψά σοι). ἀπὸ τῆς Ἰωάννου προτέρας ἐ. Papias (2:17); αἱ δύο ἐπιστολαὶ αἱ μικραί Papias (11:1); άναδιδόναι τὴν ἐπιστολήν τινι deliver the letter to someone Ac 23:33. Also ἐπιδιδόναι 15:30. διαπέμπεσθαι send MPol 20:1. διακονεῖν care for 2 Cor 3:3. ἀναγινώσκειν (X., An. 1, 6, 4; 1 Macc 10:7; Jos., C. Ap. 2, 37) 3:2; Col 4:16; 1 Th 5:27. In all probability the plur. in our lit.—even Ac 9:2; Pol 3:2—always means more than one letter, not a single one (as Eur., Iph. A. 111; 314; Thu. 1, 132, 5; 4, 50, 2, also M. Iulius Brutus, Ep. 1, 1 [fr. Mithridates]; 1 Macc 10:3, 7; Jos., Ant. 10, 15; 16): διʼ ἐπιστολῶν with letters 1 Cor 16:3. τῷ λόγῳ διʼ ἐπιστολῶν ἀπόντες (do someth.) through word by means of letters, when we are absent 2 Cor 10:11 (cp. UPZ 69, 3 [152 B.C.] ἀπόντος μου … διὰ τοῦ ἐπιστολίου); vs. 9; ἐ. βαρεῖαι καὶ ἰσχυραί the letters are weighty and powerful vs. 10. ἔγραψεν ὑμῖν ὡς καὶ ἐν πάσαις ἐ. 2 Pt 3:16. ἐ. συστατικαί letters of recommendation 2 Cor 3:1 (s. on συστατικός). ἐπιστολὰς πέμπειν (Ps.-Demosth. 11, 17; Diod S 17, 23, 6 ἔπεμψεν ἐπιστολάς=letters; OGI 42, 6; 2 Macc 11:34) IPol 8:1; cp. Pol 13:2a. ἐπιστολὴ πρός τινα a letter to someone (2 Esdr 12:7; 2 Macc 11:27; Jos., C. Ap. 1, 111) Ac 9:2; 22:5 (letters empowering someone to arrest people and deliver them to the authorities in the capital city, as PTebt 315, 29ff [II A.D.]); 2 Cor 3:1 (πρὸς ὑμᾶς ἢ ἐξ ὑμῶν).—Later epistolary subscriptions to the NT letters, as well as B, 1 Cl, 2 Cl.—GBahr, Paul and Letter Writing in the First Century, CBQ 28, ’66, 465–77; JWhite, Light fr. Ancient Letters ’86, 3–20, 221–24 lit. Lit. on χαίρω 2b. B. 1286; RAC II 564–85.—DELG s.v. στέλλω. M-M. EDNT. TW. -
103 ὁμιλέω
ὁμιλέω (ὅμιλος) impf. ὡμίλουν; fut. 3 sg. ὁμιλήσει Pr 15:12; 1 aor. ὡμίλησα; pf. inf. ὡμιληκέναι Just., D. 62, 2 (Hom.+, prim. mng. ‘be in association with’ someone, and then ‘converse’) to be in a group and speak, speak, converse, address (Hom., Pla., et al.; LXX. Cp. our use of ‘meet’ in the sense ‘have a discussion’ about someth.) τινί (with) someone (Philemo Com. 169 K. ἐὰν γυνὴ γυναικὶ κατʼ ἰδίαν ὁμιλεῖ; Ael. Aristid. 28, 116 K.=49 p. 529 D.: θεῷ; POxy 928, 5 ὡμείλησας δέ μοί ποτε περὶ τούτου; Da 1:19; GrBar 7:3; ApcMos 16; Jos., Ant. 17, 50; Just., D. 59, 1 al.—Of God’s intimate association with the Logos τῷ λόγῳ αὐτοῦ διὰ πάντος ὁμιλῶν Theoph. Ant. 2, 22 [p. 154, 20]) ὡμίλει αὐτῷ he used to talk with him Ac 24:26 (Himerius, Or. 48 [=Or. 14], 18 ὁμ. τινι=confer with someone). Of Christ talking to martyrs (cp. Herm. Wr. 12, 19 [τῷ ἀνθρώπῳ] μόνῳ ὁ θεὸς ὁμιλεῖ) παρεστὼς ὁ κύριος ὡμίλει αὐτοῖς the Lord was standing by and conversing with them MPol 2:2. Also πρός τινα (X., Mem. 4, 3, 2; Jos., Ant. 11, 260 τούτων πρὸς ἀλλήλους ὁμιλούντων): ὡμίλουν πρὸς ἀλλήλους περὶ πάντων they were conversing w. each other about all the things Lk 24:14. W. acc. of thing οὐ ξένα ὁμιλῶ I have nothing strange to say Dg 11:1. ἃ λόγος ὁμιλεῖ 11:7. Abs. (Diod S 13, 83, 1) Lk 24:15. ἐφʼ ἱκανὸν ὁμιλήσας ἄχρι αὐγῆς after talking a long time until daylight Ac 20:11.—RAC IX, 1100–45.—DELG s.v. ὅμιλο. M-M.
См. также в других словарях:
Ιράν — Επίσημη ονομασία: Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν Παραδοσιακή ονομασία: Περσία Έκταση: 1.648.000 τ. χλμ. Πληθυσμός: 65.540.226 (2002) Πρωτεύουσα: Τεχεράνη (6.758.845 κάτ. το 1996)Κράτος της νοτιοδυτικής Ασίας στη Μέση Ανατολή. Συνορεύει στα Β με το… … Dictionary of Greek
ИОАНН ДАМАСКИН — Прп. Иоанн Дамаскин. Икона. Нач. XIV в. (скит св. Анны на Афоне) Прп. Иоанн Дамаскин. Икона. Нач. XIV в. (скит св. Анны на Афоне) [греч. ᾿Ιωάννης ὁ Δαμασκήνος, ὁ Χρυσορρόας, лат. Ioannes Damascenus] (2 я пол. VII в., Дамаск до 754 г.), прп. (пам … Православная энциклопедия
Αυστραλία — Κράτος της Ωκεανίας, ανάμεσα στον Ινδικό και τον Ειρηνικό ωκεανό, που περιλαμβάνει την ομώνυμη μεγάλη νήσο του νότιου Ειρηνικού (λόγω του μεγέθους θεωρείται ηπειρωτικό έδαφος), την Τασμανία και άλλα νησιά.Κράτος της Ωκεανίας, ανάμεσα στον Ινδικό… … Dictionary of Greek
φράζω — (I) και δωρ. τ. φράσδω και κρητ. τ. φράδδω και στους Ταραντίνους φράσσω Α 1. δείχνω, υποδεικνύω («ἐς χῶρον ὅν φράσε Κίρκη», Ομ. Οδ.) 2. φανερώνω, εκφράζομαι («ἐχθρᾷ λόγον φράσαις ἀνάγκᾳ», Πίνδ.) 3. εξηγώ, διευκρινίζω («φράσον, ἅπερ γ ἔλεξας», Σοφ … Dictionary of Greek
δίκη — Με τον όρο δ. υποδηλώνεται το σύνολο των πράξεων οι οποίες αποτελούν την ιδιαίτερη εκείνη νομική σχέση που ονομάζεται δικονομική σχέση και αναπτύσσεται μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών και των δικαστικών οργάνων του κράτους προς τον σκοπό της… … Dictionary of Greek
διαφορά — Η έλλειψη ομοιότητας ή ισότητας ανάμεσα σε πρόσωπα ή πράγματα· η διαφωνία. (Μαθημ.) H μονοσήμαντη λύση της εξίσωσης α + x = β, για κάθε ζεύγος (β,α) πραγματικών αριθμών. Η λύση αυτή ονομάζεται δ. β πλην α και συμβολίζεται με (β – α). Η… … Dictionary of Greek
κατοικία — Κάθε φυσικό καταφύγιο ή τεχνητό κτίσμα, όπου διαμένει ο άνθρωπος μόνιμα ή προσωρινά. Οι τύποι κ. διαφέρουν ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή και τις ιστορικές περιόδους και εξαρτώνται από πολυάριθμους παράγοντες, σπουδαιότεροι από τους οποίους… … Dictionary of Greek
στερεός — και στερρός, ά, ό / στερεός και στερρός, ά, όν, ΝΜΑ, θηλ. και στερεή και στερρή, και στέρεος, η ο, και στέριος, α, ο, Ν 1. αυτός που έχει πυκνή σύσταση, συμπαγής, σκληρός (α. «στερεά ουσία» β. «στερεὸν κέρας», Αριστοτ.) 2. ισχυρός, δυνατός, γερός … Dictionary of Greek
χαλινός — ο, ΝΜΑ, και ετερκλ. τ. πληθ. χαλινά, τα, ΝΑ, και αιολ. τ. χάλιννος Α 1. τμήμα τής ιπποσκευής τοποθετούμενο στο κεφάλι τού αλόγου ή άλλου υποζυγίου, το οποίο αποτελείται από τις στομίδες, δηλαδή το υποστόμιο τής παραχαλινίδας και την στομίδα… … Dictionary of Greek
Nikos Engonopoulos — Níkos Engonópoulos Níkos Engonópoulos Níkos Engonópoulos (en grec moderne : Νίκος Εγγονόπουλος) est un peintre et un poète grec né le 21 octobre 1907 à Athènes et décédé le 31 octobre 1985 à Athènes. Il fut un d … Wikipédia en Français
Níkos Engonópoulos — (en grec moderne : Νίκος Εγγονόπουλος) est un peintre et un poète grec né le 21 octobre 1907 à Athènes et décédé le 31 octobre 1985 à Athènes. Il fut un des premiers surréalistes de Grè … Wikipédia en Français
