-
41 παράδειγμα
A pattern, model: of an architect's model (or perh. plan) of a building, Hdt.5.62, IG22.1668.95, 11(2).161 A43,75,203 B95, al. (Delos, iii B. C.); a sculptor's or painter's model, Pl.Ti. 28c, R. 500e, IG12.374.248, 22.1675.23 (pl.); of the divine exemplars after which earthly things are made,ἐν οὐρανῷ ἴσως π. ἀνάκειται Pl.R. 592b
; of the Platonic ideas, opp. εἰκών, Arist.Metaph. 991a21, 1013a27 (later, copy,Πλάτων τὸν ὁρατὸν κόσμον γεγονέναι π. τοῦ νοητοῦ κόσμου Placit.2.6.4
(v.l. πρὸς π.)).2 precedent, example,παραδείγματα λαβεῖν παρά τινος Pl.Men. 77b
;ἐμὲ π. ποιούμενος Id.Ap. 23b
;παραδείγμασι χρῆσθαι Th.3.10
; π. χρῆσθαί τινι copy one's example, And.4.22;τοῖς γεγενημένοις π. χρῆσθαι Lys.25.23
;π. ἐξοίσετε Din. 1.107
;π. καταλείπεσθαι Lycurg.9
;δοῦναι παραδείγματα Pl.Lg. 876e
; ἐπὶ παραδείγματος by way of example, Aeschin.1.177;παραδείγματος εἵνεκα Lys.22.20
;παραδείγματα ἁμαρτημάτων And.3.32
.b sample, παραδείγματα νεκρῶν ξύλινα samples of mummies made of wood, Hdt. 2.86, cf. PSI5.485 (iii B. C.), PCair.Zen.445.9, 665.2 (iii B. C.).3 lesson, warning, ;τὸ σὸν π. ἔχων S.OT 1193
(lyr.);τοῖς ἄλλοις ἔσται π. ὕβρεως Ar. Th. 670
(anap.);π. καθιστάναι Th.3.40
;ζῶντά τινα τοῖς λοιποῖς π. ποιῆσαι D.19.101
, cf. 343, 21.98;π. τοὺς Σύρους λαβέ Men. 544.1
;π. τοῦ μὴ ἀδικεῖν Lys.27.5
.4 argument, proof from example, Th.1.2, etc., cf. Arist.APr. 68b38, Rh. 1356b3, 1402b14, 1418a3, Zeno Stoic.1.23; including παραβολή and λόγος, Arist.Rh. 1393a 27.5 in Law, leading case, precedent, Wilcken Chr.27.5 (ii A. D.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παράδειγμα
-
42 ἆθλον
ἆθλον, τό, [dialect] Att. [var] contr. from [dialect] Ep., [dialect] Ion., Lyr. [full] ἄεθλον (which alone is used by Hom. and Hdt., mostly also by Pi., once by S.Tr. 506 (lyr.)):—A prize of contest, Il.23.413, 620, etc., Pi.O.9.108, al., A.Supp. 1033, E.Hel.43; τῶν Ἀθήνηθεν ἄ., inscr. on Attic prize amphorae, CIG776, etc.;ἆ. μουσικῆς IG2.814
; in Prose,ἆθλα ἀρετῆς Th.2.46
;ἁμαρτημάτων Lys.1.47
. Phrases: ἄεθλα κεῖται or πρόκειται prizes are offered, Hdt.8.26,9.101; ἆθλα προφαίνειν, προτιθέναι offer prizes, X.Cyr.2.1.23, Hier.9.4; ; ἆθλα λαμβάνειν, φέρεσθαι to win prizes, Pl.R. 613c, Ion 530a, etc.; ἆθλον νίκης λαμβάνειν as the prize, Arist.Pol. 1296a30, cf. Th.6.80;ἆ. ποιεῖσθαι τὰ κοινά Th.3.82
; ;ἆθλα πολέμου Id.4.5
;τῆς ἀρετῆς Id.20.107
;βέλτιον τοῖς δούλοις ἆ. προκεῖσθαι τὴν ἐλευθερίαν Arist.Pol.
1330a33.II = ἆθλος, contest, only in pl., , cf. Xenoph.2.5, Pi.O. 1.3: metaph., conflict, struggle, ;ἄεθλ' ἀγώνων Id.Tr. 506
:—this usage is censured by Luc. Sol.2.III in pl., place of combat, Pl.Lg. 868a, 935b.IV Astrol., = κλῆρος (q. v.), Manil.3.162. -
43 θεραπεία
θεραπεία, ας, ἡ (s. two next entries; Eur., Hdt.+; ins, pap, LXX, TestJob 38:8; JosAs, EpArist, Philo, Joseph.; Just., A I, 9, 3; Ath., R. 49, 10 al.; Just., A I, 12, 5 and Tat. 34, 2 ‘cultic service’) gener. ‘serving, service, care’ bestowed on another.① the use of medical resources in treating the sick, treatment, esp. healing (Hippocr. et al.; PTebt 44, 6–9 [114 B.C.] ὄντος μου ἐπὶ θεραπείᾳ ἐν τῷ … Ἰσιείῳ χάριν τ. ἀρρωστίας ‘when I was in the … shrine of Isis for treatment of a malady’; Sb 159, 4f; 1537b; TestJob 38:8).ⓐ lit. (Diod S 1, 25, 7 [pl.]; 17, 89, 2; Lucian, Abdic. 7; Philo, Deus Imm. 63; Jos., Vi. 85) Lk 9:11. θεραπείας ποιεῖν perform healings Ox 1 recto, 12f (ASyn. 33, 85; cp. GTh 31); τὰς θ. ἐπετέλουν GJs 20:2 (codd. not pap).ⓑ fig., w. obj. gen. (cp. Pla., Prot. 345a τ. καμνόντων; Sb 1537b; θ. ὅλου σώματος; SIG 888, 125; Philo, Spec. Leg. 1, 191 θ. ἁμαρτημάτων) θ. τῶν ἐθνῶν Rv 22:2.② =οἱ θεράποντες servants (Hdt. et al.; Gen 45:16; Esth 5:2b; JosAs; Philo, In Flacc. 149; Jos., Bell. 1, 82, Ant. 4, 112) καταστῆσαί τινα ἐπὶ τῆς θ. put someone in charge of the servants (cp. Polyb. 4, 87, 5 ὁ ἐπὶ τῆς θ. τεταγμένος) Lk 12:42; Mt 24:45 v.l.—DELG s.v. θεράπων. M-M. TW. -
44 καθαίρω
καθαίρω 1 aor. ptc. καθάρας; mid. aor. ptc. καθηράμενος (Just., D. 4, 3); pf. pass. 3 sg. κεκάθαρται Hs 9, 10, 4; ptc. κεκαθαρμένος (Hom.+)① to cause someth. to become clean, make clean, lit., of a place that has been swept (cp. Diod S 19, 13, 4 τόπον ἀνακαθαίρειν=clear [out] a place): πάντα κεκάθαρται everything is clean Hs 9, 10, 4. Fig. (Diod S 4, 31, 4; 4, 69, 4; Dio Chrys. 60 + 61 [77 + 78], 40 τὴν αὑτοῦ διάνοιαν καθαίρει τῷ λόγῳ; Himerius, Or. 41 [=Or. 7], 1 Ἡλίῳ Μίθρᾳ ψυχὴν καθάραντες=after we have cleansed our souls by the agency of Helios Mithra; Philo, Somn. 1, 198 καθαίρει ψυχὴν ἁμαρτημάτων; Jos., Ant. 5, 42; Just., D. 4, 3 al.) οἱ κεκαθαρμένοι those who are purified Hs 9, 18, 3. καθᾶραι ἑαυτὸν ἀπὸ τῶν λογισμῶν clear oneself from the thoughts Dg 2:1 (κ. ἀπό as Appian, Bell. Civ. 2, 1 §2; Jos., Ant. 13, 34).② to remove superfluous growth from a plant, clear, prune of a vine (cp. Philo, Agr. 10, Somn. 2, 64) J 15:2.—DELG s.v. καθαρός. M-M. TW. -
45 πάρεσις
πάρεσις, εως, ἡ (παρά + ἵημι; Hippocr.+; BGU 624, 21 [s. Dssm., NB 94=BS 266]; Philo; Jos., Ant. 11, 236; Ath., R. 16 p. 68, 4) deliberate disregard, passing over, letting go unpunished (Dionys. Hal. 7, 37 ὁλοσχερῆ πάρεσιν οὐχ εὕροντο, τὴν δὲ εἰς χρόνον ἀναβολὴν ἔλαβον; Dio Chrys. 80 [30], 19 πάρεσίν τινα ἔχειν ἐκ τ. θεοῦ.—Corresp. the verb παριέναι means ‘leave unpunished’: X., Hipp. 7, 10; Dionys. Hal. 2, 35; Sir 23:2; Jos., Ant. 15, 48 παρῆκεν τὴν ἁμαρτίαν.) διὰ τὴν π. τῶν προγεγονότων ἁμαρτημάτων Ro 3:25.—The verb is also used of ‘remitting’ debts and other obligations (Phalaris, Ep. 81, 1 χρημάτων; SIG 742, 33; 39; OGI 669, 50.—JCreed, JTS 41, ’40, 28–30; SLyonnet, Biblica 38, ’57, 35–61), but in Ro 3:25 Paul appears to argue that God’s apparent winking at sin puts God’s own uprightness at risk (cp. WBeck tr. ’76 ‘patiently passed by’; NRSV, REB, with many scholars).—WKümmel, Πάρεσις u. ἔνδειξις: ZTK 49, ’52, 154–67. See s.v. ἔνδειξις 2. JFitzmyer comm. (Anchor) s.v.—DELG s.v. ἵημι. M-M. TW. -
46 συνείδησις
συνείδησις, εως, ἡ (συνεῖδον)① awareness of information about someth., consciousness (Democr., Fgm. 297 ς. τῆς κακοπραγμοσύνης; Chrysipp. in Diog. L. 7, 85 τὴν ταύτης συνείδησιν; Eccl 10:20; Sir 42:18 v.l.; Jos., Ant. 16, 212; Just.; Theoph. Ant. 2, 4 [p. 102, 8]) w. obj. gen. συνείδησις ἁμαρτιῶν consciousness of sin Hb 10:2 (Diod S 4, 65, 7 διὰ τὴν συνείδησιν τοῦ μύσους; Philo, Det. Pot. Ins. 146 οἱ συνειδήσει τῶν οἰκείων ἀδικημάτων ἐλεγχόμενοι, Virt. 124 ς. ἁμαρτημάτων). συνείδησις θεοῦ consciousness, awareness of God 1 Pt 2:19 (s. ESelwyn, 1 Pt ’46, 176–78). Opp. ς. τοῦ εἰδώλου in awareness that this is an idol 1 Cor 8:7a v.l. (for συνηθείᾳ).② the inward faculty of distinguishing right and wrong, moral consciousness, conscience (Menand., Monost. 597 ἅπασιν ἡμῖν ἡ συνείδησις θεός comes close to this mng.; cp. 654; Dionys. Hal., De Thuc. 8 μιαίνειν τὴν ἑαυτοῦ συνείδησιν; Heraclit. Sto., 37 p. 54, 8 ς. ἁμαρτόντος ἀνθρώπου; Ps.-Lucian, Amor. 49 οὐδεμιᾶς ἀπρεποῦς συνειδήσεως παροικούσης; Hierocles 14, 451; Stob., Flor. 3, 24 [I 601ff H.] quotes sayings of Bias and Periander on ὀρθὴ or ἀγαθὴ συνείδησις; PRyl 116, 9 [II A.D.] θλιβομένη τῇ συνειδήσει περὶ ὧν ἐνοσφίσατο; Mitt-Wilck. II/2, 88 I, 35 [II A.D.]; BGU 1024 III, 7; PFlor 338, 17 [III A.D.] συνειδήσει=‘conscientiously’, also s. 3, below; Wsd 17:10; Jos., Ant. 16, 103 κατὰ συνείδησιν ἀτοπωτέραν; TestReub 4:3; TestJud 20:2 v.l.; συνείδησιν μολύνειν Hippol., Ref. 9, 23, 4) w. subj. gen. Ro 2:15; 9:1; 1 Cor 10:29a; 2 Cor 1:12; 4:2; 5:11; Hb 9:14 al.; ἡ ἰδία ς. 1 Ti 4:2. Opp. ἄλλη ς. another’s scruples 1 Cor 10:29b; διὰ τὴν ς. for conscience’ sake (cp. OGI 484, 37 διὰ τὸ συνειδός; Ps.-Dio Chrys. 20 [37], 35) Ro 13:5; 1 Cor 10:25, 27f; τὸ μαρτύριον τῆς ς. 2 Cor 1:12, cp. ς. as the subj. of μαρτυρεῖν Ro 9:1; cp. 2:15, or of ἐλέγχειν J 8:9 v.l. (s. ἐλέγχω 2). W. attributes: ς. ἀγαθή a good conscience (cp. Herodian 6, 3, 4; PRein s.v. καλός 2b) Ac 23:1; 1 Ti 1:5; 1 Pt 3:21 (on the topic cp. FSokolowski, Lois sacrées des cités grecques, Supplément ’62 no. 108, 4–7 ‘one who enters the temple … must be pure, not through bathing but in mind’); ἔχειν ἀγαθὴν ς. (cp. ἐλευθέραν ἐχ. τὴν ς. Did., Gen. 89, 11) 1 Ti 1:19; 1 Pt 3:16. Also ἐν ἀγαθῇ ς. ὑπάρχειν 1 Cl 41:1. ἐν ἀμώμῳ καὶ ἁγνῇ συνειδήσει περιπατεῖν Pol 5:3 (μετὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς τελευτᾶν Hippol., Ref. 9, 26, 4); cp. 1 Cl 1:3. ς. ἀσθενής a weak conscience, indecisive because of being bound to old ways 1 Cor 8:7; cp. vss. 10, 12. ς. ἀπρόσκοπος Ac 24:16; καθαρὰ ς. 1 Ti 3:9; 2 Ti 1:3; 1 Cl 45:7; καθαρὸς τῇ ς. ITr 7:2; καλὴ ς. Hb 13:18; 2 Cl 16:4. ς. πονηρά a bad conscience or a consciousness of guilt (s. καρδία 1bδ) Hb 10:22; D 4:14; B 19:12; Hm 3:4. ἡ ς. μολύνεται 1 Cor 8:7. μιαίνεται Tit 1:15 (s. Dionys. Hal. above). καθαριεῖ τ. συνείδησιν ἡμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων Hb 9:14. κατὰ συνείδησιν (s. on this Vett. Val. 210, 1) τελειῶσαί τινα vs. 9.③ attentiveness to obligation, conscientiousness (for ins s. New Docs 3, 85; pap.) μετὰ συνειδήσεως conscientiously 1 Cl 2:4; ἐν ὁμονοίᾳ συναχθέντες τῇ ς. assembled in concord, with full consciousness of our duty 1 Cl 34:7.—MKähler, Das Gewissen I 1, 1878, RE VI 1899, 646ff; RSteinmetz, Das Gewissen bei Pls 1911; MPohlenz, GGA 1913, 642ff, Die Stoa ’48; ’49 (index), ZNW 42, ’49, 77–79; HBöhlig, Das Gewissen bei Seneka u. Pls: StKr 87, 1914, 1–24; FTillmam, Zur Geschichte des Begriffs ‘Gewissen’ bis zu den paulin. Briefen: SMerkle Festschr. 1922, 336–47; FZucker, Syneidesis-Conscientia 1928; TSchneider, D. paulin. Begriff d. Gewissens (Syneidesis): Bonner Zeitschr. f. Theol. u. Seelsorge 6, 1929, 193–211, D. Quellen d. paul. Gewissensbegr.: ibid. 7, 1930, 97–112; BSnell, Gnomon 6, 1930, 21ff; MDibelius Hdb.2 ’31 exc. on 1 Ti 1:5; HOsborne, Σύνεσις and ς.: ClR 45, ’31, 8–10, Συνείδησις: JTS 32, ’31, 167–79; GRudberg, JAEklund Festschr. ’33, 165ff; GJung, Συνείδησις, Conscientia, Bewusstsein: Archiv f. d. gesamte Psychologie 89, ’34, 525–40; WAalders, Het Geweten, ’35; CSpicq, La conscience dans le NT: RB 47, ’38, 50–80; BReicke, The Disobedient Spirits and Christian Baptism ’46, 174–82; JDupont, Studia Hellenistica 5, ’48, 119–53; HClavier, Συν., une pierre de touche de l’Hellénisme paulinien, announced in Studia Paulina [JdeZwaan Festschr.] ’53, p. 80 n. 1; CPierce, Conscience in the NT, ’55; BReicke, TZ 12, ’56, 157–61, esp. 159; DMariella Jr., The NT Concept of Conscience, diss. Vanderbilt ’59; PDelhaye, Studia Montis Regii (Montreal) 4, ’61, 229–51; JStelzenberger, Syneidesis im NT, ’61; MThrall, NTS 14, ’67/68, 118–25; BHarris, Westminster Theol. Journal 24, ’62, 173–86; RJewett, Paul’s Anthropological Terms, ’71, 402–46; HEckstein, Der Begriff Syneidesis bei Paulus ’83; GSelby, The Meaning and Function of ς. in Hb 9 and 10: Restoration Qtrly 28, ’86, 145–54 (internal awareness of sin); PGooch, Conscience in 1 Cor 8 and 10: NTS 33, ’87, 244–54; PTomson, Paul and the Jewish Law (CRINT III/1) ’90, 208–20 (‘consciousness’); EBorgh, La notion de conscience dans le NT: Filología Neotestamentaria 10, 1997, 85–98.—RAC X 1025–1107; BHHW I 564f.—New Docs 3 no. 69. DELG s.v. οἶδα C. M-M. EDNT. TW. Spicq. Sv. -
47 φθόνος
φθόνος, ου, ὁ (Pind., Hdt. et al.; Demosth. 20, 165 opp. of φιλανθρωπία; Ael. Aristid. 29, 5 K.=40 p. 752 D.: φθ. as ἔσχατον τῶν ἀνθρωπίνων ἁμαρτημάτων; pap; ins freq. associated with ‘evil eye’ [s. Elliott s.v. βασκαίνω 1], reff. SEG XLI, 1526; LXX, pseudep.; Philo; Jos., Vi. 80; 122; Just.; Tat. 32, 3) envy, jealousy, w. ζῆλος (1 Macc 8:16; TestSim 4:5) 1 Cl 3:2; 4:7; 5:2. διὰ ζῆλος Δαυὶδ φθόνον ἔσχεν … ὑπὸ Σαοὺλ Saul envied David out of jealousy. W. κακία (TestBenj 8:1) Tit 3:3. In catalogues of vices (in some of which κακία also occurs; s. also Herm. Wr. 13, 7) Ro 1:29 (μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος. The wordplay φθόν. φόν. as Eur., Tro. 766ff); 1 Ti 6:4 (w. ἔρις); φθόνοι Gal 5:21 (v.l. + φόνοι); 1 Pt 2:1. διὰ φθόνον out of envy (Anaximenes [IV B.C.]: 72 Fgm. 33 Jac.; Philo, Mos. 1, 2; Jos., Vi. 204 ἐπιγνοὺς διὰ φθόνον ἀναιρεθῆναί με προστάξαι, C. Ap. 1, 222) Mt 27:18; Mk 15:10; Phil 1:15 (w. ἔρις). On the difficult and perh. textually damaged pass. πρὸς φθόνον (Demosth. 20, 165) ἐπιποθεῖ τὸ πνεῦμα Js 4:5 s. ἐπιποθέω; πρός 3f, and also FSpitta, Der Brief des Jk (=Zur Gesch. und Lit. des Urchristentums II) 1896, 118ff; PCorssen, GGA 1893, 596f; OKirn, StKr 77, 1904, 127ff; 593ff; CBruston, RTQR 11, 1907, 368–77; JFindlay, ET 37, 1926, 381f; AMeyer, D. Rätsel des Jk 1930, 258f; LJohnson, NovT 25, ’83, 327–47 (Js 3:13–4:10; Gr-Rom. lit.)—B. 1139. DELG. M-M. Spicq. Sv. -
48 ἀφορμή
ἀφορμή, ῆς, ἡ (s. ἀφορμάω) lit. a base or circumstance from which other action becomes possible, such as the starting-point or base of operations for an expedition, then gener. the resources needed to carry through an undertaking (e.g. even commercial capital), in our lit. (also Ar. 2, 7; Just.; Tat.; Mel., HE 4, 26, 5; Ath., R. 49, 235 al.) a set of convenient circumstances for carrying out some purpose occasion, opportunity for someth., a meaning found in Attic Gk. and also quite common in the Koine (Nägeli 15) ἐκκόπτειν τὴν ἀ. τῶν θελόντων ἀ. cut off the opportunity of those who wish an opportunity 2 Cor 11:12 (numerous transl. var. render: ‘cut the ground out from under those who look for opportunity’); ἀ. διδόναι τινί (Polyb. 28, 6, 7 μὴ διδόναι τ. ἐχθροῖς ἀφορμὴν εἰς διαβολήν; Pr 9:9; Philo, Leg. ad Gai. 200; cp. Diod S 1, 83; 13, 22, 5; 3 Macc 3:2) give someone an occasion: τῷ ἀντικειμένῳ λοιδορίας χάριν to the opponent for reviling 1 Ti 5:14; excuse (to future believers for moral laxity) Hm 4, 3, 3; τινός for someth. 2 Cor 5:12 (for the gen. cp. Epict. 1, 8, 6; 1, 9, 20; Dio Chrys. 16 [33], 38; Jos., Bell. 7, 441, Ant. 5, 57); ἀ. διδόναι τινί, ἵνα Hm 4, 1, 11. Pl. (Polyb., Epict., Vett. Val.; IPriene 105, 13 and 16; Joseph.) ἀφορμὰς διδόναι τινί, ἵνα ITr 8:2; ἀ. λαμβάνειν (a favorite expr.; e.g. in Polyb.; Dionys. Hal.; Philo, In Flacc. 47; Ar. 11, 7 ἀφορμήν; cp. Just., A I, 44, 9 ἀφορμάς) grasp an opportunity Ro 7:8, 11; w. gen. of the one who gives the opportunity Lk 11:53/54 v.l. (the expr. ἀ. ζητεῖν is used difft. POxy 34 III, 13 ἀ. ζητοῦντες ἁμαρτημάτων=looking for opportunity to commit illegal acts). W. εἴς τι for someth. (Appian, Bell. Civ. 5, 53 §222 ἔχειν ἀφορμὴν ἔς τι; Philo) 2 Cl 16:1; εἰς ἀ. τῇ σαρκί to give the flesh an opportunity (to become active) Gal 5:13.—M-M. TW. Sv.
См. также в других словарях:
ησυχασμός — (quietismus). Μυστικιστικό κίνημα που αναπτύχθηκε τον 16o και κυρίως τον 17ο αι. στη Δύση και ιδιαίτερα στην Ισπανία, στη Γαλλία και στην Ιταλία. Σκοπός των οπαδών του κινήματος ήταν να επιτύχουν την απόλυτη και παθητική εγκατάλειψη της ψυχής… … Dictionary of Greek
бремѧ — БРЕМ|Ѧ (77), ЕНЕ с. 1.Тяжесть, груз: идоуще поутьмь тѣ. коупьци на возѣхъ съ бремены тѩжькы. ЖФП XII, 31а; все т˫ажькоѥ оутробѣ. ˫ако нѣкоѥ брѣм˫а и ноужениѥ. ѡ(т)враща˫а. (ἄχϑος) ЖФСт XII, 41; животьно крѣпоко. и сильно тѣломь. оуложено… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
προπίπτω — ΝΑ πέφτω προς τα εμπρός, κλίνω, γέρνω προς τα εμπρός («προπεσόντες ἔρεσσον», Ομ. Οδ.) αρχ. 1. (για ικέτη) πέφτω μπροστά στα πόδια κάποιου 2. πέφτω πρώτος στο πεδίο τής μάχης 3. ορμώ προς τα εμπρός, φέρομαι ορμητικά προς τα εμπρός 4. (για ποταμούς … Dictionary of Greek
въмѣститисѧ — ВЪМѢ|СТИТИСѦ (43), ЩОУСѦ, СТИТЬСѦ гл. 1.Уместиться, поместиться; вселиться: преславьно велиѥ како въмѣстисѩ. въ ѹтробѹ твою богъ. Стих 1156–1163, 106; то же Мин XII (июль), 116 об.; [о Христе] вьсе въ нѥмь въмѣстивъшеѥсѩ б҃жьствьноѥ си˫аниѥ.… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
εξομολογώ — (AM ἐξομολογῶ, έω) [εξομολόγος] Ι. ακούω την εξομολόγηση, την αποκάλυψη τών αμαρτημάτων κάποιου ΙΙ. μέσ. εξομολογούμαι (AM ἐξομολογοῡμαι, έομαι) 1. ομολογώ τα αμαρτήματά μου στον πνευματικό για να συγχωρηθούν 2. ομολογώ, αποκαλύπτω νεοελλ.… … Dictionary of Greek
ομοιότροπος — η, ο (Α ὁμοιότροπος, ον) 1. αυτός που γίνεται, που επιτελείται με τον ίδιο τρόπο με έναν άλλο ή άλλους («εἰδότες οὔτε φιλίαν ἰδιώταις βέβαιον γιγνομένην... εἰ μὴ μετ ἀρετῆς δοκούσης ἐς ἀλλήλους γίγνοιτο καὶ τἆλλα ὁμοιότροποι εἶεν», Θουκ.) 2.… … Dictionary of Greek
προσκλαίω — Ν ΜΑ, και προσκλαίγω Ν κλαίω μαζί με άλλον για κάτι νεοελλ. 1. παρακαλώ κλαίγοντας 2. μέσ. προσκλαίομαι και προσκλαίγομαι μεμψιμοιρώ, κλαίγομαι, παραπονιέμαι μσν. κλαίω, θρηνώ μπροστά σε κάποιον μσν. αρχ. θρηνώ μπροστά στον θεό αρχ. 1. κλαίω και… … Dictionary of Greek
ВАСИЛИЙ ВЕЛИКИЙ — [греч. Βασίλειος ὁ Μέγας] (329/30, г. Кесария Каппадокийская (совр. Кайсери, Турция) или г. Неокесария Понтийская (совр. Никсар, Турция) 1.01.379, г. Кесария Каппадокийская), свт. (пам. 1 янв., 30 янв. в Соборе 3 вселенских учителей и святителей; … Православная энциклопедия
λογισμός — (Μαθημ.). Όρος που συναντάται σε διάφορα πεδία των μαθηματικών: απειροστικός λ., διαφορικός λ., ολοκληρωτικός λ., αριθμητικός λ., διανυσματικός λ., από μνήμης λ., γραπτός λ., μηχανικός λ., λ. της λογικής κλπ. Ο όρος λ. χρησιμοποιήθηκε αρχικά για… … Dictionary of Greek
ИОАНН КУКУЗЕЛЬ — [Пападопул; греч. ᾿Ιωάννης Κουκουζέλης Παπαδόπουλος, ὁ μαΐστωρ] († до 1341), прп. (пам. греч. 1 окт.; во 2 ю Неделю по Пятидесятнице в Соборе Афонских преподобных), маистор (руководитель придворного хора), мон. Великой Лавры на Афоне, визант.… … Православная энциклопедия
πρόκειμαι — ΝΜΑ [κεῑμαι] 1. κείμαι, έχω τεθεί μπροστά από κάποιον ή κάτι 2. (το ουδ. μτχ. ως ουσ.) το προκείμενων) α) (σχετικά με λόγο) το θέμα που βρίσκεται υπό συζήτηση («ελάτε στο προκείμενο») β) (λειτ.) ψαλμικός στίχος που προτάσσεται από έναν ψαλμό και… … Dictionary of Greek
