-
1 απαγγελλω
1) приносить весть, сообщать, доносить, объявлять(τινί τι Hom. и πρός τινα Aesch., Xen., τι περί τινος Thuc., Xen., Plat.)
ἡττημένοι ἀπηγγέλθησαν Polyb. — было сообщено об их поражении;ἀ. τινὴ πόλεμον Polyb. — объявлять кому-л. войну2) знаменовать, свидетельствовать(ἥ ὄψις ἀπαγγέλλει τι Her.)
3) рассказывать, описывать(τὰς προγεγενημένας πράξεις Arst.; τὰ τῶν γενομένων ἀκριβῶς Plut.)
4) пересказывать, излагать, переводить(ὅ ἑρμηνεὺς μακρῶς ἀπήγγειλε Plut.)
-
2 κοινον
τό1) общность, (все) обществоπᾶσιν ἐς κ. λέγω Aesch. — я говорю всем вообще;
τὸ κ. τὸ ἡμέτερον Xen. — наше общество;ἐκ κοινοῦ Hes. — сообща, в складчину;σὺν τῷ κοινῶ Her. — с общего согласия;ἄνευ τοῦ τῶν πάντων κοινοῦ Thuc. — без общего (на то) согласия2) общество, община, государство(τῶν Σπαρτιητέων Her.)
τὰ κοινὰ τῶν Βοιωτῶν Polyb. — государство беотийцев3) тж. pl. народное собрание ( как орган власти), государственная власть, власти(τῶν Βαβυλωνίων Her.)
ἀπὸ τοῦ κοινοῦ Her. — по полномочию властей;ἥ πόλις καὴ τὸ κ. Thuc. — город и представители власти (в нем)4) тж. pl. общественные средства, казнаτρέφειν τινὰ ἀπὸ κοινοῦ Xen. — кормить кого-л. на общественный счет;ἐν τῷ κοινῷ καὴ ἐν τοῖς ἱεροῖς Thuc. — (средства, имевшиеся) как в казне, так и в храмах;πλουτεῖν ἀπὸ τῶν κοινῶν Arph. — наживаться на счет общества5) pl. общественные дела, общественная деятельность(τὰ κοινὰ πράττειν Plat., Plut.; πρὸς τὰ κοινὰ προσελθεῖν Dem.)
οἱ πρὸς τὰ κοινὰ προσεληλυθότες Aeschin. — политические деятели -
3 επιγραφη
ἥ1) надпись(τῶν στηλῶν Thuc.; στήλη ἔχουσα ἐπιγραφήν Arst.)
2) заглавие(μέ πρὸς τέν ἐπιγραφήν, ἀλλὰ πρὸς τὰ πράγματα βλέπειν Polyb.)
3) честь, слава, блеск(τῆς νίκης Diod.; τέν ἐπιγραφήν τινος λαβεῖν Polyb.)
4) запись, выпись, перечень(χρημάτων Plut.)
5) запись, внесение в списки(ὀνομάτων Isae.)
6) податной список(ἐπιγραφῶν γενομένων Isocr.)
См. также в других словарях:
АФАНАСИЙ I ВЕЛИКИЙ — [Греч. ̓Αθανάσιος ὁ Μέγας] (ок. 295, Александрия? 2.05.373, там же), cвт. (пам. 18 янв., 2 мая), еп. Александрийский (с 8 июня 328), великий отец и учитель Церкви. Свт. Афанасий Великий. Фреска собора мон ря прп. Антония Великого в Египте. XIII в … Православная энциклопедия
ROMA — I. ROMA Latii in Italia urbs, de cuius origine et conditore diversa legimus apud auctores. Receptissima opinio est, a Romulo et Remo fratribus conditam fuisse, unde et nomen acceperit, an. primô septimae Olympiadis, teste Dionysiô Halicarnasseô,… … Hofmann J. Lexicon universale
ενοχή — Νομική σχέση σύμφωνα με την οποία ένα πρόσωπο (οφειλέτης) είναι υποχρεωμένο να προβεί σε μια ορισμένη παροχή προς ένα άλλο (πιστωτή). Σε αντίθεση με τα εμπράγματα δικαιώματα, που εκφράζουν τη νομική θέση του προσώπου απέναντι σε ένα πράγμα και… … Dictionary of Greek
Максим I Киник — В Википедии есть статьи о других людях с именем Максим. Максим I Киник Μάξιμος Α΄ ο Κυνικός 34 й архиепископ Константинопольский начало лета 3 … Википедия
καθαρός — ή, ό, θηλ. και καθαρά (AM καθαρός, ά, όν, Α δωρ. τ. κοθαρός, αιολ. τ. κόθαρός) 1. απαλλαγμένος από βρομιές, καθαρισμένος, παστρικός (α. «καθαρά ρούχα» β. «καθαρά χροΐ εἴματ ἔχοντα», Ομ. Οδ.) 2. απαλλαγμένος από κάθε ξένη ουσία, αμιγής, γνήσιος,… … Dictionary of Greek
Лимма — (устар. леймма) (греч. λεῖμμα остаток, лат. limma, реже leimma) музыкальный интервал, соответствующий диатоническому полутону (малой секунде) пифагорова строя. Согласно античному определению, восходящему к пифагорейской… … Википедия
быти — (>50000), ѤСМЬ, ѤСТЬ (в соч. с отрицанием не НѢСМЬ, НѢСТЬ); 3 л. мн. ч. СОУТЬ; 3 л. ед. ч. имперфекта БѦШЕ; 3 л. ед. ч. аориста БЫ и БѢ гл. I. Как самостоятельный гл. 1.Существовать; иметься: дъва разбо˫а ѥсте. ѥдинъ иже съвлачить съ оубогааго … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
Clítor (mitología) — Para la ciudad antigua, véase Clítor. Clítor (en griego Κλείτωρ, Kleítor ) fue un personaje mitológico, quinto rey de la antigua Arcadia. Era el único hijo de Azán,[1] descendiente de Licaón de Arcas y de Pelasgo. Sucedió a su padre y tras su… … Wikipedia Español
παις — ο, η (ΑΜ παῑς, παιδός, Α και παῑς και πάϊς) 1. ανήλικος άνθρωπος, παιδί 2. γόνος, τέκνο, αγόρι ή κορίτσι («γενομένων δὲ παίδων ἀρρένων καὶ θηλειῶν», Πλάτ.) αρχ. 1. νεαρός, νεανίας («ὣς τε γὰρ ἦ παῑδες νεαροὶ χῆραί τε γυναῑκες», Ομ. Ιλ.) 2. δούλος … Dictionary of Greek
επίσαλος — ἐπίσαλος, ον (AM) [επισαλεύω] 1. αυτός που σαλεύει, που κινείται στη θάλασσα 2. αβέβαιος, άστατος, ευμετάβολος («ἐπισάλων τῶν... ἐλπίδων γενομένων», Θεοφύλ. Σιμ.) … Dictionary of Greek
πόνος — Δυσάρεστη αίσθηση, στη γένεση της οποίας γίνεται αποδεκτή η συμμετοχή περιφερειακών νευρικών στοιχείων ποικίλης διαφοροποίησης, και κεντρικών νευρικών στοιχείων, τα οποία συντονίζουν τα ερεθίσματα που προέρχονται από την περιφέρεια. Ένα επώδυνο… … Dictionary of Greek