-
1 διαφερω
(fut. διοίσω, aor. 1 διήνεγκα - ион. διήνεικα, aor. 2 διήνεγκον: aor. pass. διηνέχθην)1) носить в разные стороны(σκῆπτρα Eur.; καθάπερ ἐν κλύδωνι Plut.)
ἐπὴ λεπτοῦ ναυαγίου διαφέρεσθαι Plut. — носиться (по морю) на тонком обломке разбитого корабля2) разносить, раскладывать, распределять3) переносить, переводитьἔστησαν ὀρθαὴ καὴ διήνεγκαν κόρας Eur. — они встали и огляделись вокруг4) разносить, распространять(κηρύγματα Eur.; ἀγγελίας Luc.; φήμη τις διηνέχθη περί τινος Plut.)
— широко прославлять (τινά Pind.)5) разбрасывать, рассеиватьφυγῇ διαφέρεσθαι δι΄ ἀλλήλων Plut. — разбегаться в разные стороны
6) носить, вынашивать(γαστρὸς ὄγκον Eur.)
διενέγκασα καὴ τεκοῦσα Xen. — выносившая и родившая (ребенка)7) перевозить, доставлять8) вносить, подавать(ψῆφον Eur., Xen., Aeschin., Dem., Plut.)
ψῆφον φανερὰν διενεγκεῖν Thuc. — открыто проголосовать9) переносить, терпеть, сносить(ῥᾷστά τι Soph.; ἀργῶς τέν φυγήν Plut.)
10) ( о времени) вести, проводить(τὸν αἰῶνα Hom.)
θεοὺς σέβων βίον διήνεγκε Eur. — он прожил свою жизнь благочестиво;δ. τὸν πόλεμον Her. — вести затяжную войну (ср. 12);τέν νύκτα κλαίων διήνεγκε Plut. — он провел ночь в слезах11) существовать, жить12) вести до конца, заканчиватьπόλεμον διενείκας Her. — закончив войну (ср. 10)
13) переворачивать, опрокидывать(πάντ΄ ἄνω τε καὴ κάτω Eur.)
14) волновать, смущать, тревожить(διαλγές ἄτα διαφέρει τὸν αἴτιον Aesch.; δ. τὰς ψυχὰς πράγμασι καὴ φροντίσι Plut.): pass. волноваться, колебаться
πολλὰ διενεχθεὴς τῇ γνώμῃ (тж. τῷ λογισμῷ и τοῖς λογισμοῖς) Plut. — долго не зная, какое принять решение15) отличаться, разниться(τινί τινος Plat.)
δ. τινός Eur., Xen., Arph., τινί Xen., Plat., τι, πρός τι и κατά τι Arst., εἴς τι Xen. и ἔν τινι Xen., Dem.; — отличаться чем-л. (в чём)-л.;16) выгодно отличаться, превосходить(τινός τι Aeschin., Luc., τινά τινι Polyb., Diod., τινί τινος Plut., τινί Thuc., Aeschin., Polyb., Plut., εἴς τι Xen., Plat., ἐπί τινι Xen., ἔν τινι Isocr., πρός τι Aeschin. и κατά τι Xen.)
ἱμάτια διαφέροντα Plat. — отличные одежды;πολὺ διέφερεν ἀλέξασθαι ἢ μάχεσθαι Xen. — было гораздо выгоднее вести оборону, чем принять открытый бой;πεπραχέναι διαφέρον τι Polyb. — совершить нечто особенное, отличиться17) med. (aor. διηνέχθην)(тж. δ. ταῖς γνώμαις Polyb.) расходиться во мнениях (ἀλλήλοις Plat. и πρὸς ἀλλήλους Lys., Polyb.; περί τινος Her., Arph., Plat., ἀμφί τινος и ἔν τινι Xen.)
τὰ διαφέροντα Thuc. — спорные вопросы18) преимущ. impers. быть важным, иметь значение(τοῦτο διέφερε τοῖς Θηβαίοις Polyb.)
τὰ διαφέροντα (πράγματα) Thuc., Lys., Isae., Plut.; — важные вопросы;ἰδίᾳ τι αὐτῷ διαφέρει Thuc. — это представляет для него личный интерес;οὔ τί οἱ διέφερε ἀποθανέειν Her. — он относился равнодушно к смерти -
2 επαμφοτεριζω
1) держаться середины, быть посредиἐ. τῷ ἀνθρώπῳ καὴ τοῖς τετράποσιν Arst. (об — обезьянах) занимать среднее место между человеком и четвероногими
2) (тж. ἐ. τῇ γνώμῃ или τοῖς λογισμοῖς Plut.) склоняться то в одну, то в другую сторону, колебаться Plat.ἐ. ἐπὴ τὸ χεῖρον καὴ τὸ βέλτιον Arst. — быть то хуже, то лучше
3) быть двойственным или двуличным, примыкать то к одной, то к другой стороне(Τισσαφέρνης ἐπαμφοτερίζων Thuc.)
4) быть двусмысленным(λόγοι ἐ. δυνάμενοι Isocr.)
λοξὰ καὴ ἐπαμφοτερίζοντα Luc. — уклончивые и двусмысленные слова -
3 διαψευδω
преимущ. med. обманывать(τινα Dem., med. Arst., Plut.; med. τέν πατρίδα τῶν ἐλπίδων Polyb.)
Ἡρόδοτος διέψευοται γράψας τοὺς Αἰθίοπας … Arst. — Геродот неправильно написал, будто эфиопы …;pass. — быть обманываемым (τινος Polyb.), преимущ. обманываться, заблуждаться, ошибаться (τινος Xen., Dem., περί τινος Plat., τινι, τι и περί τι Arst.): -
4 εξασθενεω
становиться или быть крайне слабым, терять силы(καταμαλακίζεσθαι καὴ ἐ. Arst.; τὰ τῆς πατρίδος ἐξησθένηκεν Plut.; ἐξασθενήσαι τοῖς λογισμοῖς Diod.)
-
5 κατακηλεω
1) отгонять заклинаниями(τέν ἄτην Soph.)
2) pass. поддаваться чарам Plat.3) смягчать, умиротворять -
6 προσμαρτυρεω
подкреплять свидетельством, подтверждать(τὰ πράγματα τοῖς λογισμοῖς Polyb.)
π. ρηθέντι τινί Plut. — подтверждать чьи-л. слова;π. τινί τι Plut. — свидетельствовать о чем-л. в пользу кого-л.;προσεμαρτυρήθη …καὴ ἐπεμαρτυρήθη δι΄ αὐτῆς τῆς ἐναργείας Sext. — это было подтверждено (косвенными) доказательствами, а (затем) было засвидетельствовано со всей очевидностью -
7 υπεναντιοομαι
несколько сопротивляться, исподтишка противодействоватьεἰ μή τι ὑπηναντιώθη τοῖς λογισμοῖς Plut. — если ничто не помешает этим планам;
πάντα πρὸς τοῦτο ὑπεναντιοῦται Plut. — все говорит против этого;τὰ σημεῖα μέ ὁμολογούμενα, ἀλλὰ ὑπεναντιούμενα Arst. — признаки не положительные, а отрицательные (т.е. противопоказания)
См. также в других словарях:
плавати — ПЛАВА|ТИ (66), Ю, ѤТЬ гл. 1.Плавать, передвигаться по воде: наведе Б҃ъ потопъ на землю. потопе всѧка плоть. и ковчегъ плаваше на водѣ. ЛЛ 1377, 30 (986); и снидоша на почанѹ [так!] рѣкѹ все множьство мѹжь и женъ. и дѣтии. свершении же сто˫ахѹ въ… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
υπολέγω — Α [λέγω] 1. κάνω τον υποβολέα, υπαγορεύω («Εὐριπίδης μὲν οὖν ὁ ποιητὴς ὡς ὑπολέγοντος αὐτοῡ τοῑς χορευταῑς ᾠδήν τινα πεποιημένην ἐφ ἁρμονίας εἷς ἐγέλασεν», Πλούτ.) 2. λαμβάνω υπ* όψιν μου 3. θέτω ως βάση («τὰ ἔργα τοῑς λογισμοῑς ὑπολέγων», Δίων… … Dictionary of Greek
εξασθενώ — (I) ( έω) (Α ἐξασθενῶ) αδυνατίζω, χάνω τις δυνάμεις μου, εξαντλούμαι μσν. (νομ.) παύω να ισχύω αρχ. 1. γίνομαι ασθενέστερος, αδυνατίζω ως προς κάτι («ἐξησθένησε τοῑς λογισμοῑς», Διόδ. Σικ.) 2. δεν έχω αρκετές δυνάμεις για να κάνω κάτι 3.… … Dictionary of Greek
καταμφίζομαι — (Μ) [κατάμφω] αμφιταλαντεύομαι («καταμφίζεσθαι τοῑς λογισμοῑς», Ευμάθ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + αντων. ἄμφω «και οι δύο, αμφότεροι» κατά τα ρ. σε ίζω, ίζομαι] … Dictionary of Greek
οικοδομή — η (ΑΜ οικοδομή) [οικοδόμος (Ι)] 1. ανέγερση κτηρίου, οικοδόμηση, κτίσιμο («η οικοδομή θα αρχίσει σε έναν μήνα») 2. το υπό ανέγερση κτήριο 3. οικοδόμημα, κτήριο αρχ. μτφ. 1. η ενέργεια πράξεων που αποσκοπούν στην επίτευξη επωφελών αποτελεσμάτων… … Dictionary of Greek
συγκατοικίζω — αττ. τ. ξυγκατοικίζω Α [κατοικίζω] 1. φέρνω κατοίκους σε έρημη χώρα και ιδρύω αποικία 2. βοηθώ κάποιον να κατοικήσει σε έναν τόπο («ἐκ Μεγάρων τῆς μητροπόλεως οὔσης αὐτοῑς ἐπελθὼν ξυγκατῴκισεν», Θουκ.) 3. (κυριολ. και μτφ.) βάζω να κατοικήσουν… … Dictionary of Greek
συνοίκηση — η / συνοίκησις, ήσεως, ΝΑ, και αττ. τ. ξυνοίκησις Α [συνοικῶ] 1. συγκατοίκηση 2. συμβίωση άνδρα και γυναίκας νεοελλ. βιολ. μορφή συμβίωσης η οποία παρατηρείται κατ εξοχήν στα κοινωνικά έντομα, λ.χ. στα μυρμήγκια, στους τερμίτες κ.ά., και κατά την … Dictionary of Greek