-
1 τυφλόω
τυφλόω, 1) blind machen, blenden, des Augenlichts berauben; τινά, Her. 4, 2; Eur. Cycl. 669. – Pass. blind sein, τῶν μελλόντων τετύφλωνται φραδαί, Pind. Ol. 12, 9; ἕλκος τυφλωϑὲν ἐξ ἀγρίας δάμαρτος, Soph. Ant. 961; Her. 2, 111; τυφλοῦται περὶ τὸ φιλούμενον ὁ φιλῶν, Plat. Legg. V, 731 e. – 2) übertr., stumpf machen, verdunkeln, erfolglos machen, u. pass. erfolglos, vergeblich sein, τετύφλωται μόχϑος ἀνδρῶν, Pind. I. 4, 56; dah. γάλα τυφλοῦται, die Milch bleibt aus, von Brüsten, welche keine Milch mehr geben; eben so οὖρα τυφλοῦται, Nic. Al. 340.
См. также в других словарях:
τυφλώνω — τυφλῶ, όω, ΝΜΑ [τυφλός] καθιστώ κάποιον τυφλό, στερώ από κάποιον την όραση (α. «τόν τύφλωσαν με πυρωμένο σίδερο» β. «τοὺς δὲ δούλους οἱ Σκύθαι πάντας τυφλοῡσι τοῡ γάλακτος εἵνεκεν τοῡ πίνουσι», Ηρόδ.) νεοελλ. 1. (για ισχυρό φως) σκοτίζω, αμβλύνω… … Dictionary of Greek
