συνηχήσῃ

См. также в других словарях:

• συνήχηση — η / συνήχησις, ήσεως, ΝΜΑ [συνηχῶ] 1. γραμμ. η τυχαία ή σκόπιμη παράταξη λέξεων με ομόηχες συλλαβές, η παρήχηση, όπως λ.χ. ο σιγαλός αιγιαλός εγέλα γάλα όλος [Αλ. Ραγκαβής] ή τυφλός τά τ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ ὄμματ εἶ [Σοφ.] 2. (κυρίως στην αρχ.… …   Dictionary of Greek

• συνήχηση — η ταυτόχρονη ήχηση δύο ή περισσότερων φθόγγων …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

• συνηχήσῃ — συνηχήσηι , συνήχησις sounding in accord fem dat sg (epic) συνηχέω sound together aor subj mid 2nd sg συνηχέω sound together aor subj act 3rd sg συνηχέω sound together fut ind mid 2nd sg συνηχέω sound together aor subj mid 2nd sg συνηχέω sound… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• πολυφωνία — Συνήχηση και συνδυασμός σε μια ηχητική ενότητα δύο ή περισσότερων μελωδικών γραμμών (φωνών ή μερών), που διατηρούν τουλάχιστο τη μελωδική, συχνά και τη ρυθμική τους ανεξαρτησία, και διέπονται από τους κανόνες της αντίστιξης, όπως αυτοί… …   Dictionary of Greek

• συνηχητικός — ή, ό, Ν [συνήχηση] αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη συνήχηση. επίρρ... συνηχητικώς και συνηχητικά Ν με συνηχητικό τρόπο, κάνοντας συνήχηση ή παρήχηση …   Dictionary of Greek

• συγχορδία — (Μουσ.). Συνήχηση τριών τουλάχιστον ήχων με διαφορετικό τονικό ύψος. Η δομή της σ. και οι σχέσεις της με άλλους ήχους ρυθμίζονται από την αρμονία, που είναι η γραμματική της μουσικής και μελετά τη φύση και τους διάφορους συνδυασμούς σ.: μείζονων… …   Dictionary of Greek

• ταυτοφωνία — Όρος που γενικά σημαίνει τη συνήχηση, στο ίδιο τονικό ύψος, δύο ή περισσότερων φωνών ή μουσικών οργάνων. Ωστόσο, στην πολυφωνική μουσική της δυτικής Ευρώπης, ο όρος τ. σημαίνει τη συνάντηση δύο ή περισσότερων μελωδικών γραμμών στον ίδιο φθόγγο… …   Dictionary of Greek

• ακουστική — Το σύνολο των φαινομένων που έχει σχέση με την ακοή. Επίσης, επιστήμη η οποία έχει ως αντικείμενό της το σύνολο των φαινομένων, που έχουν σχέση με τις ελαστικές ταλαντώσεις και περιλαμβάνει: 1) Το τμήμα της φυσικής που εξετάζειτα ηχητικά… …   Dictionary of Greek

• μάγαδις — μάγαδις, μαγάδιδος, ἡ (Α) 1. έγχορδο μουσικό όργανο, πιθ. λυδικής προελεύσεως, κατ άλλους θρακικής, με τριγωνικό σχήμα, που έμοιαζε με την άρπα, είχε είκοσι χορδές χορδισμένες ανά ζεύγη κατά όγδοες, πράγμα που επέτρεπε τη συνήχηση τής ογδόης 2.… …   Dictionary of Greek

• ομοιοκαταληξία — Ταυτότητα ήχων μεταξύ δύο ή περισσότερων λέξεων, μετά την τονιζόμενη συλλαβή. Γενικά, ο όρος αναφέρεται σε λέξεις που βρίσκονται στο τέλος δύο συνεχόμενων ή γειτονικών στίχων. Οι ο. λέγονται οξύτονες ή καταληκτικές, παροξύτονες και προπαροξύτονες …   Dictionary of Greek

• ομοφωνία — Μουσικός όρος κατά τον οποίο μια μελωδική γραμμή συνδυάζεται με άλλους μουσικούς φθόγγους που τη συνοδεύουν, συμπληρώνοντας την αρμονικά και ρυθμικά. Με αυτή την έννοια η ο. διαχωρίζεται τόσο από την πολυφωνία, όσο και από τη μονοφωνία –όπου μία… …   Dictionary of Greek