-
1 διαρκεω
1) быть (вполне) достаточным, хватать(εἰς τέν ὀδόν Xen.; ἐπὴ πολὺν χρόνον Arst. и ἔς τινα χρόνον Luc.)
ἥ τῆς χώρας φύσις τοῖς γεωργοῖς γλίσχρως διαρκοῦσα Plut. — земля, которой еле хватало на пропитание земледельцев;οὐ διήρκεσε δεῦρο ὅ λόγος Plat. — этот рассказ до нас не дошел2) выдерживать, выноситьπόσην ἂν ὁδὸν ἵππος κατανύτοι ὥστε διαρκεῖν Xen. — переход, какой может выдержать лошадь;
πολιορκούμενοι διήρκεσαν Xen. — они выдержали осаду;οὐ διήρκεσε τῷ βίῳ πρὸς τὸ τοῦ πολέμου τέλος Plut. — он не дожил до конца войны;διαρκέσαι πρὸς τοῦ πένθους τὸ μέγεθος Luc. — перенести огромное горе;διαρκέσαι πρὸς τὸ ἆθλον Luc. — устоять в борьбе;βουλαὴ ἄπιστοι Λαΐου διήρκεσαν Aesch. — неразумие Лаия принесло свои плоды3) переносить зиму, зимовать(τὰ ἐν ταῖς φωλεαῖς διαρκοῦντα, sc. ζῷα Arst.)