-
61 αἰγιπόδης
αἰγι-πόδης, und αἰγί-ποδες, der ziegenfüßige, Pan -
62 ἀκαμπτόποδες
-
63 ἁμαξήποδες
ἁμαξή-ποδες, ἁμαξίποδες, Wagenrungen, od. Büchsen -
64 ἁμαξίποδες
ἁμαξή-ποδες, ἁμαξίποδες, Wagenrungen, od. Büchsen -
65 ἁμαξόποδες
ἁμαξό-ποδες, Achsenscheeren, arbusculae, in quibus versantur rotarum axes -
66 βῆμα
βῆμα, (1) der Tritt, Schritt; Fußstapfen; übh. Gang, Weg. (2) ein erhöhter Ort, auf den man tritt, um zu reden, Rednerbühne; dah. ἐπὶ τὸ βῆμα ἀνέβην, ich trat öffentlich als Redner auf; Richterstuhl. Bei den Römern die rostra. Von der Thymele. (3) ein Längenmaß, Schritt, = 10 παλαισταί, = 2 1/2 πόδες -
67 εὔστρεπτος
εὔ-στρεπτος, wohlgedreht, βοεῖς, Riemen; πόδες, gewandt -
68 εὐώνυμος,
εὐ-ώνυμος, u. εὐ-ωνύμιος, α, ον, mit gutem Namen, berühmt, geehrt; auch πόδες, die im Wettlaufe den Sieg davon getragen haben; χάρις, rühmliches Lob; καὶ καλὴ δίκη, im Ggstz von αἰσχρά, ehrenvoll; λόγος εὐών., reich an schönen Namen. Dah. euphemistischer Ausdruck für links (denn ἀριστερός hatte eine üble Vorbedeutung, u. man suchte daher dies Wort zu vermeiden); bes. in der Bezeichnung des linken Flügels; ἡ εὐώνυμος, der Spindelbaum -
69 εὐωνύμιος
εὐ-ώνυμος, u. εὐ-ωνύμιος, α, ον, mit gutem Namen, berühmt, geehrt; auch πόδες, die im Wettlaufe den Sieg davon getragen haben; χάρις, rühmliches Lob; καὶ καλὴ δίκη, im Ggstz von αἰσχρά, ehrenvoll; λόγος εὐών., reich an schönen Namen. Dah. euphemistischer Ausdruck für links (denn ἀριστερός hatte eine üble Vorbedeutung, u. man suchte daher dies Wort zu vermeiden); bes. in der Bezeichnung des linken Flügels; ἡ εὐώνυμος, der Spindelbaum -
70 ἐφέλκω,
ἐφ-έλκω, u. ἐφ-ελκύω, heran-, herbeiziehen, schleppen; οὐράς, nachschleppen; τὰ ὀπίσϑια σκέλη ἐφέλκουσιν ἐπὶ τὰ πρόσϑια, sie ziehen sie an die Vorderfüße heran. Übertr., ὁ χρυσὸς φρονεῖν βροτοὺς ἐξάγεται δύνασιν ἄδικον ἐφέλκων, herbeiführend; μηδὲ τούτῳ ἐφέλκεσϑε, laßt euch dadurch nicht verlocken; an sich heranziehen, mit sich fortschleppen, ἔγχος, die in der Wunde steckende Lanze mit sich schleppen; τὴν κλεῖν, den Schlüssel abziehen u. mit sich nehmen; τὴν ϑύραν, die Tür hinter sich anziehen; übh. anziehen; ἐφέλκεται ἄνδρα σίδηρος, das Eisen zieht den Mann an sich; πόλλ' ἐφέλκεται φυγὴ κακὰ ξὺν αὑτῇ, bringt mit sich; sich aneignen; πόδες ἐφελκόμενοι, nachschleppende, gelähmt nachschleifende Füße; οἱ ἐφελκόμενοι, die Nachzügler -
71 ἐφελκύω
ἐφ-έλκω, u. ἐφ-ελκύω, heran-, herbeiziehen, schleppen; οὐράς, nachschleppen; τὰ ὀπίσϑια σκέλη ἐφέλκουσιν ἐπὶ τὰ πρόσϑια, sie ziehen sie an die Vorderfüße heran. Übertr., ὁ χρυσὸς φρονεῖν βροτοὺς ἐξάγεται δύνασιν ἄδικον ἐφέλκων, herbeiführend; μηδὲ τούτῳ ἐφέλκεσϑε, laßt euch dadurch nicht verlocken; an sich heranziehen, mit sich fortschleppen, ἔγχος, die in der Wunde steckende Lanze mit sich schleppen; τὴν κλεῖν, den Schlüssel abziehen u. mit sich nehmen; τὴν ϑύραν, die Tür hinter sich anziehen; übh. anziehen; ἐφέλκεται ἄνδρα σίδηρος, das Eisen zieht den Mann an sich; πόλλ' ἐφέλκεται φυγὴ κακὰ ξὺν αὑτῇ, bringt mit sich; sich aneignen; πόδες ἐφελκόμενοι, nachschleppende, gelähmt nachschleifende Füße; οἱ ἐφελκόμενοι, die Nachzügler -
72 κυνήποδες
κυνή-ποδες, οἱ, die Knöchel am Pferdefuß, Kugel -
73 λυκόποδες
λυκό-ποδες, οἱ, die Wolfsfüßigen, heißen die Athener, bes. die Alkmäoniden, welche den Tyrannen Hippias verjagten. Auch Trabanten der Tyrannen, entweder weil sie Stiefel von Wolfsfellen trugen oder das Zeichen eines Wolfes auf dem Schilde führten -
74 ναυσίποδες
ναυσί-ποδες, οἱ, die Schiffsfüßigen, Inselbewohner, die ihre Reise zu Schiffe machen -
75 οὐραῖος
οὐραῖος, zum Schwanze gehörig; τρίχες ἄκραι οὐραῖαι, die Spitze der Schwanzhaare; πτερόν, Schwanzfeder; adverbial, zuletzt, zum äußersten; πόδες, Hinterfüße; τὸ οὐραῖον, der Fischschwanz, das Schwanzende; übh. der letzte Teil -
76 πλήσσω
πλήσσω, schlagen, hauen, stoßen, übh. treffen, bes. im Nahkampf, Ggstz von βάλλω; mit dem accus. der Person oder des getroffenen Teiles; πέπληγον δὲ χορὸν ποσίν, von dem Aufschlagen, Stampfen der Füße im Tanze; κονίσαλον ἐς οὐρανὸν ἐπέπληγον πόδες ἵππων, den Staub schlugen, trieben die Füße der Rosse gen Himmel; ἵππους ἐς πόλεμον πεπληγέμεν, die Rosse in die Schlacht treiben; πλήξασϑαι μηρώ, sich die Hüften schlagen; πέπληγμαι καιρίαν πληγήν, ich bin von einem tödlichen Schlage getroffen; χαρακτὴρ πέπληκται τεκτόνων πρὸς ἀρσένων, ist hineingeschlagen, ausgeprägt; τῆς ἀνδροφϑόρου πληγέντ' ἐχίδνης ἀγρίῳ χαράγματι, getroffen, gebissen; πλήξασϑαι τὴν κεφαλήν, sich den Kopf schlagen, als Ausdruck der Trauer; pass. geschlagen, besiegt werden; vom Unglück betroffen werden u. übertr., bestochen werden -
77 ποδεὠν
ποδεὠν, ῶνος, ὁ, urspr. die Zipfel an der abgezogenen Tierhaut, die durch Ablösung der Füße u. des Schwanzes entstehen u. an den rohen u. gegerbten Fellen sichtbar bleiben; δέρμα λέοντος ἀφημμένον ἄκρων ἐκ ποδεώνων, an den Zipfeln der Vorderpfoten zusammengeknüpfte Löwenhaut; (a) ein lederner Schlauch zu Wein und Öl, an welchem die Fußenden eingenäht waren, um ihn daran fassen u. tragen zu können; (b) ein ledernes Kleid der Hirten u. Landleute, bes. ein Schafpelz, an welchem die Zipfel zum Zusammenbinden dienten; übh. Zipfel, στεινός, ein schmaler Zipfel od. Streifen Landes; die beiden unteren Zipfel am Schiffssegel, sonst πόδες, welches früher aus Häuten bestanden haben mag, deren Fußenden man zum Anspannen benutzte -
78 πρόσθιος
πρόσθιος, der vordere, vorn; οἱ πρόσϑιοι πόδες, die Vorderfüße; πρόσϑια τραύματα, vulnera adversa -
79 πρότερος
πρότερος, der vor anderen od. anderen voran ist (compar. von πρό, superl.: πρῶτος), (1) von der Zeit: früher, eher, älter; mit dem Zusatz πρότερος γενεῇ, älter von Geburt; παῖδες, Kinder aus der frühern Ehe; τῇ προτέρῃ, sc. ἡμέρᾳ, am vorigen Tage; ἐμέο πρότερος, früher als ich; (2) vom Orte, weiter nach vorn, voran, weiter vorwärts; πρότεροι πόδες, Vorderfüße; (3) vom Range, von der Würde: vorangehend, vorzüglicher; πρότεροι ἡμῶν πρὸς τὰ τοῠ πολέμου, vorzüglicher als wir in Beziehung auf das Kriegswesen; neutr. πρότερον als adv.: früher, eher, vorher; πρότερον ἢ βασιλεῠσαι, vorher, ehe er König war -
80 ῥαδινός
ῥαδινός, schwank, schlank; ἱμάσϑλη, die schwanke Gerte od. Peitsche; πόδες, flinke, leicht bewegliche Füße; χεῖρες, feine, flinke od. zierliche Hände; ῥαδινὸν λειβομένα ῥέος, von Tränen; übh. schlank, aufgeschossen, dünn, zart, vom menschlichen Körper u. einzelnen Teilen desselben, wie von Pflanzen. Bes. von der Aphrodite u. von Mädchen, auch Dionysos heißt so; auch mit tadelndem Nebenbegriffe des Weichlichen, Schwächlichen
См. также в других словарях:
πόδες — πούς foot masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Τὸν λύκον οἱ πόδες αὐτοῦ τρέφουσιν. — τὸν λύκον οἱ πόδες αὐτοῦ τρέφουσιν. См. Волка ноги кормят … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
ρυθμός — Συμμετρική περιοδικότητα μέσα στον χρόνο. Στη μουσική ιδιαίτερα, τέχνη που βασικά εξελίσσεται μέσα στη διάσταση του χρόνου, ο ρ. είναι το ουσιαστικότερο συστατικό της στοιχείο –ίσως μάλιστα και να υπήρξε η πρώτη πηγή της– που γίνεται αισθητό με… … Dictionary of Greek
ιππόποδες — ἱππόποδες, οί (Α) (ονομασία μυθικής φυλής τής Σαρματίας) άνθρωποι που είχαν οπλές ίππων. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἱππ(ο) + ποδες (< πους), πρβλ. κονιορτό ποδες, κυνή ποδες] … Dictionary of Greek
κυνήποδες — οι (Α κυνήποδες, Μ κυνόποδες) οι αρθρώσεις τών ποδιών τού ίππου μεταξύ τού πήχεως και τού μεσοκυνίου, κν. πουλάκια. [ΕΤΥΜΟΛ. < κυν(ο) * + πόδες (< πούς), πρβλ. ιππό ποδες, κονιορτό ποδες] … Dictionary of Greek
πους — Όρος που δηλώνει τη μετρική μονάδα των ελληνικών και λατινικών στίχων. Διακρίνουμε στους π. μία άρση (ισχυρή συλλαβή, συνήθως μακρά, στην οποία πέφτει ο ρυθμικός τόνος) και μία θέση (ασθενή συλλαβή). Η βραχεία συλλαβή (υ) υπολογιζόταν ως μετρική… … Dictionary of Greek
τετράμετρος — η, ο / τετράμετρος, ον ΝΑ 1. αυτός που αποτελείται από τέσσερεις μετρικούς πόδες 2. το ουδ. ως ουσ. το τετράμετρο(ν) ρυθμικό γένος τής αρχαίας μετρικής, που αποτελείται από τέσσερεις μετρικούς πόδες ή διποδίες (α. «τροχαϊκό τετράμετρο» το… … Dictionary of Greek
τρίμετρος — η, ο/τρίμετρος, ον, ΝΜΑ 1. (για στίχους) αυτός που αποτελείται από τρία μέτρα, δηλαδή στους ιαμβικούς, τροχαϊκούς και αναπαιστικούς στίχους, αυτός που αποτελείται από τρεις διποδίες, ενώ στους δακτυλικούς αυτός που αποτελείται από τρεις απλούς… … Dictionary of Greek
άωρος — (I) ἄωρος, ον (Α) [ώρα] 1. ανώριμος, άγουρος 2. άκαιρος, παράκαιρος 3. δύσμορφος, αποκρουστικός. (II) ἄωρος, ον (Α) 1. μετέωρος 2. (για πόδια ζώου) μπροστινός. [ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για λ. αβέβαιης ετυμολογίας, στην οποία έχουν δοθεί διάφορες… … Dictionary of Greek
εξάποδος — η, ο (AM ἑξάπους, ουν, Μ και ἑξάποδος, η, ον) αυτός που έχει έξι πόδια («να κι ένα φίδι εξάποδο τινάχτη», Καζαντζ.) 2. (μετρ.) αυτός που αποτελείται από έξι μετρικούς πόδες νεοελλ. ζωολ. (το ουδ. στον πληθ. ως ουσ.) τα εξάποδα όρος που… … Dictionary of Greek
ετερόπλοκος — ἑτερόπλοκος, ον (Α) φρ. «ἑτερόπλοκοι πόδες» πεντασύλλαβοι μετρικοί πόδες που μπορεί να λάβουν 32 διαφορετικά μετρικά σχήματα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ετερο * + πλόκος (< πλέκω), πρβλ. πολύ πλοκος] … Dictionary of Greek