-
1 πῡγή
πῡγή, ἡ, 1) der Hintere; Ar. oft, ἐς κυνὸς πυγὴν ὁρᾶν, Eccl. 255; oft in der Anth., bes. Strat.; im plur., Rufin. 2 (V, 35), u. in Prosa, εἰς τὰς πυγὰς νάρϑηκι παιόμενος, Luc. Peregr. 17; bei Ar. Th. 1187 sagt der Scythe τὸ πυγή; u. einen acc. sing. πῠγα hat Arist. physiogn. 6. – 2) übertr. der feisteste, fetteste Theil, z. B. ἀγροῦ, Paroem. App. 1, 3; Eust. 310, 2. – Ἅλλεσϑαι πρὸς πυγήν, ein alter Tanz der lacedämonischen Jungfrauen, Ar. Lys. 82; vgl. Poll. 4, 102 u. Antyll. Oribas. p. 121, Matthaei.
-
2 πυγη
-
3 πυγή
-
4 πυγῇ
-
5 πῡγή
πῡγή, ἡ, (1) der Hintere; (2) übertr. der feisteste, fetteste Teil. Ἅλλεσϑαι πρὸς πυγήν, ein alter Tanz der lacedämonischen Jungfrauen -
6 πυγή
πῡγή, πυγήrump: fem nom /voc sg (attic epic ionic) -
7 πυγή
A ( τὸ πυγή is a barbarism in Ar.Th. 1187):—rump, buttocks, Archil.91, Ar.Eq. 365, Sor.2.60, etc.; pl., Luc.Peregr.17; ποτὶ πυγὰν ἅλλεσθαι to kick up the heels so as to strike the buttock in dancing, dance the fling, a girls' exercise at Sparta, Ar.Lys.82, cf. Antyll. ap. Orib.6.31.2;πρὸς π. πηδῆσαι Hp. Nat.Puer.13
(cited as πρὸς πυγὰς πηδᾶν by Sor.1.60).2 metaph. of fat, swelling land, Eust.310.2.II = οὐρά, EM513.14. -
8 πυγή
η1) зад, задница; 2) хвост; 3) задний проход -
9 πυγή
rumpΕλληνικά-Αγγλικά νέο λεξικό (Greek-English new dictionary) > πυγή
-
10 πυδαρίζω
-
11 πυγιδιον
-
12 πυξ
Iadv. [πυγμή]1) кулаком, кулаками(πατάσσειν Arph.; παίειν Xen.)
2) в кулачном бою(πεπληγέμεν, νικᾶν Hom.)
π. ἀγαθός Hom. — искусный в кулачном боюII -
13 πυγά
πῡγά̱, πυγήrump: fem nom /voc /acc dualπῡγά̱, πυγήrump: fem nom /voc sg (doric aeolic) -
14 πυγαῖος
A of or on the rump:I τὸ π.,= ἡ πυγή, Hp. Art.57,78, Arist.HA 620a15: pl., Archipp.41 (s.v.l.), Sor.1.102, Dsc. Eup.2.56, Hsch., Phot.; τὸ π. ἄκρον, of a bird, Hdt.2.76.II πυγαῖα, τά, in Architecture,= σπεῖρα, base of a column, Hsch.IV v. πυγλίον.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πυγαῖος
-
15 ῥαθαπυγίζω
Grammatical information: v.Meaning: `to give a kick on one's behind' (Ar. Eq. 796).Other forms: Also ῥοθοπυγίζω with - ισμός (Suid., Thom. Mag.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Denominative of πυγή with an onomatop. 1. member(?), which is also seen in ῥάθαγος τάραχος (H., sch.); cf. Schwyzer 644); perh. haplological for (a imaginable) *ῥαθα[γο]-πυγίζω (Ehrlich Sprachgesch. 7)? The α-vocalism as in the also onomatop. πάταγος, λαλαγή, καναχή a.o.; (the ο-vowels in ῥοθο-πυγίζω hardly sec. after ῥόθος); much more prob. due to variation α\/ο inPre-Greek words. -- Clearly a Pre-Greek word; the connection with πυγή therefore quite doubtful.Page in Frisk: 2,639Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ῥαθαπυγίζω
-
16 περι-πρωκτιάω
περι-πρωκτιάω, = τρυφερεύομαι ἐπὶ τῇ πυγῇ, σαυλοπρωκτιάω, Hesych.
-
17 πῡγός
πῡγός, ἡ, spätere Form = πυγή, w. m. s.
-
18 πῡγίδιον
-
19 πῡγαῖος
πῡγαῖος, zum Steiß gehörig, am Steiß; τὸ πυγαῖον ἄκρον, der Bürzel der Vögel, Her. 2, 76, wie Arist. H. A. 9, 35. – Τὸ πυγαῖον, bei Sp. = πυγή, Poll. 2, 183; – τὰ πυγαῖα in der Baukunst die Unterlage der Säulen, der Säulenstuhl, sonst σπεῖρα, VLL. – Nach Suid. auch = κατάπυγος.
-
20 σαλεύω
σαλεύω, 1) bewegen, schwingen, schwankend machen, erschüttern; σαλεύει χειμὼν οὐδεὶς τὰς ἀγκύρας, Pythag. bei Stob. Floril. 1, 9; ἵππον, Lucill. 95 (XI, 259); pass. sich bewegen, χϑὼν σεσάλευται Aesch. Prom. 1083, u. oft in der Anth.: πρὸς χεῖρα σαλευομένη, Strat. 3 (XII, 3); πυγὴ αὐτομάτη σαλευομένη, Rufin. 2 (V, 35); ἐκ Βρομίου γυῖα σαλευόμενος, M. Argent. 17 (XI, 126); σκύφος, ᾡ σεσάλευμαι, Phani. 1 (XII, 31). – Uebertr., τὴν ἀλήϑειαν, ἀπόδειξιν, S. Emp. adv. log. 2, 56. 339 u. öfter. – 2) intr., in unruhiger Bewegung sein, schwanken; bes. vom Schiffe, ἡ ναῠς σαλεύει, σαλεύει ἐπ' ἀγκυρῶν, das Schiff schaukelt, dem Winde ausgesetzt, indem es auf offenem Meere vor Anker liegt; auch κάλαμον ὑπ' ἀνέμων σαλευόμενον, Matth. 11, 7. – Dah. übertr., πόλις γὰρ ἤδη ἄγαν σαλεύει, Soph. O. R. 23, wo der Schol. bemerkt ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν χειμαζομένων νεῶν, ἐν μεγάλῳ κλύδωνί ἐστιν, also unruhig, unglücklich sein; vgl. El. 1063; ὅταν σαλεύῃ πόλις, Eur. Rhes. 248; so auch in Prosa, ἐν νόσοις ἢ γήρᾳ σαλεύοντες, Plat. Legg. XI, 923 b, vgl. tim. 79 e; auch in eitler, hoffährtiger Bewegung und Haltung einhergehen, einherstolziren, wie σαλακωνεύω, vgl. Xen. Cyr. 2, 4, 6. – In unruhiger Gemüthsstimmung sein, sich fürchten, ὑπὲρ ἑαυτοῦ, Suid. v. Πυϑαγόρας Ἐφέσιος.
См. также в других словарях:
πυγῇ — πῡγῇ , πυγή rump fem dat sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πυγή — πῡγή , πυγή rump fem nom/voc sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πυγή — η, ΝΑ 1. Ο πρωκτός μαζί με τους γλουτούς, ο πισινός, τα πισινά, ο κώλος (α. «ἐγὼ δὲ σ ἐξελῶ σε τῆς πυγῆς θύραζε κύβδα», Αριστοφ. β. «παίων καὶ παιόμενον νάρθηκι εἰς τὰς πυγάς», Λουκ.) 2. η ουρά («σεισοπυγίς... παρὰ τὸ σείειν τὴν πυγήν, ὅ ἐστι τὴν … Dictionary of Greek
πυγαίος — α, ο / πυγαῑος, αία, ον, ΝΑ 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην πυγή, στην ουρά, ουραίος, οπίσθιος («τῶν πτερύγων καὶ τοῡ πυγαίου ἄκρου», Ηρόδ.) 2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα πυγαία βάση κίονα, βάθρο στύλου ή στήλης νεοελλ. το ουδ. εν. ως ουσ.… … Dictionary of Greek
Finger (gesture) — The bird redirects here. For the Baltimore Orioles mascot, see List of Major League Baseball mascots. For the song, see Surfin Bird. The finger In Western culture, the finger (as in giving someone the finger or the bird), also known as the middle … Wikipedia
λεπτόπυγος — λεπτόπυγος, ον (Α) αυτός που έχει λεπτή πυγή αδύνατα οπίσθια. [ΕΤΥΜΟΛ. < λεπτ(ο) * + πυγος (< πυγή «οπίσθια») πρβλ. λευκό πυγος, ροδό πυγος] … Dictionary of Greek
πυγίδιο — το / πυγίδιον, ΝΑ νεοελλ. ζωολ. α) το τελευταίο τμήμα τού σώματος τών δακτυλιοσκωλήκων και τών αρθροπόδων που φέρει την έδρα και στερείται κοιλώματος β) το σύνολο τών οπίσθιων μεταμερών που έχουν συγχωνευθεί στο σώμα τών τριλοβιτών γ) το ανώτερο… … Dictionary of Greek
πύγαργος — ὁ, Α 1. ονομασία διαφόρων ζώων με λευκή πυγή, με λευκή ουρά, όπως τού ζαρκαδιού, τού αετού, τής σουσουράδας 2. μτφ. ασπρόκωλος, δειλός, σε αντιδιαστολή προς τον μελάμπυγο. [ΕΤΥΜΟΛ. < πυγή + ἀργός «λευκός»] … Dictionary of Greek
πύξ — γός, ἡ, Α η πυγή. [ΕΤΥΜΟΛ. Μεταγενέστερος τ. τής λ. πυγή] … Dictionary of Greek
πυγά — πῡγά̱ , πυγή rump fem nom/voc/acc dual πῡγά̱ , πυγή rump fem nom/voc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
гуз — I I., род. п. гуза нижний конец снопа; зад, гузка у птиц , гузно зад (животного) , гузло нижняя часть снопа , укр. гуз, блр. гуз, болг. гъз(ът) зад, чрево , сербохорв. гу̑з, словен. goza зад , чеш. huzo, польск. gąz. Сюда же кургузый. Праслав.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
