-
1 πρόςουρος
-
2 πρός-ορος
-
3 πρός-ουρος
πρός-ουρος, 1) von günstigem Winde getrieben, Soph. Phil. 686, ἵν' αὐτὸς ἦν πρόςουρος, nach dem Schol. u. andern Erkl. richtiger = πρόςορος erklärt. – 2) ion. = πρόςορος, w. m. s.
-
4 ἄπ-ουρον
ἄπ-ουρον δράμημα τῆς πάτρας νωτίσαι Soph. O. R. 194, von den Gränzen, d. i. fern vom Vaterlande. Vgl. πρόςουρος.