-
1 νεμω
[ одного корня с νέμεσις, νομή, νομός, νόμος] (fut. νεμῶ - ион. νεμέω, aor. ἔνειμα - эп. νεῖμα; med.: fut. νεμοῦμαι - ион. νεμέομαι и поздн. νεμήσομαι, aor. ἐνειμάμην - поздн. ἐνεμησάμην; pass.: fut. νεμεθήσομαι, aor. ἐνεμήθην, pf. - в знач. med. - νενέμημαι; adj. verb. νεμητέος)1) распределять, раздавать, разделять(κρέα, μοίρας, σῖτον, μέθυ Hom.; τὰ πάντα δίχα Plut.; πλεῖστα μέρη νενεμημένος Plat.)
2) уделять, давать, присуждать(ὄλβον ἀνθρώποισιν Hom.)
θεῶν τὰ ἴσα νεμόντων Her. — если боги распределили (все) поровну, т.е. если существует божественная справедливость;πρὸς τὸν ἀδελφὸν οὕτω ἐνειμάμην Lys. — с братом мы разделились так;οὐκ ἔστιν ὅτῳ μείζονα μοῖραν νείμαιμ΄ ἢ σοί Aesch. — никому не дал бы я больше, чем тебе, т.е. никто мне не дороже тебя;εἰ νέμοι τις αἵρεσιν Soph. — если бы кто-л. предоставил (свободный) выбор;στόμα σαφέοτατον ν. τινί Eur. — давать кому-л. непреложные прорицания;θάνατόν τινι ν. Plat. — назначать смертную казнь кому-л.;μεῖζον μέρος ν. τινί Thuc. — предпочитать что-л.3) относить, приписывать(ἀφελείᾳ τινὴ τέν παρρησίαν Plut.)
4) признавать, считать(φίλον τινὰ μέγιστον Soph.)
τινὸς μηδαμοῦ τιμὰς ν. Aesch. — совершенно не считаться с чьими-л. правами5) избирать, выбирать(προστάτην τινά Isocr., Arst.)
οἱ νενεμημένοι Polyb. — отобранные, т.е. занесенные в список атлетов6) пасти скот, заниматься скотоводством(ν. τε καὴ ἀροῦν Plat.)
οἱ νέμοντες Xen. — пастухи7) пасти(κτήνη Plat.; τέν δάμαλιν Luc.)
8) тж. med. использовать в качестве пастбища(τὰ ὄρη Xen.)
τὸ ὄρος νέμεται αἰξί Xen. — на горе пасутся козы;νέμεσθαι ἐπὴ τῇ κρήνῃ Hom. — пастись у источника9) питать в (душе), лелеять(τὸν χόλον Soph.)
10) истреблять, уничтожать(πυρὴ πόλιν Her.)
πυρὴ χθὼν νέμεται Hom. — земля пожирается огнем11) med. есть, поедать(ἄνθεα ποίης Hom.)
ν. τινος Soph. — питаться чем-л.;λέαινα δρύοχα νεμομένα Eur. — львица, ищущая себе пропитание в лесах12) med. (о язве, пожаре и т.п.) разъедать, распространяться(τὸ φῦμα ἐνέμετο πρόσω Her.)
εἰᾶσαί τι ν. Plut. — дать чему-л. волю;τὸ ψεῦδος νέμεται τέν ψυχήν Plut. — ложь разъедает душу13) med. обрабатывать, возделывать, тж. занимать(ἄλσεα, ἔργα, πατρώϊα Hom.)
14) med. обитать, населять(Ἰθάκην Hom.; γῆ, τέν νέμονται Σκύθαι Her.)
κακὸν σκότον ν. Aesch. — жить в ужасной тьме15) med. быть расположенным, находиться(πόλεις, αἱ τὸν Ἄθων νέμονται Her.)
16) тж. med. пользоваться(τὸ χωρίον κοινῇ ν. Thuc.)
ν. ἑὸν πόδα Pind. — ходить;πρόσω τιμὰς νέμειν Aesch. — и впредь пользоваться почестями17) med. эксплуатировать, иметь в своем распоряжении(τὰ μέταλλα Her.; τὰ ἐμπόρια Thuc.)
18) реже med. обладать, владеть, управлять, иметь в своей власти(χωρίον Thuc.; τὸν Πακτωλόν Soph.; τὰς Ἀθήνας, med. τἄλλα Her.; ἄστυ Arst.)
ἀσπίδα νέμων Aesch. — вооруженный щитом;κράτη καὴ θρόνους ν. τῆς γῆς Soph. — иметь царскую власть над страной19) med. ( о времени) проводить(ἁμέραν παρὰ πατρί, ἄδακρυν αἰῶνα Pind.)
-
2 θεος
Iбеот. θιός или σιός, лак. σιός ὅ и ἥ (voc. θεός)1) бог, божествоσὺν (τῷ) θεῷ Hom., Plat. и σὺν θεοῖσιν Hom. — с соизволения бога (богов);οὔτοι ἄνευ (и οὐκ ἄνευθε) θεοῦ Hom. или οὐ θεῶν ἄτερ Pind. — и не без ведома или не без помощи бога (богов);ὑπὲρ θεόν Hom. — вопреки божественной воле;τὰ παρὰ τῶν θεῶν Xen. — признаки божественной воли, т.е. знамения;τοῦ θεοῦ φήμη Soph. — ответ бога, т.е. оракул;κατὰ θεόν τινα Plat., Eur. — по внушению какого-то божества;οἱ δώδεκα θεοί Arph. — двенадцать (старших) богов (Зевс, Гера, Посидон, Аполлон, Афина, Артемида, Арей, Гефест, Афродита, Деметра, Гермес, Гестия);οἱ νέρτεροι (тж. οἱ κάτω и οἱ κάτωθεν) θεοί Soph. — боги подземного царства;εἰ ὀρθῶς ἢ μή, θ. οἶδεν Plat. — правильно или нет, бог весть;ὕει ὅ θ. — бог (Зевс) послал дождь, т.е. дождь идет;ἔσεισεν ὅ θ. Xen. — бог (Посидон) всколебал стихии;ναὴ τὼ σιώ! Xen. — клянусь обоими богами! (т.е. Кастором и Полидевком - лаконская клятва, или Амфионом и Зетом - беотийская клятва);2) (тж. θήλεια θ. Hom.) богиняθεοῖς εὔχεσθαι πᾶσι καὴ πάσαις Dem. — молиться всем богам и богиням;
ἥ νερτέρα θ. Soph. — подземная богиня, т.е. Персефона;τὼ θεώ Arph. — обе богини, т.е. Деметра и Персефона;3) полубог, геройτοῦδε τοῦ θεοῦ ἐπώνυμοι Soph. — (жители города) именуются именем этого героя ( Колона)
4) женщина божественного рода, полубогиняπαντλάμων Νιόβα, σὲ δ΄ ἔγωγε νέμω θεόν Soph. — многострадальная Ниоба, я считаю тебя богиней
5) «богиня» ( самый удачный бросок в игре в кости)(εὐβολεῖν τέν θεόν Luc.)
IIadj. божественныйαἱ μὲν καταιβαταὴ ἀνθρώποισιν, αἱ δὲ θεώτεραι Hom. — (из двух ворот) одни доступны для людей, другие же только для богов
-
3 διανεμω
(fut. διανεμῶ, aor. διένειμα)1) разделять, распределять, раздавать(τινί τι Arph., Plat., Plut. и τι ἐπί τι Plat.; τὰς ἀρχὰς κατ΄ ἀξίαν Arst.)
δ. μέρη и κατὰ μέρη Plat. — делить на части;med. — делить или распределять между собой (τέν ἀρχήν Plat.; τὰ δημόσια Arst.; τέν χώραν καὴ τὰς πόλεις πρὸς ἀλλήλους Plut.)2) управлять, править(ἄστυ Pind.)
См. также в других словарях:
νόμος — (Νομ.). Κάθε υποχρεωτικός κανόνας που γεννά δικαιώματα και υποχρεώσεις, με δυνατότητα εξωτερικού καταναγκασμού για όποιον δε συμμορφώνεται εκούσια στις επιταγές ή στις απαγορεύσεις του. Με τη γενική αυτή αλλά ουσιαστική έννοια, είναι αδιάφορο το… … Dictionary of Greek
νομή — (Νομ.). Η κατοχή (φυσική εξουσίαση) του πράγματος όταν συντρέχει με τη θέληση του εξουσιάζοντος να έχει το πράγμα αυτό δικό του. Οι δύο αυτές προϋποθέσεις είναι απαραίτητες και αποτελούν το σωματικό (corpus) και το πνευματικό (animus) στοιχείο… … Dictionary of Greek
συννέμησις — ήσεως, ἡ, Α σχέση προς κάτι, αναφορά προς κάτι («κατὰ τὴν πρὸς τὸν χρόνον συννέμησιν», Πλούτ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < συννέμω. Για το δισύλλαβο θ. συν νεμη βλ. και λ. νέμω] … Dictionary of Greek
επινέμω — ἐπινέμω (Α) 1. διαμοιράζω 2. απονέμω («ἡ φύσις τὰς πρὸς τὴν σύστασιν ἡμῶν ἀφορμάς ἐπινείμασα», Γρηγ. Νύσσ.) 3. βόσκω κοπάδι σε ξένο βοσκότοπο («ἐάν τις βοσκήματα ἐπινέμῃ, τάς βλάβας ὀρῶντες κρινόντων καὶ τιμώντων», Πλατ.) 4. έχω το δικαίωμα νομής … Dictionary of Greek
αγορανόμος — Άρχοντας στην αρχαία Ελλάδα, που είχε καθήκον του την επίβλεψη της λειτουργίας των αγορών. Στην Αθήνα οι α. ήταν δέκα και εκλέγονταν με κλήρο για έναν χρόνο, ένας από κάθε φυλή. Ο επικεφαλής τους λεγόταν πρέσβυς. Α. υπήρχαν επίσης και στην… … Dictionary of Greek
γαστρονομία — Η τέχνη της παρασκευής των φαγητών έτσι που να γίνονται νόστιμα και ορεκτικά. Ο άνθρωπος της παλαιολιθικής εποχής, επειδή δεν είχε ανακαλύψει ακόμα τη φωτιά, ήταν υποχρεωμένος να τρέφεται με ωμά κρέατα και καρπούς· επομένως η πρώτη στοιχειώδης… … Dictionary of Greek
κληρονόμος — και κλερονόμος, ο, η, θηλ. και κληρονόμα (AM κληρονόμος, ό, Α δωρ. τ. κλαρονόμος, Μ και κλερονόμος) 1. το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που πήρε ή που δικαιούται να πάρει κληρονομιά (α. «είναι ο μοναδικός κληρονόμος τού θείου του» β. «κληρονόμους τών… … Dictionary of Greek
κράση — (Γραμμ.). Όρος της αρχαίας ελληνικής γραμματικής, που δηλώνει τη συγχώνευση του τελικού φωνήεντος ή διφθόγγου μιας λέξης με το αρχικό φωνήεν ή δίφθογγο της επόμενης σε ένα μακρό φωνήεν ή σε δίφθογγο (παραδείγματος χάριν, τα άλλα > τλλα, το… … Dictionary of Greek
στρωφώ — άω, Α (ποιητ. και ιων. τ. ως θαμ. τ. τού ρ. στρέφω) 1. στρέφω συχνά ή στρέφω πολλές φορές, περιστρέφω συνεχώς («στρωφῶ ἠλακάτην» στρέφω διαρκώς το αδράχτι, κλώθω, Ομ. Οδ.) 2. μέσ. στρωφῶμαι, άομαι α) περιστρέφομαι με τέτοιο τρόπο ώστε να έχω το… … Dictionary of Greek