-
1 αλληλων
дор. ἀλλάλων (λᾱ) (только dual. n gen., dat. и acc. pl.) взаимно, между собой, друг другаἐριδαίνετον ἀλλήλοιϊν Hom. — (оба) они спорят между собой;
ὑποείκειν τι ἀλλήλοισιν Hom. — уступить в чем-л. друг другу;παραβαλόντες παρ΄ ἀλλήλους σκεψώμεθα, εἴ τι διοίσουσιν ἀλλήλων Plat. — сравним (их) друг с другом и посмотрим, отличаются ли они в чем-л. между собой -
2 απομασσω
атт. ἀπομάττω1) стирать, вытирать(δάκρυα Polyb., Plut.; ἱδρῶτα Plut.; καθαίρειν καὴ ἀ. τινά Luc.)
ἀπομάξασθαί τι Arst. — стереть с себя что-л.;Ἀχιλλείων ἀπομάττεσθαι Arph. — вытираться Ахилловым хлебом, т.е. есть изысканные блюда2) натирать3) срезать ровно, выравниватьχοῖνιξ ἀπομεμαγμένη Luc. — точно отмеренный хеник;
κενεὰν (sc. χοίνικα) ἀπομάξαι погов. Theocr. — выравнять пустой хеник, т.е. потрудиться без всякой пользы4) лепить или отпечатывать, запечатлевать(σχήματα ἐν μαλακοῖς Plat.)
5) med. запечатлевать в себе, воспроизводить(πολλὰς ἀρετάς Arph.)
ἀπομάττεσθαι παρ΄ ἀλλήλων Arst. — подражать друг другу -
3 δεχομαι
ион. δέκομαι (fut. δέξομαι, pf. δέδεγμαι)1) принимать, получатьδέξασθαι χρυσόν τινος Hom. — получить золото от кого-л., тж. предать кого-л. за золото;2) принимать внутрь, поглощать(τροφήν Arst.)
3) впитывать(ἥ γῆ δέχεται ὕδωρ Arst.)
4) (вос)принимать, усваивать(γλυκύτητα Arst.)
μέ δ. τέν πρὸς τὸ εἰκὸς μίξιν Plut. — быть совершенно неправдоподобным5) оказывать (радушный) прием, давать приют, принимать как гостя(τινα ἐν δόμοισιν Hom. и δόμοις Soph., εἰς στέγος Soph. и στέγαις Eur., εἰς τέν πόλιν и τῇ πόλει Thuc.)
παῖδ΄ ἑὸν δέξατο κόλπῳ Hom. — (Андромаха) прижала своего ребенка к груди;ξυμμάχους τινὰς δ. Thuc. — принимать кого-л. в число союзников6) ( о богах) благосклонно принимать7) воспринимать, слышать8) воспринимать, (сочувственно или покорно) выслушивать(μύθων ὀμφάν Eur.; τὰς ἀκοὰς παρ΄ ἀλλήλων Thuc.)
δέξασθαι τοὺς λόγους Her., Thuc. — принять предложения;δέχει δέ τοῦτον τὸν λόγον ; Plat. — а ты-то согласен с этим учением?;μνήμῃ παρὰ τῶν πρότερον δεδέχθαι Thuc. — знать по устному преданию от предков;κῆρα δέξομαι Hom. — я готов принять смерть9) принимать к руководству(τὸ χρησθέν Her.; τὸ ῥηθέν Soph.)
τὰ παραγγελλόμενα ὀξέως δ. Thuc. — быстро выполнять приказания10) принимать, понимать(ἀναγνοὺς αὐτὰ ὅπῃ βούλει δέξασθαι, ταύτῃ δέχου Plat.)
μέ ξυμφορὰν δέχου τὸν ἄνδρα Soph. — не думай, что этот человек принесет тебе несчастье11) предпочитать(τι πρό τινος и μᾶλλον τι ἀντί τινος Plat.)
μᾶλλον δεξαίμην Plat. — я предпочел бы;ἐπὴ πόσῳ ἄν τις δέξαιτ΄ ἂν ὑμῶν ; Plat. — чего только не отдал бы любой из вас (за это)?12) поджидать, выжидатьἐλεύσασθαί τινα δ. Hom. — ожидать чьего-л. прихода;
δεδεγμένος ὁππόθ΄ ἵκοιτο Theocr. — ожидая его прихода;δ. πόδα τινός Eur. — ожидать кого-л.13) встречать в боевой готовности, давать отпор, отражать(τινα ἐπιόντα δουρί Hom.; τοὺς πολεμίους Her., Thuc.)
οἱ, sc. πολέμιοι, οὐκ ἐδέξαντο Xen. — неприятель не выдержал натиска;εἰς χεῖρας δ. Xen. — принять рукопашный бой14) непосредственно следовать, примыкать(ἄλλος δ΄ ἐξ ἄλλου δέχεται χαλεπώτερος ἆθλος Hes.)
δέχεται κακὸν ἐκ κακοῦ Hom. — беда следует за бедой (ср. «пришла беда - отворяй ворота»);ἐκ τοῦ στεινοῦ τὸ Ἀρτεμίσιον δέκεται Her. — тут же за проливом находится Артемисий -
4 δηλωσις
- εως ἥ1) свидетельство, сообщение(μαρτύριον καὴ δ. Thuc.)
δήλωσιν ποιεῖσθαι Thuc., Arst. = δηλοῦν;ἥ παρ΄ ἀλλήλων δ. Arst. — взаимное общение2) показывание, обнаруживание, раскрытие(τῶν ὄντων Plat.)
3) доказательство4) объявление, извещение, указ(τῶν ἀρχόντων Plat.)
5) память -
5 δικη
дор. δίκα (ῐ) ἥ1) обычай, укладαὕτη δ. ἐστὴ βροτῶν Hom. — так уж повелось у людей;
см. δίκην2) право, справедливость, законность Hom., Hes., Pind.σκολιέ δ. тж. pl. Hes. — беззаконие;
ἔξω τῆς δίκης Plat. — беззаконно;ἔχειν πρὸς δίκας τι Soph. — не быть лишенным законного основания;δ. ἐστὴ ποιεῖν τι Aesch. — наш долг - делать что-л.;δίκῃ Hom., Soph., Plat., ἐν δίκῃ Pind., Soph., Plat., σὺν δίκῃ Pind., Aesch., Her., μετὰ δίκης Plat., πρὸς δίκας Soph., κατὰ δίκην Her., Eur., Plat.; — по справедливости, по праву или законно;παρὰ δίκην Pind., ἄνευ δίκης и δίκης ἄτερ Aesch., πέρα δίκης Aesch., Soph., βίᾳ δίκας Aesch. или δίχα δίκης Plut. — несправедливо, беззаконно3) судебное дело, судебный процесс, тяжба ( частная)δίκαι ἴδιαι καὴ γραφαί Lys., Dem.; — частно-гражданские и уголовные процессы;
δίκην κρίνειν Aesch., Soph.; — вершить суд, судить;δίκην διώκειν Dem. — преследовать по суду;εἰς δίκην ἄγειν Dem. — привлекать к судебной ответственности;δίκην φεύγειν Dem. — быть привлеченным к судебной ответственности;δίκην εἰπεῖν Xen. — вести судебное дело (ср. 4)4) судебное решение, приговор(δίκην εἰπεῖν Hom. - ср. 3)
5) решение, веление, закон(δαιμόνων Soph.)
6) тж. pl. возмездие, кара, наказаниеδίκην διδόναι Her., Soph., τίνειν Her., ἐκτίνειν и ὑπέχειν Soph. — подвергаться наказанию;
δίκας αἰτέειν τοῦ φόνου τινός Her. — требовать удовлетворения за чьё-л. убийство;δίκας δοῦναι καὴ δέξασθαι Thuc. (тж. παρ΄ ἀλλήλων Her.) — урегулировать взаимные претензии;ἔχειν τέν δίκην Plat. — получать удовлетворение, но тж. Xen., Plat.; — нести наказание, Plut. иметь судебный процесс, т.е. быть обвиняемым7) ( в пифагорейской философии) триада, троица Plut. -
6 ευπορια
ἥ тж. pl.1) легкость, возможность, удобный случайὅτε πολλέ ὑμῖν εὐ. φαίνεται Xen. — если представится вам достаточная возможность;
ναῦς εὐ. ἦν ποιεῖσθαι Thuc. — (Антандр) был удобным местом для постройки кораблей;ἥ εὐ. τῆς τύχης Thuc. — успех, удача2) (необходимые) средства, припасыἡ εὐ. τοῦ καθ΄ ἡμέραν Thuc. и τοῦ βίου Plat. или αἱ εὐπορίαι τῆς τροφῆς Arst. — средства к существованию;
εὐ. τοῦ μυθεύματος Plut. — сюжет рассказа;ἥ παρ΄ ἀλλήλων εὐ. Isocr. — взаимная помощь3) обилие, множество(χρημάτων Xen.; ἀγαθῶν Arst.)
4) (тж. ἥ περὴ τὸν οἶκον εὐ. Plut.) (благо)состояние, богатство Xen., Plut., NT.οἱ ἐν ταῖς ἐμπορίαις Arst. = οἱ ἔμποροι
5) решение вопроса, устранение трудностей(ἥ ὕστερον εὐ. λύσις τῶν πρότερον ἀπορουμένων ἐστί Arst.)
-
7 εαυτου
1) pron. reflex. 3 л., реже 1 и 2 (часто усил. посредством αὐτός) себя самого, себя самой(ἑαυτὸν σφάττειν Xen., Arst.; αὑτὸν αἰνῶ Aesch.)
αὐτὸς αὑτῷ βοηθεῖν Plat. — самому защищать себя;παρ΄ ἑαυτῷ Xen. — у себя, в своем доме;οἴκαδ΄ εἰς ἑαυτῶν Arph. — к себе домой;τὸ ἑαυτοῦ Thuc. — личные интересы;αὐτὸ ἐφ΄ ἑαυτό Plat. и αὐτὸ καθ΄ αὑτό Arst. — нечто (существующее) само по себе, т.е. абсолютное;τὸ γιγνώσκειν αὐτὸν ἑαυτόν Plat. — самопознание;ἐν ἑαυτῷ γενέσθαι Xen. — прийти в себя;πλουσιώτεροι ἑαυτῶν γιγνόμενοι Thuc. — превзошедшие себя самих в богатстве, т.е. ставшие богаче прежнего;τῇ εὐρύτατος αὐτὸς ἑωυτοῦ (ὅ πόντος) Her. — там, где море достигает наибольшей своей ширины3) pl. (= ἀλλήλων См. αλληλων) друг друга, взаимноπαρακελευόμενοι ἐν ἑαυτοῖς Thuc. — ободряя друг друга;
καθ΄ αὑτοῖν Soph. — друг против друга -
8 ιθυνω
(ῑθῡ) тж. med.1) делать ровным, выравнивать, выпрямлять(δοῦρα ἐπὴ στάθμην Hom.)
τώ δ΄ (ἵππω) ἰθυνθήτην Hom. — обе лошади выпрямились, т.е. встали2) (прямо) направлять(νῆα Hom.; δόρυ ἐπί τινα Aesch.; δρόμον Eur.)
βέλος ῥῖνα παρ΄ ὀφθαλμὸν ἰ. Hom. — направить копье в переносицу;ἰθύνεσθαι ὀϊστὸν ἐπί τινι Hom. — пускать (свою) стрелу в кого-л.;ἀλλήλων ἰθυνομένων δοῦρα Hom. — когда (троянцы и ахейцы) метали друг в друга копья3) управлять, править(πάντα Hom.; ἅρμα Hom.; med. Hes.)
ἰθύνεσθαι πηδαλίῳ τεχνηέντως Hom. — искусно управлять рулем4) предводительствовать, командовать(στρατόν Aesch.)
5) справлять, праздновать(ἑορτάς Dem.)
6) карать7) судить, присуждатьμύθους ἰ. Hes. — творить правый суд, правильно решать;
τινὴ τὸ πλέον ἰ. (v. l. εὐθύνειν) Theocr. — присудить кому-л. большую часть
См. также в других словарях:
αλλήλων — ἀλλήλων (ΑΜ) (αλληλοπαθής αντωνυμία σε γενική πληθυντικού τών τριών γενών, δίχως ονομαστική δηλώνει αμοιβαία ενέργεια ή κατάσταση ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα πρόσωπα ή πράγματα αμοιβαία) ο ένας τον άλλον, ο ένας στον άλλον, ο ένας προς τον άλλον … Dictionary of Greek
κλέβω — και κλέφτω και κλέπτω (AM κλέπτω, Μ και κλέπτω και κλέβ[γ]ω και κλέφτω) 1. παίρνω κάτι που δεν μού ανήκει, αφαιρώ από κάποιον κάτι κρυφά ή με απάτη, σφετερίζομαι, καταχρώμαι, ιδιοποιούμαι, υπεξαιρώ (α. «τής έκλεψαν τα λεφτά από την τσάντα» β.… … Dictionary of Greek
NUNDINAE — Feriae erant apud Romanos publicae, paganorum, i. e. rusticorum, quibus conveniebant, engotiis propriis vel mercibus provisuri, Macrob. Saturnal. l. 1. c. 16. Unde Sextus Pom. Nundmas, inquit, seriarum diem esse voluerunt antiqui, ut rustici… … Hofmann J. Lexicon universale
ευπορία — η (ΑΜ εὐπορία) [εύπορος] το να υπάρχει επάρκεια ή αφθονία πόρων για άνετη ζωή, η οικονομική ευμάρεια νεοελλ. μσν. η εξασφάλιση σε κάποιον τών πόρων για την άνετη διαβίωσή του («ευπορίας ευεργέτημα») μσν. αρχ. η ευκολία να βρει κάποιος κάτι, το να … Dictionary of Greek
BIBENDI ritus — apud Romanos hic fuit: Inomni convivio, cum paulo hilarius seinvitare vellent, hunc observavêre morem, ut a summo biberent ad imum: item ut Divo alicui libatent, hoc est, ex patera leviter vini aliquid defunderent, vel in mensam, vel in terram… … Hofmann J. Lexicon universale
άλλος — η, ο (ΑΜ ἄλλος, η, ον) (ως αντωνυμία ή επίθετο) 1. αυτός που διακρίνεται από κάποιον ή κάποιους, που ήδη έχουν αναφερθεί ή υπονοηθεί 2. (ενάρθρως) ο άλλος, οι άλλοι αυτός ή αυτοί που απομένουν, οι υπόλοιποι 3. διαφορετικός, αλλιώτικος, άλλου… … Dictionary of Greek
κρούω — (AM κρούω) 1. χτυπώ, πλήττω (α. «κρούσας δέ πλευρά», Ευρ. β. «κρούειν δὲ τοῑς ποσὶ τὴν γῆν ἐφ ἧς βεβηκότες ἧσαν», Αρρ.) 2. πλήττω τις χορδές έγχορδου μουσικού οργάνου ή, γενικά, παίζω μουσικό όργανο («ψῆλαι καὶ κρούειν τῷ πλήκτρῳ», Πλάτ.) νεοελλ … Dictionary of Greek
μέλεος — (I) ο (Μ μελεός) βλ. μέλεγος. (II) μέλεος, α, ον, θηλ. και ος (Α) 1. αδιάφορος, άχρηστος («οὐδὲ τί σε χρὴ ἑστάμεναι μέλεον σὺν τεύχεσιν», Ομ. Ιλ.) 2. άκαρπος, ανώφελος, άσκοπος 3. (ως προσφώνηση) δυστυχισμένος, άθλιος, ελεεινός («ὦ μέλεοι, τὶ… … Dictionary of Greek
μισάλληλος — μισάλληλος, ον (Α) αυτός που μισεί κάποιον και ταυτόχρονα μισείται από αυτόν. [ΕΤΥΜΟΛ. < μισῶ* + άλληλος(< ἀλλήλων*), πρβλ. παρ άλληλος, υπ άλληλος] … Dictionary of Greek
προσάλληλος — ον, Α 1. ο ένας μαζί με τον άλλο ή ο ένας εναντίον τού άλλου 2. αρμόδιος ή πρόσφορος («προσάλληλος καρπὸς τόπῳ», Θεόφρ.) 3. αμοιβαίος 4. σχετικός. [ΕΤΥΜΟΛ. < προσ * + άλληλος (< ἀλλήλων*), πρβλ. κατ άλληλος, παρ άλληλος] … Dictionary of Greek
στιχήρης — ῆρες, Α 1. τοποθετημένος κατά στίχους ή σειρές, αραδιαστός («πρὸς χορὸν στιχήρη... ἀλλήλων εἴχοντο», Ηλιόδ.) 2. στιχουργημένος («τὰ παρ αὐτοῑς στιχήρη δι ἐπῶν λέγεται», Ευσ.) 3. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ στιχήρη εκκλ. τα στιχηρά. [ΕΤΥΜΟΛ. <… … Dictionary of Greek