-
101 ἐπί-φρων
ἐπί-φρων, ον, verständig, bedachtsam, klug ( ᾡ ἔπι φρένες), Od. 23, 12, von Menschen, wie 16, 242, χεῖράς τ' αἰχμητὴν ἔμεναι καὶ ἐπίφρονα βουλήν, klug an Rath; νόῳ καὶ ἐπίφρονι βουλῇ 3, 128, μῆτις 19, 326; Hes. Th. 122 u. öfter, u. sp. D., wie Theocr. 25, 29.
-
102 ἐπί-κλοπος
ἐπί-κλοπος, diebisch, betrügerisch, schlau, gew. zum Nachtheile Anderer, καὶ ἠπεροπεύς Od. 11, 364; καὶ κερδαλέος 13, 291; ἀρτιεπὴς καὶ ἐπίκλοπος ἔπλεο μύϑων, gewandt im Reden, Il. 22, 281, wie τόξων, des Bogens kundig, Od. 21, 397; Hes. vrbdt κύνεόν τε νόον καὶ ἐπίκλοπον ἦϑος O. 67. 78; Aesch. Eum.144 u. sp. D., wie μῆτις Ap. Rh. 3, 781. – Seltener in Prosa, γένος λαϑραιότερον καὶ ἐπικλοπώτερον τὸ ϑῆλυ Plat. Legg. VI, 781 a; einzeln bei Sp., καὶ πανοῠργος ἀνήρ App. Syr. 24; δογμάτων, kundig, Plut. def. or. 23, Anspielung auf Hom.
-
103 ἐπίῤ-ῥοθος
ἐπίῤ-ῥοθος, herbeibrausend, 1) bei Hom. zur Hülfe herbeieilend, helfend, τοίη οἱ ἐπίῤῥοϑος ἦεν Ἀϑήνη, Il. 4, 390. 23, 770; ἐπίῤῥοϑοι τὐφρόναι Hes. O. 558; vgl. ἐπιτάῤῥοϑος; – c. gen., wogegen, ἐλπίς ἐστι νύκτερον τέλος μολεῖν – ἀλγέων ἐπίῤῥοϑον Aesch. Spt. 350, gegen die Schmerzen; übh. nützlich, heilsam, μῆτις Ap. Rh., πύργος, schützend, 4, 1045. – 2) darauflosfahrend, scheltend, κινῶν ἄνδρ' ἁνὴρ ἐπιῤῥόϑοις κακοῖσι Soph. Ant. 409, durch anfahrende Scheltreden antreiben, Schol. λοιδόροις, ὑβριστικοῖς; – pass. tadelhaft, Soph. frg. 517. – Dunkel ist Archimel. 2 (VII, 50) (οἶμος) λείη μὲν γὰρ ἰδεῖν καὶ ἐπίῤῥοϑος, etwa Beifallsklatschen erregend, wofür man ἐπίκροτος hat lesen wollen. Vgl. ἐπιῤῥοϑέω.
-
104 ἑτοῖμος
ἑτοῖμος, η, ον, bei Plat. u. den folgenden Attikern ἕτοιμος, was sich aber auch bei den Tragg. gew. in den mss. findet, bei Her. 5, 31 u. Sp., wie Pol., App., häufig 2 Endgn; was da ist, bereit ist, vorliegt, zur Hand ist, ὀνείατα, von den vorgesetzten Speisen, Hom. ( ἑτοιμοτάτη δαίς Theocr. 13, 63), bei dem es auch wirklich bedeutet, ταῠτα ἑτοῖμα τετεύχαται, das ist wirklich geschehen, Il. 14, 53, wie Od. 8, 384; μῆτις ἑτοιμη, ein ausführbarer, gelingender Anschlag, Il. 9, 425, wie πότμος, ein wirkliches, entschiedenes, nicht mehr zu änderndes Geschick, 18, 96. – Bei den Folgenden bereit; von Sachen, ἕτοιμά σοι ἑφϑὰ καὶ ὀπτά Eur. Cycl. 356; γάμος Pind. Ol. 1, 69; ἕτ. ἀεὶ παρακείμενον ἐκμαγεῖον Plat. Tim. 72 c; τὰ κρέα εἶχεν ἑτοῖμα Her. 1, 190, vgl. 3, 123; ἀναλώτης τῶν ἑτοίμων Plat. Rep. VIII, 552 b; – von Menschen, πάρεδρος, bereitwillig, Pind. Ol. 2, 76; κάρυξ N. 4, 74; γυναῖκας εἶχε ἑτοίμους Her. 3, 45; am gewöhnlichsten mit folgendem inf., τῷ δυςπραγοῦντι δ' ἐπιστενάχειν πᾶς τις ἕτ. Aesch. Ag. 765; ἕτ. εἰπεῖν Soph. O. R. 92; ϑνήσκειν Eur. Phoen. 976; in Prosa, Her. 1, 42 u. öfter; ἕτοιμος ἐπαινεῖν Plat. Gorg. 510 a; Prot. 313 b; ἐπειδὴ καὶ σὺ ἕτ. ἀκολουϑεῖν, da auch du zu folgen bereit bist, Polit. 277 c; auch τὰ ϑηρία ἕτ. διαμάχεσϑαι Conv. 207 b. – Auch ἑτοῖμοι εἰς ναυμαχίην, zu einer Seeschlacht, Her. 8, 96; πρὸς τοῦτο ἕτοιμον ἑαυτὸν παρασκευάζειν Xen. Mem. 4, 5, 12; τινί, Her. 1, 70; τροφαῖς ἵππων, der Pferdezucht sich befleißigend, Pind. Ol. 4, 16;– λῆμα, entschlossen, Ar. Nubb. 457; τὸ ἕτ., die Entschiedenheit, Eur. Or. 1106; ἐν ἑτοίμῳ εἶναι, in Bereitschaft sein, = ἕτ. εἶναι, Theocr. 22, 61; D. Sic. 19, 8; D. Cass. 56, 19 u. a. Sp., auch ἐν ἑτοίμῳ ἔχειν, Pol. 2, 34, 2; Plut. Sertor. 11; ἐξ ἑτοίμου λαμβάνειν, s. ἐκ. – Was bereit ist, macht keine Schwierigkeit, ist leicht, vgl. Plat. Rep. VIII, 567 a X, 604 b; so ἀπορία, Plut.; dah. auch: es ist offenbar, klar, vgl. Schäfer zu D. Hal. C. V. p. 24. Von Menschen, schnell, lebhaft, Philostr., vgl. Jacobs dazu p. 441; ἐξ ἑτοιμοτάτου διώκειν, aufs schnellste verfolgen, Xen. Cyr. 5, 3, 57; oft bei Sp. ἐξ ἑτοίμου ποιεῖν τι, sogleich, bereitwillig thun, Pol. 25, 9, 4 u. A. – Comparat. ἑτοιμότερος, Aesch. Ch. 441 u. A.; superl. ἑτοιμότατος, Plat. u. Folgde. – Adv. ἑτοίμως, Aesch. Suppl. 75, bereitwillig, gern, δέχεσϑαι, Plat. Legg. IX, 880 a; schnell, ὁ δὲ ἑτοίμως ἐκέλευσεν ἥκειν Xen. An. 2, 5, 2; leicht, γιγνώσκειν, Plat. u. A.; offenbar, ἑτ. παρορᾷς, im Ggstz von κινδυνεύεις, Plat. Hipp. mai. 300 c; – ἑτοιμότερον, ἑτοιμότατα, Plat. u. A.
-
105 ὑβρίζω
ὑβρίζω, fut. ὑβριῶ, bei Ar. Eccl. 666 auch ὑβριεῖται in ders. Bdtg, 1) intrans., übermüthig, frech sein, reden, handeln, freveln; ὑβρίζοντες ὑπερφιάλως δοκέουσιν δαίνυσϑαι κατὰ δῶμα, Od. 1, 227; οἵ τέ μοι ὑβρίζοντες ἀτάσϑαλα μηχανό-ωνται, 3, 207; ἀλλὰ μάλ' ὑβρίζεις, καί τοι νόος ἐστὶν ἀπηνής, 18, 381, u. öfter; Tragg., z. B. ἐνταῦϑα νῦν ὕβριζε Aesch. Prom. 82; – εἰς τοὺς ϑεούς, Ar. Nubb. 1489; Eur. Hec. 1257 u. öfter; εἰς τὴν πατρίδα, Isocr. 4, 111; εἰς τὴν πόλιν, Dem. 59, 107; Lys. 20, 3; εἰς παῖδα, Aesch. 1, 15 (s. unten 2 u. ὕβρις); vgl. Dem. 21, 47; Sp., wie Plut. Sol. 11, der auch πρός τινα verbindet; ὅσα λόγῳ καὶ ὅσα ἔργῳ περὶ ϑεοὺς ὑβρίζει τις λέγων ἢ πράττων, Plat. Legg. X, 885 b; Conv. 174 b. – Ueberh. im Ggstz von σωφρονεῖν, wie Xen. Cyr. 8, 1, 30; seinen Lüften und Begierden sich zügellos hingeben, über das rechte Maaß hinausgehen in Worten u. Werken; bes. von jedem aus Ueberfluß u. Uebermacht entspringenden Uebermuth u. der damit verbundenen Hoffarth u. Verachtung göttlicher und menschlicher Rechte. – Auch von Thieren, die sich unbändig gebehrden, weil ihnen zu wohl ist, von stößigen Ochsen, ausschlagenden Pferden, springenden Eseln u. dgl.; Her. 4, 129; Xen. Cyr. 7, 5, 62; VLL. erkl. σκιρτᾶν; vgl. Koen Greg. p. 542. – Selbst von leblosen Dingen, z. B. vom üppigen Treiben der Pflanzen, vom Gähren des Weins, Ael. H. A.; vom Uebertreten der Ströme, z. B. bei Her. 1, 189, wo es einem heiligen Pferde den Untergang bringt. – 2) trans., Einen übermüthig, frech behandeln, ihn mißhandeln ( εἴς τινα u. τινὰ ὑβρίζειν unterscheidet Luc. Soloec. 10); ἡμέας ὑβρίζοντες, Il. 11, 695, wie Od. 20, 370; Aesch. Prom. 972; Soph. οὔτοι σ' Ἀχαιῶν, οἶδα, μήτις ὑβρίσῃ στυγναῖσι λώβαις, Ai. 557; Eur. Or. 436 u. öfter; u. in Prosa: Lys. 1, 4; ὡραῖον ὄντα, 14, 26, von sinnlicher Ausschweifung, schänden, vgl. das Gesetz Aesch. 1, 15 u. ὕβρις; auch der accus. der Sache, des Frevels, den man verübt, ὕβριν ὑβρίζειν, Eur. Suppl. 528 u. öfter; ὕβριζ' ὑβρισμοὺς οὐκ ἐναισίους ἐμοί, Aesch. frg. 166; ὕβριν ὑβρίζειν εἰς τοὺς οἰκέτας, Plat. Legg. VI, 777 d; ὑβρίσας τάδε, Her. 3, 118; ἀδικήματα ὑβρίζειν εἴς τινα, 6, 87; πρός τινα, Dem.; daher auch mit doppeltem accus., Soph. ἥτις τοιαῠτα τὴν τεκοῦσαν ὕβρισεν, El. 603; vgl. Eur. El. 264; Xen. An. 6, 2, 2; pass., οἷον ὑβρίσϑην ἄρα, Soph. Ai. 360; El. 780; Ar. τάλαιν' ἐγὼ τῆς ὕβρεος ᾑς ὑβρίζομαι, Plut. 1044; ὕβρισμαι, ich bin gemißhandelt worden, Dem. Mid. 7; ὑβρίζεσϑαι τὰς γνάϑους, durch Ohrfeigen, Ar. Th. 903; bei Xen. Cyr. 5, 4, 35 von Eunuchen, verstümmelt sein; ὑβριζόμενος ἀποϑνήσκει, er stirbt an Mißhandlungen, An. 3, 1, 13; στολὴ οὐδέν τι ὑβρισμένη, ein in keiner Beziehung mit Prunk überladenes Kleid, Cyr. 2, 4, 5.
-
106 Метида
-
107 αιολομητις
- ιος adj. хитроумный, изобретательный(Προμηθεύς Hes.; θεός, sc. Ἥρα Aesch.)
-
108 αισχρομητις
-
109 αλεξικακος
2отвращающий зло, защищающий от беды(μῆτις Hom.; δαίμων Hes., Luc., Anth.; Ζεύς Plut.)
δίψης ἀ. Anth. — утоляющий жажду -
110 αμυμων
(Ἀσκληπιός, οἶκος, μῆτις, αἶνος, νῆσος, τόξος, τύμβος, ἔργα Hom.; υἱός, sc. Λητους HH.; Νηρεύς Hes.; Κτέατος Pind.; παλαισταί, βίος Plut.)
-
111 δολιομητις
-
112 δολομητις
-
113 ετοιμος
позднеатт. тж. ἕτοιμος 3 и 21) готовый, приготовленный(ὀνείατα Hom.; τὰ κρέα Her.; δαίς Theocr.)
2) подготовленный, упакованный(λάρνακες Her.)
3) имеющийся наготове, наличный(χρήματα Her.)
τινὰ ἑτοῖμον ποιεῖσθαι Her. — приказать кому-л. быть наготове;ὡς ( или ἐπειδέ) ἑτοῖμα ἦν Thuc. — когда (все) было готово, когда приготовления были закончены;ἑτοιμότερα γέλωτος λίβη Aesch. — слезы легче вызвать, чем смех4) уготованный, т.е. неминуемый, предстоящий(πότμος Hom.)
ἕτοιμόν ἐστιν Plat. — неизбежно5) выполнимый, осуществимый(μῆτις Hom.)
6) совершившийся, осуществленный, действительныйταῦτα ἑτοῖμα τετεύχαται Hom. — это действительно свершилось;
ἦ μὲν ἀπείλησας …ἦ δ΄ ἄρ΄ ἑτοῖμα τέτυκτο Hom. — ты похвалился …да так оно и вышло7) ( о людях) готовый, приготовившийся, расположенный(τινί Pind., Her., ἔς τι Her., πρός τι Xen. и ποιεῖν τι Soph., Eur., Her., Plat.)
οἱ ὑπακούειν ἑτοιμότεροι Thuc. — обнаруживающие полную готовность подчиниться;8) решительный, окончательный(γνώμη Thuc.; λῆμα Arph.)
-
114 ευκοινομητις
-
115 ευμητις
-
116 θρασυμητις
-
117 ιππομητις
-
118 κλυτομητις
-
119 μεγαλομητις
- ιος adj. питающий дерзновенные замыслы, высокомерный(Κλυταιμνήστρα Aesch.)
-
120 ορθοβουλος
См. также в других словарях:
Μῆτις — Μήτις do I fem nom sg Μῆτις wisdom fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μῆτις — wisdom fem nom sg (attic) μῆτις wisdom fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μήτις — do I masc/fem nom sg μή̱τῑς , μῆτις wisdom fem acc pl (epic doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μήτις — Μυθολογικό πρόσωπο, μητέρα της Αθηνάς, προσωποποίηση της φρόνησης και της σοφίας. Ήταν κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος και πρώτη σύζυγος του Δία. Σύμφωνα με την παράδοση, ύστερα από παράκληση του Δία, πρόσφερε στον Κρόνο ένα εμετικό φάρμακο,… … Dictionary of Greek
μήτι — μήτις do I indeclform (adverb) μήτις do I nom/voc/acc sg μή̱τῑ , μῆτις wisdom fem dat sg (epic doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μήτισι — μήτις do I dat pl μῆτις wisdom fem dat pl (attic) μή̱τισι , μῆτις wisdom fem dat pl (epic doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μῆτι — Μήτις do I fem voc sg Μῆτις wisdom fem voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μῆτι — μῆτις wisdom fem voc sg (attic) μῆτις wisdom fem voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μῆτιν — Μήτις do I fem acc sg Μῆτις wisdom fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μῆτιν — μῆτις wisdom fem acc sg (attic) μῆτις wisdom fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μήτιδας — Μήτις do I fem acc pl Μῆτις wisdom fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)