-
1 δια-τίθημι
δια-τίθημι (s. τίϑημι), 1) auseinander stellen, legen; τὸ μὲν ἐπὶ δεξιά, τὸ δὲ ἐπ' ἀριστερά. Her. 7, 39; dah. = gehörig vertheilen, anordnen; τὰ τοῦ πολέμου Thuc. 6, 15; ϑεοὶ διέϑεσαν τὰ ὄντα Xen, Mem. 2, 1, 27; bes. ἀγῶνας, πανήγυριν, Hell. 6, 4. 30. 7, 4, 29; Sp. – Von Schauspielern u. Rhapsoden, vortragen; τὰ ποιήματα Plat. Charm. 162 d; Legg. II, 658 d. Anders Plut. Lucull. 1, διατιϑέναι καὶ συντάττεσϑαι τὴν ἱστορίαν; u. geradezu = beschreiben, Strab. I, 9 u. öfter. – 2) in einen Zustand versetzen, c. adv.; ἀπόρως τινά, Lys. 13, 11; ὧδε ἀνηκέστως, Her. 3, 155; τὸ λουτρὸν ὡς διέϑηκέ με Ath. I, 18 c; οὕτως αὐτοὺς διέϑεμεν, ὥστε Isocr. 4, 117; ἀνόμως τὴν πόλιν ibd. 113; ἀπίστως τινά, mißtrauisch machen, Dem. Lept. 22; Xen. Hell. 5, 1, 4 u. A.; τὸ αὐτὸ τοῦτο, in denselben Zustand, Luc. Nigr. 38; also sowohl von äußeren Zuständen, Jemanden übel zurichten, als von Gemüthsstimmungen, Jemanden so stimmen. – So auch pass., δεινῶς διετέϑη Lys. 3, 27; εὐμενῶς διατεϑῆναι πρός τινα, mild gegen ihn gestimmt worden sein, Isocr. 4, 28; 43; οὕτω διετέϑην Plat. Euthyd. 303 b; Theaet. 151 c; τῷ τὸ σῶμα διατεϑειμένῳ κακῶς Men. Stob. flor. 93, 14; vgl. διάκειμαι. Auch Sp.; πῶς οἴει τὴν ψυχὴν διατεϑεῖσϑαι Luc. Nigr. 24; ἐρωτικῶς τῆς Χλόης διετέϑη, wurde in sie verliebt, Long. 1, 15; vgl. Plat. conv. 207 c. – Med., sein Eigenthum anordnen, darüber verfügen; – a) bes. durch ein Testament, διαϑήκας, Is. 1. 3. 20; τὰ ἑαυτοῦ 6, 5; Plat. Legg. XI, 922 e; μὴ διαϑέμενος, obne Testament, Is. 7, 19; Arist. Pol. 2, 9; oft bei Rednern, τὴν οὐσίαν τινί, vermachen, Is. – b) über etwas wie sein Eigenthum verfügen, τὴν ϑυγατέρα ἰπιτρέπω διαϑέσϑαι ὅπως ἂν σὺ βούλῃ Xen. Cyr. 5, 2, 7. – c) Waaren ausstellen, verlaufen, absetzen; φόρτον Her. 1, 1. 194; Dem. 2, 16, Schol. διαπιπράσκειν; vgl. Isocr. 4, 42; Xen. An. 7, 3, 10; Pol. 14, 7. – d) übh. = anordnen; τὴν ἀποδημίαν Andoc. 4, 30; λόγους, Reden halten, Pol. 3, 108, 2; D. Sic. 12, 17; δημηγορίαν Dion. Hal. 1 1, 7; ἔπαινόν τινος 3, 17, u. ä. Sp.; διαϑήκην, τινί, einen Vertrag schließen, Ar. Av. 439; τὴν σχολήν, seine Muße anwenden, εἰς καλόν, Luc. merc. cond. 25, wie τὴν ὥραν καλόν Xen. Mem. 1, 6, 13; τὴν διατριβήν Philops. 29, u. a. Sp.; – ἔριν, Streit beilegen, Xen. Mem. 2, 6, 23.
-
2 διατίθημι
δια-τίθημι (s. τίϑημι), (1) auseinander stellen, legen; dah. = gehörig verteilen, anordnen. Von Schauspielern u. Rhapsoden: vortragen; u. geradezu = beschreiben. (2) in einen Zustand versetzen; ἀπίστως τινά, misstrauisch machen; τὸ αὐτὸ τοῦτο, in denselben Zustand; also sowohl von äußeren Zuständen, j-n übel zurichten, als von Gemütsstimmungen, j-n so stimmen. So auch pass., εὐμενῶς διατεϑῆναι πρός τινα, mild gegen ihn gestimmt worden sein; ἐρωτικῶς τῆς Χλόης διετέϑη, wurde in sie verliebt; sein Eigentum anordnen, darüber verfügen. (a) bes. durch ein Testament, διαϑήκας; μὴ διαϑέμενος, ohne Testament; oft bei Rednern, τὴν οὐσίαν τινί, vermachen. (b) über etwas wie sein Eigentum verfügen. (c) Waren ausstellen, verlaufen, absetzen. (d) übh. = anordnen; λόγους, Reden halten; διαϑήκην, τινί, einen Vertrag schließen; τὴν σχολήν, seine Muße anwenden; ἔριν, Streit beilegen
См. также в других словарях:
διαθέμενος — διατίθημι arrange aor part mid masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
διατίθημι — (AM) 1. τακτοποιώ καθετί στη θέση του («θεοὶ διέθεσαν τὰ ὄντα», Ξεν. Απομν.) 2. μέσ. διανέμω την περιουσία μου με διαθήκη («καθὼς ἐν τῇ τελευταίᾳ βουλήσει μου διάθωμαι») αρχ. I. 1. κυβερνώ, διαχειρίζομαι («κράτιστα διαθέντι τοῡ πολέμου», Θουκ.) 2 … Dictionary of Greek
ԿՏԱԿԱԳԻՐ — (գրի, րաց.) NBH 1 1130 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 10c, 11c, 12c ա. διαθέμενος testator, testamentarius. Գրօղ կտակի. տանուտէր որ առնէ զկտակ. ... *Ուր կտակ է, հարկ է զմահ ʼի մէջ բերել զկտակագրի: Զիա՞րդ իցէ հաստատուն … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)