-
1 μον-αρχία
μον-αρχία, ἡ, die Alleinherrschaft, Herrschaft eines Einzigen; πικρὰς μοναρχίας ἰδόντες, Aesch. Spt. 863; Soph. Ant. 1148; Eur. Hipp. 1015 u. öfter; Ar. Vesp. 477; Plat. Polit. 302 d u. öfter; οἱ ἐν ταῖς μοναρχίαις ὄντες, = οἱ μόναρχοι, Isocr. 2, 5; – ion. μουναρχίη, Her. 3, 82 u. öfter. – Bei Xen. An. 5, 9, 31 ist es der alleinige Oberbefehl über das Heer.
См. также в других словарях:
μόναρχοι — μόναρχος monarch masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)