-
1 Κιλισσα
-
2 Κίλισσα
2 Adj., fem. ofΚιλίκιος, νέες Hdt.8.14
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Κίλισσα
-
3 Κίλισσα
Κίλιξa Cilician: fem nom /voc sgΚιλίσσηςmasc /fem voc sgΚιλίσσηςmasc /fem nom sg (epic) -
4 Cilices
Cilices, um, Akk. gew. as, m. (Κίλικες), die Cilicier, die Bewohner der Landschaft Cilicien, als Seeräuber berüchtigt, Cic. de div. 1, 2. Caes. b. c. 3, 101, 1. Tibull. 1, 2, 67: griech. Akk. Cilicas, Varr. r. r. 2, 11, 12. Tibull. 1, 7, 16. Ov. am. 2, 16, 39 u.a.: Cilices Clitae, ein wilder Stamm im cilicischen Hochlande, Tac. ann. 12, 55, 1 (vgl. 6, 41, 1 u. dazu Ruperti). – Sing. Cilix, icis (Κίλιξ), cilicisch, crocus, Lucr.: scari, Varr. fr.: Taurus, Ov.: tonsor, Mart.: pirata, Pacat. pan.: u. dazu fem. Cilissa, ae (Κίλισσα), cilicisch, spica, Safran, Ov.; auch Safranöl, Prop. – Dav.: A) Cilicia, ae, f. (Κιλικία), Cilicien, eine Küstenlandschaft im südlichen Kleinasien, zwischen Pamphylien u. Syrien, deren Hauptgebirge der Taurus war u. die in das eigentl. od. ebene Cilicien (ἡ ἰδίως Κιλ. od. ἡ πεδιὰς Κιλ., die östl. Hälfte, j. Adene) und das rauhe C. (ἡ τραχεια Κιλ., die kleinere westl. Hälfte, j. Itschil) zerfiel, reich an Naturprodukten aller Art (bes. an vorzüglichem Safran) u. an Manufakturen aus Ziegenhaaren, Mela 1. § 14. 63; 2. § 102. Plaut. mil. 42. Ter. Phorm. 66. Sall. hist. fr. 2, 41 (50), 7 u. 5, 11 (12). Cic. de imp. Pomp. 64: C. campestris, Curt. 3, 4 (10), 7: das rauhe, Cic. ep. 15, 1, 2 sq. – B) Ciliciēnsis, e, ciliciensisch, praetor, provincia, Cic.: legio, Caes. – C) Cilicius, a, um (Κιλίκιος), cilicisch, mare, Plin.: vela, aus cilic. Ziegenhaaren, Ulp. dig.: so auch tentoria, Solin. 33, 3 M. – subst., cilicium, ī, n. (κιλίκιον), ein Haarteppich, eine Haardecke aus cilicischen Ziegenhaaren, Sisenn. 4. fr. 107 (b. Non. 91, 28). Varr. r. r. 2, 11, 12. Cic. II. Verr. 1, 95. Liv. 38, 7, 10. Suet. Aug. 75. – ein härenes Gewand, als Zeichen der Buße, Vulg. genes. 37, 34 u. ö. Sulp. Sev. chron. 1, 44, 2.
-
5 Cilices
Cilices, um, Akk. gew. as, m. (Κίλικες), die Cilicier, die Bewohner der Landschaft Cilicien, als Seeräuber berüchtigt, Cic. de div. 1, 2. Caes. b. c. 3, 101, 1. Tibull. 1, 2, 67: griech. Akk. Cilicas, Varr. r. r. 2, 11, 12. Tibull. 1, 7, 16. Ov. am. 2, 16, 39 u.a.: Cilices Clitae, ein wilder Stamm im cilicischen Hochlande, Tac. ann. 12, 55, 1 (vgl. 6, 41, 1 u. dazu Ruperti). – Sing. Cilix, icis (Κίλιξ), cilicisch, crocus, Lucr.: scari, Varr. fr.: Taurus, Ov.: tonsor, Mart.: pirata, Pacat. pan.: u. dazu fem. Cilissa, ae (Κίλισσα), cilicisch, spica, Safran, Ov.; auch Safranöl, Prop. – Dav.: A) Cilicia, ae, f. (Κιλικία), Cilicien, eine Küstenlandschaft im südlichen Kleinasien, zwischen Pamphylien u. Syrien, deren Hauptgebirge der Taurus war u. die in das eigentl. od. ebene Cilicien (ἡ ἰδίως Κιλ. od. ἡ πεδιὰς Κιλ., die östl. Hälfte, j. Adene) und das rauhe C. (ἡ τραχεια Κιλ., die kleinere westl. Hälfte, j. Itschil) zerfiel, reich an Naturprodukten aller Art (bes. an vorzüglichem Safran) u. an Manufakturen aus Ziegenhaaren, Mela 1. § 14. 63; 2. § 102. Plaut. mil. 42. Ter. Phorm. 66. Sall. hist. fr. 2, 41 (50), 7 u. 5, 11 (12). Cic. de imp. Pomp. 64: C. campestris, Curt. 3, 4 (10), 7: das rauhe, Cic. ep. 15, 1, 2 sq. – B) Ciliciēnsis, e, ciliciensisch, praetor, provincia, Cic.: legio, Caes. – C) Cilicius, a, um (Κιλίκιος), cilicisch, mare, Plin.:————vela, aus cilic. Ziegenhaaren, Ulp. dig.: so auch tentoria, Solin. 33, 3 M. – subst., cilicium, ī, n. (κιλίκιον), ein Haarteppich, eine Haardecke aus cilicischen Ziegenhaaren, Sisenn. 4. fr. 107 (b. Non. 91, 28). Varr. r. r. 2, 11, 12. Cic. II. Verr. 1, 95. Liv. 38, 7, 10. Suet. Aug. 75. – ein härenes Gewand, als Zeichen der Buße, Vulg. genes. 37, 34 u. ö. Sulp. Sev. chron. 1, 44, 2. -
6 Cilissa
Cilissa ae, adj. f, Κίλισσα, Cilician: spica, of crocus, O., Pr. -
7 Κίλιξ
A a Cilician, mostly in pl., Il.6.397, 415: as fem.,Κίλιξ χώρα Trag.Adesp.162
:—but regul. fem. [full] Κίλισσα (q.v.):—Adj. [full] Κῐλίκιος, α, ον, A.Pr. 353; K.τράγοι Com.Adesp.806
; - ιος as fem., Str.2.1.31, Dsc.1.4: ἡ Κιλικία (sc. γῆ), Cilicia, Hdt.2.34, etc. -
8 βασιλεύς
Grammatical information: m.Meaning: `king', esp. the Persian king, prince' (Il.).Derivatives: Femin.: βασίλεια (Od.); βασιλίς (S.), βασιληΐς (Man., Epigr. Gr. 989, 3), βασίλισσα (inscr. Athens 337a, Com.; from words like Κίλισσα, Φοίνισσα a.o. to stems in - ικ-); βασίλιννα `wife of the ἄρχων βασιλεύς in Athens' (D.; cf. Κόριννα, Φίλιννα etc., hypocor., Schwyzer 491; diff. Chant. Form. 205). - Diminut. βασιλίσκος, also name of a snake, fish etc.. (Hp.; cf. Strömberg Fischnamen 91f.), - Adj. βασιλήϊος (Od.), βασίλειος (Att.); f. also βασιληΐς (Il.); n. substantivised βασιλήϊον, βασίλειον, `kings palace' (Ion.-Att.) - Denom. verb: βασιλεύω (Il.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Beside βασιλεύς Greek has two other words for `king', κοίρανος (q. v.) and ἄναξ (q. vv.). βασιλεύς is the youngest, s. Wackernagel Unt. 209ff. The word is no doubt of Pre-Greek origin (i.e. not a loanword from another country); labio-velars are well known in this language.Page in Frisk: 1,222-223Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βασιλεύς
-
9 Κίλικες
Grammatical information: pl.Meaning: 1. `Cilician, inhabitant of the province in the south-east of Anatolia; 2. a people in the valley of Thebes, Θήβη, the town of Eetion, the father of Andromache, south of Troy (Il.).Derivatives: κιλικίζεσθαι κακοηθίζεσθαι H., ἐγκιλικίζεατι κακοηθεύεται, κακοποιεῖ διεβέβληντο γὰρ ἐπὶ πονηρίᾳ οἱ Κίλικες H. κιλίκιον `a coarse cloth of goat's hair' (Procop.). Κίλιξ mythical name; Κιλικᾶς PN (Cyprus, O. Masson, Κυπρ. Σπουδαι 32 (1968) 9ff. Κιλικία `Cilicia' (Hdt.). κιλκισμός `Cilician behaviour i.e. drunken butchery (Theopomp. Hist.).Origin: Assyr.X[probably]Etymology: The country (in Hittite times Kizzuwatna) was called (since 858) Hilakku by the Assyrians (but the name may be local); later there were local kingdoms where hieroglyphic Luwian was used. The Greeks arrived in the 8\/7th. cent. On the Greek king(dom) ( Hiyawa) of Mopsos = Musa\/us see now Oettinger (in B.J. Collins, The Hittites, Greeks and their neighbours, 2005). After the Assyrians disappeared the dynasty of the Syennesis (Hdt.) ruled, under the Persians.Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > Κίλικες
-
10 Cilicia
Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Cilicia
См. также в других словарях:
Κίλισσα — Κίλισσα, η (Α) 1. θηλ. τού Κίλιξ* 2. ως επίθ. φρ. «Κίλισσαι νέες» πλοία τής Κιλικίας (Ηρόδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < *Κίλικ υă < θ. Κίλικ τού Κίλιξ, ικος) + επίθημα * ya (πρβλ. Φοίνισσα < *Φοίνικ ya)] … Dictionary of Greek
Κίλισσα — Κίλιξ a Cilician fem nom/voc sg Κιλίσσης masc/fem voc sg Κιλίσσης masc/fem nom sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
-ισσα — (ΑΜ ισσα) αρχικά < * ik yă στα θηλυκά ορισμένων εθνικών ονομάτων (πρβλ. Φοῑνιξ, θηλ. Φοίνισσα < *Φοίνικ yα, Κίλιξ, θηλ. Κίλισσα < *Κίλικ yα). Η κατάλ. ισσα εμφανίζεται σπάνια μέχρι και τους κλασικούς χρόνους είτε ως προϊόν αναλογίας… … Dictionary of Greek
Κίλιξ — Κίλιξ, ικος, ό, θηλ. Κίλιξ και Κίλισσα (Α) 1. ο κάτοικος τής Κιλικίας 2. φρ. «Κίλιξ χώρα» η Κιλικία. [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ.] … Dictionary of Greek
βασιλιάς — ο και βασιλεύς και βασιλέας και βασιλές και βασιλιός (θηλ. βασίλισσα, η) (AM βασιλεύς, Μ και βασιλέας θηλ. AM βασίλισσα και βασιλίς, Α και βασιλέα και βασίλεια και βασιληΐς) 1. ο κληρονομικός ανώτατος άρχοντας του κράτους 2. πρώτος ή έξοχος μέσα… … Dictionary of Greek
κίσσα — I Όνομα μυθολογικών προσώπων. 1. Μία από τις εννέα Πιερίδες, κόρες του Πιέρου . Ο μύθος αναφέρει ότι μεταμορφώθηκε σε πουλί, μαζί με τις αδελφές της, επειδή τόλμη αν να συναγωνιστούν τις Μούσεςστο τραγούδι. 2. Μία από τις Υάδες, τις τροφούς του… … Dictionary of Greek
ποί — (I) Α επίρρ. 1. (ερωτ.) πού; προς ποιο μέρος; (α. «νῡν δὲ ποῑ με χρὴ μολεῑν;» β. «ποῑ τις φροντίδος ἔλθῃ;», Σοφ.) 2. χρον. ώς πότε; («ποῑ γὰρ καὶ χρῆν ἀναμεῑναι;», Αριστοφ.) 3. (τελικ.) για ποιο σκοπό; γιατί; («ποῑ δὴ πατεῑς, Κίλισσα, δωμάτων… … Dictionary of Greek