-
1 κληρίον
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κληρίον
-
2 ναύκληρος
Grammatical information: m.Meaning: `shipowner, (ship-)captain', who lets out his ship and places on board to other persons (IA.; on the meaning against ἔμπορος and κάπηλος Finkelstein ClassPhil. 30, 320 ff.); metaph. `owner of a rented house' (com.).Derivatives: ναυκληρ-ία f. `the position of a ναύκλη-ρος, ship-owners' society, navigation' (Att.; or from ναυκληρέω [s.below]); - ιον n. `freighter' (D., E.); ναυ-κλάρ-ιος surn. of Poseidon (Delos Ia), - κληρ-ικός `belonging to the ν.' (Pl. Lg.), ναυκληρώσιμοι στέγαι τὰ πανδοκεῖα H. (after μισθώσιμος; Arbenz 90). Denomin. ναυκληρ-έω 'be ναύκληρος' (Att.), metaph. `govern (a state)' (trag.), with ναυκληρήματα pl. `shipping' (Tz.). -- Besides ναύκραρος ( ναύκλαρος H.) m. name of the manager of a ναυκραρία (Lex Solonis ap. Arist. Ath. 8, 3, Hdt. u.a.) with ναυκραρ-ία f. part of a phyle in solonic Athens, for financial and administrative purposes (Arist. Ath. 8, 3), - ια n. pl. `registry of the ναύκραροι' (Ammon. Gramm.), - ικός `belonging to the ν-ρος or a ν-ρία' (Lex Solonis ap. Arist.).Origin: GR [a formation built with Greek elements]Etymology: Through dissimilation and at the same time connection with the better understandable κλῆρος arose from the older ναύκρα-ρος, which remained only in techical sense, the usual ναύκλαρος, ναύκληρος. Prop. "who stands at the head of a ship"; so ναύ-κρᾱρ-ος with the same zero grade as the 2. member as in ὀρθό-κραιρα (s. κραῖρα). Here κρᾱ-ρ- can stand beside κερα-σ- or (better) for *κρᾱσ-ρ- which belong to *κρᾱσ-ν- in κρᾱν-ίον (s.v. and κάρᾱ); zero- and full grade forms in κάρηνα (\< *καρασ-ν-α) and Lat. cere-brum (\< * ceras-r-om), s. κάρηνα and κέρας. The same final element in Boeot. (Λ)α-κρᾱρίδας \< *Λά-κρᾱρ-ος; cf. Λέ-αρχος a.o. Solmsen RhM 53, 151 ff. -- Lat. LW [loanword] nauclērus; cf. Friedmann Die jon. u. att. Wörter 26ff., with v. Blumenthal Gnomon 15, 166 n. 2.Page in Frisk: 2,Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ναύκληρος
См. также в других словарях:
ημικλήριον — ἡμικλήριον, τὸ (Α) 1. το μισό μέρος τής κληρονομιάς κάποιου 2. το μισό τού κλήρου. [ΕΤΥΜΟΛ. < ημι * + κλήρ ιον (< θ. κληρ τού κλήρος + υποκορ. κατάλ. ιον, πρβλ. παιδ ίον)] … Dictionary of Greek
