-
1 προς-ανα-κλίνομαι
προς-ανα-κλίνομαι (s. κλίνω), sich woran lehnen od. stützen, Sp.
-
2 συν-ανα-κλίνομαι
συν-ανα-κλίνομαι, pass., sich mit oder zugleich legen, besonders zu Tische; Luc. asin. 3; Eumath. 1 p. 16.
-
3 δι-εκ-κλίνομαι
δι-εκ-κλίνομαι, ausweichen und dadurch entgehen, Schol. Ap. Rh. 2, 70.
-
4 ἐν-ανα-κλίνομαι
ἐν-ανα-κλίνομαι, sich auf Jemanden stützen, Sp.
-
5 κλίνω
κλίνω, fut. κλινῶ, perf. κέκλικα, aor. pass. ἐκλίϑην, ep. u. ion. ἐκλίνϑην, in Zusammensetzungen auch ἐκλίνην, denn Her. 9, 16 ist κλινῆναι zweifelhaft, perf. κέκλιμαι, κέκλινται, plur., Xen. equ. 5, 5, – 1) biegen, beugen; feindliche Truppen zum Weichen bringen, Iliad. 5, 37 Τρῶας δ' ἔκλιναν Δαναοί, Odyss. 9, 59 Κίκονες κλῖναν δαμάσαντες Ἀχαιούς, vgl. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 151 u. Friedlaender zu Scholl. Aristonic. Iliad. 5, 37, auch Schol. Odyss. 9, 59, welches wohl ebenfalls aus Aristonicus Bammt; ähnlich Iliad. 14, 510 ἔκλινε μάχην ἐννοσίγαιος; Theogn. 711 ἐκλίνϑη μάχη; Euripid. Suppl. 704 ἔκλινε γὰρ (ὁ λόχος) κέρας τὸ λαιὸν ἡμῶν; – ἡμέρα κλίνει τε κἀνάγει πάλιν ἅπαντα τἀνϑρώπεια Soph. Ai. 131, der Tag beugt nieder u. hebt empor; τάλαντα κλίνειν, die gleich schwebenden Schalen der Wage in eine schräge Richtung bringen, so daß die eine steigt, die andere sinkt, Il. 19, 223, womit Plat. zu vgl. ἰσόῤῥοπον πρᾶγμα ἐν μέσῳ οὐχ ἕξει μᾶλλον οὐδ' ἧττον οὐδαμόσε κλιϑῆναι, Phaed. 109 a; ὄσσε πάλιν κλίνειν, die Augen zurückwenden, Il. 3, 427; τὰς δ' ἐκ τῶν ἀριστερῶν ἐπὶ τὰ δεξιὰ κλίναντες, Plat. Tim. 77 e; – ἐκ δὲ πυϑμένων ἔκλινε κοῖλα κλῇϑρα, er riß die Schlösser auf u. warf die Thüren zurück, Soph. O. R. 1262. – 2) anlehnen; κλῖνε δ' ἄρα μάστιγα ποτὶ ζυγόν Il. 23, 509; ἔκλιναν ἅρματα πρὸς ἐνώπια Il. 8, 435; ἔστησαν σάκε' ὤμοισι κλίναντες, indem sie die Schilder an die Schultern lehnten, Il. 11, 591; κλῖνόν μ' εἰς εὐνὴν αὖϑις Eur. Or. 227; κλίνατέ μ', οὐ σϑένω ποσί, leget mich hin, Alc. 268; ἷζε δ' ἐπὶ οὐδοῦ κλινάμενος σταϑμῷ, indem er sich an den Pfosten lehnte, med. Homerisch = passiv., Od. 17, 340; pass., κλινϑῆναι ἐυξέστῳ ἐνὶ δίφρῳ Il. 23, 335; στήλῃ κεκλιμένος 11, 371; κεκλιμένα καλῇσιν ἐπάλξεσιν 22, 3; ἀσπίσι κεκλιμένοι, auf die Schilde gelehnt, gestützt, 3, 135; κλισμῷ κεκλιμένη, in den Sessel gelehnt, Od. 17, 97; Ἀσία δὲ χϑὼν ἐπὶ γόνυ κέκλιται, Asien beugt sich u. fällt aufs Knie, Aesch. Pers. 894; ὑπτία δὲ κλίνομαι δείσασα πρὸς δμωαῖσι, ich lehne mich zurückgebeugt auf die Mägde, Soph. Ant. 1173; τοῖς ἐμοῖς πλευροῖς ὁμοῦ κλιϑεῖσαν Trach. 1216; Eur. κλίϑητί νύν μοι πλευρὰ ϑεὶς ἐπὶ χϑονός, Cycl. 544. Auch = sich auf die Seite lehnen, fallen, Od. 19, 470; sich niederlegen, Il. 10, 350. 23, 232; παραὶ λεχέεσσι κλιϑῆναι, sich neben der Braut im Bette lagern, Beilager halten, Od. 18, 213. – Dah. im perf. = liegen, ἔντεα δέ σφιν καλὰ παρ' αὐτοῖσι χϑονὶ κέκλιτο, die Waffen lagen auf der Erde, Il. 10, 471; Od. 11, 194; ἠέρι δ' ἔγχος ἐκέκλιτο καὶ ταχέ' ἵππω Il. 5, 356, eigtl. Schild u. Pferde waren an den Nebel gelehnt, in Nebel gehüllt, verborgen; auch von Orten, gelegen sein, liegen, (νῆσοι) αἵϑ' ἁλὶ κεκλίαται, die im Meere gelegen sind, Od. 4, 608; λίμνῃ, gegen den See gelegen, 13, 235, vgl. 11, 234, wobei an eine Abdachung nach dem Orte hin, der im dat. steht, anzunehmen ist; auch von Menschen, Ὀρέσβιος λίμνῃ κεκλιμένος Κηφισίδι, dessen Wohnsitz am kephisischen See gelegen ist, Il. 5, 709; ῥηγμῖνι ϑαλάσσης κεκλίαται, sie lehnen sich an den Strand, sind am Strande, 16, 68; sp. D., πόλις κεκλιμένη ἐπὶ Εὐρύτου ῥεέϑροις Coluth. 223; von den Himmelsgegenden, τὴν πρὸς ἀνατολὰς κεκλιμένην πλευρὰν τῆς Ἰταλίας Pol. 2, 14, 4; τὸ εἰς τὰς ἄρκτους κεκλιμένον 1, 42, 5, u. öfter, wie D. Sic. 1, 17. 2, 53 u. a. Sp. Bes. auch = b egraben sein, Ἀλφεοῦ πόρῳ κλιϑείς, am Alpheus, Pind. Ol. 1, 92; οὐ νόσῳ οὐδ' ὑπὸ δυςμενέων δούρατι κεκλίμεϑα, nicht durch Krankheit noch durch der Feinde Speer sind wir hingestreckt, Antp. Sid. 84 (VII, 493), u. öfter in der Anth. – Einen Platz zum Liegen anweisen, sich niederlegen oder niedersetzen lassen, z. B. zur Mahlzeit, Her. 9, 16. – Auch intrans., sich hinneigen, ἡ πόλις ὅπως ποτ' ἐπὶ τὸ χεῖρον ἔκλινεν Xen. Hem. 3, 5, 13; τῶν πραγμάτων ὁλοσχερῶν ἐπὶ Ῥωμαίους κεκλικότων Pol. 30, 10, 12; κλίνοντος ἡλίου, als sich die Sonne zum Untergang neigte, Ap. Rh. 1, 452; ἅμα τῷ κλῖναι τὸ τρίτον μέρος τῆς νυκτός Pol. 3, 93, 7; N. T.; vgl. Poll. 4, 158; – κλινεῖν ἐπ' ἀσπίδα Pol. 3, 115, 9, ποτὲ μὲν παρ' ἀσπίδα κλίναντες ποτὲ δ' ἐπὶ δόρυ, linksum, rechtsum kehrt machen, 6, 40, 12. – Bei den Gramm. = biegen, abwandeln, sowohl decliniren als conjugiren, Apoll. Dysc. synt. 319, 24.
-
6 ἀπο-πλήττω
ἀπο-πλήττω, betäuben; pass., ὑπτία κλίνομαι κἀποπλήσσομαι Soph. Ant. 1174, betäubt zurücksinken. – Med., von sich abstoßen, z. B. den Schall, Arist. Probl. 11, 7.
-
7 διεκκλίνομαι
-
8 ἐνανακλίνομαι
-
9 κλίνω
κλίνω, (1) biegen, beugen; feindliche Truppen zum Weichen bringen; ἡμέρα κλίνει τε κἀνάγει πάλιν ἅπαντα τἀνϑρώπεια, der Tag beugt nieder u. hebt empor; τάλαντα κλίνειν, die gleich schwebenden Schalen der Waage in eine schräge Richtung bringen, so daß die eine steigt, die andere sinkt; ὄσσε πάλιν κλίνειν, die Augen zurückwenden; ἐκ δὲ πυϑμένων ἔκλινε κοῖλα κλῇϑρα, er riß die Schlösser auf u. warf die Türen zurück. (2) anlehnen; ἔστησαν σάκε' ὤμοισι κλίναντες, indem sie die Schilder an die Schultern lehnten; κλίνατέ μ', οὐ σϑένω ποσί, leget mich hin; ἷζε δ' ἐπὶ οὐδοῦ κλινάμενος σταϑμῷ, indem er sich an den Pfosten lehnte; ἀσπίσι κεκλιμένοι, auf die Schilde gelehnt, gestützt; κλισμῷ κεκλιμένη, in den Sessel gelehnt; Ἀσία δὲ χϑὼν ἐπὶ γόνυ κέκλιται, Asien beugt sich u. fällt aufs Knie; ὑπτία δὲ κλίνομαι δείσασα πρὸς δμωαῖσι, ich lehne mich zurückgebeugt auf die Mägde. Auch = sich auf die Seite lehnen, fallen; sich niederlegen; παραὶ λεχέεσσι κλιϑῆναι, sich neben der Braut im Bette lagern, Beilager halten. Dah. im perf. = liegen, ἔντεα δέ σφιν καλὰ παρ' αὐτοῖσι χϑονὶ κέκλιτο, die Waffen lagen auf der Erde; ἠέρι δ' ἔγχος ἐκέκλιτο καὶ ταχέ' ἵππω, eigtl. Schild u. Pferde waren an den Nebel gelehnt, in Nebel gehüllt, verborgen; auch von Orten: gelegen sein, liegen, ( νῆσοι) αἵϑ' ἁλὶ κεκλίαται, die im Meere gelegen sind; λίμνῃ, gegen den See gelegen, wobei an eine Abdachung nach dem Orte hin, der im dat. steht, anzunehmen ist; auch von Menschen, Ὀρέσβιος λίμνῃ κεκλιμένος Κηφισίδι, dessen Wohnsitz am kephisischen See gelegen ist; ῥηγμῖνι ϑαλάσσης κεκλίαται, sie lehnen sich an den Strand, sind am Strande; von den Himmelsgegenden. Bes. auch = begraben sein, Ἀλφεοῦ πόρῳ κλιϑείς, am Alpheus; οὐ νόσῳ οὐδ' ὑπὸ δυςμενέων δούρατι κεκλίμεϑα, nicht durch Krankheit noch durch der Feinde Speer sind wir hingestreckt; einen Platz zum Liegen anweisen, sich niederlegen oder niedersetzen lassen, z. B. zur Mahlzeit. Auch intrans., sich hinneigen; κλίνοντος ἡλίου, als sich die Sonne zum Untergang neigte; ποτὲ μὲν παρ' ἀσπίδα κλίναντες ποτὲ δ' ἐπὶ δόρυ, linksum, rechtsum kehrt machen. Bei den Gramm. = biegen, abwandeln, sowohl declinieren als conjugieren -
10 προςανακλίνομαι
προς-ανα-κλίνομαι, sich woran lehnen od. stützen -
11 συνανακλίνομαι
συν-ανα-κλίνομαι, pass., sich mit oder zugleich legen, besonders zu Tische
См. также в других словарях:
κλίνομαι — κλίνομαι, κλίθηκα, κεκλιμένος βλ. πίν. 2 Σημειώσεις: κλίνομαι : η παθητική φωνή χρησιμοποιείται μόνο για την κλίση ρημάτων, ενώ η μτχ. κεκλιμένος έχει ρόλο επιθέτου (→ αυτός που παρουσιάζει κλίση, επικλινής) … Τα ρήματα της νέας ελληνικής
κλίνομαι — κλί̱νομαι , κλίνω sráyati aor subj mid 1st sg (epic) κλί̱νομαι , κλίνω sráyati pres ind mp 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εφυποκλίνομαι — ἐφυποκλίνομαι (Μ) κάνω εδαφιαία υπόκλιση, υποκλίνομαι ώς το έδαφος. [ΕΤΥΜΟΛ. < επί + ὑπο κλίνομαι] … Dictionary of Greek
κινώ — (I) κινώ, οῡς, ἡ (Α) (δωρ. τ.) κίνηση*. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. κιν (τού κινῶ) + επίθυμα ώ / οῦς (πρβλ. ηχ ώ, πειθ ώ)]. (II) και κουνώ (AM κινῶ, έω, Μ και κουνῶ) 1. κάνω κάτι να τεθεί σε κίνηση ή σε λειτουργία ή σαλεύω κάτι (α. «η μηχανή κινείται με… … Dictionary of Greek
κλίνω — (AM κλίνω, Α αιολ. τ. κλίννω) 1. (μτβ.) κάνω κάποιον ή κάτι να στραφεί ή να γείρει πλάγια ή προς τα κάτω, τό γέρνω, τό πλαγιάζω ή λυγίζω, κάμπτω κάτι (α. «ο δυνατός άνεμος έκλινε τους κορμούς τών δέντρων» β. «ἐπὴν κλίνῃσι τάλαντα Ζεύς» όταν ο… … Dictionary of Greek
παράγω — ΝΜΑ 1. δίνω ύπαρξη σε κάτι, γεννώ, δημιουργώ, φτειάχνω 2. γραμμ. (το ενεργ. και συν. το μέσ.) (για λέξη) σχηματίζω ή σχηματίζομαι με την προσθήκη κατάληξης ή με την παρεμβολή προσφύματος («το ουσιαστικό λόγος παράγεται από το ρήμα λέγω») νεοελλ.… … Dictionary of Greek
πληθύνω — ΝΜΑ 1. πληθαίνω, πολλαπλασιάζω, αυξάνω κάτι ως προς τον αριθμό 2. (αμτβ.) αυξάνομαι, πολλαπλασιάζομαι (α. «οι στάνες να πληθύνουν» β. «ἐπλήθυνεν ὁ λαὸς καὶ ἴσχυε σφόδρα», ΠΔ) 3. μέσ. πληθύνομαι αυξάνομαι (α. «πληθύνονται τα προβλήματα» β.… … Dictionary of Greek
ԸՆԿՈՂՄԱՆԻՄ — ( ) NBH 1 0781 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c ձ. ԸՆԿՈՂՄԱՆԻՄ կամ ԸՆԿՈՂՄՆԻՄ ԸՆԿՈՂՄԻՄ ԸՆԿՈՂՆԻՄ. κλίνομαι , κατακλίνομαι, ἁνάκειμαι decumbo, reclinor, recumbo, jaceo Կողմանիլ. հանգչել. ʼի մի կողմն անկանիլ. անկեալ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԸՆԿՈՂՄԻՄ — ( ) NBH 1 0781 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c ձ. ԸՆԿՈՂՄԱՆԻՄ կամ ԸՆԿՈՂՄՆԻՄ ԸՆԿՈՂՄԻՄ ԸՆԿՈՂՆԻՄ. κλίνομαι , κατακλίνομαι, ἁνάκειμαι decumbo, reclinor, recumbo, jaceo Կողմանիլ. հանգչել. ʼի մի կողմն անկանիլ. անկեալ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԽՄԲԵՄ — (եցի.) NBH 1 0949 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 10c, 13c ն. συνάγω congrego. Ի մի խումբ ժողովել, հաւաքել, զօր գումարել. կր. գումարիլ. բախիլ. ... յն. խոնարհիլ, այսինքն ʼի մի գալ, եւ ընդհարկանիլ. κλίνομαι, συνάπτομαι inclinor,… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԽՈՅՍ — ( ) NBH 1 0961 Chronological Sequence: 10c Արմատ Խոսելոյ. ուստի ԽՈՅՍ ՏԱԼ, եւս եւ ԽՈՅՍ ԱՌՆՈՒԼ, Նոյն է ընդ Խուսել. ἑκκλίνω , κλίνομαι, ἑκνεύω, ὐποχωρέω declino, diverto, secedo. Խուսափել. Խորշիլ. հեռանալ. Փախչիլ. տեղի տալ. կրզել, կծիկը դնել, մեկդի… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)