-
1 θύον
-
2 θύον
-
3 thya
thya, ae, f. (θύα) u. thyon, ī, n. (θύον), ein wohlriechender Baum, bei den Lateinern citrus gen. (s. citrusno. II), Plin. 13, 100; vgl. Macr. sat. 3, 19, 5 (wo griech. θύον). – Dav.: a) thyinus, a, um (θύϊνος), vom Baume thya, lignum, Vulg. apoc. 18, 12: ligna, Vulg. 2. regg. 10, 11 sq. u.a. – b) thyius, a, um (θύϊος), vom Holze des Baumes ihya, thalamus, Prop. 3, 7, 49.
-
4 thya
thya, ae, f. (θύα) u. thyon, ī, n. (θύον), ein wohlriechender Baum, bei den Lateinern citrus gen. (s. citrus no. II), Plin. 13, 100; vgl. Macr. sat. 3, 19, 5 (wo griech. θύον). – Dav.: a) thyinus, a, um (θύϊνος), vom Baume thya, lignum, Vulg. apoc. 18, 12: ligna, Vulg. 2. regg. 10, 11 sq. u.a. – b) thyius, a, um (θύϊος), vom Holze des Baumes ihya, thalamus, Prop. 3, 7, 49. -
5 citrus
citrus, ī, f. (κέδρος), I) der Zitronenbaum (Citrus medica, L.), auch der medische od. assyrische Apfelbaum (malus Medica, Assyria) genannt, dessen Frucht zwischen Kleider gelegt, die Würmer abhielt, auch als Gegengift diente, citri arbor, Pallad. 4, 10. § 11 u. 15. Serv. Verg. georg. 2, 126. – II) ein afrikanischer Baum, von den Griechen θύον oder θυΐα genannt, aus dessen wohlriechendem Holze die prachtliebenden Römer die kostbarsten Möbel verfertigen ließen, die die Stellte unserer Mahagoniarbeiten vertraten, aber nach Umständen noch teurer bezahlt wurden, Thuia orientalis, L., orientalischer Lebensbaum, Sen. de tranq. an. 9, 6. Plin. 13, 91. Lucan. 9, 428: Libyssa citrus, Varr. sat. Men. 182.
-
6 πέλαγος
πέλαγος, εος, τό (wahrscheinlich onomatop., platschen), das Meer, die See; πέλ. μέγα, Hom.; ἐν πελάγει μετὰ κύμασιν, Od. 3, 91. Merkwürdig ist Odyss. 5, 335 νῦν δ' ἁλὸς ἐν πελάγεσσι ϑεῶν ἐξέμμορε τιμῆς; vgl. dazu Iliad. 21, 59 οὐδέ μιν ἔσχεν πόντος ἁλὸς πολιῆς, ferner Odyss. 3, 152 ἐπὶ γὰρ Ζεὺς ἤρτυε πῆμα κακοῖο, Iliad. 13, 495 ὡς ἴδε λαῶν ἔϑνος ἐπισπόμενον ἑοῖ αὐτῷ, 20, 169 ἐν δέ τέ οἱ κραδίῃ στένει ἄλκιμον ἦτορ. Das Homerische ἁλὸς ἐν πελάγεσσι erscheint als Versende Hom. h. Apoll. 73; auch Hom. h. 33, 15, κύματα δ' ἐστόρεσαν λευκῆς ἁλὸς ἐν πελάγεσσιν; vor Augen hat es auch Eurip. Troad. 88 ταράξω πέλαγος Αἰγαίας ἁλός und Hecub. 938 ἅλιον ἐπὶ πέλαγος, auch Aeschyl. Pers. 427 πελαγίαν ἅλα, 467 πελαγίας ἁλός; auch Sophocl. Ant. 966 παρὰ δὲ Κυανέων πελαγέων διδύμας ἁλὸς ἀκταὶ Βοσπόριαι ἰδ' ὁ Θρῃκῶν ἄξενος Σαλμυδησσός, Schol. παρὰ δὲ Κυανέων πελαγέων: ἀντὶ τοῠ παρὰ δὲ τοῖς Κυανέοις πελάγεσι τῆς διδύμης ϑαλάττης und Κυανέοις δὲ πελάγεσιν εἶπεν τοῖς ὑπὸ τῶν Κυανέων πετρῶν περιεχομένοις; auch Apoll. Rh. 3, 349 πελάγη στυγερῆς ἁλός; vgl. Pind. bei Plut. Symp. quaest. 7, 5, 2 und Sollert. anim. 36 (Bergk Poet. Lyr. Gr. ed. 2 frgmt. 220) ἀκύμονος ἐν πόντου πελάγει; Ol. 7, 56 ἐν πελάγει ποντίῳ; Pyth. 4, 251 ἔν τ' Ὠκεανοῦ πελάγεσσι πόντῳ τ' ἐρυϑρῷ; Apoll. Rh. 2, 608 πέλαγος ϑαλάσσης; Thucyd. 4, 24 διὰ στενότητα δὲ καὶ ἐκ μεγάλων πελαγῶν, τοῦ τε Τυρσηνικοῦ καὶ τοῦ Σικελικοῦ, ἐςπίπτουσα ἡ ϑάλασσα ἐς αὐτὸ καὶ ῥοώδης οὖσα εἰκότως χαλεπὴ ἐνομίσϑη; Malal. p. 485, 21 ἐν τῷ καιρῷ τοῠ σεισμοῦ ἔφυγε ϑάλασσα εἰς τὸ πέλαγος ἐπὶ μίλιον ἕν; endlich Evang. Matth. 18, 6 καταποντισϑῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς ϑαλάσσης. – Πέλαγος personificirt und identisch mit πόντος bei Hesiod. Theog. 131, wo es von der Γαῖα heißt ἡ δὲ καὶ ἀτρύγετον Πέλαγος τέκεν, οἴδματι ϑῦον, Πόντον, ἄτερ φιλότητος ἐφιμέρου; vgl. 190 μήδεα δ' ὡς τὸ πρῶτον ἀποτμήξας ἀδάμαντι κάββαλ' ἀπ' ἠπείροιο πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ, ἃς φέρετ' ἂμ πέλαγος πουλὺν χρόνον. – Aeschyl. Ag. 659 πέλαγος Αἰγαῖον, und ähnl. oft; plur. statt des sing. Soph. Aj. 702 Ἰκαρίων πελαγέων. – Uebertr., Aeschyl. Suppl. 470 ἄτης ἄβυσσον πέλαγος, Prom. 746 πέλαγος ἀτηρᾶς δύης, Pers. 433 κακῶν πέλαγος, ein Meer von Unglück; vgl. Soph. O. C. 1746 Eurip. Suppl. 824 Hippol. 822; eine andere Uebertragung Soph. O. C. 663 κείνοις φανήσεται μακρὸν τὸ δεῦρο πέλαγος οὐδὲ πλώσιμον, von einem schwierigen Unternehmen; ferner Menand. bei Athen. XIII, 559 e πέλαγος πραγμάτων; Plat. Protag. 338 a τὸ πέλαγος τῶν λόγων; Conv. 210 d τὸ πολὺ πέλαγος τοῦ καλοῦ; Themist. 13, 177 c πέλαγος τοῦ κάλλους. – In eigentlicher Bedeutung bei Prosaikern nicht sehr selten: Herodot. 3, 41 und 8, 60, 1 im sing., im plur. 4, 85 ἐϑηεῖτο τὸν Πόντον ἐόντα ἀξιοϑέητον· πελαγέων γὰρ ἁπάντων πέφυκε ϑωυμασιώτατος, vgl. Pind. N. 4, 49 ἐν δ' Εὐξείνῳ πελάγει φαεννὰν Ἀχιλεὺς νᾶσον (ἔχει); Thucyd. 6, 13 τῷ τε 'Ιονίῳ κόλπῳ παρὰ γῆν ἤν τις πλέῃ, καὶ τῷ Σικελικῷ διὰ πελάγους, 8, 80 νῆες ἀπάρασαι ἐς τὸ πέλαγος, im plur. 4, 24, s. oben; Xenoph. Mem. 4, 3, 8 πελάγη περᾷν; Isocrat. Demon. 19 τοὺς ἐμπόρους τηλικαῦτα πελάγη διαπερᾷν; Plat. Axioch. 370 b διαπεραιώσασϑαι πελάγη.
-
7 τύϊον
-
8 θυ-ώδης
-
9 θυΐα
-
10 θυῖον
-
11 citrus
citrus, ī, f. (κέδρος), I) der Zitronenbaum (Citrus medica, L.), auch der medische od. assyrische Apfelbaum (malus Medica, Assyria) genannt, dessen Frucht zwischen Kleider gelegt, die Würmer abhielt, auch als Gegengift diente, citri arbor, Pallad. 4, 10. § 11 u. 15. Serv. Verg. georg. 2, 126. – II) ein afrikanischer Baum, von den Griechen θύον oder θυΐα genannt, aus dessen wohlriechendem Holze die prachtliebenden Römer die kostbarsten Möbel verfertigen ließen, die die Stellte unserer Mahagoniarbeiten vertraten, aber nach Umständen noch teurer bezahlt wurden, Thuia orientalis, L., orientalischer Lebensbaum, Sen. de tranq. an. 9, 6. Plin. 13, 91. Lucan. 9, 428: Libyssa citrus, Varr. sat. Men. 182.
См. также в других словарях:
θύον — θύον, τὸ (Α) 1. δένδρο τού οποίου το ξύλο καιγόταν ως αρωματικό ή με το οποίο κατασκεύαζαν πολυτελή αντικείμενα 2. (ιδίως στον πληθ.) τὰ θύα θρησκευτικές προσφορές, πλακούντια, θυμίαμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < θύω (I). Η αρχική σημασία είναι «αρωματικό… … Dictionary of Greek
θύον — thyine wood neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θῦον — θύω 1 offer by burning pres part act masc voc sg θύω 1 offer by burning pres part act neut nom/voc/acc sg θύω 1 offer by burning imperf ind act 3rd pl (homeric ionic) θύω 1 offer by burning imperf ind act 1st sg (homeric ionic) θύω 2 rage pres… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θύω — θύον thyine wood neut nom/voc/acc dual θύον thyine wood neut gen sg (doric aeolic) θύ̱ω , θύω 1 offer by burning pres subj act 1st sg θύ̱ω , θύω 1 offer by burning pres ind act 1st sg θύ̱ω , θύω 2 rage pres subj act 1st sg θύ̱ω , θύω 2 rage pres… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θύοις — θύον thyine wood neut dat pl θύ̱οις , θύω 1 offer by burning pres opt act 2nd sg θύ̱οις , θύω 2 rage pres opt act 2nd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θύου — θύον thyine wood neut gen sg θύ̱ου , θύω 1 offer by burning pres imperat mp 2nd sg (attic epic doric) θύ̱ου , θύω 1 offer by burning imperf ind mp 2nd sg (attic epic doric) θύ̱ου , θύω 2 rage pres imperat mp 2nd sg (attic epic doric) θύ̱ου , θύω… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θύων — θύον thyine wood neut gen pl θύ̱ων , θύω 1 offer by burning pres part act masc nom sg θύ̱ων , θύω 2 rage pres part act masc nom sg θυάω rut imperf ind act 3rd pl (homeric ionic) θυάω rut imperf ind act 1st sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
SABINA Herba — hodie Savinaria, Plinio l. 12. c. 17. arbor Bruta, Graecis Βραθὺς memoratur Virgilio in Culice, Herbaque thuris opes priscis imitata Sabina. Nempe Graeci veteres ante thuris notitiam et usum, hanc maxime ad suffitus adolere soliti erant. Plin. l … Hofmann J. Lexicon universale
THYON — apud Plin. l. 13. c. 16. seu Thya, citri arbor, quam Graeci Theraei, qui coloniam in Africam deduxerunt, et Cyrenas condiderunt, videntur notô sibi nomine θύον nuncupâsse, quôd haberet folia similia θύῳ, h. e. brathy, vel herbae SAbinae, quam… … Hofmann J. Lexicon universale
BRATHYS — apud Plin. l. 24. c. 11. Graece Βραθύ vel Βραθὺς arbor pumila, adeo ut herba a quibusdam dicatur; propriô nominie Herba Sabina Latinis, Virgil. In Culice, Herbaque thuris opes priscis imitata Sabma: Frutex fuit Graecis familiaris, et in sacris,… … Hofmann J. Lexicon universale
θυία — (I) ἡ (Α θυία) [θύον] νεοελλ. βοτ. γένος φυτών τής οικογένειας τών κωνοφόρων, κν. τούγια αρχ. 1. ευώδες δένδρο τής Αφρικής 2. το θύον*. (II) θυῑα, τὰ (Α) [θύω (ΙΙ)] γιορτή προς τιμήν τού Διονύσου στην Ήλιδα … Dictionary of Greek