-
1 ενέοι
-
2 ἐνέοι
-
3 ενεοί
-
4 ἐνεοί
-
5 κωφός
κωφός (κόπτω, wie obtusus), eigtl. stumpf, abgestumpft; κωφὸν βέλος, das stumpfe, kraftlose Geschoß, Il. 11, 390, Ggstz ὀξὺ βέλος; danach βέλεμνα Anacr. 40, 11; καλάμη Flacc. 2 (XII, 25). – Gew. – a) an der Zunge gelähmt, stumm; κωφὸν κῦμα, die stumme, geräuschlose Woge, Il. 14, 16, wie Rufin. 2 (V, 35); Ap. Rh. κῦμα κωφὸν καὶ ἄβρομ ον, 4, 153; a. sp. D.; vgl. κωφὸς λιμήν Xen. Hell. 2, 4, 22; καὶ ἄκλυστος Plut. philos. esse cum princ. 3; vgl. Zenob. 4, 68; κωφὴ γαῖα, die stumme, wenn sie geschlagen wird, nicht schreiende, d. i. unempfindliche Erde, Il. 24, 54; auch ἄνεμοι ἀβληχροὶ καὶ κωφοί, D. Sic. 13, 51; von einem Menschen, Her. 1, 34, der 1, 85 ἄφωνος heißt, wohl taubstumm, denn 1, 38 heißt es von ihm, er sei διεφϑαρμένος τὴν ἀκοήν; u. so erkl. VLL. ὁ κωφός, ὁ οὔτε λαλῶν οὔτε ἀκούων; vgl. auch Her. 1, 47; – Soph. sagt auch κωφὰ ἔπη, O. R. 290, neben παλαιά, verschollen, von denen man Nichts mehr hört. – b) stumpf von Gehör, taub; H. h. Herc. 92; ἤκουσας ἢ οὐκ ἤκουσας, ἢ κωφῇ λέγω; Aesch. Spt. 184, wie Ch. 869; bei den Attikern die herrschende Bdtg; ἀσϑενές τε καὶ κωφὸν καὶ τυφλὸν γίγνεται Plat. Rep. III, 411 d; Phaedr. 270 e u. sonst; κωφὴν ἀκοῆς αἴσϑησιν ἔχουσιν Antiphan. bei Ath. X, 450 f; Arist. H. A. 4, 9 bemerkt ὅσοι κωφοὶ γίνονται ἐκ γενετῆς, πάντες καὶ ἐνεοὶ γίνονται; vgl. Ammon. – Uebh. – c) unempfindlich, stumpf an Geist, dumm; ὁ πάντα κωφός, ὁ πάντ' ἄϊδρις Soph. Ai. 894, Schol. τὰ πάντα ἀναίσϑητος, wie auch Pind. P. 9, 90 gefaßt werden kann; Ar. Ach. 651 sagt von Alten οὐδὲν ὄντας, ἀλλὰ κωφοὺς καὶ παρεξηυ-λημένους, Plat. vrbdt τὸ τῆς ψυχῆς κωφὸν καὶ δυσμαϑές, Tim. 88 b; κωφὴν καὶ ἀναίσϑητον 75 e. – Bei Pol. 3, 36, 4 ist ἀνυποτακτος καὶ κωφὴ διήγησις eine unverständliche, vgl. 5, 21, 4; – Pythag. Ἑλλάδος φωνᾶς κωφός, der kein Griechisch sprechen kann.
-
6 ἐνεός
ἐνεός (vgl. ἄνεως), auch ἐννεός geschr, sprachlos, stumm; neben κωφός Plat. Theaet. 206 d, wie Arist. sens. 1 probl. 33, 1; vgl. H. A. 4, 9 ὅσοι κωφοὶ γίνονται ἐκ γενετῆς, πάντες καὶ ἐννεοὶ γίνονται, also taubstumm, wie Xen. An. 4, 5, 33. – Auch = dumm, εὐήϑεις – ἄκακοι καὶ ἄπειροι καὶ ἐνεοί Plat. Alc. II, 140 d; B. A. 251 ἐνεὸς ὁ διὰ μωρίαν λήϑαργος καὶ ἀμνήμων. – Adv., Orac. Polyaen. 6, 53.
-
7 κωφός
A blunt, dull, obtuse, opp.ὀξύς, κ. βέλος Il.11.390
, cf. E.Fr.495.27;κ. καλάμη AP12.25
(Stat.Flacc.).II metaph.,1 of sound, mute, noiseless,κύματι κωφῷ Il.14.16
; κωφὴν γὰρ δὴ γαῖαν ἀεικίζει is maltreating dumb, senseless earth, 24.54; τὰ μὲν ἄλλα ἔσκε κωφά the other parts sounded dull, opp. to the ringing of the hollow parts when struck, Hdt.4.200: neut. pl. as Adv.,κωφὰ δὲ πόντος κεῖτο Orph.A. 1103
; ὁ κ. λιμήν, prob. the bay of Munychia, as opp. to the noisy Piraeus, X.HG2.4.31; κωφότερος ὁ ψόφος ἔσται, i.e. muffled, Aen.Tact.19; τῶν μεταλλικῶν κωφότατος [ὁ σίδηρος] rings least, Plu.2.721f;κωφοὶ ἄνεμοι D.S.3.51
.2 after Hom., of men or animals, dumb, Parm.6.7, etc.; καὶ κωφοῦ συνίημι καὶ οὐ φωνεῦντος ἀκούω Orac. ap. Hdt.1.47; οὐ.. παρὰ κωφὸν ὁ τυφλὸς ἔοικε λαλῆσαι, i.e. is not so dumb but that he will answer the blind fool who assails him, Cratin.6;κωφότερος κίχλης Eub.29
; κ. χάρις a mute gift (sc. an epitaph), Epigr.Gr. 298 ([place name] Teos); soκωφοῖς δάκρυσι IPE2.299
([place name] Panticapaeum); κ. τάφοι prob. in IG12(8).441.26; κ. προσωπεῖον mute figure on the stage, Ph.2.520, cf. Plu.2.791e;κ. πρόσωπον Cic. Att.13.19.3
; κ. καὶ ἄλογος, of a house, with no echoes, Luc.Dom. 1.b deaf, h.Merc.92, Heraclit.34.A.Th. 202, Ch. 881;λήθην κωφήν, ἄναυδον S.Fr. 670
; ὅσοι γίνονται κ. ἐκ γενετῆς, πάντες καὶ ἐνεοὶ γίνονται Arist.HA 536b3 (hence of a deaf and dumb person, Hdt.1.34, BGU 1196.49 (i B. C.), cf. Hsch.); c.gen.,κωφὴ ἀκοῆς αἴσθησις Antiph.196.5
, cj. in Pl.Lg. 932a; κ. Ἑλλάδος φωνᾶς deaf of one's Greek ear, i.e. ignorant of Greek, Dialex.6.12;σπαράγματα κωφὰ τοῦ βεβαιοῦντος Plu.2.1108d
.c metaph.,νοῦς ὁρῇ καὶ νοῦς ἀκούει· τἆλλα κωφὰ καὶ τυφλά Epich.249
;κ. πέτρος Moschio
Trag.7;μαψαῦραι Call.Fr.67
;ἐρημία D.S.3.40
: neut. pl. as Adv., feebly,AP
12.125 (Mel.).3 ὄμμα κ. vacant, lack-lustre eye, Arist.Phgn. 807b23.4 of the senses in general, dull, Thphr.Sens.19 ([comp] Comp.).5 of the mind, dull, obtuse,ἐγὼ ὁ πάντα κ. S.Aj. 911
, cf. Pi.P.9.87;τὸ τῆς ψυχῆς ποιεῖν κ. Pl.Ti. 88b
: κωφοί, οἱ, 'the Dullards', title of satyr-play by Sophocles.b of things, senseless, unmeaning, obscure,κ. καὶ παλαί' ἔπη S.OT 290
;κ. διήγησις Plb.3.36.4
, cf. 5.21.4;ὑπόνοια Phld.Mus.p.71
K.;σκῶμμα Plu.2.712a
; but κ. εὐπραγίαι is prob.f.l.for κοῦφαι, D.C.38.27. Adv.- φῶς obscurely, Vett.Val.251.25: [comp] Comp. - ότερον, ἐνοχλεῖν less acutely, Phld.Vit.p.21 J. -
8 ἔνειμι
ἔνειμι (εἰμί,A sum), [ per.] 3sg. and pl. ἔνι freq. for ἔνεστι, ἔνεισι (v. infr.): inf.ἐνεῖμεν IG22.1126.24
(Amphict.Delph.): [ per.] 3sg. ἔνι freq.for [tense] fut. ἐνέσομαι :—to be in,ἄργυρος ἀσκῷ ἔνεστι Od.10.45
; ἔνι (for ἔνεστι)κήδεα θυμῷ Il.18.53
;ἔνι τοι φρένες οὐδ' ἠβαιαί Od.21.288
;εἰ.. χάλκεον.. μοι ἦτορ ἐνείη Il.2.490
; εἴ τι ἐνέοι (sc. τοῖς χρησμοῖσι) Hdt.7.6; ; τοῖς λόγοις ἔ. κέρδος ib. 370;πόλλ' ἔ. τῷ γήρᾳ κακά Ar.V. 441
;πλήθη, ἐν οἷς τὸ ἓν οὐκ ἔνι Pl.Prm. 158c
;στάσιν ἐνέσεσθαι τῇ γνώμῃ Th.2.20
; ;ἐνῆν ἄρ'.. κἀν οἴνῳ λόγος Amphis 41
; :ἔνι τις καὶ ἐν ἡμῖν παῖς Pl.Phd. 77e
; alsoἐν τοῖσιν οὔρεσι δένδρεα ἔνι ἄγρια Hecat.292
J.;ἐν [ὄρει] ἔνι μέταλλα Hdt.7.112
; , etc.b c. dat. pl., to be among, Thgn.1135, Hdt.3.81, al.;οὐκ ἔνι ἐν ὑμῖν οὐδεὶς σοφός 1 Ep.Cor.6.5
.c c. Adv.loci,οἴκοι ἔνεστι γόος Il.24.240
; ἔνεστιν αὐτόθι is in this very place, Ar.Eq. 119; , etc.2 abs., to be present in a place,οἶνος ἐνέην Od.9.164
; οὐδ' ἄνδρες νηῶν ἔνι τέκτονες ib. 126;οὐδ' ἔνι στάσις A.Pers. 738
(troch.);Ἄρης οὐκ ἔνι χώρᾳ Id.Ag.78
(anap.); σίτου οὐκ ἐνόντος as there was no corn there, Th.4.8; τὰ ἐνόντα ἀγαθά the good that is therein, ib.20; ἱερῶν τῶν ἐνόντων the temples that were in the place, ib.97;ἀμέλειά τις ἐνῆν καὶ διατριβή Id.5.38
;πόλεμος οὐκ ἐνῆν Pl.Plt. 271e
; .l.c.; also, to be mentioned in a treaty, Th.8.43, cf. Ar.Av. 974; χρόνος ἐνέσται time will be necessary, Th.1.80; ἡ βὴξ ἔνι the cough is persistent, Hp.Epid.7.12.II to be possible,ἄρνησις οὐκ ἔ. ὧν ἀνιστορεῖς S.OT 578
;τῶνδ' ἄρνησις οὐκ ἔ. μοι Id.El. 527
; τίς δ' ἔνεστί μοι λόγος; what plea is possible for me [to make]? E.IT 998;οὐκ ἐνῆν πρόφασις X.Cyr.2.1.25
;οὐκ ἐνέσται αὐτῷ λόγος οὐδὲ εἷς D.21.41
;εἴ τι ἄλλο ἐνῆν Id.18.190
;ἐνούσης οὐδεμιᾶς ἔτ' ἀποστροφῆς Id.24.9
.2 impers., c. dat. pers. et inf., it is in one's power, S.Tr. 296, Ant. 213, etc.: c. inf. only,οὔκουν ἔ. καὶ μεταγνῶναι; Id.Ph. 1270
; ;πῶς ἔ. ἢ πῶς δυνατόν; Id.57.24
, etc.; οὐκ ἔνεστι it is not possible, Anaxil.22.7; ὃ μὴ νεώς γε τῆς ἐμῆς ἔνι which it is not possible [to get] from my ship, S.Ph. 648 (sed leg. ἔπι): ἔνι is freq. in this sense, ἃ δὲ ἔνι [λέγειν] D.2.4;δι' ὀργήν γ' ἔνι φῆσαι πεποιηκέναι Id.21.41
; ὡς ἔνι ἥδιστα in the pleasantest way possible, X. Mem.4.5.9, cf. 3.8.4;ὡς ἔνι μάλιστα Plb.21.4.14
, Ph.1.465, Luc. Prom.6, Jul.Or.7.218c: [tense] impf.,ὡς ἐνῆν ἄριστα Luc.Tyr.17
.b ἔνεστιν ὑμᾶς εἰδέναι it is relevant, pertinent, BGU486.12 (ii A.D.).3 part. ἐνόν, abs., ἐνὸν αὐτοῖς σώζεσθαι since it was in them, was possible for them, Hdn.8.3.2, cf. Luc.Anach.9.4 τὰ ἐνόντα all things possible: τὸ πλῆθος τῶν ἐ. εἰπεῖν the possible materials for a speech, Isoc. 5.110, cf. 11.44;τῶν ἐ... ἐν τῷ πράγματι Pl.Phdr. 235b
;τῶν φαινομένων καὶ ἐ. τὰ κράτιστα ἑλέσθαι D.18.190
; ἐκ τῶν ἐ. as well as one can under the circumstances, ib.256;τὰ ἐ. καὶ τὰ ἁρμόττοντα Arist.Po. 1450b5
: in sg.,πᾶν τὸ ἐνὸν ἐκλέγων Th.4.59
. -
9 ἐνεός
ἐνεός, ά, όν (ἐννεός t.r.) (Pla. et al.; LXX; Jos., Ant. 4, 276) primary mng., pert. to lacking ability to speak, ‘mute’; then by extension speechless (EpJer 40 ἐνεὸν οὐ δυνάμενον λαλῆσαι) οἱ ἄνδρες εἱστήκεισαν ἐνεοί the men stood speechless fr. fright Ac 9:7 (cp. Apollon. Paradox. 6: Pythagoras ἤκουσε φωνὴν μεγάλην ὑπὲρ ἄνθρωπον ‘Πυθαγόρα χαῖρε.’ τοὺς δὲ παρόντας περιδεεῖς γενέσθαι; Quint. Smyrn. 8, 250f: the Trojans ἐθάμβεον when they heard the voice of Ares commanding them, but could not see the form of the god).—DELG. M-M. -
10 ἵστημι
ἵστημι (Hom.+, ins, pap [Mayser 353]; LXX [Thackeray 247f]; pseudepigr., Philo, Joseph., apolog. exc. Ar.) and also ἱστάνω (since I B.C. SIG 1104, 26 ἱστανόμενος; pap [Mayser, loc. cit., with ἀνθιστάνω documented here as early as III B.C.]; Epict. 3, 12, 2; LXX [Ezk 17:14; Thackeray, loc. cit.]; later wr. in Psaltes 236) Ro 3:31; Hs 8, 1, 10 (s. Whittaker on 8, 1, 8; s. B-D-F §93; Mlt-H. 202). Fut. στήσω; 1 aor. ἔστησα; 2 aor. ἔστην, impv. στῆθι, inf. στῆναι, ptc. στάς; pf. ἕστηκα ( I stand), ptc. ἑστηκώς, ός and ἑστώς En 12:3; JosAs 7:2; J 12:29,-ῶσα J 8:9 v.l., neut. ἑστώς Rv 14:1 v.l. (s. B-D-F §96; W-S. §14, 5; Mlt-H. 222) and ἑστός, inf. always ἑστάναι; plpf. εἱστήκειν ( I stood) or ἱστήκειν GPt 2:3, third pl. εἱστήκεισαν Mt 12:46; J 18:18; Ac 9:7; Rv 7:11 (W-H. spell it ἱστ. everywhere); ἑστάκαμεν w. act. mng. 1 Macc 11:34; fut. mid. στήσομαι Rv 18:15. Pass.: 1 fut. σταθήσομαι; 1 aor. ἐστάθην (PEg2 65). S. στήκω. Trans.: A. Intr.: B, C, D.A. trans. (pres., impf., fut., 1 aor. act.; s. B-D-F §97, 1; Mlt-H. 241) gener. ‘put, place, set’.① to cause to be in a place or position, set, place, bring, allow to come τινά someone, lit. ἐν τῷ συνεδρίῳ Ac 5:27. εἰς αὐτούς before them 22:30. ἐκ δεξιῶν τινος at someone’s right (hand) Mt 25:33. ἐν μέσῳ in the midst, among 18:2; Mk 9:36; J 8:3. ἐνώπιόν τινος before someone Ac 6:6. Also κατενώπιόν τινος Jd 24. ἐπί τι upon someth. Mt 4:5; Lk 4:9. παρά τινι beside someone 9:47.② to propose someone for an obligation, put forward, propose, lit. (e.g. Just., A I, 60, 3 Μωυσέα … τύπον σταυροῦ … στῆσαι ἐπὶ τῇ ἁγίᾳ σκηνῇ) τινά for a certain purpose: the candidates for election to the apostleship Ac 1:23. μάρτυρας ψευδεῖς 6:13 (cp. Mel., P. 93, 700 ψευδομάρτυρες).③ to set up or put into force, establish, fig. ext. of 1 (cp. Gen 26:3 τὸν ὅρκον; Ex 6:4) τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην Ro 10:3. τὸ δεύτερον (opp. ἀναιρεῖν τὸ πρῶτον, a ref. to sacrificial system) Hb 10:9.—Of legal enforcement κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς ταύτην τ. ἁμαρτίαν Lord, do not hold this sin against them Ac 7:60 (contrast ἀφίημι 1 Macc 13:38f; 15:5; Stephen’s expression=ἄφες Lk 23:34; s. Beginn. IV, ad loc.).④ to validate someth. that is in force or in practice, reinforce validity of, uphold, maintain, validate τὶ someth. fig. ext. of 1 (1 Macc 2:27 τὴν διαθήκην) τὴν παράδοσιν ὑμῶν validate or maintain your own tradition Mk 7:9. νόμον ἱστάνομεν we uphold (the) law Ro 3:31 (s. καταργέω 2).⑤ to cause to be steadfast, make someone stand δυνατεῖ ὁ κύριος στῆσαι αὐτόν Ro 14:4.ⓐ set/fix a time a period of time ἡμέραν (s. ἡμέρα 3a) Ac 17:31.ⓑ determine a monetary amount οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια Mt 26:15 (=Zech 11:12 ἔστησαν τὸν μισθόν μου τριάκοντα ἀργύρους), presents a special problem for interpreters because of the author’s theological and narrative interests, which prompt him to connect an allusion here to Zech 11:12 in anticipation of a fulfillment statement at Mt 27:9f, which in haggadic fashion draws on Zech 11:13 in the longer form of the Mt and Jer 32 (Mt 39):7–9 (s. JDoeve, Jewish Hermeneutics in the Synoptic Gospels and Acts, ’54, 185–87). Jer 39:9 and Zech 11:12 use the verb ἱ. in the sense weigh out on scales (Hom.; X., Cyr. 8, 2, 21, Mem. 1, 1, 9 al.; GDI p. 870, n49 A [Ephesus VI B.C.] 40 minas ἐστάθησαν; Is 46:6; Jer 39:9; 2 Esdr 8:25), and some (e.g. BWeiss, HHoltzmann, JWeiss; FSchulthess, ZNW 21, 1922, 227f; Field, Notes 19f) interpret Mt 26:15 in this sense. Of course Mt’s readers would know that coinage of their time was not ‘weighed out’ and would understand ἱ. in the sense of striking a bargain (ἵστημι=set a price, make an offer, close a bargain: Herodas 7, 68 pair of shoes; BGU 1116, 8 [I B.C.]; 912, 25 [I A.D.]; PRainer 206, 10 [II A.D.] κεφάλαιον), they set out (=offered, allowed) for him (=paid him) 30 silver coins (Wlh., OHoltzmann, Schniewind), but the more sophisticated among them would readily recognize the obsolete mng. Ac 7:60 is sometimes interpreted in a related sense, but the absence of a direct object of amount paid suggests that the pass. is better placed in 3 above.B. intr., aor. and fut. forms① to desist from movement and be in a stationary position, stand still, stop (Hom., Aristot.; Philostrat., Ep. 36, 2 ὁ ποταμὸς στήσεται; TestSol 7:3 οὕτως ἔστη ἡ αὔρα) Lk 24:17. στὰς ὁ Ἰησοῦς ἐφώνησεν αὐτούς Mt 20:32.—Mk 10:49; Lk 7:14; 17:12; 18:40. στῆναι τὸ ἅρμα Ac 8:38. ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν Rv 18:17; cp. vs. 15. ἔστησαν ἐν τῷ τόπῳ τοῦ σπηλαίου GJs 19:2. ἔστη ἐπὶ τόπου πεδινοῦ he took his stand on a level place Lk 6:17. Of a star ἐστάθη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον Mt 2:9; also ἐπὶ τὴν κεφαλὴν τοῦ παιδίου GJs 21:3. Of a flow of blood come to an end ἔστη ἡ ῥύσις τ. αἵματος Lk 8:44 (cp. Ex 4:25 [though HKosmala, Vetus Test. 12, ’62, 28 renders it as an emphatic εἶναι] Heraclid. Pont., Fgm. 49 W.; POxy 1088, 21 [I A.D.]; Cyranides p. 117 note γυναικὶ … αἷμα ἵστημι παραχρῆμα). στῆθι stand Js 2:3. ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἔστη ἄνω his hand remained (motionless) upraised GJs 18:3 (not pap).② to come up in the presence of others, come up, stand, appear ἔμπροσθέν τινος before someone Mt 27:11; Lk 21:36. Also ἐνώπιόν τινος Ac 10:30; GJs 11:2 (κατενώπιον TestSol 22:13; Just., D. 127, 3) or ἐπί τινος: σταθήσεσθε you will have to appear Mt 10:18 v.l.; Mk 13:9; ἐπί τοῦ παλατίου AcPl Ha 9, 20. στῆθι εἰς τὸ μέσον Lk 6:8; cp. vs. 8b; J 20:19, 26 (Vi. Aesopi I c. 6 p. 243, 15 Αἴσωπος στὰς εἰς τὸ μέσον ἀνέκραξεν). Also ἐν μέσῳ Lk 24:36; Ac 17:22; Ox 1 verso, 11 (s. Unknown Sayings, 69–71). ἔστη εἰς τὸ κριτήριον she stood before the court GJs 15:2. Cp. J 21:4; Rv 12:18; Lk 7:38. Step up or stand to say someth. or make a speech Lk 18:11. Cp. 19:8; Ac 2:14; 5:20; 11:13 al. ἔστησαν … προσδοκῶντες τὸν Ζαχαρίαν they stood waiting for Z. GJs 24:1. Pract. in the sense of the pf. δυνάμενοι … ἀλλʼ οὐδὲ στῆναι (the cult images) which could not remain standing AcPl Ha 1, 20 (cp. ἵστατο δένδρον κυπάρισσος TestAbr A 3 p. 79, 17 [Stone p. 6]; ὁ τόπος ἐν ᾧ ἱστάμεθα GrBar 6:13).③ to stand up against, resist, w. πρὸς and acc. offer resistance (Thu. 5, 104) Eph 6:11; abs. resist (Ex 14:13) vs. 13. (Cp. the term στάσις in the sense of ‘rebellion’.)④ stand firm so as to remain stable, stand firm, hold one’s ground (Ps 35:13) in battle (X., An. 1, 10, 1) Eph 6:14. σταθήσεται will stand firm Ro 14:4a. τίς δύναται σταθῆναι; Rv 6:17. εἰς ἣν στῆτε stand fast in it (Goodsp., Probs. 198) 1 Pt:12. Of house, city, or kingdom Mt 12:25f; Mk 3:24f; Lk 11:18. Cp. Mk 3:26. The OT expr. (Dt 19:15) ἵνα ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων ἢ τριῶν σταθῇ πᾶν ῥῆμα Mt 18:16; 2 Cor 13:1.⑤ come to a standing position, stand up ἐπὶ τοὺς πόδας on one’s feet (Ezk 2:1) Ac 26:16; Rv 11:11. Abs. Ac 3:8.C. intr., perf. and plupf.① to be in a standing position, I stand, I stood of bodily position, e.g. of a speaker J 7:37; Ac 5:25, of hearers J 12:29 or spectators Mt 27:47; Lk 23:35; Ac 1:11, of accusers Lk 23:10. Cp. J 18:5, 16, 18ab, 25; 19:25; Ac 16:9 al.② to be at a place, stand (there), be (there), w. the emphasis less on ‘standing’ than on ‘being, existing’.ⓐ position indicated by adv. of place ἔξω Mt 12:46f; Lk 8:20; 13:25. μακρόθεν Lk 18:13. ἀπὸ μακρόθεν at a distance 23:49; Rv 18:10. ἐκεῖ Mk 11:5. ὅπου 13:14. ὧδε Mt 16:28; 20:6b. αὐτοῦ Lk 9:27; ἀπέναντι AcPl Ha 3, 30.ⓑ w. place indicated by a prep. ἐκ δεξιῶν τινος at the right (hand) of someone or someth. Lk 1:11; Ac 7:55f (HOwen, NTS 1, ’54/55, 224–26). ἐν αὐτοῖς among them Ac 24:21; w. ἐν and dat. of place Mt 20:3; 24:15; J 11:56; Rv 19:17. ἐν μέσῳ J 8:9 v.l. μέσος ὑμῶν 1:26 (v.l. στήκει). ἐπί w. gen. (X., Cyr. 3, 3, 66; Apollodorus [II B.C.]: 244 Fgm. 209 Jac. ἐπὶ τ. θύρας) Ac 5:23; 21:40; 24:20; 25:10; Rv 10:5, 8; AcPl Ha 7, 37; w. dat. Ac 7:33; w. acc. Mt 13:2; Rv 3:20; 7:1; 14:1; 15:2; GJs 5:2 (ἕστηκας codd., ἔστης pap). παρά w. acc. of place Lk 5:1f. πέραν τῆς θαλάσσης J 6:22. πρό w. gen. of place Ac 12:14. πρός w. dat. of place J 20:11. σύν τινι Ac 4:14. μετά τινος AcPl Ha 11, 3. κύκλῳ τινός around someth. Rv 7:11. W. ἐνώπιον (functioning as prep.) ἐνώπιόν τινος Rv 7:9; 11:4; 12:4; 20:12.ⓒ abs. (Epict. 4, 1, 88 ἑστῶσα of the citadel, simply standing there; Tat. 26, 2 παρατρέχοντας μὲν ὑμᾶς, ἑστῶτα δὲ τὸν αἰῶνα) Mt 26:73; J 1:35; 3:29; 20:14; Ac 22:25. τὰ πρόβατα εἱστήκει the sheep stood still GJs 18:2 (not pap). The verb standing alone in the sense stand around idle (Eur., Iph. Aul. 861; Aristoph., Av. 206, Eccl. 852; Herodas 4, 44) Mt 20:6a. ἀργός can be added (Aristoph., Eccl. 879f, Pax 256 ἕστηκας ἀργός) vs. 6a v.l., 6b (w. the question cp. Eubulus Com., Fgm. 15, 1 K. τί ἕστηκας ἐν πύλαις; Herodas 5, 40). W. modifying words (Pla., Phdr. 275d ἕστηκε ὡς ζῶντα τὰ ἔκγονα) εἱστήκεισαν ἐνεοί they stood there speechless Ac 9:7. ὡς ἐσφαγμένον Rv 5:6. cp. Ac 26:6. εἱστήκει ἀπεκδεχόμενος AcPl Ant 13, 22 (=Aa I, 237, 5).③ to stand in attendance on someone, attend upon, be the servant of Rv 8:2 (RCharles, Rv ICC vol. 1, p. 225).④ stand firm in belief, stand firm of personal commitment in gener. (opp. πεσεῖν), fig. ext. of 1, 1 Cor 10:12; 2 Cl 2:6. τ. πίστει ἕστηκας you stand firm because of your faith Ro 11:20; cp. 2 Cor 1:24. ὸ̔ς ἕστηκεν ἐν τ. καρδίᾳ αὐτοῦ ἑδραῖος one who stands firm in his heart 1 Cor 7:37. ὁ θεμέλιος ἕστηκεν the foundation stands (unshaken) 2 Ti 2:19 (Stob. 4, 41, 60 [vol. V, p. 945]: Apelles, when he was asked why he represented Tyche [Fortune] in a sitting position, answered οὐχ ἕστηκεν γάρ=because she can’t stand, i.e. has no stability; Hierocles 11, 441 ἑστῶτος τοῦ νόμου=since the law stands firm [unchanged]; Procop. Soph., Ep. 47 μηδὲν ἑστηκὸς κ. ἀκίνητον; 75).⑤ to be in a condition or state, stand or be in someth., fig. ext. of 1; grace (Hierocles 12, 446 ἐν ἀρετῇ) Ro 5:2; within the scope of the gospel 1 Cor 15:1; in truth J 8:44.D. intr., pres. mid. to have a beginning, begin, calendaric expression (as old as Hom.) μὴν ἱστάμενος the month just beginning (oft. ins) MPol 21—B. 835. DELG. M-M. TW.
См. также в других словарях:
ἐνέοι — ἐνέοῑ , ἐν εἰμί sum pres opt act 3rd sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐνεοί — ἐνεός dumb masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ενεός — ά, όν (Α ἐνεός και ἐννεός, ά, όν) κατάπληκτος, εμβρόντητος («εἱστήκεισαν ἐνεοί», ΚΔ) μσν. σιωπηλός, άφωνος αρχ. 1. άλαλος» μουγκός («ό μὴ ἐνεός ἤ κωφὸς ἀπ ἀρχῆς», Πλάτ.) 2. βλάκας, ηλίθιος 3. (για πράγμ.) άχρηστος, μάταιος … Dictionary of Greek
κωφός — ή, ό (Α κωφός, ή, όν) 1. αυτός που δεν ακούει, κουφός (α. «ὅσοι κωφοὶ γίνονται ἐκ γενετῆς πάντες καὶ ἐνεοὶ γίνονται», Αριστοτ. β. «νοῡς ὁρῆ καὶ νοῡς ἀκούει τἆλλα κωφὰ καὶ τυφλά», Επιχ.) 2. άηχος, αθόρυβος («κῡμα μέλαν κῶφόν τε καὶ ἄβρομον», Απολλ … Dictionary of Greek
συνοδεύω — ΝΜΑ [ὁδεύω] 1. βαδίζω μαζί με κάποιον, διανύω απόσταση μαζί με κάποιον, συμπορεύομαι (α. «μαζί να συνοδέψου», Ερωτόκρ. β. «οἱ δὲ ἄνδρες οἱ συνοδεύοντες αὐτῷ εἱστήκεσαν ἐνεοί», ΚΔ γ. «οἱ δὲ φίλοι συνώδευον ἵπποις χρώμενοι», Πλούτ.) 2. (το παθ.)… … Dictionary of Greek