-
1 καθέστηκα
(είς κίνδυνον) я попал -
2 καταγω
1) вести вниз, сводить(τινὰ εἰς Ἀΐδαο Hom.; τινὰ εἰς Ἅιδου δόμους Eur.)
; вести в подземное царство(ψυχάς Hom.)
2) свозить вниз3) вести, отводить, отправлять(ἵππους ἐπι νῆας Hom.; ἐπι θάλατταν τὸ στράτευμα Xen.; τινὰ εἰς Καισάρειαν NT.)
4) приводить, относить (волной)(τινὰ Κρήτηνδε Hom.)
νέες καταχθεῖσαι ἐς τὰς Ἀφετάς Her. — корабли, введенные в Афетский порт;κ. τὰ πλοῖα ἐπὴ τέν γῆν NT. — вытащить суда на берег5) med. приходить, прибывать, заходить(ἐπ΄ ἀκτῆς νηΐ Hom.; παρά τινι Xen.; Σίγειον Soph.; ἐξ Ἐρετρίας εἴς Μαραθῶνα Plat.; εἰς λιμένα Plut.)
6) возвращать(τινα, sc. φεύγοντα Thuc.; τοὺς φυγάδας οἴκαδε Xen.)
7) приносить с собой, привозить домой(χρυσὸν ἐκ πολέμου Plut.; θρίαμβον καὴ νίκην τῇ πατριδι Polyb.)
8) med. возвращаться(ἐπὴ τὸ στρατόπεδον Xen.)
9) перен. возвращать, восстанавливать(τυραννίδας εἰς τὰς πόλεις Her.; εἰρήνην εἰς τὰς πατρίδας Polyb.)
10) перен. приводить, ставить, ввергать11) отводить вниз, оттягивать книзу(μολυβδὴς δίκτυον κατῆγε Soph.)
12) вытягивать нить, прястьξαίνειν καὴ κ. καὴ κερκίζειν Plat. — чесать (шерсть), прясть и ткать;
κ. λόγον Plat. — вести речь, рассуждать13) ( о родословной) выводить, вести(γένος ἀπό τινος Plut.)
τὰ στέμματα κατάγεται εἰς τὸν Νουμᾶν Plut. — родословная возводится к Нуме14) понижатьκάταγε (sc. βοάν) Eur. — говори тише
-
3 εμβάλλω
(αόρ. ενέβαλον, παθ. αόρ. ενεβλήθην) 1. μετ.1) бросать (куда-л.—в тюрьму и т. п.); 2) ввергать; вовлекать;εμβάλλω εις φόβον — запугивать;
εμβάλλω εις πειρασμόν — вводить в искушение, искушать;
εμβάλλω τινά εις υποψίαν — вызывать подозрение у кого-л.;
εμβάλλω εις κίνδυνον — подвергать опасности;
εμβάλλω εις αμηχανίαν — ставить в трудное положение;
εμβάλλω εις σκέψεις — заставлять думать, наводить на размышления;
3) вселять, внушать; вызывать; порождать;εμβάλλω διχόνοιας μεταξύ... — вызвать разногласия между...;
εμβάλλω φόβον εις... — вселить страх в...;
4) вставлять; вбивать, вколачивать;2. αμετ. 1) вторгаться; 2) мор. наскакивать, сталкиваться -
4 κατακλειω
ион. κατακληΐω, атт. κατακλῄω, дор. κατακλάζω (fut. κατακλείσω, aor. κατέκλεισα; pass.: aor. κατεκλείσθην - атт. κατεκλῄσθην, pf. κατακέκλεισμαι и κατακέκλειμαι)1) запирать, затворять на замок(τὰς πυλίδας, τὰ ἱρά, τὸ ἐργαστήριον Her.; τὸν δίφρον Xen.)
2) запирать, заключать(ἑαυτοὺς εἰς ἔρυμα Xen.; τι εἰς τέν γῆν Arst.; τινὰ ἐν τῇ φυλακῇ NT.; κατακλεισάμενος ἐν τοῖς βασιλείοις Xen.)
κ. τοὺς γυμνῆτας εἴσω τῶν ὅπλων Xen. — заставить гимнетов укрыться за строем гоплитов3) вкладывать в ножны(τὸ ξίφος Plut.)
4) включатьοὐδ΄ εἰς πολιτείαν ἐμαυτὸν κατακλείω Xen. — я не принадлежу ни к одному (греческому) государству ( слова Аристиппа)
5) запирать, блокировать(τοὺς Ἕλληνας ἐς τέν νῆσον, ἐς τὸ τεῖχος κατακλῄεσθαι Thuc.)
6) ставить, ввергать(εἰς κίνδυνον μέγιστον Dem.; εἰς σπάνιν Diod.)
7) рит. заканчивать, заключать(τὸν λόγον Diog.L.)
οὐ κατακλείει грам. — (фраза) не закончена8) обязывать, принуждать(τινὰ νόμῳ ποιεῖν τι Dem.; τινὰ εἰς ἀρχέν μείζονα Plut.)
9) привязывать, сковывать(τέν δεξιάν Luc.)
-
5 υποτιθημι
тж. med.1) подкладывать, подставлять, подводить(κύκλα πυθμένι Hom. - in tmesi; τὰ ᾠὰ ἀλεκτορίδι Arst.)
ὑ. φοίνικας Xen. — подкладывать пальмовые стволы;τοὺς πόδας ὑπέθηκεν ἥ φύσις τοῖς τετράποσιν Arst. — природа дала четвероногим нижние конечности;ὑπὸ ποταμὸν πόλιν ὑποθεῖναι Plat. — расположить город в низовьях реки;ὑποθεὴς τὰ ὑποκώλια ὑπὸ τὰς λαγόνας Xen. — (заяц лежит), поджав задние бедра к бокам;ὑποτίθεσθαί τι, ὥστε δοκεῖν μείζους εἶναι ἢ εἰσί Xen. — подкладывать (в свою обувь) что-л., чтобы казаться выше (ростом), чем на самом деле;ὅ ὑποτεθεὴς σκοπός Arst. — поставленная цель;ὑπέρ τινος ὑποθέσθαι ἐρεῖν Isocr. — задаться целью обсудить что-л.;ὑποθεὴς τέν σάρισαν Luc. — выставив копье;ὑποθεῖναι ἑαυτὸν τῷ φορτίῳ Luc. — принять на себя бремя2) класть в основу, полагатьὑποθεῖναί τι τῇ γνῶμῃ Dem. — принять что-л. за основу своего рассуждения;τέν ἀρχέν ὀρθῶς ὑποθέσθαι Dem. — принять правильный исходный пункт;τἀναντία οἷς ὑπεθέμην Plat. — противоположное тому, из чего я исходил;ὑποθέμενος εἶναί τι καλόν Plat. — исходя из предположения, что существует нечто прекрасное;τὰ ὑποτεθέντα Plat. — предположенное, принятое за основу, исходное положение3) излагать, выражатьὑποθεῖναι ὀρθῶς τοὺς λόγους Eur. — высказать правильные мысли;
ἥ τῶν πλειόνων εὐπραγία αὐτοῖς ὑποτιθεῖσα ἰσχὺν τῆς ἐλπίδος Thuc. — множество успехов, внушившее им огромную самонадеянность;ἐλπίδας ὑποθεὴς (αὐτοῖς) ὡς προστάται πάσης Λέσβου ἔσονται Xen. — посулив им, что они станут господами всего Лесбоса4) med. предлагать, советовать, рекомендовать(εὖ τινι Hom.; πάγκαλα νόμιμά τινι Plat.)
ἤ τι ἔπος ὑποθέσθαι τινὴ ἠέ τι ἔργον Hom. — подсказать кому-л. какое-л. слово или дело;τὰ ἄριστα ὑποτίθεσθαι Her. — давать наилучшие советы;σοὴ δ΄ οὐ κακῶς ὑποθήσομαι Arph. — я дам тебе неплохие наставления5) редко med. оставлять в залог, закладывать(τὸ ἐνέχυρον Her.; τέν οἰκίαν Dem.)
ὑποθεὴς αὑτὸν ὀκτακοσίων ταλάντων Plut. — выставив от себя ручательство на восемьсот талантов;ὑποθέσθαι πρὸς τὸ δημόσιον Plut. — заложить в казну6) med. давать ссуду под залог, брать в качестве залога(τὰ σκεύη τῆς νεώς Dem.)
οἱ ὑποτιθέμενοι Dem. — заимодавцы (берущие залог)7) выставлять на риск, подвергать опасностиτέν ψυχέν εἰς κίνδυνον ὑ. Plat. — подвергать свою душу опасности;
ὑ. τέν ψυχήν τινι Luc. и ὑ. τὸν τράχηλον ἑαυτοῦ ὑπέρ τινος NT. — рисковать жизнью из-за (ради) чего-л.;τῇ ὀργῇ τινος ὑ. ἑαυτόν Plut. — рисковать оказаться в опале у кого-л.;τὸν ἴδιον κίνδυνον ὑποθείς Dem. — под свою личную ответственность -
6 εκτεθειμένος
η, ο[ν]1) выставленный (наружу); выброшенный, выкинутый; 2) незащищённый;εκτεθειμένος στον άνεμο (στο ψύχος, εις κίνδυνον) — не защищённый от ветра (холода, опасности);
3) обязанный; связанный (обещанием или обязательством);είμαι εκτεθειμένος απέναντι του — я ему обязан;
4) скомпрометированный, опозоренный; представший в неприглядном виде -
7 εμβαινω
(fut. ἐμβήσομαι, aor. 2 ἐνέβην, pf. ἐμβέβηκα, pf. 2 ἐμβέβαα; к 9-11 aor. 2 ἐνέβησα)1) входить, вступать(γῆς ὅρων Soph.; ἄξενον στέγην Eur.)
2) входить, погружаться(εἰς ποταμόν Plat. и τῷ ποταμῷ Heracl. ap. Arst.)
3) всходить, садиться(νηΐ и ἐν νηΐ Hom.; ἐς νέας Her. и εἰς ναῦς Lys., Plat.; τὸν λέμβον Polyb.; εἰς τὸ πλοῖον - v. l. τὸ πλοῖον Plut.)
ἵπποισιν καὴ ἅρμασιν ἐμβεβαώς Hom. — стоя на запряженной колеснице:κατά τι ἐμβεβαώς Hom. — прикрепленный к чему-л.4) садиться на корабль(ποῖ ποτ΄ ἐ. με χρή; Eur.; ταχέως ἔμβαινε Arph.)
5) идти дальше или вперед, продвигаться(ἔμβητον ὅττι τάχιστα Hom.; ἔμβα, χώρει Arph.)
6) перен. входить, тж. начинать, пускаться(εἴς τι, реже τινί Plat.)
εἰς τέν θάλασσαν ἐ. Lys. — отправляться в морское плавание;εἰς τὸν κίνδυνον ἐ. Xen. — бросаться в опасность;ἐν αὐτοῖς τοῖς δεινοῖς καὴ φοβεροῖς ἐμβεβηκώς Dem. — подвергшись тем же страшным опасностям;εἴς τινα σκέψιν ἱκανέν ἐμβεβηκέναι Plat. — заняться рассмотрением одного важного вопроса;ἐμβῆναι εἰς τέν ἁρμονίαν καὴ εἰς τὸν ῥυθμόν Plat. — пуститься в пляс под музыку7) ступать, ходить(ἴχνεσι πατρός Pind.; ἁλουργέσιν Aesch.)
8) наступать ногой, попирать(ἐλάφῳ Hom.; перен. Περσῶν γενεᾷ Aesch.; δυστυχοῦντι Men.)
9) вводить на корабль, грузить(μῆλα Hom. - in tmesi)
10) сажать(τινὰ δίφρον Eur.)
11) ввергать, повергать(τινά ἐς φροντίδα Her.)
-
8 παριστημι
(fut. παραστήσω, aor. 1 παρέστησα, aor. 2 παρέστην, pf. παρέστηκα - Polyb. παρέστακα)1) устанавливать возле, ставить рядом, расставлять(τινα φυλάττειν τι Dem.; ἱππέας τοῖς κέρασι Polyb.)
παραστησάμενος ἱερεῖα Xen. — поставив (возле алтаря) своих жертвенных животных2) (только aor. 2, pf. и ppf.) становиться рядом, подходить(ἄγχι π. Hom.)
εἶπε παραστάς Hom. — подойдя, он сказал;παραστῆναι εἰς τέν γνώμην τινός Her. — примкнуть к чьему-л. мнению;εἷς τις τῶν παρεστηκότων NT. — один из стоявших рядом3) становиться на защиту, быть в помощь, помогать(Her., Trag., Dem.; Τρωσὴ παρεστάμεναι καὴ ἀμύνειν Hom.)
4) (тж. π. ἑαυτόν NT.) приходить, приближаться, являться(νῆες παρέστασαν Hom.; παραστῆναι Καίσαρι NT.)
τοὔνεκα δέ νῦν δεῦρο παρέστης ; Hom. — так ты для этого сюда явилась?;ὅ νῦν παρεστηκὼς ἡμῖν λόγος Plat. — вот это наше рассуждение;τοῦ παρεστῶτος θέρους Soph. — этим летом;τὰ παρεστῶτα Aesch. — нынешние обстоятельства;πρὸς τὸ παρεστός Arph. — в настоящее время, теперь5) представлять, выставлять(κτήνη NT.)
π. ἀνθρώπους Ἀρτέμιδι Luc. — приносить Артемиде человеческие жертвы;παραστήσασθαι (μάρτυρας) Isocr., Dem. — выставить от себя свидетелей;ταῦτα ἐγὼ πολλοῖς τεκμηρίοις παραστήσω Lys. — в пользу этого я представлю много доказательств;παραστήσασθαί τινα εἰς κρίσιν Plat. — поставить кого-л. перед судом6) передавать, отдавать(τινί τινα NT.)
7) med. заставлять, принуждать(τινα ἀέκοντα Her.; τινα βίᾳ Soph.)
ταραστήσασθαί τινα εἰς χαλεπέν φορὰν δασμοῦ Plat. — заставить кого-л. платить тяжелую дань8) тж. med.-pass. подчиняться, покоряться, сдаватьсяπαραστῆναι τῷ πολέμῳ Dem. — проиграть войну9) med. принуждать к сдаче, одолевать, покорять(τινα Her.; πόλιν Thuc.)
10) med. склонять, побуждать, убеждать(τινα Dem., Thuc.)
11) приключаться, случаться12) внушать(ἐλπίδας Dem.; θάρσος Polyb.)
13) med. ( о мысли) возникать, приходить в голову(τινι Plat.)
δόξα μοι παρεστάθη Soph. — у меня явилась мысль;παρίσταταί μοι Plat. — мне представляется (кажется);ἐκ τοῦ παρισταμένου λέγειν Plut. — говорить экспромтом;τὸ παριστάμενον ἐλευθέρως λέγειν Luc. — свободно высказывать все, что ни придет в голову;τὸ μάλιστα παραστὰν εἶναί μοι δίκαιον Luc. — то, что кажется мне теперь наиболее правильным14) med. собираться (с духом), готовиться(πρὸς τὸν κίνδυνον Diod.; εἰς τοιαύτην ὁρμήν Polyb.; πρὸς τέν ἀπολογίαν Plut.)
15) med. сбиватьсяπαρεστηκέναι τῶν φρενῶν Polyb. — сойти с ума;
παρεστὼς τῇ διανοίᾳ Polyb. — сумасшедший16) сопоставлять, сравнивать(τινί τι Isocr.)
17) делать пригодным, улучшать(τὸν οἶνον Plut.)
-
9 αναλαμβανω
тж. med.1) брать(εἰς τὰς χεῖράς τι Polyb.)
σκεψώμεθα καθ΄ ἕκαστον ἀναλαμβάνοντες Plat. — возьмем и рассмотрим поодиночке;ἀναλήψεσθαι τὰ ὅπλα Plut. — взяться за оружие2) брать на руки, поднимать(τὸ παιδίον Her.)
3) надевать на себя(τὰ τόξα Her.; λευκέν ἐσθῆτα Plut.)
Ἀγαμέμνονος πρόσωπον ἀνειληφώς Luc. — надевший маску Агамемнона, т.е. играющий роль Агамемнона4) брать с собой(τοὺς ξυμμάχους Thuc.; ὅσον τριάκοντα Plut.)
ὑμὰς ἀναλαβὼν ἡγήσομαι Xen. — я возьму вас и поведу с собой5) принимать к себе или на себя(ὁπλίτας ἐπὴ τὰς ναῦς Thuc.; φιλοφρόνως τινά Plat.; ἐν ταῖς οἰκίαις τινά Aeschin.; τέν αἰτίαν τινός Polyb. - ср. 11; σχῆμά τι Plut., Luc.)
; брать на себяἀναλαβέσθαι κίνδυνον Her. — решиться на опасное дело;
τὸν πόλεμον ἀναλαβεῖν Dem. — начать войну;τέν ὑπατείαν ἀναλαβεῖν Plut. — принять консульство6) воспринимать, усваивать, приобретать(δόξαν Xen., Polyb.; τὰς ὀσμάς Arst.)
τὸ ὑγρὸν εἰς αὑτὸ ἀ. Arst. — вбирать в себя влагу;τέν γονέν ἀναλαβεῖν Plut. — принять в себя семя, зачать;ἥ οὐσία εἰς τὸ ταμιεῖον ἀναληφθεῖσα Plut. — конфискованное имущество (досл. взятое в казну);ἀ. εἰς μνήμην или τῇ μνήμῃ Plat. — удерживать в памяти, запоминать;λόγος ἀπολελειμμένος Plut. — заученная (наизусть) речь7) вновь начинать, повторять(πολλάκις Plat.)
δεῖ ἀναλαβέειν τὸν κατ΄ ἀρχὰς ἤϊα λέξων λόγον Her. — мне нужно вернуться к начатому мной рассказу8) перечислять, пересказывать9) снова брать, обратно получать или принимать, восстанавливать(ἀρχέν ἣν πρότερον ἐκέκτησθε Xen.; θυσίας καὴ πομπάς Plut.)
10) пробуждать, воскрешать(ἐπιστήμην ἐν αὑτῷ Plat.; τέν πόλιν ἐκ τῆς πρόσθεν ἀθυμίας Polyb.)
11) исправлять, заглаживать(πᾶσαν τέν αἰτίην Her.; τὰς ἁμαρτίας Soph.)
τὸ τρῶμα ἀνέλαβον Her. — они оправились от поражения;ἀνειληφότες τὰς κατασκευὰς μετὰ τὰ Μηδικά Thuc. — восстановившие свои хозяйства после Греко-Персидских войн12) дать прийти в себя, дать отдохнуть; подкреплять; подбадривать(τὰς δυνάμεις Polyb.; τὸν στρατόν Plut.)
13) приходить в себя, оправляться(ἐξ ἀρρωστίας μεγάλης Plut.)
ἀναλαβεῖν ἑαυτὸν ἀπό τινος Thuc. — оправиться от чего-л.;ἀναλαβὼν ἑμαυτὸν, ἀντεῖπον Isocr. — прийдя в себя, я ответил14) задерживать, останавливать(ἵππον Xen., Plat.; ἀφεθέντα λίθον Arst.)
τῇ μίτρᾳ ἀνειλημμένος τοὺς βοστρύχους Luc. — с кудрями, перехваченными повязкой15) склонять на свою сторону, располагать в свою пользу(τὸν ἀκροατήν Arst.; δῆμον ἑστιάσεσι Plut.)
-
10 ριπτω
(impf. ἔρριπτον - эп. iter. ῥίπτασκον и ῥίπτεσκον, fut. ῥίψω, aor. ἔρριψα, pf. ἔρρῑφα; pass.: fut. ῥιφθήσομαι и ῥῐφήσομαι, fut. 3 ἐρρίψομαι, aor. ἐρρίφθην и ἐρ(ρ)ίφην с ῐ, pf. ἔρριμμαι и ῥέριμμαι; adj. verb. ῥιπτός) и ῥιπτέω (только praes. и impf. ἐρρίπτεον)1) бросать, метать, кидать(δίσκον Hom.; κεραυνόν Pind.; ῥ. τί τινος Eur., ἐπί τινι Aesch. и ἐπί τινα Luc.)
ἔρριπται ὅ βόλος Her. — невод заброшен;ἐρριμμένος καὴ μεθύων Polyb. — валяющийся пьяным;ῥ. τὸν κλῆρον Plat. — бросать жребий;τραχεῖς λόγους ῥ. Aesch. — бросать оскорбительные слова;λόγοι μάτην ῥιφέντες Eur. — впустую сказанные слова;ῥ. τινὰ ἐς τὸ δυστυχές Aesch. — ввергать кого-л. в несчастье;ῥ. ἀράς τινι Eur. — бросать проклятия кому-л.;ῥ. κίνδυνον Eur. — идти на риск;ῥίπτεις κυβεύων τὸν πρὸς Ἀργείους Ἄρην Eur. — ты подвергаешь себя риску войны против аргивян;ῥ. αὑτὸν εἰς ἐλπίδας ἀπόρους Plut. — принять рискованное решение2) извергать, удалять, изгонять(τινὰ ἐκ γῆς Soph.)
ἐκ χθονὸς ῥίψων ἑαυτόν Soph. — добровольно отправившийся в изгнание3) сбрасывать, сталкивать, свергать(ἀπὸ πύργου τινά Hom.; τινὰ εἰς τὸν Τάρταρον Plat.; τινὰ κατὰ и ἀπὸ πέτρας Eur., Plut.; ῥῖψαι ἑωυτὸν ἐς τέν θάλασσαν Her.)
ῥ. ἑαυτόν Xen. — бросаться в пропасть4) бросать, покидать(ῥ. τινὰ ἔρημον Soph.)
5) отбрасывать прочь(μοχλὸν ἀπὸ ἕο Hom.; τὰ ὅπλα Xen.)
πλόκαμον εἰς αἰθέρα ῥίπτων Eur. — распустив (свои) кудри по ветру6) подбрасывать, поднимать(τι ποτὴ νέφεα Hom.)
ὀρθὰς ὠλένας πρὸς οὐρανὸν ῥ. Eur. — воздевать руки к небу7) (sc. ἑαυτόν) бросаться(εἰς θάλασσαν Xen.)
ῥ. ἐπὴ λαιὰ καὴ ἐπὴ δεξιά Anth. — метаться то влево, то вправо;ῥῖψαι πέτρας ἀπὸ τηλεφανοῦς Men. — броситься вниз с высокой скалы -
11 αναρριπτεω
(только praes. и impf.) и ἀνα-ρρίπτω1) бросать вверх, подбрасывать(τὸν δίσκον εἰς τὸ ἄνω Luc.; τὸν κύβον Plut., Luc.)
ἀννερρίφθω κύβος Plut. (лат. jacta esto alea) — да будет брошен жребий2) выбрасывать, извергать(μύδρους Arst.)
ἥ κρήνη ἀναρρίπτει ὕδωρ Arst. — вода из источника бьет ключом3) вздымать(κόνιν Arst.)
ἀ. ἅλα (πηδῷ) Hom. — грести изо всех сил4) отваживаться, решатьсяἀ. κίνδυνον Her., Thuc. — идти на опасность, рисковать собой;
ἐς ἅπαν τὸ ὑπάρχον ἀ. Thuc. — поставить на карту все;κίνδυνον ἀναρρῖψαι περί и ὑπέρ τινος Plut. — идти на риск, рисковать чем-л.;ἀ. μάχην Plut. — отважиться, решиться на сражение -
12 απωθεω
1) отодвигать, сдвигать(ὀχῆας, med. λίθον ὄβριμον Hom.)
2) отстранять, отталкивать(τινα οὐδοῦ, med. τινα Hom.; τι εἰς τὸν ἄνω τόπον Arst.; εἰς τοὔπισθεν ἀπωσθείς Plat.)
3) отводить, отдергивать(ὀμίχλην Hom.)
4) med. отбивать, отражать, отгонять(Τρῶας Hom.; Κορινθίους Thuc.; ὕπνον Soph.; κίνδυνον Plut.)
5) сталкивать, сбрасывать, сбивать(τὰς ἐπάλξεις Thuc.; τινα εἰς τέν θάλασσαν Plut.)
6) med. свергать, уничтожать(δουλοσύνην Her.)
7) med. отвергать, отклонять(ἀργύριον Her.; σπονδάς Thuc.; πικρὰς δόξας περί τινος Plut.)
οὐκ ἀπώσομαι Soph. — я не откажусь8) изгонять -
13 ξυγκαταβαινω
(fut. συγκαταβήσομαι, aor. 2 συγκατέβην)1) вместе идти вниз, спускаться(ἐς τὸν Πειραιᾶ Thuc.; ἀπὸ τοῦ λόφου Plut.)
πτέρυγί τινος συγκαταβῆναι Eur. — укрыться под чьё-л. крыло2) идти вместе NT.Ζεὺς Μοῖρά τε συγκατεβα Aesch. — Зевс и Судьба сопутствуют друг другу, т.е. действуют заодно
3) сходиться, согласовываться, совпадать(ταῖς ἡλικίαις Arst.)
4) соглашатьсяσ. εἰς φόρους καὴ συνθήκας Polyb. — соглашаться на уплату дани и на заключение договора;
σ. εἰς πᾶν Polyb. — идти на все условия5) решаться, отваживаться(εἰς τὸν κίνδυνον Polyb.)
-
14 συγκαταβαινω
(fut. συγκαταβήσομαι, aor. 2 συγκατέβην)1) вместе идти вниз, спускаться(ἐς τὸν Πειραιᾶ Thuc.; ἀπὸ τοῦ λόφου Plut.)
πτέρυγί τινος συγκαταβῆναι Eur. — укрыться под чьё-л. крыло2) идти вместе NT.Ζεὺς Μοῖρά τε συγκατεβα Aesch. — Зевс и Судьба сопутствуют друг другу, т.е. действуют заодно
3) сходиться, согласовываться, совпадать(ταῖς ἡλικίαις Arst.)
4) соглашатьсяσ. εἰς φόρους καὴ συνθήκας Polyb. — соглашаться на уплату дани и на заключение договора;
σ. εἰς πᾶν Polyb. — идти на все условия5) решаться, отваживаться(εἰς τὸν κίνδυνον Polyb.)
-
15 θεω
I.Arph. (= *θεάου) imper. к θεάομαι См. θεαομαιII.I1) (тж. θ. δρόμῳ Arph., Xen.) бежать, бегать, (быстро) двигаться, передвигаться(ποσί и πόδεσσι Hom.; θᾶττον τῶν ἵππων Arst.)
ἄκρον ἐπὴ ῥηγμῖνος ἁλὸς θ. Hom. — носиться по гребням морских волн;θ. κατὰ κῦμα Hom. — мчаться по волнам;Ἀγαμέμνων ἀντίος ἦλθε θέων Hom. — навстречу (Менелаю) примчался Агамемнон;Μαλειάων ὄρος ἷξε θέων Hom. — (кормчий) полным ходом достиг Малийской горы;εἰ αὔρα φέροι, θέοντες ἀνεπαύοντο Xen. — когда дул попутный ветер, плывшие отдыхали2) катиться, вращатьсяὀλοοίτροχος ἀπὸ πέτρης θέει Hom. — камень катится с утеса;
τροχὸν πειρήσεται, αἴ κε θέῃσιν Hom. — (горшечник) попробует, вращается ли гончарный круг3) ( о линии) проходить, тянутьсяφλὲψ ἀνὰ νῶτα θέουσα Hom. — жила, проходящая вдоль спины;
ἄντυξ, ἢ πυμάτη θέεν ἀσπίδος Hom. — обод, который огибал край щита;ὀδόντες λευκὰ θέοντες Hes. — сплошной ряд белых зубов4) пробегать, проходить(τὰ ὄρη Xen.)
5) состязаться в бегеπερὴ τρίποδος θεύσεσθαι Hom. — состязаться в беге за треножник (объявленный наградой);
περὴ ψυχῆς θέον Ἕκτορος Hom. — (когда Ахилл преследовал Гектора), спор у них шел о (самой) жизни Гектора;περὴ τοῦ παντὸς δρόμον θ. Her. — вести последнюю и решающую борьбу, т.е. ставить все на карту6) перен. (нечаянно) попадатьεἰς νόσους θ. Plat. — (быстро) заболевать;
εἰς ἀδικίαν θ. Plat. — становиться несправедливым;θ. τὸν ἔσχατον κίνδυνον Plut. — подвергаться крайней опасности;θ. ἐγγύτατα ὀλέθρου Plat. — быть на краю гибелиII -
16 ξυναιρω
эп. συναείρω (fut. συναρῶ, aor. συνῆρα; преимущ. med.)1) вместе или одновременно поднимать(ὕδωρ πολύ Arst.)
συναίρεσθαι δόρυ Eur. — поднимать и свое копье, т.е. оказывать военную помощь;τῶν σκελῶν συνᾳράμενος ἀνέτρεφεν αὐτόν Plut. — подняв за ноги, он опрокинул его2) общими силами поднимать, помещать(τινὰ ἐπ΄ ἀπήνης Hom.)
3) выносить, вынимать(τοὺς πυροὺς ἐκ τῆς ἅλω Plut.)
4) соединять, связывать(ἵππους ἱμᾶσι Hom.)
συνάρασθαι εἰς τὸ αὐτό Xen. — объединиться в тесный союз5) med. одновременно брать на себя, принимать участие(συναίρεσθαί τινι τὸν κίνδυνον или τοῦ κινδύνου Thuc.)
φόνον τινὴ συναίρεσθαι Eur. — быть чьим-л. соучастником в убийстве6) med. вместе подниматься, совместно восставатьσυναίρεσθαί τινι Plut. — восставать вместе с кем-л.;
συναίρεσθαι ἐπί τινα Plut. — вместе восставать против кого-л.7) med. оказывать помощь, помогать, содействовать Dem.8) (тж. σ. λόγον) учинять расчет, рассчитываться, расплачиваться(μετὰ τῶν δούλων NT.)
-
17 παρακινδυνευω
отваживаться, осмеливаться(τινὴ εἰπεῖν τὰ δίκαια Arph.)
π. εἰς Ἰωνίαν Thuc. — рискнуть отправиться в Ионию;παρακινδυνεύων λέγω Plat. — я решаюсь утверждать;τοσοῦτον κίνδυνον π. Plat. — подвергать себя такой опасности;παρακεκινδυνευμένος Arph., Plut., Luc. — сопряженный с опасностью, рискованный, отважный -
18 συναιρω
эп. συναείρω (fut. συναρῶ, aor. συνῆρα; преимущ. med.)1) вместе или одновременно поднимать(ὕδωρ πολύ Arst.)
συναίρεσθαι δόρυ Eur. — поднимать и свое копье, т.е. оказывать военную помощь;τῶν σκελῶν συνᾳράμενος ἀνέτρεφεν αὐτόν Plut. — подняв за ноги, он опрокинул его2) общими силами поднимать, помещать(τινὰ ἐπ΄ ἀπήνης Hom.)
3) выносить, вынимать(τοὺς πυροὺς ἐκ τῆς ἅλω Plut.)
4) соединять, связывать(ἵππους ἱμᾶσι Hom.)
συνάρασθαι εἰς τὸ αὐτό Xen. — объединиться в тесный союз5) med. одновременно брать на себя, принимать участие(συναίρεσθαί τινι τὸν κίνδυνον или τοῦ κινδύνου Thuc.)
φόνον τινὴ συναίρεσθαι Eur. — быть чьим-л. соучастником в убийстве6) med. вместе подниматься, совместно восставатьσυναίρεσθαί τινι Plut. — восставать вместе с кем-л.;
συναίρεσθαι ἐπί τινα Plut. — вместе восставать против кого-л.7) med. оказывать помощь, помогать, содействовать Dem.8) (тж. σ. λόγον) учинять расчет, рассчитываться, расплачиваться(μετὰ τῶν δούλων NT.)
См. также в других словарях:
υποτίθεμαι — ὑποτίθεμαι ΝΜΑ, και ενεργ. τ. ὑποτίθημι ΜΑ [τίθημι] νεοελλ. (γ εν. πρόσ. παθ. ενεστ.) υποτίθεται τίθεται ως προϋπόθεση ή θεωρείται πιθανό (α. «υποτίθεται ότι στο σκάνδαλο είναι αναμεμιγμένοι και υψηλά ιστάμενοι» β. «αφού ζει σε τέτοια πολυτέλεια … Dictionary of Greek
FIBRARUM Inspectio — pars Extispicinae, Graecis Generali vocabulo ἱεροσκοπία, et a fibris hepatis inprimis, Η῾πατοσκοπία dicta est. Dictae enim sunt Fibrae, iecoris extremitates, λοβοὶ, nomenqueve ex eo nactae sunt, quod apud Gentiles in sacris ad Phoebi aras ab… … Hofmann J. Lexicon universale
κατακλείω — (AM κατακλείω, Α αττ. τ. κατακλήω και κατακληΐω) 1. κλείνω εντελώς και ασφαλώς, κλείνω ολωσδιόλου («κατακληΐσαντες πάσας τάς... πυλίδας», Ηρόδ.) 2. περιορίζω κάποιον κάπου, αποκλείω κάποιον εξ ολοκλήρου, κάνω πλήρη αποκλεισμό («τοὺς Ἕλληνας...… … Dictionary of Greek
μάχιμος — η, ο (ΑM μάχιμος, ον και μάχιμος, η, ον) 1. ικανός, επιτήδειος για μάχη, πολεμικός, αξιόμαχος («αἱ μάχιμοι μυριάδες», Ηρόδ.) 2. πολίτης ικανός για πόλεμο, οπλίτης, στρατιώτης νεοελλ. 1. αυτός που ανήκει σε στρατιωτικό σώμα ή σε στρατιωτική δύναμη … Dictionary of Greek
τελώ — τελῶ, έω, ΝΜΑ, και επικ. τ. τελείω Α 1. εκτελώ, επιτελώ, ενεργώ, διενεργώ (α. «θα τελέσουν τους γάμους του στον ιερό ναό τού Αγίου Δημητρίου» β. «τὰ δ ἱερὰ νύκτωρ ἤ μεθ ἡμέραν τελεῑς;», Ευρ.) 2. (στον παθ. παρακμ. ως τριτοπρόσ.) τετέλεσται!… … Dictionary of Greek
κατάγω — (AM κατάγω) 1. μέσ. κατάγομαι έλκω την καταγωγή, προέρχομαι («κατάγεται από την Ήπειρο») 2. φρ. «κατάγω θρίαμβο(ν)» ή «κατάγω νίκη(ν)» νικώ, θριαμβεύω αρχ. 1. οδηγώ προς τα κάτω, φέρω προς τα κάτω «τὴν ἐκ τῶν ὀρῶν ὕλην κατῆγον εἰς τὸ ἄστυ»,… … Dictionary of Greek
μακρός — ά, ό (AM μακρός, ά, όν, ιων. θηλ. μακρή) 1. αυτός που έχει μεγάλο μήκος, μακρύς, επιμήκης (α. «μακροί δρόμοι» β. «οὕνεκ ἄρ οὐ τόξοισι μαχέσκετο δουρί τε μακρῷ», Ομ. Ιλ.) 2. αυτός που έχει μεγάλο ύψος, υψηλός (α. «μακρός στύλος» β. «γαῑα... ξυνή … Dictionary of Greek
συνάγω — ΝΜΑ, και συνάζω Ν, και παλ. αττ. ξυνάγω Α 1. (σχετικά με πρόσ. και ζώα) συναθροίζω, συγκεντρώνω (α. «σύναξα τους στρατιώτες μου για μάχη» β. «συναγαγόντες ἐς ἕνα χῶρον μυριάδα ἀνθρώπων», Ηρόδ.) 2. (σχετικά με πράγμ.) συλλέγω, συσσωρεύω (α. «έχει… … Dictionary of Greek
οίος — (I) οἶος, οἴα, ον, επικ. τ. θηλ. οἴη, κυπρ. τ. οἶFος (Α) 1. μόνος, χωρίς συνοδεία, ολομόναχος («ὅν ῥα συβώτης αὐτὸς κτήσατο οἶος ἀποιχομένοιο ἄνακτος, νόσφιν δεσποίνης», Ομ. Οδ.) 2. μοναδικός στο είδος του, εξαίρετος 3. (το ουδ. ως επίρρ.) οἶον… … Dictionary of Greek
πρόοπτος — ον, και αττ. τ. προὖπτος, ον, Α 1. προφανής, ολοφάνερος ή αναπότρεπτος (α. «σφαῑ τε αὐτοὺς καί ἡμᾱς εἰς προὖπτον κίνδυνον καταστήσειεν», Θουκ. β. «εἰς προὖπτον αῦτὸν ἐνέβαλεν κακόν», Αριστοφ.) 2. (για λίγο) σαφής («προὖπτος ἀγγέλου λόγος», Αισχύλ … Dictionary of Greek
Μιαούλης, Ανδρέας — (Ύδρα 1769 – Αθήνα 1835). Ναύαρχος της Επανάστασης του 1821. Από μικρός ασχολήθηκε με ναυτικά επαγγέλματα, δέκα χρονών δούλευε στο πλοίο ενός θείου του και στα δέκα έξι του έγινε κυβερνήτης του οικογενειακού τους λατινάδικου (σιταγωγού). Έξυπνος … Dictionary of Greek