-
1 πέλωρος
πέλωρος (s. πέλωρ), ungeheuer groß, riesenhaft, gew. mit dem Nebenbegriffe des durch seine Größe Schrecken Erregenden; von einem Drachen, Il. 12, 202; oft bei Hes. γαῖα πελώρη; auch πέλωρα βιβᾷ, er macht ungeheure Schritte, H. h. Merc. 225, vgl. 349; erkl. πελώρης durch εἱμαρμένης.
См. также в других словарях:
TYPHOEUS — Gigas Terrae et Titani fil. quem illa Iovi irata in perniciem caelestium fertur edidisle. Virg. l. 1. Georg. v. 279. Tum partu terra nesando Caeumque Iapetumque creat, saevumque Typhoea. Huius manus robustae, pedes indefessi erant ac serpentini,… … Hofmann J. Lexicon universale