-
1 κλαίω
κλαίω, att. κλάω, fut. κλαύσομαι u. κλαυσοῦμαι, wie κλαυσούμεϑα Ar. Pax 1081; auch κλαύσω, Maneth. 3, 143; κλαύσεις Theocr. 23, 24, wenn nicht mit Mein. κλαυσεῖ zu ändern ist; auch κλαιήσω, Dem. 21, 99. 37, 48 u. Sp.; od. att. κλαήσω, Dem. 19, 310; aor. ἔκλαυσα, perf. κέκλαυμαι, Sp. κέκλαυσμαι, wie Plut. cons. Apoll. 27; – weinen, klagen, Hom. u. Folgde; neben ὀδύρομαι, Od. 8, 577; καὶ κωκύειν 19, 541; ἀμφὶ δέ σε Τρωαὶ καὶ Δαρδανίδες κλαύσονται Il. 18, 339; auch von Pferden, 17, 426; οὔτε κλαίειν οὔτ' ὀδύρεσϑαι πρέπει Aesch. Spt. 638; κλαίω, στένομαι 854, vgl. Ag. 18; Soph. u. Eur.; in Prosa, ὅταν ἅμα χαίροντες κλάωσι Plat. Phil. 48 a, καὶ ἀγανακτῶ Phaed. 117 d; Sp.; αὐτὸν κλαίοντα ἀφήσω, ich werde ihn als einen Weinenden fortschicken, werde ihn unter Schlägen fortjagen, Il. 2, 263, u. so bei den Folgdn κλαίω = bestraft werden, κλάοις ἂν εἰ ψαύσειας Aesch. Suppl. 926, κλάων δοκεῖς μοι ἁγηλατήσειν Soph. O. R. 401; σὺ πρὸς χάριν μὲν οὐκ ἐρεῖς, κλάων δ' ἐρεῖς 1152; Ant. 750; κλαύσει φιλῶν τὸν οἶνον Eur. Cycl. 551; bes. bei den Comic., wie Ar. Nubb. 58 Vesp. 1327; auch κλαίειν λέγω σοι, im Ggstz von χαίρειν σοι λέγω, ich wünsche dir alles Schliume an den Hals, Her. 4, 127 und Ar. Plut. 62, dem οἰμώζειν λέγω σοι entsprechend, vgl. Vesp. 584; ἑφϑῇ κλαίειν ἀγορεύω Philox. Ath. I, 5 d; – αἵματι κλαίειν, blutige Thränen weinen, Heliod. 4, 8; Zenob. 1, 34; darnach auch δάκρυσι κλαίειν, D. Cass. 59, 27. – Trans., beklagen, beweinen, τινά, bes. einen Verstorbenen, Il. 20, 210 Od. 1, 363; öfter bei den Tragg. εἴπερ τι κλάεις τῶν Ὀρεστείων κακῶν Soph. El. 1106; μηδὲ ἄλλα κλαίοντά τε καὶ ὀδυρόμενον ὅσα Plat. Rep. III, 388 c; auch pass., σποδὸς ἀνδρὸς εὖ κεκλαυμένου Aesch. Ch. 674; αὐτὰ κέκλαυται βῶλος· ἐκ κεκλαυσμένας δ' ἀναϑαλήσεται στάχυς Heraclid. 3 (VII, 281); fut., μάτην ἐμοὶ κεκλαύσεται Ar. Nubb. 1436, ich werde vergeblich klagen. – Med. bei sich, für sich weinen, = act.; Aesch. Spt. 903 Ch. 450; τροφὸν δ' Ὀρέστου τήνδ' ὁρῶ κεκλαυμένην 720; vgl. Soph. O. R. 1490. – [Ἔκλαεν mit kurzem α steht Theocr. 14, 32, als aor. II.?]
-
2 κλαίω
κλαίω, old [dialect] Att. [full] κλάω (v. infr.) [pron. full] [ᾱ] never contracted; [dialect] Aeol. [full] κλαΐω Lyr.Adesp.65; [dialect] Ep.[ per.] 2sg.opt.Aκλαίοισθα Il.24.619
: [dialect] Att.[tense] impf. ἔκλᾱον, [dialect] Ep.κλαῖον Od.10.201
, [dialect] Ion.κλαίεσκον Il.8.364
, Hdt.3.119, A.Fr. 312: [tense] fut. κλαύσομαι, [ per.] 2sg. κλαύσῃ or κλαύσει, Il.18.340, Ar.V. 1327 (lyr.), Nu.58, 933 (anap.), E.Cyc. 554, etc., rarelyκλαυσοῦμαι Ar. Pax 1081
, 1277 (in mock heroic verses); [dialect] Att. alsoκλαιήσω Hyp.Dem.Fr.10
,κλᾱήσω D. 19.310
, 21.99, laterκλαύσω Theoc.23.34
, D.H.4.70, Ev.Jo.16.20, Man. 3.143: [tense] aor. ἔκλαυσα, [dialect] Ep.κλαῦσα Od.3.261
:—[voice] Med., [tense] aor.ἐκλαυσάμην S.Tr. 153
, AP7.412 (Alc. Mess.):—[voice] Pass., [tense] fut.κλαυσθήσομαι LXX Ps. 77(78).64
,κεκλαύσομαι Ar.Nu. 1436
: [tense] aor.ἐκλαύσθην Lyc.831
, J.AJ8.11.1 (v.l. κλαυθείς), IG14.2128: [tense] pf. , S.OT 1490,κέκλαυσμαι Lyc.273
, Plu.2.115b. [κλάω [ᾱ] is recognized as [dialect] Att. by A.D.Adv.187.26, and is found in codd. of Ar.Av. 341, Pl.Lg. 792a, Phlb. 48a: ἔκλᾰε in later poetry, Theoc.14.32, dub. in Hermesian.7.33 (cf. κλέω A).] ( κλᾰϝ-ψω, cf. κλαυ-θμός, etc.)I intr., cry, wail, lament, of any loud expression of pain or sorrow,κλαῖον δὲ λιγέως Od.10.201
;πρὸς οὐρανόν Il.8.364
;τῆς ἄρα κλαιούσης ὄπα σύνθετο Od.20.92
; for the dead, Il.19.297, etc.; ;κλαίοντα καὶ ὀδυρόμενον Pl.R. 388b
, etc.; διὰ τί οἱ κλαίοντες ὀξὺ φθέγγονται; Arist.Pr. 900a20;δάκρυσι κ. D.C. 59.27
; of infants, Sor.1.107, al.; of crying for joy, κλαῖον δὲ λιγέως, ἁδινώτερον ἤ τ' οἰωνοί κτλ. Od.16.216, cf. Eust.1799.57.2 shall send him home crying, howling, i.e. well beaten, Il.2.263: freq.in [dialect] Att., κλαύσεται he shall howl, i.e. he shall suffer for it, Ar.V. 1327 (lyr.), Pl. 174, al.;κλαύσομαι Id.Nu.58
; κλαύσει μακρά you shall howl loudly, i.e. suffer severely, Id. Pax 255, cf. 1277;κλαύσῃ φιλῶν τὸν οἶνον E.Cyc. 554
;κλάοις ἄν, εἰ ψαύσειας A.Supp. 925
; κλαίων to your sorrow or loss, at your peril, S.OT 401, 1152, Ant. 754;κλάων ἅψῃ τῶνδε E.Heracl. 270
, cf. Hipp. 1086;δεῦρ' ἔλθ' ἵνα κλάῃς Ar.Nu. 58
; κλάειν ἔγωγέ σε λέγω (opp. χαίρειν σοι λέγω) Id.Pl.62, cf. Hdt. 4.127;κλάειν εἴπωμεν Eup.363
;κλάειν κελεύων Λάμαχον Ar.Ach. 1131
;κλάειν σε μακρὰ κελεύσας Id.Eq. 433
; σέ δ' ἐᾶν κλάειν μακρὰ τὴν κεφαλήν suffer terribly in the head, Id.Pl. 612 (anap.), cf.V. 584.II trans., weep for, lament,κλαῖεν ἔπειτ' Ὀδυσῆα, φίλον πόσιν Od.1.363
, cf. Il.20.210; τι A.Ag. 890, S.El. 1117;τὰ αὑτοῦ πάθη Plu.Alc.33
:— [voice] Pass., to be mourned or lamented,ἀνδρὸς εὖ κεκλαυμένου A.Ch. 687
: impers.,μάτην ἐμοὶ κεκλαύσεται Ar.Nu. 1436
.III [voice] Med., bewail oneself, weep aloud, A.Th. 920 (lyr.): [tense] pf. part. [voice] Pass. κεκλαυμένος bathed in tears, Id.Ch. 457 (lyr.), 731, S.OT 1490.2 trans., bewail to oneself,πάθη.. πόλλ' ἔγωγ' ἐκλαυσάμην Id.Tr. 153
; (lyr.). -
3 κλαίω
κλαίω, weinen, klagen; auch von Pferden; αὐτὸν κλαίοντα ἀφήσω, ich werde ihn als einen Weinenden fortschicken, werde ihn unter Schlägen fortjagen; κλαίω = bestraft werden; auch κλαίειν λέγω σοι, im Ggstz von χαίρειν σοι λέγω, ich wünsche dir alles Schliume an den Hals; αἵματι κλαίειν, blutige Tränen weinen. Trans., beklagen, beweinen, τινά, bes. einen Verstorbenen; fut., μάτην ἐμοὶ κεκλαύσεται, ich werde vergeblich klagen; bei sich, für sich weinen -
4 ἀφίημι
A , etc., [ per.] 3sg. ἀφίησι, also ἀφίει, [dialect] Ion.ἀπίει Hdt.2.96
, [ per.] 1pl. ; imper. : [tense] impf. ἀφίειν, with double augm. ; [ per.] 3sg.ἀφίει Il. 1.25
, IG22.777.15, D.6.20, [dialect] Ion.ἀπίει Hdt.4.157
,ἠφίει Th.2.49
, Pl. Ly. 222b,ἤφιε Ev.Marc.11.16
; [ per.] 2pl.ἀφίετε D.23.188
; [ per.] 3pl. ἀφίεσαν E.Heracl. 821, Th.2.76, D.21.79, etc.,ἠφίεσαν X.HG4.6.11
,ἠφίουν Is. 6.40
(dub.): [tense] fut.ἀφήσω Il.2.263
, etc., [dialect] Ion.ἀπ- Hdt.7.193
: [tense] pf.ἀφεῖκα X.An.2.3.13
, D.56.26: [tense] aor. I ἀφῆκα, [dialect] Ion.ἀπ-, [dialect] Ep.ἀφέηκα, used in ind. only, Il.23.841, etc.: [tense] aor. 2 ind. only in dual and pl., ἀφέτην, ἀφεῖμεν, ἀφεῖτε or ἄφετε, ἀφεῖσαν or ἄφεσαν; imper. ἄφες, subj. ἀφῶ, opt. αφείην ([ per.] 2pl.ἀφεῖτε Th.1.139
), inf. ἀφεῖναι, part. ἀφείς:—[voice] Med., ἀφίεμαι, [dialect] Ion. ἀπίεμαι, Hdt.3.101, Th.2.60, etc.: [tense] impf.[ per.] 3sg.ἀφίετο Od.23.240
, D.25.47: [tense] fut. : [tense] aor. 2ἀφείμην X.Hier.7.11
; imper. ἀφοῦ, ἄφεσθε, S.OT 1521, Ar.Ec. 509; inf.- έσθαι Isoc.6.83
, part. ; Arc.inf.(Tegea, iv B. C.):—[voice] Pass., [tense] pf. , Pl.Lg. 635a; inf. (Milet., iii/ii B. C.): [tense] plpf. [ per.] 2sg. : rarer [tense] pf. [ per.] 3pl.ἀφέωνται Ev.Jo.20.23
, imper.ἀφεώσθω IG5(2).6.14
: [tense] aor. ,ἀφέθην Batr.87
, [dialect] Ion.ἀπείθην Hdt.6.112
; later [dialect] Aeol. inf.ἀφέθην Milet.3
No.152.34 (ii B. C.): [tense] fut.ἀφεθήσομαι Pl.R. 472a
, etc. [[pron. full] ῐ mostly in [dialect] Ep. (except in augm. tenses): [pron. full] ῑ always in [dialect] Att. Hom. also has ἀφῑετε, metri gr., Od.7.126]:—send forth, discharge, of missiles, ἔγχος, δίσκον ἀφῆκεν, Il.10.372, 23.432;ἀφῆκ' ἀργῆτα κεραυνόν 8.133
;ἀπῆκε βέλος Hdt.9.18
, etc.: hence in various senses, ἀ. ἑαυτὸν ἐπί τι throw oneself upon, give oneself up to it, Pl.R. 373d;ἀ. αὑτὸν εἰς τὴν πολιτείαν Plu.Alc.13
; ἀ. γλῶσσαν let loose one's tongue, make utterance, Hdt.2.15, E.Hipp. 991; ἀ. φθογγήν ib. 418; ;φωνάς D.18.218
;γόους E.El.59
(v. infr. 11.2);ἀρὰς ἀφῆκας παιδί Id.Hipp. 1324
; ἀ. θυμὸν ἔς τινας give vent to.. (v. infr. 11.2), S.Ant. 1088; ὀργὴν εἴς τινα vent upon.., D.22.58; ἀ. δάκρυα shed tears, Aeschin.3.153; ἀ. παντοδαπὰ χρώματα change colour in all ways, Pl.Ly. 222b; freq.of liquids, etc., emit, ἀ. τὸ ὑγρόν, τὸν θολόν, τὸ σπέρμα, etc., Arist.HA 487a18, 524a12, 489a9; ἀ. τὸ ᾠόν, τὸ κύημα, ib. 568b30, a22; of plants, putting forth,Od.
7.126, cf. Thphr.HP7.7.3; of a spider,ἀ. ἀράχνιον Arist.HA 555b5
;ἱδρῶτα Plu.Mar.26
; put forth, produce,καρπόν Thphr.HP3.4.5
; φύλλον ib. 6.5.1 (but ἀ. σπέρμα leave issue, Ev.Marc.12.22):—[voice] Pass., to be emitted, Il.4.77 (tm.); of troops, to be let go, launched against the enemy, Hdt.6.112.3 give up or hand over to,τὴν Ἰωνίην τοῖσι βαρβάροισι Hdt.9.106
;ἐχθροῖς αἶαν A.Th. 306
;ἀ. τινὰ δημόσια εἶναι Th.2.13
:—[voice] Pass.,ἡ Ἀττικὴ ἀπεῖτο ἤδη Hdt.8.49
.II send away,1 of persons,κακῶς ἀφίει Il.1.25
;αὐτὸν δὲ κλαίοντα.. ἀφήσω 2.263
.b let go, loose, set free,ζωόν τινα ἀ. 20.464
; let loose,βοῦς Hdt.4.69
;περιστεράς Alex.62.3
;ἀ. Αἴγιναν αὐτόνομον Th.1.139
; ἀ. ἐλεύθερον, ἀζήμιον, Pl.R. 591a, Lg. 765c;τινὰς ἀφορολογήτους Plb.18.46.5
;ἀφέντ' ἐᾶν τινα S.Aj. 754
, cf. E.Fr. 463; ἐς οἴκους, ἐκ γῆς, S.OT 320, E.IT 739: c. acc. pers. et gen. rei, release from a thing,ἀποικίης Hdt.4.157
: in legal sense, acquit of a charge or engagement,φόνου τινα D.37.59
(abs., ἐὰν αἰδέσηται καὶ ἀφῇ ibid.);συναλλαγμάτων Id.33.12
: c. acc. only, acquit, Antipho 2.1.2, etc. (v. infr. 2 c):—[voice] Pass.,κινδύνου ἀφιέμενοι Th.4.106
; τοὺς γέροντας τοὺς ἀφειμένους released from duty, Arist.Pol. 1275a15;ἐγκλημάτων ἀφεῖσο Men.Epit. 572
.c let go, dissolve, disband, of an army or fleet, Hdt.1.77, etc.; dismiss, δικαστήρια (opp. λύειν ἐκκλησίαν) Ar.V. 595.d put away, divorce,γυναῖκα Hdt.5.39
; ἀ. γάμους break off a marriage, E.Andr. 973; ἀ. τὸν υἱόν disown him, Arist.EN 1163b22 (but with metaph. from releasing a debtor).2 of things, get rid of,ἀφέτην πολυκαγκέα δίψαν Il. 11.642
; ἀφίει μένος [ἔγχεος] slackened its force, 13.444; ἀ. ὀργήν put away wrath (v. supr. 1.1), A.Pr. 317;ὀργήν τινι Arr.An.1.10.6
; γόους (v. supr. 1.1) E.Or. 1022;νόσημα Hp.Prorrh.2.39
; ἀ. πνεῦμα, ψυχήν, give up the ghost, E.Hec. 571, Or. 1171: in Prose, give up, leave off,μόχθον Hdt.1.206
; ξυμμαχίαν, σπονδάς, Th.5.78, 115, etc.:—[voice] Med.,ἀ. τὸ προλέγειν D.S.19.1
.b ἀ. πλοῖον ἐς .. loose ship for a place, Hdt.5.42.c in legal sense (v. supr. Ib), c. dat. pers. et acc. rei, ἀ. τινὶ αἰτίην remit him a charge, Id.6.30;τὰς ἁμαρτάδας Id.8.140
.β', cf.Ev.Matt.6.12, al.;τὰς δίκας.. ἀφίεσαν τοῖς ἐπιτρόποις D.21.79
;ἀ. τινὶ εἰς ἐλευθερίαν χιλίας δραχμάς Id.59.30
, cf.IG22.43A27; ἀ. πληγάς τινι excuse him a flogging, Ar.Nu. 1426; ἀ. ὅρκον Jusj. in Lexap.And.1.98;φόρον Plb.21.24.8
([voice] Pass.);δάνειόν τινι Ev.Matt.18.27
.III leave alone, pass by, Hdt.3.95, etc.; neglect, τὰ θεῖα S.OC 1537;τὸν καιρόν D.1.8
;λέκτρων εὐνάς A.Pers. 544
: folld. by a predicate, ἀφύλακτον ἀ. τὴν ἑωυτῶν leave unguarded, Hdt.8.70; ἄτιμον, ἔρημον ἀ. τινά, S.OC 1279, Ant. 887;ἀ. τινὰς ὀρφανούς Ev.Jo. 14.18
;ἀ. τι ἀόριστον Arist.Pol. 1265a39
; leave,περὶ κινήσεως, ὅθεν ὑπάρχει, τοῖς ἄλλοις ἀφεῖσαν Id.Metaph. 985b20
, cf. 987b14:—[voice] Pass., esp. in [tense] pf. imper., missum fiat,Id.
EN 1166a34, cf. Pol. 1286a5, 1289b12.2 c. acc. et inf., ἀ. τὸ πλοῖον φέρεσθαι let the boat be carried away, Hdt.1.194;μὴ ἀφεῖναί με ἐπὶ ξένης ἀδιαφορηθῆναι PLond.2.144.14
(i A. D.).IV c. acc. pers. et inf., suffer, permit one to do a thing,ἀ. τινὰ ἀποπλέειν Hdt.3.25
, cf. 6.62, al., etc.: with inf. understood, ἡνίκα προῖκ' ἀφιᾶσιν (sc. θεᾶσθαι)οἱ θεατρῶναι Thphr.Char.30.6
: c. subj.,ἄφες ἐκβάλω Ev.Matt.7.4
, cf. Arr.Epict.1.9.15;ἄφες ἐγὼ θρηνήσω POxy.413.184
(i A. D.); ἄφες ἵνα .. Arr.Epict.4.13.19; οὐκ ἤφιεν ἵνα .. Ev.Marc.11.16:—[voice] Pass.,ἀφείθη σχολάζειν Arist.Metaph. 981b24
.V seemingly intr. (sc. στρατόν, ναῦς, etc.), break up, march, sail, etc., Hdt.7.193;ἀ. ἐς τὸ πέλαγος Th.7.19
; cf. 11.2b.2 c. inf., give up doing,ἀφεὶς σκοπεῖν τὰ δίκαια Diph.94
.B [voice] Med., send forth from oneself, much like [voice] Act.;θορήν Hdt.3.101
.2 loose something of one's own from, δειρῆς δ' οὔ πω.. ἀφίετο πήχεε λευκώ she loosed not her arms from off my neck, Od.23.240.3 freq. in [dialect] Att. c. gen. only, τέκνων ἀφοῦ let go of the children ! S. OT 1521;τοῦ κοινοῦ τῆς σωτηρίας ἀ. Th.2.60
; , Aeschin.1.178;μὴ ἀφίεσο τοῦ Θεαιτήτου, ἀλλ' ἐρώτα Pl.Tht. 146b
, etc.;ἀφεῖσθαι τοῦ δικαίου τούτου D.37.1
;ἀφέμενος τῆς ἰαμβικῆς ἰδέας Arist.Po. 1449b8
.
См. также в других словарях:
κλαίω — και κλαίγω (AM κλαίω, Α αττ. τ. κλάω, αιολ. τ. κλαΐω, Μ και κλαίγω) 1. χύνω δάκρυα για να εκφράσω τη θλίψη μου ή, σπανίως, και τη χαρά μου (α. «κλαίει σαν μωρό παιδί» β. «κι αν δε σε κλάψει η μάννα σου, ο κόσμος σε δακρύζει», Πολίτ. γ. «στην… … Dictionary of Greek