Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

αὐλῶν

  • 101 Αὐλώνων

    Αὐλών
    hollow: masc gen pl

    Morphologia Graeca > Αὐλώνων

  • 102 αυλώνα

    αὐλών
    hollow: masc acc sg

    Morphologia Graeca > αυλώνα

  • 103 αὐλῶνα

    αὐλών
    hollow: masc acc sg

    Morphologia Graeca > αὐλῶνα

  • 104 αυλώνας

    αὐλών
    hollow: masc acc pl

    Morphologia Graeca > αυλώνας

  • 105 αὐλῶνας

    αὐλών
    hollow: masc acc pl

    Morphologia Graeca > αὐλῶνας

  • 106 αυλώνες

    αὐλών
    hollow: masc nom /voc pl

    Morphologia Graeca > αυλώνες

  • 107 αὐλῶνες

    αὐλών
    hollow: masc nom /voc pl

    Morphologia Graeca > αὐλῶνες

  • 108 αυλώνι

    αὐλών
    hollow: masc dat sg

    Morphologia Graeca > αυλώνι

  • 109 αὐλῶνι

    αὐλών
    hollow: masc dat sg

    Morphologia Graeca > αὐλῶνι

  • 110 αυλώνος

    αὐλών
    hollow: masc gen sg

    Morphologia Graeca > αυλώνος

  • 111 αὐλῶνος

    αὐλών
    hollow: masc gen sg

    Morphologia Graeca > αὐλῶνος

  • 112 αυλώσι

    αὐλέω
    play on the flute: pres subj act 3rd pl (attic epic doric)
    αὐλών
    hollow: masc dat pl

    Morphologia Graeca > αυλώσι

  • 113 αὐλῶσι

    αὐλέω
    play on the flute: pres subj act 3rd pl (attic epic doric)
    αὐλών
    hollow: masc dat pl

    Morphologia Graeca > αὐλῶσι

  • 114 αυλώσιν

    αὐλέω
    play on the flute: pres subj act 3rd pl (attic epic doric)
    αὐλών
    hollow: masc dat pl

    Morphologia Graeca > αυλώσιν

  • 115 αὐλῶσιν

    αὐλέω
    play on the flute: pres subj act 3rd pl (attic epic doric)
    αὐλών
    hollow: masc dat pl

    Morphologia Graeca > αὐλῶσιν

  • 116 αυλώνων

    αὐλών
    hollow: masc gen pl

    Morphologia Graeca > αυλώνων

  • 117 αὐλώνων

    αὐλών
    hollow: masc gen pl

    Morphologia Graeca > αὐλώνων

  • 118 alvus

    1. alvus, ī, f. (v. griech. αυλός, Rohrflöte, längliche Rundung; vgl. αυλών, Schlucht, litauisch anlэs), eine Wölbung, Höhlung; d.h. I) der untere Teil der Leibeshöhlung mit dem Hauptdarm, durch den die Exkremente abgeführt werden, nachdem die nahrhafteren Bestandteile sich abgesondert haben, der Unterleib, Bauch, Leib und der Darmkanal, A) eig.: purgatio alvi, Cic.: crebra alvi ductio, häufige Klystiere, Cels.: alvum purgare, Sall. fr. u. Cels.: alvum exonerare, inanire, solvere, ciere, movere, ducere, Cels. u. Plin.: alvi profusio, profluvium, alvus fluens, liquida, fusa, cita, soluta, offener Leib, Durchfall, Diarrhöe, Cels., Col. u. Plin.: so auch bl. alvus, Col. 6, 7, 2. – dagegen alvum astringere, cohibere, comprimere, supprimere, firmare, sistere, inhibere, Cels. u. Plin. – meton., a) der offene Leib, die Ausleerung, der Stuhlgang, M. Caes. bei Fronto ad Marc. Caes. 5, 55 (70). p. 91, 30 N. – b) der Unrat, die Exkremente, alvus nigra, pallida, rufa etc., Cels.: alvum deicere, abführen, Cato r.r.: alvum superiorem deicere, vomieren, Cato r.r.: alvus non descendit, er hat keinen Stuhlgang, Cels. – B) übtr.: 1) der Leib der Schwangern, die Bauchhöhle, in der der uterus (die Gebärmutter) liegt, der Mutterleib, Plaut, Cic. u.a. – 2) der Magen u. die Verdauungswerkzeuge übh., Cic. de nat. deor. 2, 136. Ov. met. 6, 651. – II)
    ————
    der Bauch, Rumpf des Schiffes, Tac. hist. 3, 47. – III) der Bienenkorb, Bienenstock, Varr., Col. u. Plin. – IV) das Gehäuse des Granatapfels usw., quaedam (poma) alvo continentur, ut granata, Plin. 15, 115. – alvus gen. masc., Acc. ann. fr. II. M. ( bei Non. 193, 26). Plaut. Pseud. 823 (u.a. Altlateiner b. Charis. 80 sq. u. Prisc. 6, 84). Iul. Obsequ. 40 (100).
    ————————
    2. alvus, a, um, s. albus .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alvus

  • 119 flamen

    1. flāmen, minis, m. ( aus *flād(s)men zu gotisch blotan, verehren), der Priester einer bestimmten einzelnen Gottheit, der Eigenpriester, der Flamen. Es gab flamines maiores u. fl. minores, von denen die ersten aus patrizischem, die zweiten aus plebejischem Geschlechte gewählt wurden. Zur erstern Klasse gehörten der fl. Dialis (des Jupiter), Martialis (des Mars) u. Quirinalis (des Romulus); der flamines minores gab es gew. zwölf in Rom (fl. Vulcani, Florae, Carmentae, Pomonae usw.). Der vornehmste aller flamines war der flamen Dialis, der viele Vorrechte genoß (Begleitung eines Liktors, sella curulis, toga praetexta), aber sich auch viele Einschränkungen gefallen lassen mußte (er durfte kein Pferd besteigen, keinen mit Edelsteinen gefaßten Ring tragen, keinen Eid ablegen, nicht über Nacht aus der Stadt bleiben). Von seiner Gattin (der flaminica, w. s.) durfte er sich nicht trennen; starb sie, so mußte er sein Amt niederlegen. Vgl. übh. Gell. 10, 15. – flaminem capere, Liv., prodere, Cic.: flaminem inaugurare, Liv.: Papicio flamen propter mortem flaminicae flamonio abiit, Trogi fr. – Die Alten glaubten, flamen sei synkopiertes filamen von filum (weil diese Priester einen wollenen Faden um die Priestermütze oder um das Haupt tragen mußten), s. Varro LL. 5, 84. Prisc. 4, 17. Paul. ex Fest. 87, 15. Serv. Verg.
    ————
    Aen. 8, 664.
    ————————
    2. flāmen, minis, n. (flo) = πνεῦμα, I) das Blasen, Wehen des Windes, fl. sudum, Varro fr.: flamina venti, Lucr.: Borea, surdas flamine tunde fores, Ov. – II) meton.: A) der Wind, hibernum, Acc. fr.: ingens, Ov.: ferunt sua flamina classem, Verg. – B) (wie πνεύματα αυλῶν) flamina tibiae, die auf der Flöte hervorgebrachten Hauche, die Flötentöne, Hor. carm. 3, 19, 19. – m. subj. Genet., dissona flamina Mopsi, Calp. ecl. 8, 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > flamen

  • 120 pythaules

    pȳthaulēs, ae, m. (πυθαύλης = ὁ τὰ Πύθια αυλων), I) der auf der Flöte den Kampf des pythischen Apollo mit dem Drachen Python spielt, Hyg. fab. 273. – dah. II) übtr., der in der Tragödie den Solovortrag (canticum) mit der Flöte begleitet, od. der Lobgesänge auf die Götter auf der Flöte vorträgt (vgl. Diom. 492, 1). Varro sat. Men. 561. Sen. ep. 76, 4. Vopisc. Carin. 19, 2. – Dav. pȳthaulicus, a, um, pythaulisch, des Pythaules, tibiae, Diom. 492, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pythaules

См. также в других словарях:

  • Αὐλών — hollow masc nom/voc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • αὐλών — hollow masc nom/voc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Αὐλῶν' — Αὐλῶνα , Αὐλών hollow masc acc sg Αὐλῶνι , Αὐλών hollow masc dat sg Αὐλῶνε , Αὐλών hollow masc nom/voc/acc dual …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • αὐλῶν' — αὐλῶνα , αὐλών hollow masc acc sg αὐλῶνι , αὐλών hollow masc dat sg αὐλῶνε , αὐλών hollow masc nom/voc/acc dual …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Αυλών — Ονομασία τριών οικισμών. 1. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 570 μ., 302 κάτ.) στην πρώην επαρχία Τριφυλίας του νομού Μεσσηνίας. Βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τον νομό Ηλείας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Αυλώνας. Ο Α. είναι παλαιό χωριό και οι κάτοικοί… …   Dictionary of Greek

  • αὐλῶν — αὐλέω play on the flute pres part act masc nom sg (attic epic doric) αὐλή open court fem gen pl αὐλός pipe masc gen pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ἀύλων — ἄυλος immaterial masc/fem/neut gen pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Αυλώνας και Αυλών — (αλβαν. Vlore). Πόλη (147.267 κάτ. το 2001) και λιμάνι της Ν Αλβανίας. Είναι χτισμένη γύρω στο ενάμισι μίλι μακριά από την παραλία όπου βρίσκεται το λιμάνι της, το καλύτερο και ασφαλέστερο λιμάνι της χώρας. Η πόλη παρουσιάζει γραφικότητα, χάρη… …   Dictionary of Greek

  • Αὐλῶνα — Αὐλών hollow masc acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • αὐλῶνα — αὐλών hollow masc acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Αὐλῶνας — Αὐλών hollow masc acc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»