-
1 почётный
1) ( пользующиеся почётом) onur °, şeref °почётный гость — onur konuğu, şeref misafiri
кни́га (о́тзывов) для почётных госте́й — şeref defteri
2) ( избираемый в знак почета) onur °, onursal, şeref °, fahriпочётный член о́бщества — derneğin onursal / onur / şeref üyesi
3) ( являющийся проявлением почета) şerefli; saygınпочётная награ́да — şerefli ödül
почётные места́ за столо́м — sofranın şeref yerleri
он занима́ет почётное ме́сто в на́шей поэ́зии — şiirimizde saygın bir yere sahiptir
его́ труды́ стоя́т на са́мом почётном ме́сте в библиоте́ке — yapıtları kitaplığın en saygın / muteber yerindedir
4) ( не нарушающий достоинства) şerefliна почётных усло́виях — şerefli şartlarla
См. также в других словарях:
şeref üyesi — is. Onur üyesi … Çağatay Osmanlı Sözlük
şeref — is., Ar. şeref 1) Başkalarının gösterdiği saygının dayandığı kişisel değer, onur İnsanın şerefi. Yurdun şerefi. 2) Erdem, gözü peklik ve yetenekle kazanılmış iyi şöhret Kolay şöhret, güç sanatın şerefini daima kıskanmıştır. F. R. Atay Birleşik… … Çağatay Osmanlı Sözlük
onur üyesi — is. Bir kuruluş veya derneğe kişiliği ile onur katacağı düşünülerek seçilen kimse, şeref üyesi … Çağatay Osmanlı Sözlük
üye — is. 1) Herhangi bir topluluğu oluşturan bireylerden her biri, aza İkisi de şehrin satranç kulübü üyelerindendir. S. F. Abasıyanık 2) anat. Omurgalılarda, kol ve bacaklar Birleşik Sözler üye aidatı üye tam sayısı murahhas üye borsa üyesi … Çağatay Osmanlı Sözlük
onur — is., Fr. honneur 1) İnsanın kendine karşı duyduğu saygı, şeref, öz saygı, haysiyet, izzetinefis 2) Başkalarının gösterdiği saygının dayandığı kişisel değer, şeref, itibar Çokbilmiş görünmek, onuruna toz kondurmak istemez. T. Buğra Birleşik Sözler … Çağatay Osmanlı Sözlük
şövalye — is., tar., Fr. chevalier 1) Eski Roma da üç sınıftan ikincisinin üyesi olan yurttaş 2) Orta Çağ Avrupası nda özel eğitimle yetişmiş, belli ülküler taşıyan, soylu, atlı savaşçı Niğbolu muharebesine birçok Fransız asilleri ile şövalyeler ve… … Çağatay Osmanlı Sözlük