światłem

См. также в других словарях:

• ciemnia — ż I, DCMs. ciemniani; lm D. ciemniani «pomieszczenie, w którym panuje ciemność, umyślnie pozbawione światła» ∆ fot. Ciemnia fotograficzna «pomieszczenie przeznaczone do chemicznej obróbki materiałów fotograficznych, zabezpieczone przed światłem… …   Słownik języka polskiego

• zajarzyć się — dk VIb, zajarzyć sięrzy się, zajarzyć sięrzył się «zabłysnąć jarzącym się światłem; zacząć się jarzyć» Latarnie zajarzyły się mocnym światłem …   Słownik języka polskiego

• jaśnieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, jaśniećeję, jaśniećeje, jaśniećniał, jaśniećnieli {{/stl 8}}– zjaśnieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} tracić natężenie barwy; płowieć, blednąć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Latem jej włosy jaśnieją na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bakan — m IV, D. u, Ms. bakannie; lm M. y żegl. «żeglugowy znak nawigacyjny pływający, zakotwiczony, do oznaczania szlaku żeglownego na wodach śródlądowych, mający postać walca, stożka, kuli itp., z okresowo zapalonym światłem barwnym; baken» ‹hol.› …   Słownik języka polskiego

• cienić — ndk VIa, cienićnię, cienićnisz, cień, cienićił, cienićniony «dawać, rzucać cień; chronić, zasłaniać przed słońcem lub światłem; ocieniać» Gałęzie drzew cieniły ogródek. Kapelusz cienił jej twarz …   Słownik języka polskiego

• cieniować — ndk IV, cieniowaćniuję, cieniowaćniujesz, cieniowaćniuj, cieniowaćował, cieniowaćowany 1. «w malarstwie, grafice i innych dziedzinach operujących barwami: uwydatniać, uplastyczniać szczegóły za pomocą mocniejszych barw, odcieni, cieni, różnej… …   Słownik języka polskiego

• elastooptyka — ż III, CMs. elastooptykayce, blm techn. «doświadczalna metoda wyznaczania naprężeń w przezroczystych ciałach takich, jak szkło, celuloid, żelatyna itp. przez prześwietlanie ich lub ich modeli światłem spolaryzowanym» ‹n. łac. + optyka› …   Słownik języka polskiego

• emanować — dk IV, emanowaćnuję, emanowaćnujesz, emanowaćnuj, emanowaćował, emanowaćowany «wydzielać z siebie; wydzielać się, promieniować» Piec emanował ciepło. Twarz emanowała światłem. Emanował z niego spokój. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• feeryczny — «bajkowy, baśniowy, czarodziejski, mieniący się barwami, światłem» Feeryczne widowisko. Feeryczne widoki, obrazy. Feeryczna polichromia, dekoracja …   Słownik języka polskiego

• foto- — «pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy ze światłem albo (wtórnie) z fotografią, np. fotokomórka, fotoreportaż» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

• fotyczny — ∆ geogr. Strefa fotyczna «górna warstwa wód prześwietlona światłem słonecznym (w jeziorach do około czterystu metrów, w morzach do około tysiąca siedmiuset metrów w głąb), w której może rozwijać się roślinność wodna» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego