łączyć

См. также в других словарях:

• łączyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, łączyćczę, łączyćczy, łączyćczony {{/stl 8}}– połączyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, {{/stl 8}}złączyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} tworzyć całość z odrębnych elementów; spajać, zespalać :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• łączyć — ndk VIb, łączyćczę, łączyćczysz, łącz, łączyćczył, łączyćczony 1. «spajać, wiązać w całość» Kanał łączy morze z jeziorem. Łączyła ich przyjaźń. Łączyć przyjemne z pożytecznym. ◊ Nic nas z sobą nie łączy «jesteśmy dla siebie obcy, żadne sprawy,… …   Słownik języka polskiego

• łączyć się — I – połączyć się, złączyć się {{/stl 13}}{{stl 33}} zespalać się w całość; stykać się, zwierać się :{{/stl 33}}{{stl 10}}Dłonie łączą się w uścisku. Dwa miasta połączyły się w jedno. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}łączyć… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• łączyć — przyjemne z pożytecznym zob. przyjemny. Przeciąć, zerwać więzy łączące kogoś z kimś, z czymś zob. więzy …   Słownik frazeologiczny

• wiązać — ndk IX, wiążę, wiążesz, wiąż, wiązaćał, wiązaćany 1. «umocowywać (tkaninę, wstążkę itp.) tworząc węzeł, kokardę; łączyć końce (tkaniny, taśmy, sznura itp.), przeplatając je w węzeł, kokardę» Wiązać końce sznura. Wiązać zerwaną nić. Wiązać krawat …   Słownik języka polskiego

• kojarzyć — ndk VIb, kojarzyćrzę, kojarzyćrzysz, kojarzyćarz, kojarzyćył, kojarzyćrzony 1. «powodować połączenie, związek kogoś, czegoś; łączyć, zespalać, wiązać, jednoczyć» Kojarzyć pary. Kojarzyć kogoś w pary. ∆ zootechn. Kojarzyć zwierzęta «łączyć samca z …   Słownik języka polskiego

• spajać — I ndk I, spajaćam, spajaćasz, spajaćają, spajaćaj, spajaćał, spajaćany spoić dk VIa, spoję, spajaćisz, spój, spajaćił, spojony «łączyć ściśle różne przedmioty lub ich elementy, często za pomocą substancji twardniejącej, zlepiającej (np. kleić,… …   Słownik języka polskiego

• węgieł — m IV, D. węgiełgła, Ms. węgiełgle; lm M. węgiełgły, D. węgiełgłów «miejsce zetknięcia się dwu ścian zewnętrznych (pionowych) budynku; narożnik» Węgieł domu, stodoły. Ukryć się za węgłem. Wyjść, wyskoczyć zza węgła. ∆ Wiązać, łączyć bierwiona,… …   Słownik języka polskiego

• wiązać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, wiążę, wiąże, wiązaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} łączyć końce czegoś, np. nitki, sznura, tworząc węzeł, kokardę; umocowywać coś na czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wiązać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• cementować — ndk IV, cementowaćtuję, cementowaćtujesz, cementowaćtuj, cementowaćował, cementowaćowany 1. «spajać, wiązać, zaprawiać, zalewać cementem» Cementować szpary w ścianach. przen. «łączyć, zespalać, jednoczyć; wzmacniać, umacniać» Cementować stosunki… …   Słownik języka polskiego

• godzić — ndk VIa, godzićdzę, godzićdzisz, gódź, godzićdził, godzićdzony 1. «doprowadzać do porozumienia, do zgody; jednać» Godzić skłóconych, zwaśnionych. 2. «łączyć coś z czymś; przyjmować, stosować dwie różne rzeczy, sprawy» Godzić pracę z rozrywką.… …   Słownik języka polskiego