Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ĭn-ărātus

  • 1 aratus

    [st1]1 [-] ărātus, a, um: part. passé de aro; labouré, sillonné de rides.    - ărāta, ōrum, n. Prop.: champs cultivés. [st1]2 [-] ărātŭs, ūs, m.: Dict. labourage. [st1]3 [-] Aratus, i, m.: Aratus. - [abcl][b]a - Aratus de Soles, poète grec, auteur des Phénomènes. - [abcl]b - Aratus de Sicyone, général grec, chef de la ligue achéenne.[/b]    - [gr]gr. Ἄρατος. [st1]4 [-] Aratus, i, m.: l'Aratus (fleuve des Molosses).
    * * *
    [st1]1 [-] ărātus, a, um: part. passé de aro; labouré, sillonné de rides.    - ărāta, ōrum, n. Prop.: champs cultivés. [st1]2 [-] ărātŭs, ūs, m.: Dict. labourage. [st1]3 [-] Aratus, i, m.: Aratus. - [abcl][b]a - Aratus de Soles, poète grec, auteur des Phénomènes. - [abcl]b - Aratus de Sicyone, général grec, chef de la ligue achéenne.[/b]    - [gr]gr. Ἄρατος. [st1]4 [-] Aratus, i, m.: l'Aratus (fleuve des Molosses).
    * * *
        Aratus, pen. prod. Participium. vt Arati agri. Ouid. Qui sont labourez.

    Dictionarium latinogallicum > aratus

  • 2 Aratus

    1.
    ărātus, a, um, Part. of aro.
    2.
    Ărātus, i, m., = Aratos.
    I.
    A Greek poet of Soli, in Cilicia, who fl. B. C. 250; author of an astronomical poem, entitled Phainomena, which Cicero, and afterwards Caesar Germanicus, translated into Latin, Cic. de Or. 1, 16, 69; id. Rep. 1, 22, 56; id. N. D. 2, 41; Ov. Am. 1, 15, 16; Stat. S. 5, 3, 23 (Ărătŭs, Paul. Nol. Carm. 19, 125; Sid. Carm. 23, 112).—
    II.
    Aratus of Sicyon, a distinguished Greek general, founder of the Achœan League, Cic. Off. 2, 23, 81 (v. his life written by Plutarch).

    Lewis & Short latin dictionary > Aratus

  • 3 aratus

    1.
    ărātus, a, um, Part. of aro.
    2.
    Ărātus, i, m., = Aratos.
    I.
    A Greek poet of Soli, in Cilicia, who fl. B. C. 250; author of an astronomical poem, entitled Phainomena, which Cicero, and afterwards Caesar Germanicus, translated into Latin, Cic. de Or. 1, 16, 69; id. Rep. 1, 22, 56; id. N. D. 2, 41; Ov. Am. 1, 15, 16; Stat. S. 5, 3, 23 (Ărătŭs, Paul. Nol. Carm. 19, 125; Sid. Carm. 23, 112).—
    II.
    Aratus of Sicyon, a distinguished Greek general, founder of the Achœan League, Cic. Off. 2, 23, 81 (v. his life written by Plutarch).

    Lewis & Short latin dictionary > aratus

  • 4 Aratus [2]

    2. Arātus (Arātos), ī, m. (Ἄρατος), I) ein griechischer Dichter, Verfasser eines astronomischen Gedichts ( Φαινόμενα betitelt), das Cicero u. Cäsar Germanikus ins Lateinische übersetzten, Cic. de or. 1, 99; de nat. deor. 2, 104. Ov. am. 1, 15, 16: in Zitaten griech. Genet., phaenomenōn Arātū, Diom. 483, 3. – Dav. Arātēus u. Arātīus, a, um (Ἀράτειος), des Aratus, aratëisch, carmen, Cic. u. Lact.: carmina, Cic.: dah. absol., nostra quaedam Aratea, Ciceros Φαινόμενα, Cic. de div. 2, 14. – II) ein berühmter griech. Feldherr aus Sikyon, Stifter des achäischen Bundes, Cic. de off. 2, 81.

    lateinisch-deutsches > Aratus [2]

  • 5 Aratus

    2. Arātus (Arātos), ī, m. (Ἄρατος), I) ein griechischer Dichter, Verfasser eines astronomischen Gedichts ( Φαινόμενα betitelt), das Cicero u. Cäsar Germanikus ins Lateinische übersetzten, Cic. de or. 1, 99; de nat. deor. 2, 104. Ov. am. 1, 15, 16: in Zitaten griech. Genet., phaenomenōn Arātū, Diom. 483, 3. – Dav. Arātēus u. Arātīus, a, um (Ἀράτειος), des Aratus, aratëisch, carmen, Cic. u. Lact.: carmina, Cic.: dah. absol., nostra quaedam Aratea, Ciceros Φαινόμενα, Cic. de div. 2, 14. – II) ein berühmter griech. Feldherr aus Sikyon, Stifter des achäischen Bundes, Cic. de off. 2, 81.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Aratus

  • 6 aratus [1]

    1. arātus, ūs, m. (aro), das Pflügen, aratui insistere, Dict. 2, 41.

    lateinisch-deutsches > aratus [1]

  • 7 aratus

    1. arātus, ūs, m. (aro), das Pflügen, aratui insistere, Dict. 2, 41.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aratus

  • 8 Aratus

    ī m.
    1) греч. поэт из Сол (Киликия), автор астрономической поэмы «Phaenomena» (ок. 270 г. до н. э.) C, O, Pt
    2) полководец, освободивший Сикион (Ахея) от тирана Никокла; основатель Ахейского союза, умерщвленный Филиппом V Македонским. (271213 гг. до н. э.) C

    Латинско-русский словарь > Aratus

  • 9 in-arātus

        in-arātus adj.,    unploughed, untilled, fallow: terra, V.: tellus, H.

    Latin-English dictionary > in-arātus

  • 10 Lutjanus aratus

    2. RUS кофейный [кефалевый] луциан m
    4. DEU
    5. FRA vivaneau m radis

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Lutjanus aratus

  • 11 aro

    aro, āvi, ātum, āre (ἀρόω), pflügen, ackern, I) eig.: a) vom Ackersmann und Ackervieh, m. Acc., ar. terram aut serere arbores, Varr.: ar. terram et sulcum altius imprimere, Cic.: ager non semel aratus, sed novatus et iteratus, Cic.: ager qui arari aut coli possit, non qui aratus aut cultus sit, Cic.: bildl. v. Beschreiben mit dem Schreibgriffel, gleichs. beackern, osse campum cereum, Titin. com. 160: gleichs. ackernd ziehen, cerā sulcos, Prud. perist. 9, 52: u. v. Reden, incipit alloquiis fera pectora cultor arare (zu bearbeiten), Ven. Fort. vit. S. Mart. 3, 161. – absol., arare mavelim, quam sic amare, Plaut.: numquam domum revortor, quin te in fundo conspicer fodere aut arare aut aliquid ferre denique, Ter.: nudus ara, sere nudus, Verg.: arare tauris, Hyg.: bildl. v. Schreiben mit dem Schreibgriffel, vertamus vomerem, in cera mucrone aeque aremus osseo, Atta com. 12 sq. (p. 162 R2). – Sprichw., non profecturis litora bubus aras, wendest vergebliche Mühe an, Ov. her. 5, 116; vgl. trist. 5, 4, 48: alienum fundum arat, incultum familiarem deserit, er pflügt auf fremdem Acker, läßt den eigenen unbebaut = kümmert sich um fremde Dinge, vernachlässigt die eigenen Angelegenheiten, Plaut. asin. 874. – b) v. Ländereibesitzer, bes. v. Staatsdomänenpächter, m. Acc. = beackern-, bestellen lassen, bebauen, non opinor quemquam minus esse professum, quam quantum arasset, Cic.: Falerni mille fundi iugera, Hor.: u. allg., quae homines arant, navigant, aedificant, virtuti omnia parent, alles Pflügen, Schiffen, Bauen der Menschen hängt von ihrer Tüchtigkeit ab, Sall. Cat. 2, 7.: quidquid arat impiger Apulus, erpflügt, d.i. durch Ackerbau gewinnt, Hor. carm. 3, 16, 26. – u. absol., Ackerbau treiben, vom Ackerbau leben, cives Romani, qui arant in Sicilia, d.i. die Domänenpächter (s. arātor no. I, B), Cic. Verr. 3, 11: araret, navigaret, Vopisc. Prob. 23, 3. – II) poet. übtr.: a) durchfurchen = runzelig machen, venient rugae, quae tibi corpus arent, Ov. art. am. 2, 118: aratā rugis fronte, Hier. ep. 14, 13 u. 52, 1. – b) das Meer usw. durchfurchen = durchsegeln, vastum maris aequor, Verg. Aen. 2, 780; 3, 495: latum aequor, Ov. trist. 1, 2, 76: vicinas aquas, Ov. trist. 3, 12, 36. – c) obszön, den After jmds. durchfurchen, pueros, Plaut. truc. 150.

    lateinisch-deutsches > aro

  • 12 Sicyon

    Sicyōn, ōnis, m. u. f. (Σικυών), Hauptstadt der Landschaft Sicyonia in dem nördl. Peloponnes, berühmt als sehr früher Sitz aller Künste u. Wissenschaften, der Lyrik, der Malerei u. Bildhauerei, von Manufakturen u. Fabriken, bes. für Metall, Geburtsort des Aratus, j. wahrsch. Ruinen bei Camari od. Camares, Plaut. Curc. 395. (Fleckeisen Sicuonem); merc. 647; Pseud. 995 (Abl. lok. -oni; Fleckeisen Sicuoni). Cic. de off. 2, 81; ep. 13, 21, 2. Liv. 27, 31, 1 u. 27, 37, 5: die Umgegend berühmt durch treffliche Oliven, Ov. ex Pont. 4, 15, 10: dah. Sicyon olifera, Ov. Ib. 315. – Dah. Sicyōnius, a, um (Σικυώνιος), sikyonisch, aus od. zu Sikyon, Aratus, Cic.: magistratus, Cic.: ager, Liv.: baca (Olive), Verg.: oleum, Cael. Aur.: calcei, eine Art weicher Schuhe, Cic.: dies. subst. auch Sicyōnia, ōrum, n., Lucil. fr., Lucr. u.a. – / Sicyon als masc., Cic. ad Att. 1, 13, 1: als fem., Ov. Ib. 319. Stat. Theb. 2, 179 u. 4, 50. Iuven. 3, 69. – spät. Nbf. Sicyona, wov. Akk. Sicyonam, Oros. 3, 23, 15.

    lateinisch-deutsches > Sicyon

  • 13 Ărātēus

    Ărātēus (Ărātīus), a, um d'Aratus.    - [gr]gr. Ἀράτειος.    - Ărātēa, ōrum, n.: les Phénomènes (d'Aratus).

    Dictionarium latinogallicum > Ărātēus

  • 14 Ărātīus

    Ărātēus (Ărātīus), a, um d'Aratus.    - [gr]gr. Ἀράτειος.    - Ărātēa, ōrum, n.: les Phénomènes (d'Aratus).

    Dictionarium latinogallicum > Ărātīus

  • 15 aro

    aro, āvi, ātum, āre (ἀρόω), pflügen, ackern, I) eig.: a) vom Ackersmann und Ackervieh, m. Acc., ar. terram aut serere arbores, Varr.: ar. terram et sulcum altius imprimere, Cic.: ager non semel aratus, sed novatus et iteratus, Cic.: ager qui arari aut coli possit, non qui aratus aut cultus sit, Cic.: bildl. v. Beschreiben mit dem Schreibgriffel, gleichs. beackern, osse campum cereum, Titin. com. 160: gleichs. ackernd ziehen, cerā sulcos, Prud. perist. 9, 52: u. v. Reden, incipit alloquiis fera pectora cultor arare (zu bearbeiten), Ven. Fort. vit. S. Mart. 3, 161. – absol., arare mavelim, quam sic amare, Plaut.: numquam domum revortor, quin te in fundo conspicer fodere aut arare aut aliquid ferre denique, Ter.: nudus ara, sere nudus, Verg.: arare tauris, Hyg.: bildl. v. Schreiben mit dem Schreibgriffel, vertamus vomerem, in cera mucrone aeque aremus osseo, Atta com. 12 sq. (p. 162 R2). – Sprichw., non profecturis litora bubus aras, wendest vergebliche Mühe an, Ov. her. 5, 116; vgl. trist. 5, 4, 48: alienum fundum arat, incultum familiarem deserit, er pflügt auf fremdem Acker, läßt den eigenen unbebaut = kümmert sich um fremde Dinge, vernachlässigt die eigenen Angelegenheiten, Plaut. asin. 874. – b) v. Ländereibesitzer, bes. v. Staatsdomänenpächter, m. Acc. = beackern-, bestellen lassen, bebauen, non opinor quemquam minus esse professum, quam
    ————
    quantum arasset, Cic.: Falerni mille fundi iugera, Hor.: u. allg., quae homines arant, navigant, aedificant, virtuti omnia parent, alles Pflügen, Schiffen, Bauen der Menschen hängt von ihrer Tüchtigkeit ab, Sall. Cat. 2, 7.: quidquid arat impiger Apulus, erpflügt, d.i. durch Ackerbau gewinnt, Hor. carm. 3, 16, 26. – u. absol., Ackerbau treiben, vom Ackerbau leben, cives Romani, qui arant in Sicilia, d.i. die Domänenpächter (s. arator no. I, B), Cic. Verr. 3, 11: araret, navigaret, Vopisc. Prob. 23, 3. – II) poet. übtr.: a) durchfurchen = runzelig machen, venient rugae, quae tibi corpus arent, Ov. art. am. 2, 118: aratā rugis fronte, Hier. ep. 14, 13 u. 52, 1. – b) das Meer usw. durchfurchen = durchsegeln, vastum maris aequor, Verg. Aen. 2, 780; 3, 495: latum aequor, Ov. trist. 1, 2, 76: vicinas aquas, Ov. trist. 3, 12, 36. – c) obszön, den After jmds. durchfurchen, pueros, Plaut. truc. 150.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aro

  • 16 inaratus

    1. in-arātus, a, um (in u. aro), ungepflügt, brach, terra, Verg.: tellus, Hor.: arva, Ov.
    ————————
    2. in-arātus, a, um, Partic. v. inaro, w. s.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inaratus

  • 17 Sicyon

    Sicyōn, ōnis, m. u. f. (Σικυών), Hauptstadt der Landschaft Sicyonia in dem nördl. Peloponnes, berühmt als sehr früher Sitz aller Künste u. Wissenschaften, der Lyrik, der Malerei u. Bildhauerei, von Manufakturen u. Fabriken, bes. für Metall, Geburtsort des Aratus, j. wahrsch. Ruinen bei Camari od. Camares, Plaut. Curc. 395. (Fleckeisen Sicuonem); merc. 647; Pseud. 995 (Abl. lok. -oni; Fleckeisen Sicuoni). Cic. de off. 2, 81; ep. 13, 21, 2. Liv. 27, 31, 1 u. 27, 37, 5: die Umgegend berühmt durch treffliche Oliven, Ov. ex Pont. 4, 15, 10: dah. Sicyon olifera, Ov. Ib. 315. – Dah. Sicyōnius, a, um (Σικυώνιος), sikyonisch, aus od. zu Sikyon, Aratus, Cic.: magistratus, Cic.: ager, Liv.: baca (Olive), Verg.: oleum, Cael. Aur.: calcei, eine Art weicher Schuhe, Cic.: dies. subst. auch Sicyōnia, ōrum, n., Lucil. fr., Lucr. u.a. – Sicyon als masc., Cic. ad Att. 1, 13, 1: als fem., Ov. Ib. 319. Stat. Theb. 2, 179 u. 4, 50. Iuven. 3, 69. – spät. Nbf. Sicyona, wov. Akk. Sicyonam, Oros. 3, 23, 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Sicyon

  • 18 Arateus

    Ărātēus ( Ărātī-), a, um, adj., = Arateios, of or belonging to the Greek poet Aratus, Aratean: lucernae, Cinna ap. Isid. Orig. 6, 12.—Hence, absol.: nostra quaedam Aratea, i. e. the Phainomena of Aratus, translated by Cicero into Latin, Cic. Div. 2, 5, 14 B. and K.; of this translation we still possess large portions;

    v. Cic. Orell. IV. pp. 1014, 1033: carminibus Arateis,

    Cic. N. D. 2, 41, 104.

    Lewis & Short latin dictionary > Arateus

  • 19 Sicyon

    Sĭcyon, ōnis (abl. e, rarely i), f. (but masc. Cic. Att. 1, 13, 1), = Sikuôn, the capital of the territory of Sicyonia in the Peloponnesus (now Vasiliko), near the isthmus, sometimes considered as belonging to Achaia, abounding in olive-trees, the birthplace of Aratus, Mel. 2, 3, 10; Plin. 4, 5, 6, § 12; Cic. Off. 2, 23, 81; id. Fam. 13, 21; id. Att. 1, 13, 1; Ov. Ib. 315; id. P. 4, 15, 10; Plaut. Curc. 3, 25; id. Merc. 3, 4, 62 al.— Abl. Sicyoni, Plaut. Cist. 1, 3, 8; 1, 3, 42; id. Ps. 4, 2, 38;

    and Sicyone,

    id. Cist. 1, 2, 11; id. Ps. 4, 7, 80; Cic. Fam. 13, 21, 1 and 2.—Hence, Sĭcyōnĭus, a, um, adj., of or belonging to Sicyon, Sicyonian:

    ager,

    Liv. 33, 15:

    magistratus,

    Cic. Verr. 2, 1, 17, § 44:

    Aratus,

    id. Off. 2, 23, 81:

    calcei,

    a lcind of soft shoes, id. de Or. 1, 54, 231:

    baca,

    olives, Verg. G. 2, 519:

    ager,

    Liv. 43, 15.—As substt.
    1.
    Sĭ-cyōnĭi, ōrum, m., the inhabitants of Sicyon, the Sicyonians, Cic. Tusc. 3, 22, 53; id. Att. 1, 19, 9; 1, 20, 4; 2, 1, 10 al.—
    2.
    Sĭcyōnĭa, ōrum, n., Sicyonian shoes, Lucil. ap. Fest. s. h. v. p. 337 Müll.; Lucr. 4, 1125; Verg. Cir. 168; Auct. Her. 4, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Sicyon

  • 20 Sicyonia

    Sĭcyon, ōnis (abl. e, rarely i), f. (but masc. Cic. Att. 1, 13, 1), = Sikuôn, the capital of the territory of Sicyonia in the Peloponnesus (now Vasiliko), near the isthmus, sometimes considered as belonging to Achaia, abounding in olive-trees, the birthplace of Aratus, Mel. 2, 3, 10; Plin. 4, 5, 6, § 12; Cic. Off. 2, 23, 81; id. Fam. 13, 21; id. Att. 1, 13, 1; Ov. Ib. 315; id. P. 4, 15, 10; Plaut. Curc. 3, 25; id. Merc. 3, 4, 62 al.— Abl. Sicyoni, Plaut. Cist. 1, 3, 8; 1, 3, 42; id. Ps. 4, 2, 38;

    and Sicyone,

    id. Cist. 1, 2, 11; id. Ps. 4, 7, 80; Cic. Fam. 13, 21, 1 and 2.—Hence, Sĭcyōnĭus, a, um, adj., of or belonging to Sicyon, Sicyonian:

    ager,

    Liv. 33, 15:

    magistratus,

    Cic. Verr. 2, 1, 17, § 44:

    Aratus,

    id. Off. 2, 23, 81:

    calcei,

    a lcind of soft shoes, id. de Or. 1, 54, 231:

    baca,

    olives, Verg. G. 2, 519:

    ager,

    Liv. 43, 15.—As substt.
    1.
    Sĭ-cyōnĭi, ōrum, m., the inhabitants of Sicyon, the Sicyonians, Cic. Tusc. 3, 22, 53; id. Att. 1, 19, 9; 1, 20, 4; 2, 1, 10 al.—
    2.
    Sĭcyōnĭa, ōrum, n., Sicyonian shoes, Lucil. ap. Fest. s. h. v. p. 337 Müll.; Lucr. 4, 1125; Verg. Cir. 168; Auct. Her. 4, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Sicyonia

См. также в других словарях:

  • Aratus of Sicyon — Aratus (271 BC 213 BC) was a statesman of the ancient Greek city state of Sicyon in the 3rd century BC. He deposed the Sicyon tyrant Nicocles in 251 BC. Aratus was an advocate of Greek unity and brought Sicyon into the Achaean League, which he… …   Wikipedia

  • Aratus (crater) — Lunar crater Aratus from Apollo 15. NASA photo. Coordinates …   Wikipedia

  • Aratus (Cratère) — Aratus Aratus vu par Apollo 15. Localisation Astre Lune Coordonnées …   Wikipédia en Français

  • Aratus (cratere) — Aratus (cratère) Aratus Aratus vu par Apollo 15. Localisation Astre Lune Coordonnées …   Wikipédia en Français

  • Aratus (cratère) — Aratus Aratus vu par Apollo 15. Localisation Astre Lune Coordonnées …   Wikipédia en Français

  • Aratus pisonii — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum …   Wikipedia

  • Aratus [1] — Aratus, geb. 270 v. Chr., einer der letzten Griechen, befreite im 20. Jahre seine Vaterstadt Sycion von einem Tyrannen und brachte sie in den achäischen Bund. Er eroberte Korinth, führte es nebst Megara, Megalopolis, Hermione, Phlius in den… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Aratus — Arātus aus Sikyon in Achaia, griech. Staatsmann, geb. um 271 v. Chr., befreite seine Vaterstadt von dem Tyrannen Nikokles, bewirkte 251 ihren Beitritt zum Achäischen Bunde, dessen tatsächlicher Leiter er bald wurde. Durch einen Konflikt mit… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Aratus [2] — Aratus, aus Soli in Cilicien, um 270 v. Chr., schrieb das astron. Lehrgedicht »Phainomena«, das unter andern auch Cicero übersetzte; deutsch von Voß …   Herders Conversations-Lexikon

  • Aratus — This article is about the didactic poet. There was also an Aratus of Sicyon and an Aratus, son of Asclepius : For the crab genus, see Aratus (crab).Aratus (Greek Ἄρατος ὁ Σολεύς) (ca. 315 BC/310 BC ndash; 240 BC) was a Greek didactic poet, known… …   Wikipedia

  • Aratus de Soles — Aratos de Soles Pour les articles homonymes, voir Aratos. Aratos de Soles Aratus ou Aratos de Soles fut un poète et astronome grec du …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»