-
1 īrācundē
īrācundē adv. with comp. [iracundus], angrily, passionately: agere cum aliquo: iracundius expostulare. -
2 iracunde
īrācundē, adv., v. iracundus fin. -
3 rabiōsē
rabiōsē adv. [rabiosus], ravingly, madly, fiercely: nihil iracunde rabioseve fecerunt.* * *madly; in a frenzied manner -
4 intemperans
I.Lit.:II.intemperans atque immoderata permixtio,
App. Dogm. Plat. 1, p. 11.— Comp., Sen. Cons. ad Helv. 6, 3.—Trop.A.That cannot govern himself, without moderation, extravagant, immoderate, intemperate:B.intemperantis esse arbitror scribere, quod occultari velit,
Cic. Ac. 1, 1:fui paulo intemperantior fortasse, quam debui,
i. e. I ought to have exhibited more moderation, id. Vatin. 1:intemperans sum in ejus rei cupiditate,
id. Att. 13, 26:intemperans militaris in forti viro gloria,
id. Tusc. 2, 17:in augendo eo non alius intemperantior est,
Liv. 36, 38:avidi atque intemperantes animi,
id. 24, 25:in voluptates,
Sen. Ira, 1, 3:ad vescendum,
Aur. Vict. Epit. 6.—Incontinent, profligate, debauched:inter impudicas mulieres, et intemperantes viros versari,
Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:libidinosa et intemperans adulescentia,
id. de Sen. 9, 29:impurissima atque intemperantissima pecus,
id. Pis. 29.— Adv.: intempĕranter, immoderately, extravagantly, intemperately:nimis iracunde hoc quidem, et valde intemperanter,
Cic. Phil. 1, 5: intemperanter abuti et otio et litteris, [p. 975] id. Tusc. 1, 3:lacerare aliquem,
Plin. Ep. 1, 5.— Comp.:ne intemperantius opibus suis utatur,
Cic. Phil. 5, 18:insequi,
Liv. 31, 37:amare,
Plin. Pan. 68: adesse adversus aliquem. Suet. Claud. 38.— Sup.:intemperantissime gloriari,
App. Mag. p. 321, 33. -
5 intemperanter
I.Lit.:II.intemperans atque immoderata permixtio,
App. Dogm. Plat. 1, p. 11.— Comp., Sen. Cons. ad Helv. 6, 3.—Trop.A.That cannot govern himself, without moderation, extravagant, immoderate, intemperate:B.intemperantis esse arbitror scribere, quod occultari velit,
Cic. Ac. 1, 1:fui paulo intemperantior fortasse, quam debui,
i. e. I ought to have exhibited more moderation, id. Vatin. 1:intemperans sum in ejus rei cupiditate,
id. Att. 13, 26:intemperans militaris in forti viro gloria,
id. Tusc. 2, 17:in augendo eo non alius intemperantior est,
Liv. 36, 38:avidi atque intemperantes animi,
id. 24, 25:in voluptates,
Sen. Ira, 1, 3:ad vescendum,
Aur. Vict. Epit. 6.—Incontinent, profligate, debauched:inter impudicas mulieres, et intemperantes viros versari,
Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:libidinosa et intemperans adulescentia,
id. de Sen. 9, 29:impurissima atque intemperantissima pecus,
id. Pis. 29.— Adv.: intempĕranter, immoderately, extravagantly, intemperately:nimis iracunde hoc quidem, et valde intemperanter,
Cic. Phil. 1, 5: intemperanter abuti et otio et litteris, [p. 975] id. Tusc. 1, 3:lacerare aliquem,
Plin. Ep. 1, 5.— Comp.:ne intemperantius opibus suis utatur,
Cic. Phil. 5, 18:insequi,
Liv. 31, 37:amare,
Plin. Pan. 68: adesse adversus aliquem. Suet. Claud. 38.— Sup.:intemperantissime gloriari,
App. Mag. p. 321, 33. -
6 iracundus
īrācundus, a, um, adj. [ira], irascible, irritable, passionate, choleric, angry, ireful, easily provoked (class.):1.iratus potest non esse iracundus: iracundus non potest aliquando iratus non esse, Sen. de Ira, 1, 4, 1 (al. om. non before potest): ut non tantum iratus sit sapiens, sed iracundus,
id. ib. 2, 6, 3:sunt morosi et anxii et iracundi senes,
Cic. de Sen. 18, 65:iracundum esse in aliquem,
id. Planc. 26, 63:adversus hostes,
Just. 7, 6, 15:quemadmodum posset leniri, Sen. de Ira, 1, 1, 1: tale non est ira, sed quasi ira,
id. ib. 1, 2, 6:leones,
Ov. M. 15, 86:mens,
Lucr. 3, 296.— Comp.:iracundior est paulo,
Hor. S. 1, 3, 29.— Sup.: iracundissimus, Sen. de Ira, 2, 6, 4; 2, 15, 1.— Transf. ( poet.):neque patimur Iracunda Jovem ponere fulmina,
easily provoked, held in readiness to fall, Hor. C. 1, 3, 40.— Adv. in two forms.īrācundē, angrily, passionately:2.agere cum aliquo,
Cic. Phil. 8, 5, 16; Just. 12, 6, 6; Plin. 11, 37, 54, § 143. — Comp.:iracundius docere,
Cic. Rosc. Com. 11, 31.— -
7 rabiosus
-
8 rideo
rīdĕo, si, sum, 2 ( dep. collat. form ridetur, Petr. 57, 3; 61, 4), v. n. and a. [Bœot. kriddemen for krizein gelan, orig. form krid j emen].I.Neutr., to laugh (cf. cachinnor).A.In gen.:B.numquam ullo die risi adaeque Neque hoc quod reliquom est plus risuram opinor,
Plaut. Cas. 5, 1, 4:risi te hodie multum,
id. Stich. 1, 3, 89:ridere convivae, cachinnare ipse Apronius,
Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:M. Crassum semel ait in vitā risisse Lucilius,
id. Fin. 5, 30, 92:cum ridere voles,
Hor. Ep. 1, 4, 16.—With si: ridetque (deus), si mortalis ultra Fas trepidat. Hor. C. 3, 29, 31; so id. Ep. 1, 1, 95 sq.; 1, 19, 43; id. A. P. 105: ridentem dicere verum Quid vetat, while laughing, i. e. in a laughing or jesting manner, id. S. 1, 1, 24; cf. Cic. Fam. 2, 4, 1.—With a homogeneous object: ridere gelôta sardanion, Cic. Fam. 7, 25, 1:tempus flendi et tempus ridendi,
Vulg. Eccl. 3, 4.—In partic.1.To laugh pleasantly, to smile; and ridere ad aliquem or alicui, to smile on one (so almost entirely poet.; syn. renideo): Juppiter hic risit tempestatesque serenae Riserunt omnes risu Jovis omnipotentis, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 254 (Ann. v. 445 sq. Vahl.); cf.:b.vultu Fortuna sereno,
Ov. Tr. 1, 5, 27:ridere ad patrem,
Cat. 61, 219.—Transf., of things, to laugh or smile, i. q. to look cheerful or pleasant:* 2.sedes quietae large diffuso lumine rident,
Lucr. 3, 22:tempestas,
id. 5, 1395:argentum et pulchra Sicyonia,
id. 4, 1125:ille terrarum mihi praeter omnes Angulus ridet,
Hor. C. 2, 6, 14:argento domus,
id. ib. 4, 11, 6:florum coloribus almus ager,
Ov. M. 15, 205:pavonum ridenti lepore,
Lucr. 2, 502; cf.: colocasia mixta ridenti acantho, smiling, i. e. glad, Verg. E. 4, 20. — With dat.:tibi rident aequora ponti,
smile upon thee, look brightly up to thee, Lucr. 1, 8; Cat. 64, 285. —To laugh in ridicule, to mock (cf. II. B. 2.):II. A.quandoque potentior Largis muneribus riserit aemuli,
Hor. C. 4, 1, 18.—In gen. (class.; cf. Brix ad Plaut. Men. 478):B.rideo hunc,
Ter. Ad. 4, 2, 9; cf. id. Eun. 5, 6, 7:Acrisium (Juppiter et Venus),
Hor. C. 3, 16, 7 et saep.:risi nivem atram,
Cic. Q. Fr. 2, 13, 1:joca tua,
id. Att. 14, 14, 1:haec ego non rideo, quamvis tu rideas,
say in jest, id. Fam. 7, 11, 13:nemo illic vitia ridet,
Tac. G. 19; cf.: perjuria amantum (Juppiter), Tib. 3, 6, 49; Ov. A. A. 1, 633;for which: perjuros amantes,
Prop. 2, 16 (3, 8), 47.— Poet., with obj.-clause:Amphitryoniaden perdere Sidonios umeris amictus,
Stat. Th. 10, 648. — Pass.:haec enim ridentur vel sola vel maxime, quae notant et designant turpitudinem aliquam non turpiter, etc.,
Cic. de Or. 2, 58, 236 sq.:tum enim non sal, sed natura ridetur,
id. ib. 2. 69, 279;2, 70, 281: ridetur ab omni Conventu,
Hor. S. 1, 7, 22:ridear,
Ov. P. 4, 12, 16:neque acute tantum ac venuste, sed stulte, iracunde, timide dicta aut facta ridentur,
Quint. 6, 3, 7:quae in mimis rideri solent,
id. 6, 3, 29.—In partic.1.To smile upon one:2.quasi muti silent Neque me rident,
Plaut. Capt. 3, 1, 21; cf.:cui non risere parentes,
Verg. E. 4, 62.—To laugh at, ridicule a person or thing (milder than deridere, to deride):ridet nostram amentiam,
Cic. Quint. 17, 55:O rem, quam homines soluti ridere non desinant,
id. Dom. 39, 104:ut dederis nobis quemadmodum scripseris ad me, quem semper ridere possemus,
id. Fam. 2, 9, 1; cf.:curre et quam primum haec risum veni,
id. Cael. 8, 14, 4:versus Enni gravitate minores (with reprehendere),
Hor. S. 1, 10, 54:risimus et merito nuper poëtam,
Quint. 8, 3, 19:nostram diligentiam,
id. 2, 11, 1:praesaga Verba senis (with spernere),
Ov. M. 3, 514:lacrimas manus impia nostras,
id. ib. 3, 657 al.— Pass.:Pyrrhi ridetur largitas a consule,
Cic. Rep. 3, 28, 40:rideatur merito, qui, etc.,
Quint. 11, 1, 44; cf. id. 9, 3, 101; Hor. Ep. 2, 2, 106; id. A. P. 356:rideri possit eo, quod, etc.,
id. S. 1, 3, 30:peccet ad extremum ridendus,
id. Ep. 1, 1, 9; cf. Quint. 4, 1, 62; Val. Max. 8, 8, 1.
См. также в других словарях:
courroux — Courroux, Indignatio, Ira, Stomachus. Grands courroux, Indomitae irae. Plus grands courroux, Ampliores irae. Un vieil courroux, Odium, Tenax ira. Courroux viennent entre deux, Irae interueniunt. Courroux qui durent long temps, Plumbeae irae. Par … Thresor de la langue françoyse
despit — Despit, Iracundia, Stomachus. Despit que les hommes ont d aucun, Offensio hominum. Avec despit, Iracunde. En despit de tous ses adversaires faire recevoir une loy au peuple, nonobstant l empeschement des autres magistrats, usans de main forte,… … Thresor de la langue françoyse
ireusement — Ireusement, avec ire, Iracunde … Thresor de la langue françoyse
maintenir — Maintenir, a Manu tenere. Inde, y tenir la main. Maintenir aucun estre de franche condition, Asserere manu aliquem. Maintenir ceux qu on a autrefois defendu, Patrocinia tueri. Garder et maintenir sa dignité, Obtinere dignitatem. Maintenir justice … Thresor de la langue françoyse